albertina

Priem, ik denk zomaar dat jij ook een hele leuke oma bent.

Priem, Inderdaad heb je dit al eens verteld, niets erg, dit soort gebeurtenissen blijven een leven lang bij. Ik had vanmiddag ook even zo mijn overpeinzingen. Tja, het leven is een pijp kaneel, ieder krijgt zijn deel. Dat zei mijn oma altijd, een top mens vond ik haar. Een hoop meegemaakt met mijn opa en toch had ze altijd humor en van klagen hield ze al helemaal niet. Ze was soms wel erg nuchter, letterlijk en figuurlijk, van één citroenjenevertje had ze hem al om. Ze rookte nooit, alleen als ze dan een citroenjenevertje dronk nam ze een sigaretje van mij, echt om te lachen hoor. Geen gezicht, want echt roken kon ze niet. Vandaag precies 20 jaar geleden is ze overleden. Vreselijk vond ik dat, ik was stapeldol op mijn oma.

Bol, heb je er een weegschaaltje bij?

Lidia,

Originally posted by: akelei p.s. albertina, ik heb genoeg hoor ( brood bedoel ik) quote> Ik kom eraan.

Ja, hahahaha, wat een sukkel niet?

Ik heb geen brood om te eten, vergeten te halen.'

Lidia, ik begrijp dat je dan dit soort kaarten bewaart. Ze zijn ook een pleister op je ziel, zeker als je iemand hebt verloren. En dan 2 broers, ongelofelijk hard kan het lot je dan treffen.

Akelei, Da's al jaren zo.... :Disgust;

Akelei, voor jou ook.

lidia 20 jaar oude kerstkaarten? Vrouw, hoe krijg je het voor elkaar, dan kan ik mij voorstellen dat het wat emo wordt. Niet doen dus, ik ben niet meer zo bewaarderig, na mijn opname heb ik rigoreus opgeruimd. Niet dat het een bende was, integendeel maar ik had wel veel dingen uit het verleden, zoals mijn trouwalbum. Dat ligt nu allemaal op de vuilnisbelt en ik heb er geen moment spijt van gehad, Ook brieven kaarten en dat soort dingen alles weggegooid. Het heeft geen nut (voor mij dan) om dat soort dingen te bewaren. Het is geweest en sommige dingen kan je ook beter laten en niet weer oprakelen.

Ooooow Hannah, hahahaha, ik houd ook niet van plavuizen en inderdaad, die tafel komt bekend voor.

Lenie, muts, Dat soort dingen moet je met deze dagen niet opzoeken. En ik vind je huis nu hardstikke knus eruit zien. Knusser dan het 1e.

Hahaha, ik doe ook geen gekke dingen hoor, gewoon is al gek genoeg.

Jopie, ga je vasten?

Mooi Hannah, Rustig aan hoor, je hebt de hele week nog.

Lenie, wat leuk joh! zo zie je maar weer. Hannah, hoest bij jou? Gaat het weer met je?

Tine, jij ook fijne dagen en pak jezelf bij de lurven. Je weet hoe het moet.

Zóóóó, wat was het enorm stil in de winkels, hahaha, ik ben binnen het uur heen en terug. De laatste dingetjes gehaald en nu krijgt niemand mij meer de deur uit.

Bol, ik denk dat jij meer gedaan hebt voor Jos dan soms goed voor je was! Ook denk ik dat het je toekomt dat je nu eens aan jezelf kan denken, Natuurlijk is het gemis er, logisch. Soms een traan,wat melacholie, dat hoort erbij. Maar ik gun je nu echt tijd voor jezelf, en ik denk dat je dat aardig afgaat.

Nou Jopie, dat vind ik erg fijn. Ik schrijf zomaar wat, altijd goed als iemand daar baat bij heeft. Ik heb dat trouwens ook wel hoor, ik voel mezelf niet hieperdepiep, toch door hier dan een beetje te schrijven klaar ik weer wat op.

Ik moet ook nog een paar boodschapjes maar mijn badjas zit zo lekker.

Nina, mijn vader is uit 1930, opgegroeid in Amsterdam. Hij vond het ook één groot avontuur, als hij er wel eens over verteld vind ik dat heel mooi. Zowiezo vind ik dat ls mensen ouder worden ze meer in het verleden leven. Mijn vader tenminste wel, het zijn altijd leuke verhalen, nooit ellende, Dat past ook niet bij hem, het is een opgewekt en vrolijk mens.

Mijn oma was een bikkel, een hele sterke vrouw. Zij was er vanuit gegaan dat hij niet meer in leven was. Ik heb zelfs nog foto's uit de krant periode 45, daar staat mijn opa op. Hij komt aan met de trein in Nederland en hangt uit het raampje. Echt heel bijzonder vind ik dat. Mijn opa kon ook heel mooi tekenen, bij mijn vader hangen een paar pentekeningen van hem, die heeft hij gemaakt tijdens het onderduiken en allemaal bij kaarslicht, het was immers verplicht de boel te verduisteren. Ja, ik heb heel veel over de oorlog gehoord, ook van mijn vader, die heeft het meer als een groot avontuur ervaren. Heel tegenstrijdig dus.

Neergeschoten eind jaar 44, in een bos in Arnhem. Hij heeft toen een jaar in een militair hospitaal gelegen. Mijn oma hoorde pas een jaar later dat hij nog in leven was.