KevinDynamite

Mijn naam is Kevin en ik ben 22 jaar oud en ik ben alcohol verslaafd. Ik drink al aardig wat jaren veelste veel ik begon met drinken toen ik 12 jaar oud was. Dit begon met een biertje hier en daar van mijn moeder tot elk weekeind 6 halve liter blikken op vrijdag en op zaterdag toen ik 13 jaar was. Dit heeft zich een paar jaar voort gezet tot ik 16 was en toen ging ik op kamer training (kamer training is een soort van op je zelf wonen en 2 keer per week komt er iemand langs om te kijken hoe het is en je met je huishouden helpen) vanaf dit moment ging het hard de 6 halve liters in het weekeind gingen naar 6 halve liters per dag en bijna een jaar later ging het naar 8 tot ik in de laatste maanden van mijn 17 jarige bestaan makkelijk 10 tot in het weekeind 12 halve liters dronk toen ik voor de tweede keer mijn opleiding kwijt raakte omdat ik te weinig kwam (half negen beginnen is best wel vroeg als je pas om 6 uur sochtends stopt met drinken) realiseerde ik me dat ik net als mijn moeder een probleem had.. ik heb toen gelijk aan de bel getrokken bij jeugdzorg mijn kamer training en GGnet waar ik bij liep. Zo gezegd zo gedaan en ik heb mijn intake gesprek bij Iris zorg net geen week later. Na de bekende intake periode kreeg ik Refusal en dat andere pilletje om de drang weg te nemen en begon voor mij een gevecht waar ik dacht klaar voor te zijn die avond keek ik mezelf aan in de spiegel met een toch trieste glimlach 17 jaar jong en nu al verslaafd.. altijd zei ik dat zoiets mij nooit zou overkomen ik had per slot van rekening mijn moeder gezien die zowel alcohol verslaafd was en cocaïne verslaafd.. Nee ik zei altijd dit zou ik mijn kinderen nooit aandoen maar hier stond ik dan 17 jaar en voor de rest van mijn leven bestempeld in mijn DSM-IV als alcohol afhankelijk en verslavings-gevoelig. Blij was ik niet maar ik was wel bereid om de strijd aan te gaan en stopte vanaf die avond met drinken. later besloten we dat een traject in een Kliniek verstandig was en zo ben ik terecht gekomen in de jeugd kliniek in Tiel met wat gaten in de weg was ik ook dit doorgekomen en was ik uitgerust met de kennis om mijn verslaving de baas te blijven! ik was altijd van plan geweest wel weer te gaan drinken ik zou een jaar clean blijven en daarna met eventuele hulp gaan "leren" alleen nog sociaal te drinken. De ochtend dat ik weg ging bij de kliniek had ik al besloten om mijn vrijlating (zo voelde het voor mij) te vieren door een biertje of 6 te drinken (ik denk dat we wel allemaal kunnen raden waar dit heen gaat? dus laten we weer anderhalf jaar vooruit gaan) na een periode bij mijn vader te hebben gewoond ging ik weer bezig met een opleiding want ik zou dat stomme stukje papier halen ook! dus toen ben ik op mijn zelf gaan wonen en met het drinken? ach ik kon me bij mijn vader inhouden dus wat was echt het probleem? ik dronk alleen in het weekeind daar een paar pilsjes over het algemeen 4 dus zo erg was het allemaal niet. De avond dat ik alleen in mijn nieuwe woning zat ging het weer zoals van oudst.. 6 halve liters.. ik heb toen bijna een jaar daar gezeten zonder dat ik naar school ging (ik zou pas het volgende jaar beginnen) en ik dronk niet elke dag meestal 5 dagen in de week en toen ik naar school ging alleen nog maar in het weekeind dit ging zo ver goed dat ik alleen vaak een maandag miste omdat ik zaterdags en zondags pas om 6 a 7 uur ochtends naar bed ging.. maar ik heb het twee jaar volgehouden met dit patroon was het goed? nee zeker niet. maar het werkte.. Maar in mijn 3de jaar begon ik ook op studie dagen te drinken en als ik pas smiddags naar school moest. Dit ging even goed tot ik steeds meer dagen misten dat school geen andere keuze had dan mijn opleiding te stoppen.. weer een opleiding niet gehaald.. weer gefaald.. nog een klap in het gezicht.. Ik wist dat ik school niks maar ook echt niks kon kwalijk nemen hun hebben van alle kanten geprobeert te helpen en mij zoveel kansen gegeven tot hun zelf in de problemen kwamen! maar ja daar door voelde ik me nog slechter de drang naar drank werd erg groot en in de twee maanden hier na elke dag 12 halve liters ik wou mezelf niet zijn.. drunk kevin (zo noemde mijn vrienden mijn persoonlijkheid als ik had gedronken) wist wat leuk was hij had altijd pret hij kon wel met mensen praten. waarom kan ik niet hem zijn? als ik vooraltijd hem was had ik altijd lol en geen pijn meer geen verdriet van vroeger alleen maar lachen en vermaakt zijn.. Toen ik merkte dat dit niet meer vraag was maar een wens.. een verlangen.. wist ik dat ik weer moest stoppen met hulp ben ik toen gestopt en was ik voor het eerst in ongeveer 10 jaar een half jaar clean.. ik miste het nauwelijks en ik was tevreden en trots op mijn zelf. en twee maanden geleden was ik nieuwsgierig hoe zou het voelen als ik nu een slokje nam? zou ik me anders voelen? hoe zou het smaken? lust ik het nog wel? en ben ik zo dom geweest weer wat te halen en te drinken.. ik luste het nog.. heel erg zelfs.. en heb toen twee weken weer gedronken.. ik kon gelukkig weer terug vallen op de Refusal om te stoppen voor een week.. en vorige week had ik maar 3 keer mijn refusal genomen en heb ik gedronken.. ik kreeg een reactie hartklopping waar ik bang van werd.. het gevoel als of ik ieder moment kon flauwvallen.. verschrikkelijk.. nu weer een week clean.. hoe lang zal het deze keer duren? EDIT: ik weet niet precies waarom ik dit hier plaats misschien voor mijn zelf.. het had gewoon een hallo ik ben nieuw hier post moeten worden maar dit kwam er uit.. mijn excuses als het niet heel erg netjes is en vrij moeilijk leesbaar ik ben geen held met lees tekens.

Hallo, Ik denk dat scheiden wel een hele extreme keuze is. Mensen met een verslaving gaan proberen stiekem toch weer hun "fix" te krijgen dit is meestal niet om dat we het zelf willen maar omdat we het moeten het is een drang geen keuze. Ik raad aan voor dat jullie hier echt mee doorgaan samen eens naar een verslavings deskundige te gaan misschien kan deze jullie beiden wat leren over hoe het is om verslaafd te zijn en wat hierbij komt kijken en hoe jullie elkaar kunnen helpen deze erg lastige en harde periode door te kunnen komen. Het is erg belangerijk dat je van uit je prive situatie steun krijgt en niet op alles wordt afgerekend dus misschien moet je voor jezelf ook na gaan hoe verstandig het is om bij elkaar te blijven vooral in de eerste periode. Ik wens u heel erg veel sterkte in deze periode en ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen!