17 -10- 2007

[safidepafi]

Zo nu moet ik helaas afhaken...maar antwoord als je je geroepen voelt...ik lees zeker vanavond alles...fijne dag nog lieve mensen

[An]

Bambam: voor mij is het ook verwarrend allemaal. Is het nu wel of geen wilskracht. Was jaren lang bij de AA en die hebben me inderdaad overtuigd dat het niks met wilskracht te maken had en dat ik moest leren loslaten aan een hogere macht en zeggen dat ik het zelf niet kon. Maarja, uiteindelijk heb ik het toch zelf moeten doen. Wat ik ervan overhield is dat: ik het zelf niet kan en dat ik na mijn terugval wel hopeloos verloren zou zijn, want ik zou de weg weer opnieuw moeten gaan maken.
Toen ik hier op het forum kwam was ik ontzettend bang, bang voor alles. Naar de AA wil ik niet meer, omdat die weg me te zwaar is. Ik zoek dus bewust naar een andere weg. En zo kwam ik het boek tegen waaruit ik citeerde, het zijn niet mijn woorden, maar wel woorden om over na te denken.

Het is volgens mij toch pure wilskracht om DIE EERSTE TE LATEN STAAN. WANT DAAR GAAT HET OM!
Als je die eerste nu maar niet neemt dan kan er ook niks gebeuren.
Er is veel gedragsverandering nodig om juist DAT te leren, dan word je sterker en krijg je een sterkere wilskracht omdat je helpende motiverende gedachten gaat ontwikkelen.

Ik pruttel maar wat BAMBAM, als ik het allemaal zo goed wist zat ik hier niet.
Het is gewoon harstikke moeilijk.

[blacky]

Ik zie het wel als een allergie deze heb ik geplakt uit een bericht van BB.
daar kan ik wel inkomen dat op het ogenblik dat ik dat eerste glasje neem ik weer vertrokken ben omdat inderdaad in mijn hersens iet zit wat de smaak naar meer heeft .
ik heb er persoonlijk geen moeite mee hoe iemand zijn /haar alcoholisme bekijkt ziekte , allergie of alcoholafhankelijk .
zolang men er iets mee doet is het goed .
deze site adb is voor mij mogelijk de grootste ogen opener welke ik bezit om dat ik vele keren tussen de regels door lees hoe het niet moet en inderdaad het is adb dus alcohol de baas maar dit bazeke weet dat ze de alcohol nooit de baas zal zijn .
mijn gaan naar groepen het is van in het begin op en af gegaan vandaag weet ik dat dit komt omdat ik eerst met andere zaken in reine moet komen met die zaken die bewust en onbewust weer met dat drinken te maken hebben mijn jeugd en verdere zaken in mijn leven en eens ik die een plaats gegeven heb is het mogelijk dat ik met een propere lei het progamma binnen stap , nu is het nog te veel verwerken en de groepen zijn daar niet de ideale plaats voor maar uiteraard is dit mijn mening , maar niet tegen staande zit ik bijna iedere week trouw op mijnen stoel .
een kist met appels daar kan een rotte appel in liggen maar daarom zijn alle andere appels niet rot , ik bedoel hiermee een slechte of twee slechte ervaringen geven een slechte smaak aan mijn mond maar ik mag rekening houden met alle mooie ervaringen en die trekken mij iedere keer weer over de streep .
sinds okt 2005 zit ik bij groepen zoals ik schrijf soms wel soms niet , in het begin ging ik met de snelheid van een tgv maar uit eigen ondervinding is dat voor mij niet goed , alles wou ik leren en alles stond in het teken van de boeken maar waarom moet ik mij haasten als ik nog gans mijn leven heb ??
probeer niet te lopen voor je kan kruipen zei men op zeker ogenblik tegen mij en daar houdt ik mij aan .
ik heb respect voor ieder mens die het doet op zijn /haar manier en wat dit betreft moet het niet meer zijn .
dit wou ik vene met jullie delen
ik ben een raar mens ik kan niet goed delen waar ik zelf nog niet 100% achter sta maar het komt wel maar het heeft tijd nodig veeel tijd

[pepita55]

Hallo Allemaal,
Of alcoholisme een ziekte is weet ik niet.
Het zit er tussenin denk ik.

Als ze structureel teveel drinkt en je zit in een bepaald patroon is dat patroon alleen maar met hulp te doorbreken denk ik.
Natuurlijk kun je stoppen op wilskracht, maar er moeten andere dingen voor in de plaats komen.
Ik denk, dat je het alleen op wilskracht niet redt.
Het leven zonder alcohol moet als het ware een tweede natuur worden en dat heeft tijd nodig.

Ik heb zelf maar zo af en toe eens de motivatie gehad om mijn alcohol gebruik eens te onderzoeken.

Meestal had ik daar gewoon geen zin in.
Nu is dat anders, mede dankzij dit forum.
ik weet dat ik niet alleen ben in mijn strijd, het volhouden vind ik echter wel heel moeilijk.

Benthe is heb je stukje aan mij gelezen hoor, maar ik blijf geen spijt hebben van maandag en gisteren.
Ook ondervind ik er vandaag geen enkele hinder van dus who cares
Mijn stoppen was wel erg radicaal. Afbouwen is beter.

groet van Pepita, die overigens vandaag niet gaat drinken

[An]

Pepita: Je schrijft: 'Meestal had ik daar gewoon geen zin in.' Je hebt dan waarschijnlijk de mogelijkheid gehad om 'er geen zin in te hebben', maar als je op de rand van de dood staat DOOR de alcohol, dan moet je een keuze maken n.l. Ik ga er wel of ik ga er niets aan doen. Als je er wel wat aan doet kan je het navertellen anders niet meer. Dat is mijn ervaring. Zin of geen zin, ik moest wel.
Het was pure noodzaak dat ik hulp zocht, dit keer via internethulp, anders was ik alles kwijtgeraakt.
Dit is het punt dat ik voor mezelf moet vasthouden. Als ik een tijdje niet gedronken heb dan ga ik al snel rationaliseren 'ach ik had ook een zware tijd, daardoor schoot ik door' of 'ach, ik kan toch eigenlijk goed stoppen, kijk maar ik drink al twee maanden niet of nauwelijks' en zo begin ik dan, zoals vorige week aan glas 1, vervolgens fles een etc. ga waarschijnlijk hier afhaken om vervolgens weer in te zien dat er echt iets moet gebeuren om die Drank eens Echt de baas te worden.
Zoals Blacky schrijft, ik zal het wel nooit de baas worden. Voorlopig houd ik me graag nog voor dat dit wel gaat lukken, een prettige gedachte. Maar net zoals Blacky wil ik zeggen: het kan me ook geen zier schelen hoe anderen er over denken, wat mij werkelijk interesseert is hoe jullie ermee omgaan, hoe je stappen kan vinden om te veranderen.
Een enorme stap voorwaarts voor mij persoonlijk is dat ik voor het eerst na het drinken mezelf niet hopeloos schuldig voelde. Dat zie ik als een overwinning. Net zoals ik wanneer ik b.v. mijn mening uit naar een persoon die een totale andere mening heeft en me daardoor minder gaat vinden.
Emotioneel los maken van mensen EN drank.

[Calimero]

quote:

---

Originally posted by:

BamBam

Maar stoom afblazen vind ik eigenlijk een ***smoes. Niets, maar dan ook niets is het waard om te gaan drinken. Het lost werkelijk nix op en meestal, let wel meestal, worden je problemen er groter van omdat het zo moeilijk is niet de derde en de vierde te nemen.

---

Dat vind ik een behoorlijke rotopmerking. Als je het dan toch een ***smoes wilt noemen, dan maakt iedereen zich schuldig aan rotsmoezen die matig drinkt.
Vind dat als je drank misbruik kan terugbrengen tot een matig gebruik dat een prestatie en de reden voor de persoon in kwestie om te matigen ipv te stoppen geen ***smoes. Zowel degenen die besluiten te stoppen als degene die minderen moeten altijd alert blijven op hun grenzen, dan liever één of twee en de druk van ketel zodat je daarna jezelf weer kan handelen, dan niet drinken, flippen en het wegzuipen. Ook voor de stoppers blijft alcohol een probleem.
Voor iemand die niet na één of twee glazen kan stoppen is alcohol schadelijk, maar voor iemand die dat wel kan ook al moet de persoon zijn/haar grenzen goed bewaken (wat dus ook voor niet meer drinker geld), is matig alcohol gebruik, minder schadelijk dan het escalatie-gevaar bij helemaal stoppen.
Misschien ken jij het gevoel niet van de druk op de ketel die oploopt, en zou het voor jou een ***smoes zijn, maar verschillende mensen, verschillende kader, daar kan je niet voor een ander een waarde-oordeel aan hangen.
Verder ga ik hier helemaal niet matig drinken promoten, ook niet stoppen, ben ervoor dat iedereen een weg kiest waarop het vol te houden is op een niet schadelijke manier met alcohol om te gaan, dan kan ieder zelf bepalen welke manier het beste vol te houden is en bij de persoon past.
Begrijp Safi heel goed, denk er net zo over.

Groetjes Cal.

[Vie]

Ik blijf erbij dat het niet uitmaakt hoe je het noemt. Als het beestje maar een naam heeft.
Vreemd vind ik dat ik weken geleden een zakje Maroc kreeg van iemand, en dat zakje ligt nog steeds onaangebroken in een laatje. Geen enkele behoefte aan. Misschien rook ik het wel in een gekke bui, misschien geef ik het weg of misschien vind ik het over drie jaar terug, stoffig ergens in een hoekje.
Maar zou je een fles wijn hier neerzetten, mijn geest wordt een beest gelijk. Probeer eens een tijger aan een kattentuigje te houden.
Of dat allergie of ziek-zijn is, dat maakt toch niet uit? Feit is dat ik er niet aan moet beginnen, want dan is de tijger los.

Maar voor wie wil afbouwen of af en toe toch drinken: als dat voor jullie te verhapstukken is, waarom niet. Ieder op haar of zijn manier.
Ik begrijp alleen niet: wat is toch de bekoring van dat toch nog willen drinken? Je weet dat het narigheid brengt voor jou, anders zat je hier niet.
En dit is geen veroordeling maar een oprecht nieuwsgierige vraag.

[An]

Calimero: ***smoes of niet, zoals BB schrijft, maar wat maakt het uit.
Dat is nu juist het punt: iedereen mag er over denken zoals die dat wilt. Voor BB een ***smoes en voor een ander gewoon 'een weg tot....'

Ik ervaar ook een oplopende spanning bij niet drinken en kan me Safi dan ook goed voorstellen.
Ze schrijft tegelijkertijd, een enorm goed zelfinzicht, dat ze inziet dat het gevaar bestaat dat de ontladingen steeds korter op elkaar lijken te komen.

Die oplopende spanningen hebben dus alles te maken met de onbewuste drang van lichaam en geest om alcohol naar binnen zien te krijgen om heel de zooi weer in balans te krijgen.
Het is een krengerig gebeuren.

Ah, ik heb 't!

Alcoholisme is een VIRUS!!

Het nestelt zich in alle cellen en breekt op de meest onverwachte momenten uit en het VIRUS roept dan: IK HEB DORST geef me wat en ik ben weer even stil en hoe meer je me geeft hoe harder ik gil om meer en meer en meer......................

[pepita55]

Hoi allemaal,

Zeer interessante discussie.
Ik had allang het idee, dat ik anders om moest gaan met mijn alcoholgebruik.

Ik praat rustig over mijn alcoholgebruik met anderen zoook op mijn werk.

Een klassenassistent zei tegen mij, zo lekker en passant 'door de week drink ik niet, uit principe, maar in het weekend wel en dan ook nog gewoon matig'
Ik dacht' waarom kan ik dat niet.? In mijn eentje is me dat niet gelukt, maar met het forum wel.

Ik wil geen strijd met alcohol, niet op leven en dood. ik wil op een bepaald moment gewoon ontspannen een glas kunnen nuttigen met collega's of vrienden.
Maar ik wil af van dat dagelijkse alcoholgebruik.

Dat is mijn streven hier.
Als je alcohol drinkt en je weet van jezelf, dat je echt niet kunt stoppen met drinken, dan moet je denk ik helemaal niet drinken.

30 jaar geleden ben ik gestopt met roken, nu rook ik zo af en toe een sigaret en met zo af en toe bedoel ik eens per half jaar of zo,
Ik ben op geen enkele manier meer verslaafd, maar ik vind het ook niet meer lekker.
Dat is met alcohol anders, dus ik zal altijd zeer alert moeten blijven.

Pepita
VANDAAG DRINK IK NIET

[Vie]

Waarom steek je dan eens in het halve jaar op Pepita, als je het vies vindt? Lijkt me niet zo'n nuttige bezigheid.
Prettig voor jou als je anders om kan gaan met je drankgebruik. Je komt bijzonder gebalanceerd over, alsof je precies weet wat je voorstaat.

Toen ik nog onschuldig was en niets met drank had, werd ik elke morgen wakker met een melodie in mijn hoofd. Kon variëren van een carnavalskraker tot de Vijfde van Beethoven. Die eigenschap was weg toen ik dronk. De laatste dagen heb ik het weer wel, en die van vanmorgen is: We shall overcome.

[Vie]

Is ook zo Pippi, dat zeg ik toch. ieder haar of zijn eigen weg.
Dat ik het nou onzin voor mezelf vind om nog te verlangen naar drank wil dus niet zeggen dat ik het van een ander veroordeel.
Voor mij is het: punt uit. Misschien ben ik wat te weinig ondersteunend ten opzichte van anderen, dat kan. Een ieder heeft zo een rol hier, en ik hou de mijne maar aan omdat die me past. Dus af en toe stel ik een vraag, en die is nooit gemeen bedoeld.
Voelde je je persoonlijk aangesproken?
Alles OK met jou?

[An]

Weer een opdracht moeten maken voor internet behandeling. Kreeg ik een vraag 'wanneer ik een terugval zou kunnen krijgen, ergste scenario'... pfff..... nu ben ik echt helemaal door de war hoor.

Trouwens: het kan dus wanneer je een 'dorstgevoel' hebt en hartkloppingen krijgt, dat je dus gewoon trek hebt. Nu maak ik dit toch wel vaker mee: wie herkent dit? Ik voel me dan ook erg opgejaagd, toch associeer ik dit niet met zucht.

[Calimero]

quote:

---

Originally posted by:

Benthe

Ik begrijp alleen niet: wat is toch de bekoring van dat toch nog willen drinken? Je weet dat het narigheid brengt voor jou, anders zat je hier niet.

En dit is geen veroordeling maar een oprecht nieuwsgierige vraag.

---

Dat vind ik een goede vraag. Weet je, als de spanning teveel oploopt, omdat je iets eng vindt of iets je teveel wordt, kan je verschillende dingen doen, sporten, yoga, valeriaan of een pammetje slikken, of iets met alcohol drinken. Al die dingen zijn symptoombestrijding, neemt de oorzaak niet weg en het één werkt beter dan het ander, voor veel spanning verdrijvers is tijd nodig zoals sporten of yoga, een pilletje of een drankje is zo gepakt, het risico van verslaving daarom ook groter, maar het werkt op dat moment wel of het nu verstandig is of niet, of er nu risico's aan zitten of niet.
Zelfs als je nu gestopt bent met drinken, dacht je ooit een reden te hebben om te drinken, die op dat moment werkte, de bekoring van dat moment, want daarom ging je door, alcohol doet wat, anders zou je er niet aan verslaafd kunnen raken, dat het naast de kortdurige positieve resultaten, de bekoring, bij misbruik ervan later alleen maar ellende geeft is een ander verhaal, denk dat we daar allemaal wel achter zijn hier, nu is het de kunst daar op een andere manier mee om te gaan en dat valt (ik spreek even voor me zelf) niet mee, een andere manier van bekoring zoeken, met stoppen lukte het me niet, met minderen beter, maar dat kan voor anderen weer anders zijn, iedereen is verschillend.
Voor mij werkt dat ik beter kan denken en mezelf in de hand heb als er geen explosie-gevaar is. Dat probeer ik vooral door te leren met de oorzaak om te gaan, daarnaast probeer ik spanning kwijt te raken door te sporten en soms als ik niet in de gelegenheid ben om te sporten, dan helpt een pammetje of een wijntje ook, de bekoring, dat het werkt, het risico dat het weer een gewoonte wordt, voor mij is het geen risico dat ik niet kan stoppen na één of twee glaasjes, dat heb ik altijd gekund, moeilijker is de eerste twee, daarna voel ik me relaxed genoeg om te dealen met waar ik met spanning niet mee kan dealen. Verder vind ik matig gebruik voor iemand die het daarbij kan houden niet ernstig (mijn persoonlijke mening). Probleem zit er in of je ermee om kan gaan, daar moeten zowel minderaars als stoppers denk ik de rest van hun leven rekening mee houden en dan nog denk ik niet dat het probleem daar zit, maar bij de reden van drinken, wat wil je weg drinken, wat kan je niet aan, waarom kan je daar niet mee omgaan, als je dat niet oplost kan je stoppen met drinken dan sla je weer door in een andere verslaving om in weg te vluchten, roken bv of pc, of gamen, sporten, gokken, of weet ik veel wat, je kan van alles een verslaving maken.

Groetjes Cal.

[Calimero]

quote:

---

Originally posted by:

An

Ik ervaar ook een oplopende spanning bij niet drinken en kan me Safi dan ook goed voorstellen.

Ze schrijft tegelijkertijd, een enorm goed zelfinzicht, dat ze inziet dat het gevaar bestaat dat de ontladingen steeds korter op elkaar lijken te komen.

Die oplopende spanningen hebben dus alles te maken met de onbewuste drang van lichaam en geest om alcohol naar binnen zien te krijgen om heel de zooi weer in balans te krijgen.

---

Ja precies, daar moet je jezelf goed van bewust blijven, maar ik denk dat zowel stoppers als minderaars zich bewust moeten blijven van de risico's en waar het al eens toe geleid heeft.

Denk dat oplopende spanningen te maken hebben met de drang naar verlichting, maakt niet eens uit welke verlichting, probleem is dat de meest snel werkende methodes verslavend zijn, door te minderen of te stoppen, geef je jezelf de kans om te leren gaan ipv het te verdoven en dat is veel beter. Stoppen of minderen twee methodes om hetzelfde te bereiken, geen misbruik meer te maken van drank.

Cal.

[Vie]

Ja Cal, daar heb je ook gelijk in, en dankjewel voor je antwoord. Ik zal wel altijd ergens aan verslaafd blijven, maar momenteel zijn dat dingen die me niet schaden. Mijn acceptatie is dat ik een onmatig mens ben, maar dan doe ik het maar liever zonder alcohol. Als iemand matiger van karakter is, waarom niet? Kijk, ik kan me dat niet voorstellen, dat je je leven in zou richten naar: dan mag ik wel een paar glaasjes en dan weer niet. Mij blijft dat zo verslaafd voorkomen, snap je?

Pippi, dat zakje Maroc kreeg ik van iemand, dat heb ik niet zelf gekocht. Ik schreef het alleen vanwege de vergelijking: drank en andere middelen. Hoe gek het is dat je je aan het ene te buiten kan gaan en het andere gewoon kan laten staan. Zet een chocoladetaart voor mijn neus en ik neem beschaafd een stukje. Wel lekker maar geen behoefte aan meer. Zet een fles wijn voor mijn neus en ik ga los.

Daarom ben ik wat drank betreft zeker en heb ik ook niet het idee dat het erg is dat ik het nooit meer mag.

Dus ik hoop dat iedereen er haar of zijn eigen weg in vindt.

[Calimero]

quote:

---

Originally posted by:

Benthe

Kijk, ik kan me dat niet voorstellen, dat je je leven in zou richten naar: dan mag ik wel een paar glaasjes en dan weer niet. Mij blijft dat zo verslaafd voorkomen, snap je?

---

Snap ik. Ik geloof dat gewoontes te veranderen zijn. Zeker als je de oorzaken van een gewoonte weet en daar anders mee om leert gaan. Als het een gewoonte wordt anders om te gaan met de oorzaken heb je geen alcohol probleem meer toch, dan blijft het af en toe drinken omdat je het lekker vind over. Denk dat als dat niet werkt zo, je misschien nog niet goed genoeg geleerd hebt met de oorzaken om te gaan.
De toekomst zal het leren of het kan, ik geloof er wel in.

Cal.

[Vie]

Titel voor een boek:
Een fles te ver.

[water]

Goedenavond maar weer eens! Goede postings vandaag, er zit veel bij wat niet in één keer in mijn denkraam past, dus daar moet ik even over nadenken. Nou had ik daar vandaag toch al last van, sommige dagen gaan voorbij zonder dat ik nadenk over drank, maar bij tijd en wijle reserveert mijn grijze massa een hoekje waar het onderwerp de hele dag in ronddraait. Het volgende heb ik net dan ook in vijf minuten in elkaar zitten rammelen, het kwam er gewoon in één keer uit, en ik moet het zelf later ook nog maar eens nalezen.

Enkel en alleen mijn mening over hoe dat werkt, alcohol en ik:

Alcoholisme is een verslaving. We groeien op met alcohol, drinken is gezellig, iedereen doet het, en zo leren we dat het normaal is om een glas alcohol te drinken, we mogen het zelfs lekker vinden. Het is, al eeuwenlang, sociaal volledig geaccepteerd. Wat, je kunt er zelfs je beroep van maken, vinoloog, of slijter, of brouwer... en ook voor de overheden is het een welkome bron van inkomsten, dankzij de accijnzen (nog afgezien van het handige feit dat een aangeschoten bevolking weinig kritisch op overheids-beleid zal reageren).

Het lichaam went echter aan een bepaalde hoeveelheid van de stof, en heeft er op den duur zelfs steeds meer van nodig. Alcohol is (medisch gezien) een harddrug, in dezelfde categorie als heroine, cocaine of barbituraten. De gevolgen van alcoholverslaving op de maatschappij zijn (natuurlijk ook door die sociale acceptatie) vele malen groter dan de gevolgen van alle andere genoemde harddrug-verslavingen samen. Als alcohol nú uitgevonden zou worden, zou het direkt en wereldwijd een verboden stof zijn.

Gelukkig heeft niet iedereen die drinkt, een steeds grotere behoefte aan alcohol. Het biologische mensenlichaam zal alcohol altijd als een gif herkennen. Ik vermoed dat de meeste mensen een soort lichamelijke grens hebben, zodra de door het gif opgeroepen effecten die grens oversteken zijn ze zich (beter gezegd: is hun lichaam zich) daarvan bewust en stopt men met drinken, dit om het lichaam geen schade te berokkenen. Alcoholisten willen continu aan de andere kant van die grens zitten, omdat lichamelijke en psychische gevoelens worden verdoofd, sociale remmen minder worden, maar vooral omdat aan de lichamelijke afhankelijkheid van de stof wordt toegegeven.

Alcohol is een verslavende stof, en het misbruik ervan is een aangeleerde afhankelijkheid. De straf op het niet toegeven aan die afhankelijkheid is beven, zweten, misselijkheid, hoofdpijn, angstgevoelens, noem maar op. Ontwenningsverschijnselen, dus. De beloning op het wél toegeven aan die afhankelijkheid is het je lekker voelen, energie, vrolijkheid... de keuze is oh zo simpel, op het eerste gezicht. Het probleem is, dat als je al zo ver bent dat je dit herkent, dat dan ieder glas het proces zal versterken en je afhankelijkheid groter zal maken. Totdat je het gevoel hebt niet meer zonder te kunnen (als je überhaupt nog in staat bent of bereid bent om iéts te voelen...).

Heel verraderlijk is de eigenschap van alcohol om problemen minder erg te laten lijken. Ik voel het niet meer zo hard, het is allemaal toch niet zo belangrijk als ik wel dacht, morgen komt er wel een oplossing voor, totdat ik omval, wakker word en het probleem me weer keihard aan staat te grijnzen. Dat kan ik nu even niet aan, ik voel me er te rot voor, wacht effe, een biertje en ik voel me wel beter, dan pak ik het wel aan... oh maar nu is het ineens niet zo belangrijk meer, 't kan morgen ook wel... Op den duur maakt het dan ook niet meer uit of alcoholgebruik de oorzaak is van het probleem, of andersom. Als ik drink is het allemaal niet zo erg, en ik voel me er goed bij. Yeah right...

Op het laatst dronk ik iedere dag minstens een halve krat bier, en dat maandenlang. Alles brokkelde af, gezondheid, relatie, werk, financiën, de zorg voor m'n huis, m'n dieren, mezelf... Voor mij was er maar één manier om dit patroon te doorbreken en dat was radicaal stoppen. Zonder na te denken over wat er zou gaan komen, of ik het wel zou kunnen, of het ook niet anders kon, whatever... het was nú stoppen met drinken of doorgaan met doodgaan, en de rest zien we later wel. De hele klassieke ontwenningsrit uitgezeten, en nee, dat is niet leuk. Maar volhouden, want ik wilde niet doodgaan, tenminste niet op die manier. Dat vergt wilskracht om dat eerste glas te laten stáán, en doorzettingsvermogen om dat eerste glas te láten staan. De motivatie kwam dus uit mezelf. Dankzij de vele steunbetuigingen van mijn mede-forummers alhier hield ik dit vol, want iedereen heeft bevestiging nodig in wat hij/zij doet.

Nu drink ik een half jaar geen alcohol meer. De hele rollercoaster van wanhoop en verdriet en pijn om het afscheid van wat eens een troostende vriend leek, ligt nu wel achter me. "Nooit meer" zeggen kan ik niet, want ik weet ook niet hoe de toekomst er uit zal zien, maar ik heb wel heel sterk het gevoel dat als ik er ooit weer ééntje (...ach, toe, wat is nou één biertje, kom op...) zou drinken, dat ik dan in no time weer terug ben naar waar ik vandaan kom. En dat wil ik niet. Dan heeft de verslaving gewonnen, en ik vind mezelf een te mooi mens om dat allemaal weg te gooien, dus dat ga ik niet uitproberen, vandaag.

Zonder alcohol is het leven gewoon wat het is: leven. Met ups en downs, met glimlach en traan, maar in ieder geval zonder gif. Het is allemaal wat saaier geworden, ja, ik ga niet zo vaak meer uit, leef wat meer teruggetrokken, ben emotioneel wat vlakker geworden. Alcohol was voor mij dus ook een ontremmer op het emotionele en sociale vlak. Maar wat wil ik nou: popie-jopie met een deathwish of gewoon mezelf zijn? Ik hoop maar één ding en dat is dat de schade mee zal blijken te vallen, dat ik het schip heb kunnen keren voordat de walkant dat zou doen. Nou vooruit, twee dingen dan, dat ik ook nog wat jaartjes mag genieten van gewone dingen als winterwit, lentegroen, zomergeel en herfstrood. En mezelf.
Er wordt aan gewerkt.

[Vie]

Reality check very ok Water.
Bestaat er nog kans dat de wereld een openbare Water gaat zien?
Overigens vind ik het leven helemaal niet saaier zonder drank, juist niet.
Het is ineens vol onbekende uitdagingen die onderzocht moeten worden.

[Houtje]

Hoi hoi Nok Nok
Het klopje van Houtje.....

Water, een herkenbaar verhaal. Zéér herkenbaar. Ik ben ook sociaal en emotioneel errug veranderd. Leef veel meer teruggetrokken, minder contact, alleen al in de straat wilde ik om 1800 uur nog wel eens een jolige babbel maken met de werkers/thuiskomers, veel te hard pratend natuurlijk (zouden ze het nou echt niet geroken hebben denk ik altijd als ik een fles wijn ophad?)..... De laatste tijd (anderhalf jaar) ging ik écht de hele dag zitten wachten op 1600 uur, en dan kon ik rustig 10-15 minuten wachten, want de wijn KWAM ERAAN.

Ik heb wat glazen aan de telefoon weggeklokt (zou niemand dat nou ooit gehoord hebben?). Ik ben ook vaak op de fiets dan hè dat wel in min of meer beschonken toestand erop uit gegaan. Tegenwoordig ga ik amper meer erop uit. Ik kom 's avonds nooit meer buiten eigenlijk.

Het leven is een stuk "saaier" geworden als je het zo bekijkt. Dat vreselijke monster van de verantwoordelijkheid, dat ik nu recht in zijn ogen aan durf te kijken, is er nog steeds. Zie de discussie die ik vorige week (of beter gezegd het gesprek, we waren het roerend ééns) die ik met Tapas had, hoe moeilijk het is de verantwoordelijkheid van het leven aan te durven. Een jaar of 25 heb ik het niet gedurfd, en heb ik alles verdoofd. Weg, weg, weg met die nare gevoelens, rot-emoties, onzekerheid. Met drank op voel ik me de beste, mooiste, intelligentste..... allemaal onzin natuurlijk maar het VOELDE zo en het was ECHT omdat ik dat op dat moment zo voelde. Achteraf bleek dat mijn waarheid helemaal niet waar was en is, ik ben een "gewoon" mens, en niet extra goed, mooi, intelligent of welbespraakt, dat was allemaal een farce.

In het tweede jaar van mijn drank-loosheid ben ik als het ware een ui aan het pellen. Ik krijg er tranen van in mijn ogen en moet soms verschrikkelijk huilen. Soms ben ik (zoals vanavond) extreem geïrriteerd. Op woensdag moet ik altijd jakkeren en dat is niets voor mij. We hebben eigenlijk te vroeg (en te weinig) gegeten dus in dit geval mag ik van mezelf (en van de psychiater) een half pammetje, en neem ik zometeen een kop bouillon en brood met rookvlees of zo. Zo moet je dit soort situaties leren oplossen. Daarnet heb ik Dochter naar de sport gebracht, door de supermarkt gestruind op weg naar huis, en het wijnrek heeft niet eens geroepen !!!!! Oftewel, het wordt me steeds meer duidelijk, dat je een hand reikt naar jezelf, op het moment dat je NIET naar het glas reikt. Ik houd mijn hand uitgestoken, ik ben er nog lang niet. Maar ik ben onderweg......

[Houtje]

Bee van Benthe,

Wat is Marok?

[water]

"Saai" is misschien niet het goede woord. Ik denk dat andere mensen mij saai vinden omdat ik altijd maar thuis zit enzo. Zelf vind ik het wel lekker rustig.

Benthe, het Ketelmeer is ook een openbaar water, wat bedoel je nou?

[Houtje]

Nou Water ik vind het ook niet erg om thuis te zitten. Misschien ben ik wel veel meer verlegen eigenlijk dan ik ooit dacht. Of toch graag alleen, terwijl ik met die borrel op constant erop uit ging.

[Houtje]

Zat net even de dagdraad te lezen en vind "Een fles te ver" ook wel een mooie titel

[water]

Heee Houtje... misschien kunnen we het onbewust wel beter met onszelf vinden nu we niet meer drinken... da's een leuke gedachte, toch?