orleando

Ja, Pip, maar dat was ook een supermooi moment. Dronken, maar supermooi. Daarom herinner ik het me nog, denk ik. Maar ik herinner me ook kl*te momenten, die ik hier echt niet ga opschrijven, want dan gaat m'n pc zelfs blozen. Dingen om me achteraf over kappot te schamen, ALS ik me alles nog zou kunnen herinneren. En was m'n angst altijd de gaten in m'n geheugen achteraf, nu vraag ik me vaak genoeg af, wat de buurt hier allemaal weet. Meer dan ik denk, vrees ik. Ze zullen me vast wankelend de hond hebben zien uitlaten; of een brief posten met een bierlucht van hier tot Amsterdam. Werd ik in het begin erg vrolijk,lief en errug aanhankelijk naar manlief toe (die dat niet erg vond;), in een stomdronken bui viel ik gewoon halverwege de gang naar m'n bed in slaap. Mooi setje aan, man helemaal in de stemming gebracht en daar lag ik dan, voor pampus...walm om me heen, soms ook nog in m'n broek geplast ja... Echt, hoe hij het met me uithoudt...

Pippi, ik heb een heel mooi moment, zelfs al was ik toen stomdronken, maar ik herinner het me nog als de dag van gisteren: Lekker met m'n vriend (nu dus m'n man) een avondje samen gekookt, gegeten en filmpje gehuurd. Buiten was het guur, koud en lag een dik pak sneeuw. Ik zat aan de cola en hij aan rumcola. Of ik dat ook mocht, vroeg ik. Jawel en hij schonk me wat rum bij m'n cola. Toen dronk ik dus geen druppel, dus binnen no time aangeschoten en nog sneller dronken. Ik had het zo warm, dat ik m'n jas pakte en met doggy naar buiten ging. Er lag een dik pak sneeuw waar nog niemand over gelopen had, dus ben ik erin gaan liggen en heb een sneeuwengel voor hem gemaakt en ben daarna een sneeuwgevecht met doggy aangegaan. Verse sneeuw omhoog gegooid en we zaten er op een gegeven moment alle 3 onder. Hij heeft er helaas geen foto's van; mislukt. Maar toen werd ik nog blij van die rum. Niet dat ik dat daarna nog zulk sterk spul gedronken heb, maar ik ben er nooit meer zo vrolijk van geworden.

Ben aan het bijlezen en zie bv Visje, die altijd voor iedereen vloog om het zo goed mogelijk naar de zin te maken, maar niet aan zichzelf toekwam en zich ontspande met wijn Herkenbaar:huh: En volgens mij Stien, wier boosheid zich tegen haar keerde idv van alcohol ook herkenbaar:huh: Houtjes kei op haar goede weg, dat deed ik afgelopen weekend dus ook. Dus hou ik 3 april aan, wil ook geen keien meer op mijn weg en mocht ik struikelen, dan mieter ik die kei heeeeel ver weg.

Ben ik weer, zie eruit als een verzopen kat met 3 kleine kittens...lente en voorjaarsvakantie, ahum. Maar goed, vitamientjes gehaald, schone kleren thuis aangedaan en ze spelen nu boven en ik hang hier wat rond. Moet nog zo veel, maar ben zo moe, moe, moe. Marjo, de kilo's vlogen er bij mij juist af toen ik dronk. Ne heb ik (vr)eetbuien om het gat te dichten nu ik niet drink. Kan nog steeds m'n draai niet vinden. Vond de tekst van Houtje over dat gat in je hart wel mooi, zo herkenbaar. Was ook blij, datg ik afgelopen weekend voor mezelf heb doorgezet en de boel heb weggegooid en niet door ben gegaan. En het stomme is, ik kreeg het glas niet eens leeg, vond het niet lekker, maar waarom dronk ik dan wel die paar slokken? Ik hou toch die 3 april aan. Sta sinds eind maart droog, maar voor mezelf voelt 3 april gewoon beter. pippi, ik vind het van deze kant van de pc ook een troost te lezen, dat ik niet de enige ben, die erg vreselijk veel moeite mee heeft. Niet alleen het niet drinken, maar eigenlijk moet ik erg veel veranderen. M'n denken, doen, leefpatroon wel. Word ik onrustig van..

Vannacht gedroomd dat ik ergens was en ik er iedereen kende. Uitgesproken gespannen stemming en iedereen bood me bier aan en hielden maar niet op. Ik wimpelde eerst nog beleefd af, maar werd op een gegeven moment kriegelig, ongeduldig en boos. Manlief was er niet en ik voelde me echt in een hoek gedrukt. Op een gegeven moment werd ik echt wanhopig en bang en begon te huilen. Iedereen begon te lachen en zei spottend, dat ik een zwakkeling was, een nul. Er werd een flesje bier tussen m'n lippen geduwd en toen ik dat voelde, sprong ik achteruit een gilde zowat: "Ik wil die troep niet!! Ik wil er juist mee stoppen, wanneer dringt dat nou eens tot jullie door??!!" Ik lag gelukkig vanwege buikgriep beneden op de bank te slapen, maar schoot zwetend overeind en zei nog eens hardop : "Stop, jullie!" Pas toen ik doorhad, dat het een droom was, begon ik te huilen. Is dit normaal? Ik vond het doodeng...

Goedemorgen allemaal, Niet zo veel bijgelezen, doe ik straks wel. Ben grieperig, net als 2 van onze 3 kinderen. Dus zo even paracetamolletjes voor hun en mij halen en daarna zie ik wel wat ik ga doen. Bankhangen totdat het mooi weer wordt vrees ik. Afgelopen weekend een uitglijder gehad. Dom, dom, maar na een paar slokken vond ik het zoooo smerig, dat ik de gootsteen heb blijgemaakt. Maar gelukkig niet doorgezopen, maar gestopt. En - nog belangrijker misschien- de rest weggekiept. Dus domme uitglijder, maar verstandige beslissing. Manlief rook het wel aan m'n adem, maar zei niks, werd niet boos en toen ik ook nog echt ziek werd en niet van een kater me lief verzorgd met bouillion en beschuitjes. Mag ik dan nog steeds 3 april rekenen of moet ik weer helemaal overnieuw beginnen?

Houtje, ik herken mezelf ook in jouw verhaal...Toch vaak schuldbewust bij de kassa m'n drank staan afrekenen, met een paar totaal overbodige bijzaakjes, want stel dat men dacht.. 's Avonds een blokje om met doggy en dan idd langs de glasbak. Dat gat in m'n hart, tja. Het gaatje in m'n long was sneller dicht. Ik merk nu ook weer dat getrek van die stomme gremlins. Ze waren even weg, maar zijn nu weer keihard teruggekomen. Ik wil niet meer terug naar dronken avonden, gaten in m'n geheugen, op verkeerde plaatsen in slaap vallen of wakker worden, dat schaamtegevoel de volgende ochtend en de kater maar wegdrinken, anders blijft íe heel de dag hangen. Dat soort dingen wil ik allemaal niet meer. Maar waarom is het zo verrekte moeilijk? Het lijkt allemaal zo gemakkelijker en beter te gaan met een slok (te veel) op. Dan voel ik me geen mislukkeling, maar sterk en ik kan dan alles. Maar dat dat maar schijn is, weet ik helaas maar al te goed. De volgende dag geconfronteerd worden met de troep van de avond ervoor haalt me weer terug naar de werkelijkheid: mijn eeuwige gevecht met drank. En ik word dit gevecht moe; het lijkt een oneerlijke strijd waarin ik dreig te verliezen..M'n gezin, m'n kinderen en wellicht ook mezelf. Maar dan probeer ik positieve dingen te bedenken, die me allemaal lukken nu ik niet meer drink en daar doe ik het tenslotte voor, nietwaar?

Trees, borstvoeding ging bij mij ook van de een na de andere dag ineens niet meer. Kreeg de wind van voren (consultatiebureau!!), maar er kwam gewoon niks meer uit!!! Gelukkig wel afgekolfd en als ze honger hebben, drinken ze een geprepareerd flesje ook wel. Ik heb er 3 zo grootgebracht en met heel veel tranen (want volgens de "boekjes"doe je het toch nooit goed) kwam ik er achter dat m'n borstvoeding helaas niet genoeg was en ze dus aan de fles moesten...Een moederinstinct werkt beter dan een "witte jas"( zo noemde ik het altijd...en eerlijk gezegd nu nog..)

Nog even en vraag: Bijlezen is haast niet te doen, maar weten jullie hoe het met Karinneke is?? Dat zou ik wel graag willen weten..

An:

Pippi, zo bedoelde ik het niet, dus voor jou: Als jij geen schouderkloppen krijgt, krijg je van mij een dikke knuffel!! Volgens mij gaan wij wel vaker erg langs elkaar, terwijl we (als ik jouw berichtjes lees) heel erg op elkaar lijken. Staartje, dat heette toen idd een fastpass en je bent niet alleen een leuke ouder als je ze naar pretparken sleurt, maar gewoon dingen met ze doet, die ze leuk vinden. Heb van de week knutselspul gehaald voor als het in de vakantie slecht weer wordt en ze vinden het geweldig. Raambeestjes maken; schilderen op nummer e.d. Ik schreef al, ik ben een huismus; kinderen blij, ik ook blij..

Sammy, het voordeel toen was dat er echt zowat naast woonde en dus niet gebonden was aan hoogseizoentijden. Dus wachttijden waren hooguit een kwartier. En ik pleit ook wel voor een Amerikaans systeem; per attractie waar je in wil haal je een soort stempelkaart waarop een tijdstip staat en even daarvoor ga je nar die desbetreffende attractie en je kunt zo doorlopen. En nee, geen voortrekkerij, want iedereen doet het en echt, je staat hooguit 10 minuten in de rij voor een attractie in Disney. Pippi, ik zou niet met je willen ruilen als ik lees, hoe jouw weekend eruit zal zien...Ik ben(volgens schoonfamilie dan) ook een westerlinge (nauwelijks 4 jaar gewoond), hoewel ik geboren en getogen ben uit Noord Nederland...Ik doe het nooit goed, versta hun dialect niet (en zij mij weer niet, want heel m'n familie komt uit Zuidlimburg en Duitsland)...Ik doe m'n best voor onze kinderen en ons gezin en als het in hun ogen niet genoeg is...blehhhh!!! Denk je eerst eens aan jezelf???

Ik woonde in m'n pubertijd zowat naast de Efteling...Geweldig!! Nu is het veel te ver rijden en onze auto zuipt benzine...maar een speeltuin of zwembad werkt bij onze kinderen ook wel. En binnenkort komen de schoolreisjes er weer aan. Sta ik als huismusmoeder met een brok in m'n keel ze uit te zwaaien...

Blacky woon je echt in Spanje? Ik dacht aan de Belgische Kust ( maar ik ben dan ook blond, he!). Ik zou zo met je willen ruilen. Heb ooit en aanbieding gekregen om naar Spanje te verhuizen, woning en baan was allemaal al geregeld. Ik zou erheen met een goede vriendin en krijgt die net een relatie met een oerhollandse jongen die niet weg te branden was uit Nederland. En ik was te verlegen om helemaal in m'n uppie naar een onbekend land te verhuizen...Het trekt me nog steeds, maar inmiddels zelf getrouwd met net zo'n honkvaste Nederlander...

Hoi onrustige Pippi. Als m'n oudste nou hier was geweest, dan was je jouw nieuwe schoenen gelijk kwijt, want die is dol op strikjes, glitters enz. Die onrust die jij beschrijft herken ik helaas ook. Te weinig slaap, te veel te doen, onrust in m'n hoofd, vind ook niks echt leuk...Daarom ben ik ook blij met die 2 weken vakantie. Kinderen hoeven niks, samen leuke dingen doen (als zij plezier hebben, ben ik ook blij) en heel de dag de deur uit. En dan bedoel ik speeltuin, wandelingen door het bos en dat soort dingen. Samen genieten en geen gremlins. Want nu m'n pijnstillers op zijn en ik weer mobieler ben, moet ik weer worstelen tegen die gremlins die steeds in m'n nek lopen te hijgen...

Vie, probeer peperkoek ( heet in het echt ontbijtkoek geloof ik) en anders een doosje rozijntjes. Har, ik ben nu al moe en moet nog zooooo veel...word moe van mezelf!! Ik zet straks een mooi muziekje op en dat werkt bij mij wel rustgevend. Manlief belde net, precies op het goede moment...vindt de juf ook een zeurkous. We groeien weer dichter naar elkaar. Hij gaat na de vakantie een gesprek aan met de schoolleiding; wordt ook het gezeur van school zat en ik heb genoeg aan m'n hoofd (ouders overleden, val van de trap, herstelling daarvan en natuurlijk van de drank af te blijven, dat gaat die school niet aan, maar hij ziet nu echt in hoeveel moeite me het kost); dat we ons best doen in belang van de kinderen enz. enz. Als ze ergens mee in hun maag zitten, moeten ze het zeggen en niet steeds zo betuttelent doen. De schat!!

Adam, (vissen) reddende engel!! Is Discus niet die dierenwinkelketen, die hebben we hier ook. Kan ik daar morgen heen. Corinne, ze vergeten idd te vaak, dat kinderen kinderen zijn. Ze moeten tegenwoordig zo veel, dat ze bij mij thuis lekker mogen spelen! Nu hebben ze ook vriendinnetjes opgezocht en zijn naar de speeltuin. Ik zie trouwens nu net pas jouw berichtje over die klaplong. Geen pijn = geen last meer gaat dus niet op in dit geval. Ik zal het rustigeraan doen, okee? En ik sluit me bij Knuffie aan; ook van mij een dikke knuffel!! Har, hier gaat het net zo, moe van niks. En dat was al voor de val van de trap. En ik ben een controlefreak, alles moet af en gedaan zijn...en dat lukt dus niet; STRESS!!! Maar goed, liever stressen dan drinken, nietwaar?

Corinne, we hebben een groot aquarium waar ik vaker voorzit dan voor de tv en ik vind het helemaal super als ze kleintjes hebben (en niet opeten, want dat gebeurt helaas ook vaak), maar met onze kinderen is het echt een feestje, want die hebben ze namen gegeven. Niet alle vissen, maar die algeneters dus wel. En als je hun gesprekken erover hoort...ik grijns dan van oor tot oor!! Knuffie, hier op school maken ze ook afspraken met de kinderen waar de ouders niks vanaf weten..ik heb het een beetje gehad met deze school...maar zet ze op een andere school en ik krijg andere problemen. Paasvakantie duurde hier maar 2 dagen, vandaar deze twee weken vrij nu. En ik ben en echte huismus, dus ik vind het een feestje als ze thuiszijn!

Staartje, algeneters en schoonmakers heb ik erin en die magneten ook. Wat ik erin heb zijn draadalgen, het lijkt net hoogpolig tapijt. Maar nieuwe planten en vers water zou een goed begin zijn. Morgen met kids plantjes halen en dan aan de slag!

Sammy, ik stuur je een:rose: en een:present: om je op te vrolijken. Corinne, dat blije gevoel bij mij heeft een naam: nuchter zijn al geruime tijd!! Voelt goed, niet meer met gaten in het geheugen wakker te worden en hopen, dat de kater voor de middag weg is (vaak niet en dan dronk ik 'm maar weg, dom, dom..)

Dankje Sammy, want dat is nu even de juf die ik in m'n hoofd heb, hahaha!! Corinne, ze hebben 2 weken vakantie, dus geen juf, joepie!! En, ach, ze bedoelt het goed, maar het komt op mij vaak te betuttelt over, alsof ze tegen een van haar leerlingen praat ipv de moeder van een van haar leerlingen, snap je? En ik hoor bij haar iets te vaak de zin Ïk wil me niet met jullie mannier van het opvoeden van jullie kinderen bemoeien, maar..." Hoezo??? We voeden ze vrij goed op, dacht ik zo. Ze eten goed (snoepen ook, ja), zijn gezond, doen het goed op school enz. Ja, ik kan ze ook regelmatig achter het behang plakken, maar slaan of zo doen we niet. Als ze wat fout doen, horen ze het wel. En hoewel ze wel degelijk weten wat wel en niet mag, willen ze toch wel proberen of iets echt niet mag, maar dat is kindeigen. En als juf weer met die zin aankomt, dan schiet ik wel uit m'n slof...Maar goed, ik zie haar 2 weken niet, het is buiten mooi weer, dus ik heb niks te klagen!

Hmmm, als ik op evilicoontje druk, krijg ik het woord evil en een knipoogsmiley???

Corinne, die schoonmaakwoede heb ik hier ook, maar meer omdat ik erg boos ben (op de juf van onze oudste; de zoveelste aanvaring tussen ons tweetjes, ggrrr:evil;) en mijn woede zette ik normaal om in drinkgedrag, maar nu dus poetsen. Tel daarbij op, dat niet alles lukt zoals ik het graag gezien had, dus ik kook straks over...Doe de afwas, haal de was binnen en dan ga ik naar buiten. Laptop op schoot en een lekker boek, zon in m'n gezicht en dan word ik vanzelf wel weer wat vrolijker. Dat mens en ik liggen elkaar echt niet...

Heeft er hier iemand verstand van een tropisch aquarium? We hebben hier zo'n grote staan en met de vissen gaat het prima, maar ik heb me een partij algaanslag erin, niet normaal meer. Het spul woekert over de bodem, planten en raam. Hij staat niet in de zon, want dat schijnt voor algaanslag ideaal te zijn. We hebben druppels om aanslag te voorkomen en verwijderen, maar dat werkt dus niet. Ik zal proberen de planten en bodem schoon te maken, maar heeft er iemand tips?

Corinne, het is voornamelijk de gebroken rib waar ik zoveel pijn aan heb. Ik heb al 2 keer pijnstillers gehad en het duurt wel een week of 6 voordat het minder pijnlijk wordt is me verteld. Ik moet het zelf gewoon rustiger aan doen...De was hangt buiten te wapperen en ik heb een dag de tijd om het op te ruimen. Buurvrouw laat doggy weer uit en vanavond is m'n man vrij. De val van de trap heeft een diepe indruk op m'n kinderen achtergelaten, want ze zijn nog steeds erg knuffelig en lief. Op loopafstand van ons huis ligt een grote speeltuin, daar ga ik in de vakantie met ze naartoe. Lekkers mee en als het weer zoals vandaag blijft, dan vermaken we ons wel!