Zondag 15 februari

[Rudy]

In het begin koste me dat ook moeite Mieke.
Wat ik schreef kwam te dicht bij en dan verscheurde ik alles weer.
Maar na verloop van tijd ging het schrijven beter.
Veel later kon ik bv aflezen hoe rationeel ik alles bekeek.
Er ontbrak iets maar wat?
Het was de emotie die ontbrak.

Nadien hoefde ik niet alles meer uit te leggen.
Als ik blokkeerde, het niet meer wist, niet kon benoemen wat me dwars zat
was het de emotie die naar buiten wilde.
De niet ontwikkelde emotie die ik er heb onder gehouden met ddrank.
Vaak onverwerkte pijn en verdriet.

[Mieke]

Ik begin steeds met een boekje Rudy en heb nu een schrijfblok naast me liggen. Daar krabbel ik wat op en kan de volgende dag zien wat me bezig heeft gehouden.
Ik zit nu niet erg lekker want ik heb geen werk en voel me bezwaard.

[Mieke]

Ga nu naar mijn schaapjes toe.
Slaap lekker allen.

[Rudy]

Marjo nuchter ja.

Anders was het een drama geworden.
Niet alleen voor jou, maar ook voor je kinderen.
Ik ken de angst van een kind om een ouder te verliezen.
Alleen te komen staan.
In de steek gelaten gelaten.
Alleen al het signaal dat ouders afgeven wordt door kinderen
feilloos opgevangen.

[Rudy]

Ik ben ook weg, slaap lekker allemaal.
De batterij van de pc is plat.

dagdag

[AlbertRemmo]

truste Mieke, truste Rudy

[Mai]

Welterusten allemaal!
Ik rook nog één. Volgens mij val ik
zo als een blok in slaap.

[AlbertRemmo]

truste Marjo

[AlbertRemmo]

Ik ga ook zo maar naar bed, en rook nu mij laatste