Lief zijn voor je zelf!

[Zilverlijntje]

Delete

[Chinagirl]

Hoi Ondermijntje,

Lankmoedigheid of is het grootmoedigheid naar anderen is zoveel makkelijker dan jezelf. Van jezelf walgen, schamen, die gevoelens weer wegdrinken is zo herkenbaar. Een partner die het ook niet begrijpt omdat hij of zij niet drinkt of de maat kan houden, kom je hier ook vaak tegen. Soms denken we weleens, waaronder ikzelf, of we niet allemaal dezelfde partner hebben die af en toe van woning verwisseltB)

Ik kan nu alleen voor mezelf spreken over hoe ik ermee omgegaan ben. Accepteren dat ik een probleem heb zoals een ander diabeet is of schildklier, hart, long of wat dan ook voor problemen. Dat je daar hulp bij nodig hebt, eventueel medicijnen en dat dan ook mag en geen zwakte is. Het bespreken met je naaste dat je hulp nodig hebt en dat hulp zoeken aannemen geen teken van zwakte is maar teken van kracht.

Onderkennen en acceptatie van het feit dat je een alcoholprobleem hebt is de eerste grote stap die je hebt gemaakt. Het gaat met vallen en opstaan, je krijgt hulp van ons, ik zeg niet dat het makkelijk is maar wel dat het kan.

Ondermijntje, je kan constant achterom blijven kijken naar wat gewees is, maar niets in de wereld kan daar nog iets aan veranderen. Het leven is nu eenmaal een onomkeerbaar proces, dat is ook een stuk acceptatie. Maar zie het maar als een levensles en probeer daar iets positiefs uit te halen. Bijv: zo was ik en dat wil ik nooit meer maar ik ga er alles aandoen omdat te voorkomen. En wees dan ook niet te streng voor jezelf als je een uitglijer krijgt. Je bent daar echt niet de enige in, maar met vallen en opstaan lukt het je echt.

Vergeet 1 ding nooit: WIJ ZIJN ER VOOR JE MAAR JE ZAL WEL ZELF EEN SIGNAAL AF MOETEN GEVEN. DAT KUNNEN WE NIET ZIEN.

Meis sterkte, hoop dat je wat aan dit betoog hebt en hou het droog. Geloof in jezelf, je kan het, echt absoluut:present:

liefs CG

[pietjepuk]

Ondermijntje,

Wat fijn, dat je zo'n interessant onderwerp hier neerlegt.

Ik herken heel erg wat jij schrijft. Als ik nadenk bij de zaken die ik onder invloed heb gedaan (voor zover ik ze weet ...) kan ik daar intens droevig van worden en een enorm minderwaardig gevoel van krijgen. Het daardoor weer gaan drinken zorgt voor een visieuze circel naar beneden en de kunst is om daar úit te komen.

Door te stoppen met drinken doorbreek je die circel, want vroeg of laat laat je dat minderwaardige gevoel los en ga je een gevoel van trots krijgen over waar je mee bezig bent. En dat is het moment dat er een kink in die circel omlaag ontstaat en waarin er een spiraal naar bóven kan ontstaan.

En wat je kan doen is diep graven in de zaken die geweest zijn, maar ik denk dat CG zo verschrikkelijk gelijk heeft door te schrijven: wat geweest is is geweest, leer ermee leven, accepteer het en kijk vooruit waar je toekomst ligt, die mooi kan worden, als je je gewoontes aanpast.

Ik ben 2 keer de mist ingegaan sinds ik niet meer drink, en 2 keer had ik de volgende dag dat rot gevoel weer, wat ik zo vaak heb gehad in mijn leven, dagelijks zelfs vroeger, dat minderwaardige gevoel. Eén van die keren hadden we de volgende dag toevallig een ontmoeting met mensen van het forum, waardoor ik erover kon praten, wat uiteraard hielp, maar dat gevoel is zo vervelend. De tweede keer was deze week.... Ik weet niet hoe het kwam, ik heb ook niet veel gedronken want we hebben bijna niets in huis (uit voorzorg) en ineens was dat rot gevoel er weer. Dat schuldige gevoel naar mijn man, naar mijzelf, gewoon dat oude bekende rot gevoel. (overigens idioot dat ik eerst mijn man noem, je zou toch naar jezelf meer een rot gevoel moeten hebben)

Hoe raak je het kwijt: wat mij betreft dus: door niet te drinken, dan gaat je trots vanzelf de overhand krijgen.

En dat je man het niet begrijpt: het is voor iedereen anders, dat realisser ik me, maar ik zou toch proberen het uit te leggen aan mijn man. Het is zo veel prettiger knokken als je het er gewoon over kan hebben thuis. En je krijgt het moeilijk genoeg, support van je directe omgeving is denk ik erg belangrijk. Rookt hij niet ofzo, daar heb ik het naar mijn man toe altijd mee vergeleken. Dat begrijpt hij heel goed!

Ik ben het ook helemaal met CG eens, trouwens, maar dat lees je wel uit mijn bericht neem ik aan.

Heel veel succes en gefeliciteerd met je beslissing

Pietje Puk

[anjo]

Dat gevoel kennen we denk ik allemaal. Ik ben er expert in onderhand. Ben vrij rustig en normaal gesproken ben ik een liefje maar onder invloed doe ik dingen die echt niet kunnen en die mensen om mij heen erg veel pijn doen.

De enige oplossing is om echt goed voor jezelf te gaan zorgen, er ligt een link tussen voedsel en verslaving, genoeg slapen, niet te veel of te weinig ook, lichaamsbeweging is ook een hele goede.
Voor mijzelf moet ik nu ook erkennen dat ook je adminstratie bij houden ook daar onder valt

Ik denk dat het ook geen kwaad kan om te beseffen hoe je drankgebruik is voor de mensen om je heen.
Maar NIET te lang, ik heb mijzelf bijna verwoest met dat te doen. Dan als het een tijdje goed gaat bied dan je excuses aan, op zo'n moment komen ze oprechter over.

Wat ook belangrijk is, zorg dat je iets non alcoholische drankje vind dat je lekker vind en probeer daar echt van te genieten met een goed boek of wat anders dat je leuk vind.

Goed voor jezelf zorgen heeft zoveel facetten en het heeft bij mij echt jaren geduurd voordat ik door had wat het echt betekend. Mijn therapeut zegt altijd als ik ergens tegen aan loop, stel je voor dat persoon X
bent, zij is mijn beste persoon en wat zou je haar aanraden of voor haar doen.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt, het helpt mij enorm, het is een streven want ik ben er nog niet zo goed in maar hopelijk wordt het een gewoonte net zoals dat drinken voor me geworden is.

Veel liefs en sterkte,

Anjo

[Angel6]

Ondermijntje,

Ik sluit mij geheel aan bij de antwoorden van CG, PP en Anjo. Iedereen die drinkt, heeft gedronken kent dit gevoel heel goed. Het proces kan alleen worden doorbroken als je voor jezelf besluit om te stoppen met drinken.

Zelf ben ik nu ruim 5 weken gestopt en dit kwam omdat ik op een avond zoveel had gedronken dat ik de volgende morgen van mijn partner moest horen dat ik de buren had lopen treiteren met de tuinsproeier!! Het had zo een burenruzie kunnen worden. Het feit dat ik mij hier totaal niets meer van kon herinneren was voor mij de welbekende druppel. Ik wil niet meer!! Mijn partner heeft zelfs van de avond filmpjes gemaakt zodat ik kon zien hoe erg ik er aan toe was. Nou kan je vertellen dat geen kuil te diep was om hierin te kruipen van schaamte. Ik ben twee dagen daarna gelijk naar de AA gestapt!

Maar ik kan je nu pas vertellen dat dit gevoel na 5,5 echt minder wordt. In het begin schaam je je en dit gevoel zwakt af naar mate je langer nuchter bent. Je hebt tenslotte weer iets om trots op te zijn en dat is dat je de ADB kunt blijven. Het is zeker geen makkelijk proces laat ik daar nu ook duidelijk over zijn maar elke dag dat je nuchter bent wordt het gevoel groter en groter en het lijkt in mijn geval zelfs iets makkelijker te worden.

Wat CG schrijft over het accepteren van dat je een probleem hebt is helemaal zoals het is. Je hebt nu eenmaal een soort van handicap en dat is dat je niet om kunt gaan met alcohol. Problemen kun je alleen zelf aanpakken en mensen met een handicap leren hier uiteindelijk altijd mee te leven.

Heel veel succes gewenst en ik kan je de internettherapie aanraden. Ik heb twee weken geprobeerd in te loggen en ineens was het raak. Ook al drink ik niet meer het is erg nuttig om hieraan deel te nemen.

Liefs Angel6

[Zilverlijntje]

Delete