Goedemiddag,
Jane,
wat heb je een mooie posting aan Hannah
geschreven, geen advies maar gewoon
uit je jezelf en je iegen ervaring.
Zelf heb ik geen kinderen,
toch kan ik mij de angst voor het loslaten
en alles wat daarbij komt kijken goed voorstellen.
Vaak vaar ik het beste op mijn eigen koers,
voorheen was of stelde ik mij afhankelijk op.
Ik keek vaak naar wat anderen vonden, dachten
of zeiden.
Ik was zo onzeker dat ik er niet bij nadacht of
dat wel juist voor mij was.
Nu leer ik steeds meer op mezelf vertrouwen,
ik probeer te handelen naar mijn eigen gevoel
en inzicht.
Het gaat mij steeds beter af,
soms is er natuurlijk ook onzekerheid en stress.
Maar meestal is het lijden erger dan ik vrees.
Komt tijd komt raad,
soms kan ik geduldig afwachten en soms niet.
Ik ben ook maar een mens
en nooit te oud om te leren.