Hoi allemaal,
Wat is dit leven zwaar zeg. Het ene moment gaat het oké en begint er acceptatie te komen, het andere morgen kan ik echt alleen maar huilen. Ervaren jullie dat ook zo?
Vanochtend heb ik gebeld met Agog en ik mag deelnemen aan de meetings. Aankomende week kan ik niet door mijn werk, maar die week erop wil ik starten. Ik hoop zo meer rust te vinden. Doet een van jullie dat ook?
Volgend weekend ook het gesprek aangaan met mijn partner dat ik ziek ben in mijn hoofd en ik hulp nodig heb. Hebben jullie tips hoe dit aan te pakken?