zondag 14 juni

[albertina]

Ik weet niet of ik dat nog wel weer wil Dar.
De tijd zal het leren.
Dinsdag is mijn vader jarig en dan zien wij elkaar weer
voor het eerst na zeer lange tijd.
Ik heb wel aangegeven het erg lastig te vinden.
Maar je kan elkaar ook niet blijven ontlopen.

Mijn zus en ik hebben ook hele goede jaren gehad.
Sinds het overlijden van mijn moeder is onze relatie heel wisselend geworden,
tijden goed en dan weer niets.

[rapilos]

Joan,

Je hebt heel erg goed verwoord met wat ik bedoel.
Het gaat verder nog redelijk goed met de zaak, maar ben ook bang voor de cricis.
Mijn schoonzoon is van van de week van de ene op de andere dag ontslagen, samen met een collega, die de andere dag ging trouwen.
Geen werk meer, hij zat in de metaal, maar heeft wel een gezinnetje met 2 kleine kinderen.
En er moet wel brood op de plank komen.
Hij zat in de metaal.
Ik wil niet helemaal zeggen wat voor zaak ik heb, uit angst op herkenning.
(waarschijnlijk helemaal onterecht, maar toch)
Opeens hoor ik heel veel ontslagen om me heen, ook van klanten van wie de mannen zijn ontslagen enz.
Als dat in dit tempo doorgaat, dan komen we wel in een hele negatieve spiraal terecht.

[rapilos]

Albertina,
Ik heb het gevoel dat het wel weer goed komt tussen jou en je zus.
Familiebanden snij je niet zomaar door.

[joann]

Tina,

Ik kan me voorstellen dat je opziet tegen een ontmoeting, zeker omdat het al een poos geleden is.
En de verjaardag van je Pa is ook niet een moment om uitgebreid op zaken in te gaan...en dat is dan vaak nog het frustrerendste. Je ziet elkaar, er moeten dingen uitgesproken worden maar dat kan dan op dat moment niet. Lastig!
Goed dat je het hebt aangegeven bij je zus!
Je zus zal ze altijd blijven, daaar kun je nu eenmaal niets aan veranderen.
Maar daarmee hoeft ze nog niet je beste vriendin te zijn!
Familie krijg je, je vrienden kies je!

Ik heb een zusje dat 3 jaar jonger is, en ze is totaal het tegengestelde van mij.
Een tiental jaren terug beweerde ze ooit dat verslaving uitgeroeid moest worden,
wie niet direct geholpen wilde/kon worden moest maar "tegen de muur"
Het waren parasieten van de maatschappij...
Hoe ironisch dat haar eigen zus een alcoholverslaafde bleek te zijn...
En ik heb haar gevraagd of ze nog steeds vond dat ik dan ook maar tegen de muur moest!
Gelukkig is ze juist door mijn verslaving genuanceerder gaan denken!
Nu is ze mijn grootste supporter! Ik bel nooit ongelegen als ik het moeilijk heb!
Ze weet nu dat ik niet gevraagd heb om deze verslaving, maar wel dat het moeilijk is om er los van te komen!
Haar ijzeren dicipline (want die heeft ze) zet ze nu constructief in om mij te helpen als ik daar om vraag!
En gelukkig heeft ze haar (voor)oordeel opzij gezet.

Tina, is het echt ergernis die speelt bij je zus...of is het bezorgdheid?

[joann]

Rapilos, ja dan komt het dichtbij he zo met je schoonzoon...
poeh, als moeder en oma maak je je dan toch zorgen!
Hopelijk vind je schoonzoon snel weer werk!
Tuurlijk hoef je niet precies te vertellen in welke branche je werkt...gekkie
ik schreef dat alleen omdat lang niet alle branches geraakt worden!
Mijn echtgenoot is gespecialiseerd verpleegkundige...crisis??
Hij kan wel 80 uur in de week werken als hij wil! Gelukkig wil hij dat niet!
Maar zo groot kan het verschil dus zijn...

[rapilos]

Joan,

Ja, ik maak me daar wel wat zorgen om.
Maar..probeer het ook wat van de zijlijn te bekijken.
Het leven heeft leuke dingen, maar kent ook veel tegenslagen.
Daar zullen we mee moeten leren dealen.
Ik wil me door de tegenslagen niet kapot laten maken, en dat doe ik door het als het ware van een afstandje naar te kijken.
Dingen kunnen ook weer opgelost worden.
M,n schoonzoon kan weer een nieuwe baan vinden.
Ik kan geopereerd worden en alles kan weer goed komen.
De creditcricis kan voorbij gaan, en we krabbelen er weer bovenop.
Zo probeer ik het maar te bekijken, ook als een soort zelfbescherming.
Drinken lost in elk geval niets op, dat is alleen maar vluchten voor de realiteit.

Gelukkig dat je man in de zorgsector werkt,die hebben er het minste last van.
Alleen jammer, dat daar dan net weer krachten tekort zijn.

[dhen]

Vluchtgedrag, tuurlijk heb ik dat, wie niet zou ik bijna zeggen. Wie wil niet weg uit een
onprettige situatie. Ik ben weggevlucht uit een ongezonde jeugd, een kleine 10 jaar aan de
andere kant van de maatschappij gezeten om het maar even kort samen te vatten.
4/5 jaar therapie met allerlei subtherapietjes brachten mij weer aan de "goede" kant van
de maatschappij. Maar belangrijker het gaf mij bestaansrecht; iets wat ik niet kende.

Vanuit niets naar een persoon die zichzelf wel de moeite waard vind en ook nog eens
genoeg hersens voor opleiding en carrière.

Nu pas na nuchter begin ik te begrijpen dat ik met het ongeluk hetzelfde heb gedaan als met
mijn jeugd en de gevolgen daarvan; heel hard weglopen; ik kan niet anders zeggen dan dat
ik de drank een prettig vluchtmiddel vond. Tot aan de grens waar de alcohol feitelijk mijn
bestaansrecht weer afpakte. Ik begin ook te vatten dat ik waarschijnlijk ongeveer een jaar
of 15 terug moet met mijn emoties, naar ongeveer het eindpunt van de therapie. Het ongeval
heeft me emotioneel teruggestort in m'n machteloze jeugd. M'n therapie leerde me zelf te kunnen
leven en vluchten was niet nodig; ik kon het leven aan.

Naar gr mag iemand vluchten noemen, maar zelf zie ik dat niet zo. Wetenschappelijk is keurig
bewezen dat oa verandering in luchtdruk, vochtigheidsgraad en zelfs het zeewater bijdragen
aan lichamelijk minder pijn. In nl ben ik 100% arbeidsongeschikt volgens de specialist,
volgens mij zelf zo'n 70%, in gr nog maar zo'n 30%. In nl weet ik werkelijk niet wat ik kan doen,
hier heb ik een bedrijfje, verdien me eigen geld, ik heb wensen, dromen en hoop.

Ik sta niet onder behandeling omdat er geen reguliere behandeling meer mogelijk is behalve
pijnbestrijding en een chronische pijn-praat-groep (waar van zeker de helft droomt van een
warmer klimaat) Wat er nu gebeurt, weet ik niet, wat is geestelijk, wat is lichamelijk?
Wat zijn de gevolgen van niet-drinken? Is het belangrijk om daar onderscheid in te maken?
En wat kan ik er aan doen; is het een kwestie van accepteren, loslaten, pijnstillers, terug naar nl,
weer gaan drinken? Jointje roken, voor mijn part? Stoppen met roken? Moet ik iets doen?
Kan ik iets doen? Of gaat het over, wordt het weer beter? Maak ik me te druk? Ik weet het niet,
maar vorig jaar stortte ik pas in sept. in; zuipend en wel. Dit jaar nu al; das te vroeg.

Instorten best, ik kom er wel weer uit op de een of andere manier, maar mag dat even
wachten tot okt, aub.

Ik vind het fijn om te lezen hoe iedereen bezig is met groei na de drank en de openheid
over de drempels die dan blijkbaar te voorschijn komen en wat daar mee te doen.

[albertina]

Lieverds bedankt!

het helpt al zoveel als er begrip en herkenning is.
Dan voel ik melef niet helemaal alleen staan in mijn verdiet.

Joann,
ik weet niet wat het is,
voorlopig laat ik dat ook rusten.
Fijn dat je zus je grootste fan is.

Rapilos,
wat een naar bericht voor je schoonzoon.
Een zorg, een gezin onderhouden en dan geen werk.
Sterkte.

[tapas]

Dhendro is boos! goed zo!!
het is zo dat je niet weet wat je gaat helpen, wel denk ik dat het je helpt om echt heel goed je eigen grenzen in de gaten te houden
als je met drank het vol kan houden tot september/oktober en zonder drank tot juni dan ga je volgens mij over je grenzen alleen zoop je die voorheen altijd weg.
Dat is ook mijn ervaring hoor. Met drank kan je soms langer doorgaan, maar is dat goed? nu ik niet meer drink liggen mijn grenzen anders, ja ik ben fitter maar ik kan minder
gewoon omdat ik veel dingen niet meer wil die ik eerst ook niet wilde maar met drank dragelijker maakte, dacht ik.

je bent aan het werk Dhendro, aan het werk met jezelf! en misschien kan het niet wachten tot oktober om in te storten en moet je nu iets doen.
Dat is ook groei!!!!!!!

Heel veel sterkte daar in Griekenland en ik wou dat ik even langs kon komen om je een hart onder de riem te steken.. maarja het is een beetje ver wel

zo en nu naar het bos!

[rapilos]

Dhendro,

Heftig verhaal.
Maar waarom zou het vluchten zijn omdat je naar Griekenland bent gegaan?
Je voelt je er lichamelijk duidelijk beter bij.
Dus waarom niet dan.
ook jij bent net als vele van ons erg met jezelf bezig.
Dat kan toch ook goed zijn.
Wens je sterkte met alles:present:

[rapilos]

Kirky,

Hier is de zon ook gaan schijnen.
Moet ook wel, want m,n was moet droog!

[joann]

quote:

---

ik kan niet anders zeggen dan dat
ik de drank een prettig vluchtmiddel vond. Tot aan de grens waar de alcohol feitelijk mijn
bestaansrecht weer afpakte.

quote:

---

Zo herkenbaar!

Dhendro, je bent nu al een redelijk lange tijd zonder drank!
Ja pijnen komen dan tevoorschijn, lichamelijk maar ook geestelijk.
Ik weet niet in hoeverre jou lichamelijke pijn wordt beinvloed door geestelijke pijn,
dat er een verband is tussen die 2 weet ik wel zeker!
Je weet zelf het beste wat goed is voor je, en Griekenland doet je goed!
Ga, als je daar de tijd en mogelijkheid toe hebt, eens rustig zitten op een plekje waar je verbintenis mee voelt.
Laat je gevoel je vertellen wat je nodig hebt!
Balans tussen werk en rust is voor ieder mens natuurlijk belangrijk, maar als alcoholist hebben we jaren roofbouw gepleegd! Daar waar een ander ging rusten gingen wij juist door!
Als je dan stopt met roofbouw heeft je lichaam ook behoefte aan extra rust, juist nadat alle gifstoffen vertrokken zijn! Als de troep eruit is wil het lichaam zich gaan herstellen, en dat kan het alleen wanneer het een goede balans heeft tussen rust en activiteit, denk ik! (ik ben geen arts, ik deel alleen mijn gevoel/gedachten hierover met je!)
Je hoeft niet in te storten...gewoon wat eerder gaan luisteren naar wat je lichaam en geest je willen vertellen!
Misschien een rustige avond op het strand...kijkend naar de sterren.
Het antwoord komt wel! (Geduld, huh? wat is dat )

[HenkT]

wat een wonderlijke dag vandaag, t gaat hier over familie en al dagen speelt t door mijn hoofd dat ik naar de verjaardag van een zus moet waar ik al jaren niet kwam, woensdag ga ik zeker heen en zal ze erg verrast zijn denk ik

buiten las ik net een paar verhalen uit t boekje, wat heftig en wat eng dichbij allemaal, t is om te zeggen geen lieve eye opener, ik lees er dingen over mezelf waarvan ik dacht, dat ga ik mooi niet zeggen, dat gaat nemand wat aan maar t blijkt dat ik helemaal niet alleen ben in die dingen, veel contacten heb ik laten verslonsen, niet eens die zus zo hoor, maar thuis met een biertje en nog een biertje en nog een was zoveel makkelijker dan weggaan en t leven opzoeken, ik ben een beetje emotioneel

[HenkT]

wat een paar regels maar, ik dacht dat ik een boek had geschreven

sorry Dar, ik vergat ff te enteren tussendoor

[joann]

Dar,

Ik denk dat we uiteindelijk allemaal onze eigen weg moeten gaan,
het is alleen prettig als familie je daarin begeleidt!

Henk,
Het lezen van het boek had op mij dezelfde uitwerking!
Veel herkenning, en veel tranen!
Ik realiseerde me nu pas hoe ik me voor de wereld heb verstopt!

[joann]

Dar,

Ja, hoe stabieler de basis...maar wat is een stabiele basis dan?
Ook die kan voor ieder kind weer anders liggen!
Hoe meer kinderen in een gezin, hoe gevarieerder de verhalen!
Als je maar 1 broer of zus hebt wordt de spoeling natuurlijk wel dun!
Als je met die ene broer of zus niet door 1 deur kunt...dan valt familie snel uit elkaar!

Uiteindelijk moet je het je hele leven met jezelf doen...
de rest zijn voorbijgangers/passanten, voor korte of langere termijn!
Ze kunnen je helpen...of juist niet.
Maar als je in de spiegel kijkt zie je jezelf en niet de rest!
We moeten het toch echt zelf doen! Leven, bedoel ik, dat kan niemand anders voor ons doen!

[rapilos]

Ja, heftige verhalen in dat boek.
Heb het nog niet helemaal uit.

En Henk,
Ik denk dat het goed is dat het je zo raakt.
Het geeft weer veel stof om over na te denken over jezelf.
En over mijzelf ook natuurlijk.

[HenkT]

ja ik lees dat hele boek niet in 1 keer uit denk ik zo

t is erg heftig

maar er is ook heel veel moois

er was een jongetje met wat geestelijke achterstand tussen mijn grof vuit aan t struinen, hij kwam vragen of ie wat mocht hebben
rolletje gaas
volle rol spiegelfolie, dat was wel de hoofdprijs
allemaal handige dingen voor op school, toch?

zo lief

en een prettig weekend nog meneer

soms komt wat liefde zomaar aangewaaid, dan is t mooi als je nuchter ben om dat ook zo te zien

[joann]

Henk, dat zijn de mooie dingen toch...zo'n jochie!

Kirky, ja drama genoeg in ieder ons eigen leven,
maar de verhalen in het ADB boek zijn geen drama's...
juist verhalen vol hoop, vol overlevingsdrang, vol van toekomst!
Want er is wel degelijk een toekomst, ondanks een verslaving!
Tenminste zo heb ik ze gelezen...

Dar, het boek waar jij het nu over hebt staat op mijn verlanglijstje!
In de bieb hebben ze het niet ??? Zucht!
En ik ken niemand die het boek heeft, dus moet ik nog even geduld hebben tot ik het zelf kan aanschaffen.

*neimand...nah dat leest niet echt he, moest zijn niemand.

[HenkT]

als t van John Cleese is moet t wel leuk zijn denk ik Dar

ja stof tot nadenken genoeg rapilos

jammer dat je hier geen foto kan uploaden als avatar he

dan kon ik es fatsoenlijk naar jullie kijken,

de zus waar ik heen ga heeft overal een mening over en nergens over nagedacht

daar heb ik nogal moeite mee maar goed, t zal een nut dienen dat t door mijn hoofd spookt dat ik daarheen moet, daar geef ik wel aan toe

t is een hint van de oude wijze Manitou zelf denk ik

[rapilos]

Ga er even uit.
Doei

[albertina]

Mooi gezegd Joann,
ik heb ook maar één zus en ja dan is de spoeling dun.

Uiteindelijk komt alles in het leven op jezelf aan.
Vriendscahppen komen en gaan ook,
toch leer je uit elke vrienschap weer iets.

Zelf kan ik wel op een fijne jeugd terugkijken,
er was bij ons altijd wel wat te beleven.
Mijn zus en ik waren echte pubers, mijn ouders
hebben wat te stellen gehad met ons.

Wel was alles bespreekbaar en mogelijk,
voor toen geldende normen ben ik erg vrij opgevoed.
Heb dat ook met volle teugen van alles kunnen genieten.
Feesten, vakanties, gezelligheid thuis, het was regelmatig
de zoete inval bij ons.

Ik voel voor mezelf dat ik een héél stabiele basis heb gehad.
en dat is fijn.

[joann]

Kirky,

Ik bedoelde ook niet dat jullie verhaal niet vol met hoop zou zijn!
Ik lees je hier al langere tijd, en steeds met bewondering!
Jou situatie is niet makkelijk en zeker niet alledaags!
Een vrouw met schizofrenie, stiefkinderen die vanwege problematiek van henzelf niet thuis wonen,
geen werk, schuldsanering...en een manneke van 8 thuis!
Ga er maar even aan staan...!!!!!
Je gooide de drank rigoreus uit je leven, en hoe moeilijk je leven soms ook is, hier op het forum weet je steeds je humor weer te laten zien!
Ik heb bewondering voor je! Echt!
En die hulpverlening....eindelijk eens een positief geluid! Het kan dus wel, als je de juiste persoon treft!
Ik vind het voor jullie zo fijn dat er iemand is die dat heeft ingezien, dat tig mensen tegelijk niet gaat helpen, maar dat 1 iemand die alle zaken regelt wel zo prettig werkt!
Nu nog je keuring van het CBR (toch?) en dan kun je echt met schone lei verder!
Ik vind je een kanjer Kirky, en wie een les in positiviteit nodig heeft moet eens naar jou luisteren!
En deze is voor je vrouw, want ook zij is een kanjer! Ze houdt zich toch maar staande in een maatschappij die niet is ingesteld op mensen met pschygische problematiek!

[HenkT]

smakelijk Mevrouw D

wij hebben de biefstuk met kastanjechampignons net op ;-)

[joann]

Ik vond het boek ook absoluut de moeite waard om te lezen!
Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat iemand het juist niet wil lezen!
Het is en blijft confronterend!

Smakelijk eten voor zometeen mevr D.
En fijn dat het je gesmaakt heeft Dhr T.
Haha, ik vind het leuk zoals jullie elkaar noemen

Ik heb vandaag vrijaf wat betreft de keuken, gevolg is wel dat ik maar moet afwachten wat er gegeten gaat worden