een verslaving van ruim 7 jaar

[Peter6]

Hallo iedereen.

Ik ben Peter, 24 jaar en ik ben een gokverslaafde. Die nu zo'n 2 weken echt "clean" is. Zoals elke verslaafde stond mijn leven voor een groot deel in het teken van draaien en konkelen, verzwijgen en keihard liegen... Helaas durf ik hier niet eens mijn echte naam te vermelden, omdat mijn omgeving niet op de hoogte is. Althans, mijn ouders weten het, mijn beste vrienden en nog wat familie. Maar al met al zijn dit 10-15 personen. De rest denkt dat ik nog altijd het perfecte leven heb wat aan mijn voeten ligt. Maar niets is minder waar.

Van november vorig tot februari dit jaar heb ik op ambulante basis in een verslavingskliniek gezeten. Hier ben ik ontzettend veel over mezelf te weten gekomen. En nog altijd volg ik eens per week een psychotherapie. Maar ik merk dat ik het contact met iemand mis, die ook net als ik, gokverslaafd is. Wellicht dat ik die hier kan gaan vinden. Daarnaast denk ik erover om hier een soort dagboek te gaan bijhouden. Omdat ik nu de laatste stap wil gaan zetten om ook de laatste stuiptrekkingen van het gokken de baas te worden. 

Mijn verslaving in een notendop;

- Begonnen op 16-17 jarige, toto'tje bij de sigarettenboer op de hoek

- Vanaf 18-19e de stap naar online gokmarkt gezet wat al snel resulteerde in 500-1000 euro richting het internet...

- Relatie liep op de klippen, waardoor het gokken extensief toenam.

- Fraude bij toenmalige werkgever.

 - Studie niet afgerond. (buitenwereld dacht dat ik bijna klaar was) 

 

Huidige situatie;

- Totale schuldenlast van pakweg 80.000.

- Woon thuis bij ouders.

- Werkt momenteel voor een uitzendbureau, en kan mezelf er heel slecht toe zetten om te solliciteren naar wat beters. Maar dat ga ik nu zo meteen doen als ik dit bericht gepost heb.

- Ben close met een dame, nu zo'n 2 maanden aan het daten. Weet nog niks van mijn problematiek... 

Ik merk dat ik me nog altijd bij weinig tot niemand echt begrepen voel. Dit komt ook omdat ik mijn binnenwereld nog erg gesloten houd. Hier ga ik proberen mijn binnenwereld uit te schrijven. Eigenlijk geen idee wat voor verwachting ik daarbij heb, waarschijnlijk meer een hoop dat het me verder zal brengen. Of een motivatie zal geven tot iets. 

[Misses]

Hoi!

goed dat je hier je hart komt luchten. 

Lekker van je af schrijven!!! 

Ik mis dat ook hoor mensen die mijn verslaving begrijpen. 

Bij mij weet echt niemand dat ik problemen heb. Gewoon echt 0 personen. Dus ik vind het altijd fijn verhalen van anderen te lezen. Gokken is zo klote omdat het ook leuk is maar het verpest je hele leven!! 

Sterkte en zet em op!

[Peter6]

Gisteren lange tijd met mijn ouders gesproken. Of eigenlijk meer hun verhaal aan moeten horen... Ze vinden dat ik niet open ben, m'n vader zei letterlijk dat ik een vreemde voor hem ben. Terwijl ze álles van me weten. Elke euro die ik uit geef (met de bankpas) zien zij direct. Verder zitten ze overal kort op. En het vervolgens gek vinden dat ik uit mezelf niet heel snel meer iets vertel. De kleine dingen die ik nog voor mezelf kan houden koester ik graag momenteel...

[Misses]

Vergeet niet dat je ouders het beste met je voor hebben. Ze zien jou graag uit de shit komen natuurlijk. Ook wel super dat ze je zo opvangen!

[Peter6]

34 minuten geleden zei Misses:

Vergeet niet dat je ouders het beste met je voor hebben. Ze zien jou graag uit de shit komen natuurlijk. Ook wel super dat ze je zo opvangen!

Klopt, is ook echt zo... Ik heb de beste ouders van de hele wereld, zeker na wat alles is gebeurt en met alles waarin ze me nu nog willen helpen/ondersteunen.

Alleen ik merk steeds meer dat ik deze strijd toch voor een groot deel alleen moet gaan doen, anders ga ik er nooit helemaal zelf komen. En de dingen die ik nu nog niet alleen kan (geld beheren etc.) heb ik dan liever uitbesteed elders. Daarvoor heb ik deze week gelukkig een afspraak staan bij de stadsbank.

[Misses]

Ja klopt, je moet het ook zelf doen. En dan bedoel ik het psychische gedeelte. De knop moet om. Heeft tijd nodig. Ik worstel er zelf ook mee maar ik blijf gewoon maar hier schrijven en lezen... we can do it!

[Peter6]

Mijn ouders gaan me eindelijk meer loslaten hebben ze toegezegd. Al doet het ze erg veel merk ik, het is de enige juiste keuze. Omdat ik zelf hierdoor kan bepalen wanneer ik hun hulp nodig heb en wanneer niet. En ik dus ook kan kiezen voor mensen die verder van me af staan. 

Elke uitglijder die ik maak, voelt als verlies naar hen toe. NOOIT dat ik dan ook een uitglijder zou vertellen tegen ze. Ik zal het zelfs nog kunnen verzwijgen als ze me ermee confronteren. En door meer afstand te nemen, hoop ik dat die drempel bij anderen lager zal zijn. 

[Misses]

Hey Peter, gaat het je niet juist makkelijker maken weer de fout in te gaan als je ouders meer afstand nemen. 

Ik wil juist dat iemand er bovenop zit. Anders ga je zo weer de mist in.

[Peter6]

Klopt, het helpt me ook ontzettend. Maar niet van hun kant af. Juist hun betrokkenheid beklemd me ook weer heel erg.