nieuw

[linde]

Hallo iedereen.
Ik zal me even oorstellen:
Ik ben Linde en heb een groot deel van mijn volwassen leven geworsteld met de drank, verslaafd geraakt( in combinatie met benzodiazepinen, dat houdt elkaar nogal in stand en versterkt elkaar behoorlijk!) maar drink en slik nu sinds 3 jaar niets meer. Het gekke is dat ik het nog steeds erg vind dat ik niet kan drinken. Vooral als ik me erg goed voel, in de zon op het terras, met vakantie, leuk uit eten vind ik het nog steeds soms erg moeilijk om niet te drinken. Ik heb het (totaal misplaatste gevoel/idee) dat bij plezier, genieten, me fijn voelen een borrel hoort. Ook kan ik er nog steeds met mijn verstand niet bij dat ik totaal de controle verlies als ik drink maar weet wel donders goed dat dat zo is! Sinds 3 jaar leef ik weer, ik probeer zoveel mogelijk de (Misschien onherstelbare) schade die mijn kinderen hebben geleden door mijn drinken te herstellen maar ben bang dat dat misschien niet gaat lukken omdat ze teveel meegemaakt hebben. Mijn partner (sinds bijna 10 jaar) heeft mij niet verlaten wat ik op zich onvoorstelbaar vind, ik had mijzelf wel verlaten denk ik en had ook heel goed kunnen begrijpen als hij dat had gedaan! Dit is het even in het kort iets over mezelf. Ik vind het wel heel fijn dat ik dit forum heb gevonden. Het is toch voor mensen die dit probleem niet hebben moeilijk om over te praten en het te begrijpen merk ik.

[Romualdus]

Linde,

Allereerst welkom bij je mede-lotgenoten.
Tjonge dat is nogal een lading die je op je bordje heb gehad.
Petje af voor jou volharding in de strijd tegen de alcohol.
Al drie jaar droog is een hele prestatie!

Tja dat gevoel van tijdens je vakantie op een terrasje zitten en dan een enorme trek krijgen in een alcoholhoudende versnapering ken ik heel goed.
Maar ik (en jij ook) weet dat onze remvoering totaal tot op de draad versleten is, dus we nemen er één en kunnen de laatste niet meer tellen.
Ik gooi het zelf maar op het vakantiepatroon dat je in de "goede" jaren met een goede remvoering hebt opgebouwt.
Je goed voelen en jezelf trakteren en genieten van je vakantie was toen om onstotelijk met elkaar verbonden.
Ik vergelijk tegenwoordig de vakanties maar als een soep waarin het zout vergeten is.
Alles is lekker, echter er ontbreekt is.
Kennelijk reflecteren wij een gemoedsgesteldheid, ultiem genot nu aan ervaringen van vroeger.

Helaas kunnen wij het verleden niet wissen, we kunnen er alleen maar van leren.
Alcohol heeft ons naar de rand van de afgrond gebracht.
Ik zie het nog dagelijks voor mijn ogen gebeuren (ik drijf o.a. een cafebedrijf in het buitenland) hoe mensen zich de vernieling in drinken.

En wat je kinderen betreft, het zal lang duren maar eens zullen ze trots zijn op hun moeder die staat als een rots in de branding tegen de alcohol.

Met vriendelijke groet,
Romualdus

[linde]

Dankjewel voor je hartelijke ontvangst Romualdus! Ja mijn kinderen zijn nu al heel blij dat ik niet meer drink hoewel mijn oudste dochter nog altijd bang is dat als er iets ergs gebeurt ik het niet aan zal kunnen en terug zal vallen.. Ik hoop heel erg met haar dat ik dan ook overeind zal kunnen blijven. Hoewel dit wat er nu gebeurt is ook erg, mijn kinderen hebben jaren lang moeten overleven omdat thuis bij mama het niet veilig was en ze regelmatig weggehaald werden en bij hun vader moesten wonen wat ze niet wilden en wat ook heel naar was. Nu het wel veilig is komen hun weggestopte angsten en depressies naar boven zodat ik al voor 2 van mijn 3 kinderen professionele hulp heb gezocht. Ik voel me ontzettend schuldig en dat zal ik me de rest van mijn leven blijven voelen denk ik.

[Romualdus]

Linde,

Het is begrijpelijke angst die partners c.q. kinderen hebben van een alcoholist als partner, vader of moeder dat als er iets in het leven gebeurt dat er een terugval plaats vindt.
Ik had hier een vaste klant en die zij "geef me gauw iets te drinken wat mij nu overkomen is".
Blijkbaar is een gebeurtenis bij ons alcoholisten vaak een trigger om terug te vallen.
Daar kunnen we dus rekening mee houden en alvast een scenario opstellen wat we in zo'n situatie gaan doen, en daar hoort drinken niet bij!
En Linde naarmate de alcoholvrije jaren verstrijken zullen je kinderen steeds meer vertrouwen in jou als moeder krijgen.
Zij zullen je het vergeven echter vergeten kunnen zij dat niet.
Net zomin als wij ons alcoholverleden niet kunnen vergeten.

Sterkte en maak er een mooie dag van,

Romualdus

[Aro]

Hoi, ik wil mij ook graag bekend maken bij Ditjes en Datjes. Weet jij hoe dat moet?
Groetjes van Aro

[Aro]

Hallo allemaal, ik ben Aro, een man van 55 jaar en zet mijn leven opnieuw op de rails in een andere omgeving als die waar ik vandaan kom. Ben 25 jaar versaafd aan alcohol., drugs en medicijnen. Ik woon in een beschermde woonvorm en zoek contact met lotgenoten.

[Vie]

Linde, ik ben vorig jaar getrouwd met de man van wie ik al sinds mijn 14de hield. Ik dacht dat ik mijn drankprobleem voor hem verborgen had gehouden, maar toen ik het bespreekbaar wilde maken, zei hij: "ach meid dat weet ik toch allang". En toch is hij met me getrouwd. Nu heb ik zomaar nuchter een fijn huwelijk en gratis en voor niets ook nog drie kleinkinderen. Als die op de leeftijd zijn dat er drank in het spel komt, krijgen ze een heel kwaaie stief-oma aan me.
Ook veel andere mensen zijn van me blijven houden. Ik begrijp je verbazing hierover dus wel. Maar je bent niet je drankprobleem alleen, dat is maar een symptoom. Je bent nog veel meer. De vrouw die dronk was waarschijnlijk geen prettig iemand, maar je bent toch nog veel meer dan dat? En dan al drie jaar zonder, geweldig!
Ik heb zelf inmiddels gemerkt dat feesten en sprankelen veel beter gaat zonder. Mèt sprankelwater, spa dus.

Aro, je kan je voorstellen bij "wie is wie". Als je mee wil praten, de "huiskamer" ditjes en datjes staat ook altijd open.