Het is stil in dit forum. Desalniettemin wil ik mij voorstellen.
Sinds mijn 18e blow ik. Ik ben inmiddels ongeveer het dubbele. Ik ben begonnen met een jointje na afloop van een avondje stappen met vrienden. 1 x per week, niets aan de hand. Toen ik later op mijzelf ging wonen werd dit vaker en vaker tot het sinds een jaar of 8 vrijwel dagelijks werd. Als ik vrij was, begon ik soms al in de ochtend, maar meestal pas in de avond. Ik ben meermaals gestopt en dat lukte me altijd best goed, maar nooit lang. 3 maanden was meestal wel het maximum. Daarna leek ik de schade in te moeten halen en blowde ik intensiever dan daarvoor. Ik rookte of vapete altijd alleen en altijd puur. Het maakte me niet loom en sloom, maar actief en geïnspireerd. Ik kon uren verdwalen op Wikipedia en me later afvragen hoe ik in godsnaam uit was gekomen waar ik was.
Wiet maakte een steeds groter deel van mijn leven uit. Zorgen dat je wat in huis had was stressvol en natuurlijk verbergen dat je veel meer blowt dan je wil toegeven. Ik ben getrouwd en mijn vrouw, die niet blowt, had er niet veel problemen mee, maar desalniettemin probeerde ik de mate waarin te verbergen. Dus stiekem gebruiken, liegen over je hangende oogleden (ja, weer erg moe vandaag) en rode ogen (stomme airco's), schuldgevoel en misschien daardoor nog meer blowen. Uiteindelijk is dat niet vol te houden en dat lukte dus ook niet. Nu is het vertrouwen geschaad. Begrijpelijk.
Ik doe mijn werk in een grote kantoortuin. Veel rumoer en drukte. Dat trek ik slecht en wellicht dat ik daarom ook soms voor het werk ben gaan gebruiken. Daar is mijn vrouw (en gelukkig niet mijn werkgever) achter gekomen, waarna de bom barstte. Via de huisarts ben ik bij Tactus uitgekomen en ben ik naar groepsbijeenkomsten geweest. Ik ben nu 3 maanden gestopt. Tevens heb ik psychologisch onderzoek ondergaan waaruit een stoornis in het autistisch spectrum (Asperger) naar voren kwam. Wellicht dat dit gerelateerd is aan mijn gebruik, wie zal het zeggen?
Mijn gevoelens bij cannabis zijn niet alleen maar negatief. Integendeel, maar misschien komt dat door het stemmetje in mijn hoofd omdat ik nu een tijdje gestopt ben. Ik denk er veel aan te hebben gehad in mijn leven. Andere beschouwingen, ontspanning, dichter bij je emoties komen. Dat maakt dat ik het moeilijk vind om de cannabis voorgoed vaarwel te zeggen. Ik zou graag met mate gebruiken, maar twijfel of ik daartoe in staat ben. Ik heb mijn vrouw gezegd dat ik mogelijk weer wil gebruiken, maar ze is daar terecht huiverig voor. Ik wil het in ieder geval niet stiekem meer doen en zonder schuldgevoel. Ik stel de beslissing nog even uit.
Goed, dat ben ik. Ik doe jullie allemaal de groeten.
Kierewiet
