Roken vs drinken

[Vladimir]

Toen ik ben gestopt met roken, was de algehele reactie:
"Goh, goed joh. Dat je dat kunt joh. Ja goed. En roken is maar bah."
Enzo, you catch the drift.

Nu ik wil stoppen met drinken, hoef ik deze reactie niet te verwachten. Enkel de dichtstbijstaanden zullen het werkelijk kunnen waarderen. Als ik naar buiten toe ga vertellen dat ik ben gestopt met drinken, kijkt iedereen mij -waarschijnlijk- verwijtend aan. Zo van: "Oh, dronk jij teveel dan?" en "Hé, was je verslaafd dan?"

Dus toen ik stopte met roken, kon ik openlijk uitkomen voor mijn ex-verslaving. Nu ik ga/wil stoppen met drinken, is dat één groot maatschappelijk taboe (zéker in België) en doe ik dat best thuis en met begeleiding en via de verslavingszorg of via een kliniek en wat dies meer zij. Zolang de omgeving er maar niet mee hoeft te worden geconfronteerd. Want de schaamte is te groot.

Daarom; wat maakt de verslaving aan roken zo anders dan die aan drinken?

[Vladimir]

Mijn vriendin gaf me vandaag al een heel mooi antwoord: alcohol verandert het karakter van mensen, roken niet.

Wat mij ook altijd opvalt, is hoe mensen de nadruk leggen op alcohol. Of, hoe het schier onmogelijk lijkt te leven zónder alcohol. Overal aanwezig en 'zonder een glaasje op, wordt het niet gezellig'. Terwijl rokers momenteel zo ongeveer verketterd worden, 'omdat het zo ongezond is voor niet-rokers'.
(stelletje egoïsten)

Ook al ben ik heel wel in staat gebleken absolute hoogtepunten te creëren, juist door elke invloed te vermijden, tóch is daar die sociale wenselijkheid; wel een béétje los, maar niet helemáál. Terwijl helemáál los, zónder drank en drugs, de meest fantastische ervaring is die er bestaat.

Daaruit zou ik eigenlijk moeten concluderen dat een sociale omgeving waarin 'precies 2 glaasjes op' wenselijk is, niet interessant is. Voor mij dan toch. Simpelweg omdat ze te slap zijn / niet gewoon zijn om nuchter los te gaan. En omgekeerd natuurlijk; die mensen hebben compleet ende totaal helemaal niets meer aan mij, omdat, áls we dan aan de drugs gaan (alcohol, methanol, aan 't gas, kies maar), dan ook 'all the way' mijn motto wordt. Jekyll & Hyde, Personality-Change, freaky met alle lelijkheid om je heen (want mensen worden lélijk onder invloed, gvd!!). Spooky! Om de volgende ochtend wakker te worden met een kater van jewelste. Waarom toch altijd dat geschipper met 1, 2 of 3 glaasjes, om tipsy te zijn? Waarom niet gewoon nuchter en dan freaken op de pure natuur?

Puur natuur is uiteindelijk het beste afrodisiacum dat ik gekend heb.
En alleen al om die reden wil ik daar naar terug.

Zomaar wat gedachten op mijn eerste alcoholvrije avond, 3 september 2009.
Ik reken die van gisteren mee, omdat die ene trappist mij ertoe heeft aangezet hierheen te komen.
En het flesje-met-sticker staat nu mooi op de kast. Vóór een voor mij héél speciale foto.

[Kaia]

Hoi Vladimir,

Stoppen met roken vond ik heftig: ik deed het 25 jaren lang en de hele dag door. En ik blowde ook nog op z'n tijd. Er verandert veel als je het niet meer kan verdoezelen achter dat rookgordijn, maar het meeste verandert er nog in jezelf. En O heerlijkheid, de frisheid, dat vrije gevoel, alles beter ruiken/proeven, geen vergeling meer van binnen en van buiten, niet meer sneu in de kou aan zo'n stinkding lurken en een beter gevoel over jezelf en je lijf. Ik denk er nu nog zelden aan, maar ik weet: 1 trekje en ik ben weer terug bij af, of dat nu binnen een week al gebeurt of in een half jaar: mijn sensoortjes voor nicotineverslaving zijn kapot.

Een jaar later was de drank aan de beurt. Ik dronk 15 jaar elke dag wijn op de rustiger dagen dat ik alleen was, en sterke drank mixjes bij het uitgaan. Hier komt inderdaad ook meer het sociale aspect om de hoek kijken. In de meeste dingen die ik met mensen samen deed werd gedronken. En ik dronk het hardst. Zelfs alleen thuis voelde ik me nog sociaal als ik gedronken had. Na het stoppen was ik dan ook erg op mezelf aangewezen. Dat gaf me aan de ene kant een kick, het voelde als een avontuur, niet even een paar weekjes of maandjes, maar wouw, écht een andere koers gaan varen in m'n leven, eindelijk gehoor geven aan die stem in mij. En het werd een grappig spelletje om naar anderen te kijken: de spiegel die ik al die jaren was. Want wat drinken er veel mensen te veel!
Maar ik heb me ook naakt gevoeld zonder die drankroes, een onzeker vogeltje... en tegelijk: zo heerlijk vrij en zoveel meer kunnen halen uit m'n dag ('savonds lezen voor het slapen, de ochtend beleven!), zonder 3voudige kater, zonder zorgen en schaamte... en ik weet: 1 x toegeven met een glaasje onder het mom van welke smoes dan ook (en geloof me: het verslaafde brein is een meester in het bedenken/goedpraten ervan), en ik ga me weer verheugen op de volgende smoes, want mijn remmen zijn kapot en net als jij durf ik ook eerlijk toe te geven dat er geen meerwaarde is voor een alcoholist aan 1 of 2 glaasjes (want daarna wil ik óf doorgaan of slapen).

Voor mij heeft het stoppen met roken me kunnen inspireren om dat ook met drank te doen, het gaf me een soort zelfvertrouwen, ik kreeg het truukje door. Een hardnekkige gewoonte veranderen in jezelf vereist heel wat discipline (maar eigenlijk is het niet meer dan dat ene eerste moment gevolgd door het elke dag opnieuw volhouden daarvan), de gewoonte veranderen in interakties met anderen brengt daar nog een sociale dimensie bij. Maar voor beide geldt: de aanhouder wint, er komt een dag dat het in je hoofd op de achtergrond geraakt, dat je er niet meer zo mee bezig bent, en dan ben je jezelf zo dankbaar dat je die eerste dag bent begonnen en het -ondanks de ongetwijfeld vele verleidingen die er gaan komen, want de geest is een uitdagend ding die geneigd is op z'n oude patronen terug te vallen- hebt volgehouden!

Dus ga ervoor Vladimir en blijf ervoor gaan, als ik erop terug kijk denk ik alleen maar: ik had dit veel eerder moeten doen! Tijd voor de nieuwe JIJ, geef em die tijd!

liefs,
Kaia

[BamBam]

quote:

---

Originally posted by: Vladimir


Nu ik wil stoppen met drinken, hoef ik deze reactie niet te verwachten. Enkel de dichtstbijstaanden zullen het werkelijk kunnen waarderen. Als ik naar buiten toe ga vertellen dat ik ben gestopt met drinken, kijkt iedereen mij -waarschijnlijk- verwijtend aan. Zo van: "Oh, dronk jij teveel dan?" en "Hé, was je verslaafd dan?"



Hallo Vladimir,

ik wens je succes en sterkte. Het is te doen, stoppen met drinken en ik vind het zeer de moeite waard. Ik dacht ook altijd dat anderen er van alles van zouden 'vinden' als ik zou zeggen dat ik niet meer dronk. De ervaring leerde me echter dat veel mensen helemaal niet bezig waren met mijn drinken. Sommigen natuurlijk wel, mn partner, enkele goede vriendinnen maar de rest echt niet. Ik heb tevens gemerkt dat alkies zichzelf vaak het centrum vd wereld vinden. Maar geloof me, dat is niet zo. En je hoeft niets uit te leggen als je dat niet wilt. Je kunt ook zeggen dat je er even genoeg van hebt, of weet ik veel wat. Mijn ervaring is geweest dat mensen er snel aan wennen en zichzelf helemaal niet zo afvroegen of ik verslaafd was. Pas als ik er zelf over wilde vertellen kwamen er vragen. En dat vond ik prima.

En ja, dat roken. Dat blijkt idd een andere status te hebben.
begin maar met dat stoppen, per 24 uur. Dat is te overzien en verder hoef je niet te kijken. Vandaag drink ik niet. En morgen moet nog komen, dat is nu niet aan de orde.

[Vladimir]

Zoals jij zegt, Kaia.
Hoe hardnekkig verslavingen trouwens zijn!
Op 1 juli 2003 had ik gezegd tegen mij én mijn vriendin te zullen stoppen met roken. Niet dus. Forget it.
Het heeft me nog een heel jaar gekost, inclusief een half jaar mentale preparatie, alvorens ik ook echt kon stoppen.

Daarna ben ik wel meer gaan snoepen en drinken en 20 kilo aangekomen.
De helft daarvan mag er nu dus weer vanaf... :-)

Nu, drinken hetzelfde 'probleem'.
Al een jaar roep ik (tegen mijzelf) dat ik wil stoppen.
Ook al ettelijke pogingen gewaagd.
En pas nu heb ik het gevoel dat ik geen race tegen de klok aan het voeren ben.
Voordien had ik telkens het gevoel van: 'even 2, 3 weken geen drank'.
Nu heb ik veel meer het gevoel herkend dat jullie verspreiden; morgen zie ik wel, maar vandaag dus niet!
Dat heeft me dus meer dan een jaar gekost, om zover te komen!
Blijkbaar neemt het proces van toegeven naar opgeven bij mij zo lang in beslag.

Zoals BamBam al aangeeft; inderdaad, het idee van: ik was het beu, zal in mijn vriendenkring wel voldoende wezen.
Binnen die context is 'verslaving' natuurlijk een relatief begrip. Enkel dat eerste glas is een absolute zonde.
Van tijd en van schuld :-)

[Vladimir]

@Ari; dacht ik ook, ben ik het ook wel mee eens. En toch overtreft dat het argument van mijn vriendin niet; roken verandert het karakter van de mens niet (of nauwelijks), drinken wel. Jekyll & Hyde gebeurde niet via een sigaret, dat was wel degelijk een (soort van) black-out op de booze! Dus voorlopig staat zij nog met stip bovenaan :-)