zondag 28 oktober 2007

[sneeuwwitje]

Corinne, mijn zoon was ook jaren depressief en wilde ook niet aan de pillen, Hij kon het zelf wel oplossen, (niet dus)
Eindelijk heb ik en de huisarts hem vorig jaar aan de pillen gekregen. Hij slikt niet veel, maar het heeft hem ontzettend geholpen. Hij is niet meer depressief en is weer aan het solliciteren.

Ik heb jaren last gehad van paniekstoornissen, durfde nergens meer naar toe, maar wilde ook geen pillen 20 jaar geleden. Nu wou ik dat ik ze eerde genomen had, dan had ik van mijn kinderen kunnen genieten, met ze op vakantie gekund, leesjuf kunnen worden en nog veel meer.

[Houtje]

Corinne,

Zonder die medicatie had ik het leven dat ik nu leid, alleen met twee kinderen, hoe moeilijk ook NEVER NOOIT AANGEKUND. Echt never de nooit niet. En ik vind het nog steeds hartstikke moeilijk, maar het lukt toch (met gestuntel van mijn kant) ik werk inderdaad niet (ik ben volledig afgekeurd) maar ik heb leuk vrijwilligerswerk dat me veel voldoening geeft, ik heb weliswaar speciaal hulp thuis van maatschappelijk werk, maar in de tijden dat het beter gaat wordt dat afgebouwd, ik kom naar buiten toe "stevig" over (hahahaha niet alleen mijn figuurtje) en daar klamp ik mij zelf ook aan vast. Ik help op school en geef af en toe ook zelf les, ik heb een open deur in mijn huis en iedereen is altijd welkom, en uiteindelijk weet ik zeker dat ik anders nóóit de beslissing had aangedurfd om kinderen te durven krijgen, ook al had ik toen nog geen flauw idee dat ik er helemaal alleen voor zou komen te staan.

Kortom, het heeft mijn leven (letterlijk) gered. En dat wens ik jou ook toe, een betere kwaliteit van leven, en het leven "aandurven".

[Soothe]

Delta, Goddank.
Ga je goed, je hebt voldoende amusement gebracht.
Je kan ook een soap schrijven. Kan je Dani als Co-writer nemen.

[Houtje]

Ook namens mij Delta, je hebt je taak als ceremoniemeester méér dan voortreffelijk volbracht. Hulde! En welterusten. Ik weet hoe moeilijk het is met een heftige stemmingsstoornis (al heb ik dan een andere stemmingsstoornis) de zaken in het leven te volbrengen elke dag. Petje af.

En nu mensen, vertrouw ik erop dat de trein langzaam richting Utrecht rolt, waar ik zelf zal afstappen om over te stappen op de boemel naar mijn woonplaats.

Nogmaals iedereen bedankt voor alle felicitaties, ik krijg het af en toe bijna benauwd van de verwachtingen die dat opwekt, maar ik ga nog steeds per uur, na uur, per dag, na dag ervoor.

And now for something completely different!

[blacky]

zo voor het slapen gaan nog een berichtje
corinne aan jou zoek indien je kan hulp , ik heb er veel baat bij en neen momenteel neem ik nog geen medicijnen maar ik heb veel baat aan het van mij af praten met psygoloog.
op 7 jarige leeftijd heb een halve fles chloor (javel) uit gedronken omdat mijn leventje zo mooi was en neen ik dronk toen nog niet .
zelf veminking was mij niets vreemds toen ik dronk en ook een suicide poging in 1993 reden een 13 jarige relatie die gedaan was , ik moest toen ook naar een psychiater nu ik toch niet ben toch niet gek ??
zolang ik dronk heb ik verscheidenne keren om aandacht de wereld in gegooid door pillen samen met drank te nemen , in dec 2004 heb ik mijn linkerpols over gesneden en neen niet onder invloed van drank want ik had die dag niet gedronken , mijn arm en mijn buik hebben lidtekens van dit verleden .
de zelfmoord van mijn ma is voor mij een reden geweest om naar een psygoloog te gaan in spanje ik moest van mijn werk maar vandaag weet ik dat het voor mij goed is om naar een psygoloog te gaan om aan mijn eigen te werken want soms gaat dat gat van de hel weer open , en krijg ik ondanks mijn adb zijn weer van die gedachten maar ik moet hier eerlijk bekennen dat sinds mijn drinkstop deze gedachten veel verminderd zijn
voor mij gaat depressie en alcohol misbruik wel een beetje hand in hand het is een circel als ik drink ben ik depressief , ik ben depressief en ik drink maar vandaag werk ik hieraan .
ik heb deze week reeds geschreven dat ik alle middelen grijp die men mij aan reikt onder de vorm van groepen ivm mijn drank probleem en therapie ivm het verwerken van andere zaken of mijn zelf verminking .
waarom ik dit hier schrijf is omdat ik persoonlijk heel veel heb aan de gesprekken met mijn psygologe ze openen een andere wereld voor mij zij weet dat medicatie aan mij niet besteed is .
ach ja in mijn groep zegt men wat men hier hoort , wat men hier ziet men zegge het niet voort , ik hoop dat dit forum een beetje is wat ik hier lees ik zeg en gebruik het niet voort ??
luitjes ik ga slapen , wens jullie een fijne nacht rust toe

[tapas]

Corinne, ik ben het helemaal eens met voorgaande schrijfsters, zoek hulp. Laat goed onderzoeken wat er met je aan de hand is en mocht het een depressie zijn dan is antidepressiva een goede medicatie die veel kan veranderen. Het vult een stofje aan in je hersenen dat je tekort komt, en is niet verslavend, werkt eigenlijk net als insuline, als je het niet neemt dan merk je het, als je het wel neemt dan merk je zelf soms te weinig voor je gevoel maar je omgeving merkt het des te meer. Zoek goeie hulpverlening waarin het er vooral om gaat dat je leert je eigen regisseur te zijn, dus de regie over je eigen leven te nemen, te luisteren naar de signalen die aangeven dat je even een stapje terug moet doen.

Ik zelf heb heel lang gezocht naar de juiste hulp, 12 jaar gesprekken en van alles maar niks hielp echt.... en uiteindelijk op mijn 38e de juiste diagnose gekregen en de juiste behandeling. Ik zie dat nog steeds als een groot geschenk. Eigenlijk is het leven voor mij daarna opnieuw begonnen.

Ik vind je moedig dat je vandaag zo open bent geweest naar je ouders toe, daarmee erken je ook voor jezelf dat er wel degelijk iets aan de hand is en dat is de eerste stap! een dikke knuffel krijg je daarvoor van mij!

[tapas]

ben ik blij met die winterklok, eindelijk ga ik op tijd naar bed!
welterusten allemaal!

[Dani]

Hoor ik mij naam noemen?

Corinne:
Zelf ben ik in het verleden ook behandeld met anti-depressiva. Pest was alleen dat mijn benauwdheidsklachten dus niets te maken hadden met stress zoals de toenmalige huisarts me jarenlang voorhield maar dat het achteraf doodgewoon astma bleek te zijn. Iets wat later bij een andere huisarts gelukkig gelijk onderkent werd. Maar dit terzake.

Afijn in al die tijd heb ik ook medicijnen gehad en zoals Houtje al schreef: de huidige medicatie is niet verslavend. Ik slikte altijd Remeron en kon daar zo van het ene moment op het andere mee stoppen zonder ontwenningsverschijnselen.

Even wat medisch. Bij depressieve mensen zie je vaak dat er een stofje in de hersenen ontbreekt die ervoor zorgt dat mensen zich opgewekt en gelukkig voelen. Dit stofje is aan te vullen met medicatie als bv. Remeron of soortgelijke medicatie. Zelf vergelijk ik het altijd met een suikerpatiënt die een tekort aan insuline heeft. Iedere diabeet neemt insuline tot zich om dit hiaat op te vullen. Dat vindt iedereen heel normaal. Het is dus eigenlijk net zo normaal dat een depressief iemand het tekort aan dat bepaalde stofje opheft met medicatie. Je bent dit tenslotte nodig voor je algemeen welbevinden. Dus het is zeker geen schande om anti-depressiva te slikken. Sterker nog.... je lichaam kan het gewoon nodig hebben.

Dat je klachten nu misschien duidelijker aan het licht komen heeft zeker te maken met je voormalige alcoholgebruik. Alcohol verhoogt tenslotte de endorfine-spiegel waardoor je je prettiger voelt. Nu de alcohol weg valt komen de klachten duidelijker in beeld. Ik denk als je op internet gaat zoeken bij wetenschappelijk publicatie's dat je zult zien dat depressie en alcoholverslaving samen gaan. Het is een "perfekte combinatie". Het zoeken naar een stof die je opgewekter maakt.

Als ik jou was zou ik je klachten zeker bij de huisarts ter sprake brengen. Sterker nog, ik vind dat je jezelf te kort doet als je hier mee aan blijft modderen. Want wellicht is er een heel simpele oplossing voor. Eén tabletje per dag en je zult zien dat je stemmingswisselingen gelijkmatiger van aard worden.

Dus doen joh,

Liefs, Dani

[CPAS]

Houtje, Marion, Blacky,

Voordat jullie gaan slapen wil ik jullie bedanken voor jullie reactie.
Mijn vriendin heeft me net een mailtje gestuurd om hierover te praten.
Ze heeft het gevoel dat ik me onder druk gezet voel en dat is ook een beetje zo.
Ik vind het moeilijk hierover te praten en nog moeilijker om iets te beslissen.
Iig zal het geen kwaad kunnen om met mijn huisarts te praten.

Ik ga ook proberen wat vroeger naar bed te gaan, want ik ben best moe van deze emotionele dag.
Maar nu tolt mijn hoofd nog te veel.

Houtje,
Ik vind het wel jammer dat ik niet aanwezig kon zijn op deze mooie feestdag.
Uit de grond van mijn hart hoop ik hetzelfde te kunnen vieren over 1,5 jaar en dat jij dan ook nog zoveel jaar op mij voorloopt.

Welterusten.

[Dani]

Waarbij dus gezegd dat ik het volledig met Tapas eens ben, we zaten gelijktijdig hetzelfde soort bericht te typen..

Daantje

[Juul]

Remeron is niet verslavend, maar de moderne middelen is over te discussieren.
Ik heb een dierbaar persoon door die medicatie verloren, is totaal een ander persoon als die ik kende. (en zoals vele anderen haar kenden)
Niet verslavend zeggen de fabrikanten.
Maar na 41/2 jaar beweren niet zonder te kunnen is ook niet helemaal goed.
Google maar op paroxetine of seroxat en bijwerkingen/stoppen. (en dan niet de bijsluiter van de fabrikant)
En de bijwerkingen zijn ook niet helemaal fris, al is dat van persoon tot persoon anders.

Psychotherapie lijkt mij een eerste zet, kijk dan maar naar antidepressiva.
Alleen antibiotica lost niets op in mijn ogen, maar in combinatie met therapie schijnt het wel te helpen.
Je kan zelf naar een psychotherapeut gaan voor een kennismakings gesprek, tevens hebben ze allemaal hun specialisatie.
Verslavingen, onzekerheid, depressies etc.
Maar gewoon pillen van de huisarts slikken zou ik niet doen, daar hoort meer gespecialiseerde hulp bij.
Die een huisarts gewoonweg niet in huis heeft.

[Dani]

Hangt een beetje van je huisarts af Juul. Mijn huidige huisarts zit b.v. in een groepspraktijk waar ook een psycholoog en een maatschappelijk werkster in zitten. Dus de lijnen zijn heel kort en de drempel is heel laag. Ik heb aan een aantal gesprekken met de maatschappelijke werkster heel veel gehad om het e.e.a. op een rijtje te zetten voor mezelf. En daar kwam weinig psychotherapie bij kijken.

Enne..... ik ben het met je eens dat je alleen met antibiotica er niet komt. Sterker nog....dat werkt niet. .

En nu ga ik naar bed..... zit al tijden te grrrrrrr-en. En niet omdat ik een gremlin heb maar omdat ik vanaf vanavond 20.00 uur alleen maar water mag drinken en niets mag eten. Dit i.v.m. het bloedonderzoek morgen vroeg. En laat ik me daar nu toch een honger hebben..... .

Trusten allemaal,

Dani

[Juul]

Ja, dus een huisarts samen met psycholoog en maatschappelijk werkster is natuurlijk helemaal te gek!

Bloedonderzoeken heb ik ook een hekel aan, mag ik geen koffie als ik wakker word, geen lekker broodje, grrrr.

Ik ga zo ook proberen te slapen... Vandaag beetje onrustig.

[CPAS]

Tapas, Dani, Juul,

Jullie ook heel erg bedankt voor jullie meningen.
Ik moet wel zeggen dat ik wist dat antibiotica hierbij niet werken.
Psycholoog is wellicht een goede optie.
Dat heeft mijn huisarts al een keer geopperd.
Nou ja, aan een psycholoog kun je niet verslaafd raken.
Mijn man mag les geven in psychologie. Heeft dat al eens gedaan.
Zal wel de reden zijn waarom ik nooit wat heb kunnen verbergen voor hem.
Hij waakt over zijn gezinsleden als een moederkloek.
Wel zo lief, soms overbezorgd, maar wat mij betreft, was het altijd terecht.
Ik zou hem voor geen goud willen missen.