Lokesz

Het gaat zoals ik heb gehoopt. Dag 5 alweer! De eerste 2 dagen wat ontwenning maar dat is alweer verdwenen. Nu en dan voel ik wel weer de 'noodzaak' om even een fles wijn weg te werken, maar dat kan ik redelijk goed bijsturen zolang ik alert blijf. Het voelt op zo'n moment niet echt of ik de mogelijkheid heb om een keuze te maken. Het lijkt of er verschillende versies van mezelf zijn, waarvan er één als belangrijkste doel heeft zich klem te zuipen en iedere verantwoordelijkheid van zijn daden te ontkennen. Ik moet denken aan het soort verantwoordelijkheid waar men het over heeft bij ministers. Als hun departement fouten maakt is de minister verantwoordelijk. Ook al heeft hij niets gedaan, want hij zit daar om wèl iets te doen: het beleid uitvoeren en problemen voorkomen. In de National Geographic van mei 2017 las ik iets over de werking van het brein ivm een onderzoek naar creativiteit bij geniale mensen. Citaat: "Het lijkt wel of de hersenen het vermogen om kritiek te geven op het eigen handelen uitschakelt". Bij het denken aan alcohol doe ik blijkbaar iets soortgelijks wanneer het fout gaat. Ik schakel mijn kritisch denken uit en de rest laat ik aan het toeval over. Een bijzonder truc om toch mijn drank binnen te krijgen. Het is goed voor mij om te beseffen dat ik desondanks de eindverantwoordelijkheid draag.

Dat heeft in het verleden wel een paar keer geholpen. Ik heb ook een keer gehad dat ik pas van een terugval afkwam toen ik stopte met naar die groep te gaan. Dat heeft te maken met de constatering van Harp. De groep is niet verantwoordelijk. Ik kan het pas de baas wanneer ik zelf de verantwoordelijkheid wil nemen. Voor het grootste deel is de AA erg nuttig geweest. In verschillende blokken van een paar jaar zal ik in totaal zo'n 10 jaar deel genomen hebben. Omdat ik al vrij lang alle sociale contacten vermijd vind ik bezoek aan een groep erg moeilijk worden. Ik ga dus niet naar een groep maar hoop, door hier nu en dan wat te schrijven, te onthouden dat ik alcoholist ben. Zo meteen moet ik even naar de winkel. Als dat goed gaat zal ik dag 2 van de hernieuwde nuchterheid ook wel gaan redden!

Dank voor je inzicht. Je hebt helemaal gelijk. Ik probeer verantwoordelijkheid te ontwijken en ben daar blijkbaar handiger in geworden dan goed voor me is. Met 'alcohol niet de baas kunnen' bedoelde ik alleen dat ik niet matig en beheerst kan drinken. Ik ben eerder ook kunnen stoppen. Momenteel is er niks leuks aan en zou het makkelijk horen te zijn. Ik voel me ook niet opstandig. De komende tijd zal ik, voordat ik de deur uitga, eerst even bevestigen dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen daden wil nemen.

Denk het wel. Een paar jaar geleden had ik te veel last van spanningen, ik ben door autisme ook erg snel overprikkeld. Diverse adviseurs/geneesheren waren het totaal oneens wat daar een goed middel tegen zou zijn. Ze kregen zowat ruzie. Ik werd het zo zat dat ik mijn eigen 'medicijn' maar weer heb genomen. Nu ik heb toegestaan om 'soms' wel eens iets te nemen, neem de verslaving de macht weer over en drink ik iedere dag. Dat is niet de bedoeling, maar ook lastig om terug te draaien. Sinds een paar maanden krijg ik bèta-blokkers in verband met hartklachten en dat helpt tot mijn verrassing heel goed tegen de overprikkeling. Alcohol zou ik niet meer nodig moeten hebben. De paar keer dat ik een poging deed het te laten staan duurde het maar een paar dagen voordat ik weer met een fles in mijn hand stond. Het lijkt dan wel een zwarte vlek in mijn bewustzijn. Ik weet niet wat ik doe! Door hier op het forum over mijn voortgang te schrijven hoop ik beter gefocust te blijven op de noodzaak van nuchterheid. Ik weet dat ik alcohol niet de baas kan, maar ik hoef de duvel ook niet de sleutel tot mijn leven te geven.

Ook al kan ik jaren van de drank af zijn, dan nog heb ik soms het gevoel iets nodig te hebben om echt mezelf te kunnen zijn. Ik blijf alcoholist en dat hangt als een toverspreuk boven mijn hoofd. Ik drink nooit met plezier en het effect, de roes, zorgt er voor dat ik niks leuks meer kan doen. Daar ben ik dan veel te wazig voor. Toch blijven er perioden dat ik er aan toegeef, tegen wil en dank. Vanaf mijn 16e dronk ik om 'een ander mens' te worden. Op 23 ging naar de AA en ik heb er sindsdien nooit meer aan getwijfeld dat ik verslaafd was. Nu ben ik 60 en het grootste deel van die tussenliggende periode ben ik alcoholvrij geweest. Niet praktiserend, noem ik dat. Helaas krijg ik de laatste jaren steeds weer die verstandsverbijstering waardoor ik een fles wijn koop en in een minuuut achterover giet. Dat wil ik totaal niet en ik hoop door er hier over te schrijven weer beter grip op te krijgen.

Natuurlijk. Misschien is het al voldoende als je nu en dan even vraagt of het nog goed gaat. Ik ben het zo moe dat ik halverwege de middag ineens een fles wijn weglurk terwijl ik me voorneem het zonder drank te doen. Lekker is het niet en daarna voel ik me een domme dwijl. Het lukt me meestal wel voor 2,3 dagen maar dan vergis ik me ineens weer bij het boodschappen doen. Waardeloos zo ...

AA heeft veel voor mij gedaan. Van mijn 45 jaren verslaving waren er 35 niet praktiserend. Vanwege mijn asperger syndroom heb ik inmiddels een zware aversie voor sociaal contact. De laatste bezoeken aan de groep gingen totaal niet als verwacht. Eén schuldige eigenlijk: ikke! Helaas heb ik een terugval waar ik maar niet van af kan komen.