Achterliggende oorzaak Alcohol

[Kees]

Hallo Allemaal,

Ik heb zelf een alcoholprobleem gehad en ben daar vanaf gekomen door de hulp in te schakelen van Parnassia.
Na 4 maanden in dagtherapie te hebben gezeten en met regelmaat gesprekken gevoerd te hebben, heb ik in september 2004 mijn einddoel van 1 jaar niet drinken gehaald.
Zoals jullie begrijpen ging dit niet altijd van een leie dakje!!!

Ik ben altijd in discussie gegaan met mezelf of met anderen of ik een alcoholist was en dat ik nooit meer een biertje kon aanraken.
Teruggraven in je geheugen valt niet mee als je jaren onder invloed bent geweest maar omdat je (tijdelijk) stopt met alcohol komen er steeds meer flarden van het verleden boven.

Voor mij was en is het belangrijkst:Wees eerlijk tegen jezelf en accepteer hoe moeilijk dat ook is de consequenties.
Er kan een hoop stuk zijn gegaan in relaties en de je nieuwe persoonlijkheid die omhoog komt omdat je nu nuchter bent zal door niet iedereen als prettig ervaren worden.
Het belangrijkste in je eigen leefwereld is jezelf en alleen voor jezelf kan je de strijd aan gaan tegen je verslaving(en).

Nadat ik weer begonnen ben met "sociaal" drinken kwam ik tot de conclusie dat drank me niet meer hielp en sterker nog ik er erg nerveus van werd.
Verder zoeken naar het onderliggende probleem was het nieuwe doel, dit is wat ik een beetje mis in dit forum.
Ik heb gezocht en gevonden, het onderliggende probleem bij mij was een sociale fobie.
Dit verklaarde voor mij mijn alcoholdrang, de angsten waar ik mee worstel wegdrinken om zo rust te creeeren ook al is dit van tijdelijke aard.

Op dit moment bent ik ook alweer meer dan een jaar bezig dit probleem aan te pakken en gelukkig met stapje voor stapje omhoog aan het klimmen.
Als ik dit probleem niet aanpak is de kans op terugval stukken groter, dit is dus mijn valkuil!

Nog steeds ben ik een sociale drinker en moet mijzelf in de gaten houden, dat zal misschien wel zo blijven.
IK wil met dit verhaal alleen weten van jullie, welke achterliggende gedachten voor het drinken er bij jullie speelt? of misschien dat ik jullie op een idee heb gezet.

Stoppen/verminderen van drinken heeft meer kanten dan alleen maar stoppen/minderen met drinken.

Met succes aan een ieder die vecht met een drinkprobleem groet,

Kees

[Rudy]

:rose:

[pietjepuk]

Kees,

Voor het onderwerp wat jij aansluit moet je ook eens lezen in de draadjes: " waarom drink ik eigenlijk" gestart door Satja en " dom, dom, dom of erfelijk belast" van ondergetekende onder hetzelfde kopje als jouw draadje. We hebben het hier wel over gehad kort geleden.

Maar ik heb toch wel een vraag aan je: je zegt: " Nadat ik weer begonnen ben met "sociaal" drinken kwam ik tot de conclusie dat drank me niet meer hielp en sterker nog ik er erg nerveus van werd".

Ik begrijp wel heel goed dat je aan het werk bent gegaan met onderliggende redenen (ik weet niet of ik dat zelf zou doen maar ik begrijp wel dat jij dat zo doet) maar ik begrijp niet waarom je toch dat risico wilt nemen en sociaal wil drinken. Wat levert je dat op dat hoger weegt dan dat rotgevoel dat je ervan kan krijgen en de angst de mist weer in te gaan. En heel belangrijk: lukt het sociaal drinken je, ben je niet meer verslaafd? heb je geen gevoel meer: ' meer, meer, meer'. Wat zei Parnassia ervan ?? Ben je tevreden met hoe het gaat en hoeveel drink je dan ongeveer?

Ikzelf denk veel meer op het spoor te zitten van Rvanth, gewoon nul komma nul! Ik denk dat het niet meer kan op de manier die jij beschrijft. Ik hoop uiteraard dat jij het wel kan maar ik begrijp niet hoe dat ooit weer mogelijk zou zijn.

In ieder geval: fijn 2 van die ervaren mensen hier erbij! Ik hoop dat we veel van jullie kunnen leren

[Kees]

Hallo PietjePuk,

Bij deze geef ik antwoorden op jou vragen: De reden dat ik weer wilde proberen met alcohol om te gaan had te maken of ik voor mezelf moest beslissen of ik een alcohollist was.
Na een jaar droog te hebben gestaan(wat Parnassia als start adviseerde) heb ik dit ook altijd gezegd tegen mijn lotgenotengroep, dit omdat ik de kriebels kreeg:Eens een alcoholist, altijd een alcoholist.
Tip:Lees het stuk maar eens van de cirkels van Van Dijk.
Daarbij kwam erbij dat ik geen angst voor alcohol wilde hebben en zo niet meer in staat was om naar gelegenheden te gaan waar gedronken werd.
Mijn insteek voor mezelf is;onderzoek nou eens waardoor je dronk en hoe afhankelijk ben je van dit goedje.
Dit leverd natuurlijk risico op en heb dit onder begeleiding gedaan, praten om de 2 weken met een medewerker van Parnassia.
Ik heb ervaren dat wanneer je gestopt ben met drinken dat je je zelfvertrouwen toeneemt, totdat de sleur weer toetreedt en het normaal begint te worden.
Het bleek dus dat ik met drank(sociaal) angst had en ook zonder drank.
Mijn conclusie was dat drank niet het enige probleem was, dit heb ik ook aangegeven bij de medewerker van Parnassia en werd ik doorverwezen naar een medewerker gespecialiseerd in sociale vaardigheden.(waar ik 1 keer per week al 13 maanden mee bezig ben)

Kortom ik wilde bewijs voor mezelf of ik sociaal kon drinken, of ik in het hokje Alcoholist paste, of er nog andere problemen waren.
Het sociaal drinken gaat goed, voor mezelf ben ik niet meer verslaafd en heb ook niet meer zo de behoefte om door te drinken.
Heel soms gebeurt dit nog wel eens omdat ik dan even tegenval in "oud" gedrag, wat voor mij gunstig is dat ik er niet zo goed meer tegen kan, dus blijft de schade beperkt.
Gemiddeld in een week(7 dagen) drink ik 14 biertjes, ik denk dat menig student hier dik boven zit.
Dit ter vergelijk hoe ik vroeger dronk is dit zeer acceptable voor mij, toen dronk ik 120 biertje in de week.

Stoppen met drinken is mijn redding geweest(ik heb mezelf aangemeld via de huisarts bij Parnassia), ik wist alleen nog niet hoelang mijn strijd tegen de drank ging duren.
In september 2003 ben ik aan mezelf gaan werken tot op de dag van vandaag toe!!.
Ik onderzoek alles waar ik op vast loop via internet, zelfhulpboeken, acupunctuur, gesprekken met vrienden, en hulp van Parnassia.
In september 2003 had ik sinds lange tijd weer een doel in m'n leven, mezelf leren kennen!, hoe ik was en nu ben geworden.
Het kruis dat ik heel m'n leven zal moeten dragen wordt naarmate de tijd toch wel lichter.

Ik durf nu voorzichtig meer emoties te tonen aan anderen en begin een heel klein beetje weer van mezelf te houden.
Dit is na 16 jaar eng maar ook heel fijn, ik weet voor mezelf dat ik op het goede spoor zit en haal er alles uit wat erin zit, al duurt het nog jaren!!!

Zet jezelf in jou eigen wereld op nummer 1(in het verleden was ik in m'n eigen wereld nummer 100, eerst anderen dan jezelf), dit heeft niets met egoisme te maken, maar met eigenliefde.

Een ieder vecht voor jezelf!!!!

Met groet,

Kees

[Kees]

Rudy,

Ik ben onder de indruk van jou gevecht, ik weet een beetje waar je over schrijft.
Alles loslaten om je heel is beangstigend en soms de enige juiste keuze.
Ik ben toch wel benieuwd hoe je onbewust een verslaving hebt gekozen om te protesteren tegen je opvoeding? of is dit voor jou een manier om je verslaving een plekje te geven?

Met vriendelijk groet,

Kees

[pietjepuk]

Kees,

wat een heel erg mooi antwoord wat ik nog een aantal keren zal lezen. Je hebt er heel goed over nagedacht merk ik. En blijkbaar gaat het je lukken. Fantastisch hoor! Wat heb jij een progressie gemaakt.

Jouw verhaal sluit aan bij wat eerder gescheven is: als de eerste euforie weg is komen achterliggende redenen naar boven. Mathilde en Satja hebben daar ook over geschreven. Bij mij is de eerste euforie nog niet weg maar ik ben een gewaarschuwd mens door jullie

dank voor je goede bijdrage

overigens liggen mijn eerste 'niet drinken' ervaringen ook bij Parnassia. Ik ben daar enorm goed vooruit geholpen maar heb het daarna weer laten vieren. Maar wat Parnassia mij heeft bijgebracht is pure winst geweest in het hele proces.

[Houtje]

Weet iemand nog waar het verhaal ligt van het "gat in je hart" dat wil ik toch nog eens delen?

Ik heb van de week wat camping-stoel-filosofie beoefend en over mijn vroegere drankgebruik/gedrag eens nagedacht, het lijkt als of dat nu pas allemaal loskomt (na een half jaar zeg).

Ik herken / erken / schaam me steeds meer. Vreselijk....

Maar goed, achterom kijken = terug = geweest = voorbij.

We gaan nu op naar morgen, toch? Maar ik zal mijn campingstoel-in-het-zonnetje- gedachten nog met jullie delen (eerst de wurmen in hun holen stoppen).

[Rudy]