Ruudje

Heb je helemaal gelijk in en dat is juist 1 van de dingen die je in je hoofd moet houden om het vol te houden. Maar het is soms gewoon vreemd om allerlei complimenten te krijgen voor iets wat je in de 1e instantie fout hebt gedaan. Maar alle complimenten hebben mij er wel doorheen gezet, ben daarom al mijn vrienden en familie enorm dankbaar. Opvallend genoeg krijg ik ook regelmatig negatieve reacties. Deze steunen mij alleen meer. Dit zijn de reacties van mensen die zelf een alcoholprobleem hebben, die bang zijn dat de schijnwerpers nu op hen gericht staan. Behandelen mij een beetje als verader. Verder zie ik hier aan dat ik lang niet de enige ben. De hele wereld zit vol anonieme alcoholisten, die bij mij steeds vaker door de mand vallen

Allereers bedankt voor jullie snelle reacties @isa: Dan is mijn opzet toch geslaagd, ik hoop dat je er wat aan hebt en misschien een voorbeeld aan neemt. Verder ben ik zelf niet zo trots. Wel op het feit dat ik gestopt ben, maar denk meer dat ik er nooit aan had moeten beginnen en schaam me nog vaak voor alle ellende die ik ermee veroorzaakt heb. @Beer Het is niet voor iedereen nodig om te stoppen, veel mensen in mijn omgeving drinken en ik wil hen er ook niet van weerhouden. Zolang je maar jezelf af blijft vragen of je er wel of niet afhankelijk van bent. Ik dronk 8 tot 10 halve liters op een doordeweekse dag en in het weekend was het niet meer te tellen. Veel denk ik voor iemand van mijn postuur. Ik weet wel dat hoeveelheid niet altijd wat zegt. Ik kom uit een gezin met "stevige drinkers" mijn oudere broer lukt het ondanks meerdere pogingen en professionele hulp niet om te stoppen. Hij drinkt wel veel minder, maar word gewoon sneller dronken. Hij drinkt ook meestal tot hij laveloos is, maar zou in coma geraken als hij mijn hoeveelheden zou pogen te halen. De reden waarom ik dronk is in de loop der tijd veranderd. Het begint met drinken voor de gezelligheid, maar dan al op zeer jonge leeftijd. Door mijn drankgebruik raakte ik de problemen en die poogde ik alleen nog meer weg te drinken, maar denk dat je dat vaker hoort

Hoi forumgebruikers, Ik ben nieuw hier, maar zal me even voorstellen en mijn verhaal wegzetten. Ik ben Ruud. Ik ben 32, woon in Bergen op Zoom en ben alcoholist. Ik ben 2 en een half jaar geleden gestopt met drinken, maar blijf alcoholist omdat ik nooit meer normaal/sociaal kan drinken. Ik weet voor mezelf dat ik me naar 1 drankje weer volledig verlies dus heb besloten nooit meer te drinken. Dit is niet makkelijk geweest en ik heb het zelf in de 1e instantie onderschat. In tegenstelling tot wat je vaak leest heb ik nooit echt veel interesse gehad voor sterke drank en dronk bijna alleen bier. Wel in dergelijke hoeveelheden en regelmaat dat ik het nooit lang overleeft had. Ik heb in deze tijd 30, misschien wel 40 verschillende baantjes gehad en mijn huis (wat ik bijna kwijt was) was een enorme puinhoop. Ik kwam elke dag gewoonweg ziek uit mijn bed om naar mijn werk te gaan. Ben een aantal keer echt jankend naar mijn werk gefietst maar na mijn werk weer gewoon steevast naar de winkel om bier. Normaal gesproken zou je flink aan moeten komen van bier, maar omdat het uiteindelijk bijna het enige was wat ik tot me nam woog ik op den duur nog maar 55kg (ben 1.72m) Deze manier van leven was ik op den duur zo beu, dat ik besloten heb om op nieuwjaarsdag 2007 te stoppen, cold turkey. De eerste 2 weken gingen verbazend goed, maar daarna kreeg ik het zwaar, omdat ik geen weg met mezelf wist. Last van driftbuien, die ik nooit eerder heb gehad, ook niet bij overmatig drankgebruik. Ik heb op den duur mijn halve woonkamer vernield en ben toen toch maar naar mijn huisarts gegaan. Deze heeft mij doorgewezen naar de GGZ, waar ik alleen maar een paar keer op gesprek geweest ben. Niet veel, maar genoeg om mijn verhaal kwijt te kunnen en mezelf daarmee beter te voelen. Langzaam nam de drang naar drank af en ging het geleidelijk aan beter met me. Op dit moment verliet mijn vriendin me. In de 1e instantie dacht ik dat ze gewoon genoeg had van alle ellende, tot langzaam duidelijk werd dat ze me tig keer belazerd heeft. De nieuwe vriend waar ze mij voor ingeruild heeft blijkt verslaafd te zijn aan sterke kalmeringsmiddelen en dat maakt voor mij het hele plaatje af. Ze gebruikt zelf niets, maar heeft dus gewoon iemand nodig die ze voor de gek kan houden en ik ben daar nu iets te nuchter voor. Zeker gezien het feit dat ze al bijna direct vreemdging, met 1 van mijn beste vrienden. Na al deze ellende kan ik zeggen dat het redelijk goed met me gaat. Ik werk weer, heb nog geen vaste baan, nog een paar achterstallige betalingen, maar zie weer licht aan de horizon. De reden dat ik hier op dit forum kom is dus niet echt om oplossingen te vinden voor "mijn" probleem. Ik wil gewoon graag met mensen wat ervaringen uitwisselen, maar zou het nog veel beter vinden als ik mensen hiermee zou kunnen helpen, door de hel die alcoholisme heet. Wees dus allen vrij om te vragen. Groetjes, Ruudje