hallo,
ik ben nieuw hier, 5 dagen geleden voor de zoveelste keer gestopt met drinken.
Mijn echtgenoot zette me voor de keuze, en gelijk heeft hij, hij of de drank, na me voor de zoveelste keer dronken in mijn bed te leggen.
Ik wil niets liever dan nooit meer terug beginnen, maar op dit ogenblik vertrouw ik mezelf niet, wil niet alleen gelaten worden, gewoon omdat ik schrik heb terug te gaan drinken. Ik vind mezelf zo belachelijk, denk dat niemand in mijn omgeving mij begrijpt dat het moeilijk is, moeilijk om niet te drinken. Het lijkt wel of de ene helft van me zegt "het kan geen kwaad, doe maar", en de andere helft moet roepen "nee, niet doen", ik verklaar mezelf bijna voor gek.....
ik hoefde ook niet elke dag te drinken, maar als ik dronk was het een hele fles, eens begonnen kon ik niet meer stoppen, dan moest de fles leeg. Omdat ik een gastric bypass heb, en dus heel snel weet van drank, heb ik niet veel nodig om dronken te zijn, en dat maakt dan, dat ik gewoon verder drink, zo is het alcoholisme er langzaam, maar heel zeker ingeslopen. Ik kan niet gewoon "een glaasje" drinken, dus ik kan en wil helemaal niet meer drinken.
Aangezien ik in het in mijn omgeving uit schaamte niet durf te vertellen, schrik dat niemand dat begrijpt, we zijn nog geen jaar geleden verhuisd, en alle goede vrienden zitten op Messenger afstand, kom ik hier een praatje doen, in de hoop wat mensen tegen te komen die weten wat het is, en er samen door te komen, want al probeert mijn echtgenoot me nog zo fel te steunen..... hij heeft geen probleem en snapt het toch niet helemaal, en kan gemakkelijk één of 2 pintjes drinken als we iets gaan eten, en dan een dag of 3 niks......
Groetjes, Nancy