Hallo allemaal, Ten eerste respect voor alle verhalen die ik gelezen heb. Ik ben een 27 jaar en alcohol is toch wel iets wat me nu een aantal jaar bezig houdt. Een gevecht..ben je verslaafd.. kun je met of zonder.? Denk dat iedereen dat wel herkent. Ik drink vanaf mijn 15e en begon met uitgaan. Eerste jaren was dat gewoon leuk. Je werd er losser van en alles werd super gezellig. Dus ontwikkelde mijn sociale leven in het weekend met alcohol. Ik werd ziek en alles verliep niet meer, overlijden van vader en vriend etc. Hoort erbij gewoon doorgaan met elk weekend feesten en drinken. Je krijgt relaties en alles ging wel goed tot mijn 23e. Je wordt vrijgezel neemt het stap en dus drinkpatroon weer.. in het begin heel erg leuk maar je bent wat ouder.. Je gaat na een tijd weer een relatie in en ja blijkt je partner elke dag 6 drankjes te nemen na zijn werk, gezellig toch! en ga je er in mee. Na een half jaar elke dag drinken wat resulteerde in savonds een een kwart liter sterke drank. Dacht ik goh waar ben ik mee bezig? Ik heb al een ziekte en door die drank zal ik nooit wat kunnen doen. Ik ben toen naar de AA geweest en ja mijn ex vriend mee gesleept want ik vond ook dat hij er maar wat aan moest doen. Het resulteerde er in dat hij het overdreven vond en gelijk thuis een bierje pakte (was toch onzin) Zelf ben ik er nog 2 keer geweest. En door een tragisch voorval ging ook de relatie voorbij en weer terug naar ouderlijk huis en die AA kon me gestolen worden.. ik was niet zo ver heen. Aantal maanden niet gedronken.. en ging weer eens op stap want sociaal gezien had ik geen vrienden om me heen. Op een gegeven moment een oude bekende en zei joh doe is niet zo raar je bent geen alcoholist af en toe lekker feesten kan geen kwaad! je denkt veelste zwart wit! Langzamerhand werd het gewoon weer sociaal maar beperkt en af en toe een uitschieter. Alleen als ik een uitschieter had, schaamde ik me ook rot. Toen kwam er een moment van oke.. Ik weet nu dat ik zonder kan en besefte dat ik sociaal gewoon onzeker was omdat ik dat nooit dus heb geleerd! Ik stap nu een half jaar niet meer. Ik was redelijk tevreden. Zit nu in tweede jaar van een opleiding NLP en ga volgende maand aan de open universiteit beginnen. Dus ja lijkt allemaal oke te gaan met vallen en opstaan. Laatste weken begon ik te merken dat ook al als ik in weekend als ik visite had wat dronk, dag erna depri voelde en weer begon de twijfel over de alcohol? Kan ik er dan helemaal niet meer tegen? Ik wil niet depri zijn na een avondje drank en over de gaarheid maar niet te spreken! Maar toch een bepaalde angst met de gedachte nooit meer te drinken. Ik liet het rusten... Tot het hoofd van mijn opleiding donderdag naar me toe kwam en we in een gesprek raakten en dat ik vertelde over dat ik zo switchte met gevoel. Hij er naar stuurde laat de drank eens weg ;-) Zweer nu dat je heel dit opleidingsjaar niet drinkt.... Zo klets uhh uhh (als ik iets beloof kom ik het ook na) en ergens speelde het toch al in mijn hoofd om te kijken als ik helemaal niet zou drinken of ik me beter zou voelen. Alcohol probleem? heb ik toch al overwonnen.. (dacht ik) en zweerde en jaar niet te gaan drinken Nu een week later zit ik hier mijn verhaal te doen. Ik heb geen moeite met het niet drinken, is niet dat lichaam of geest het vraagt maar voel me wel alleen en onzeker en achterdochtig als een vreemde aardig doet en daar werd ik vandaag even met mijn neus mee op de feiten gedrukt en barstte in huilen uit. Een lange weg dus nog om sociaal helemaal zeker van mezelf te zijn. Misschien kan hier wat tips op doen hoe jullie dat veranderd hebben op sociaal gebied, want neem aan dat het wel herkenbaar is voor sommigen. Groetjes Destiny
