EsziiY

Dank voor je mooie woorden.

Klopt, ik ben niet voor niets lid geworden van dit forum. Ik kan en mag alles delen (ga ik vanuit). Ik had me natuurlijk erg shit moeten voelen en heel erg schuldig, maar dat gevoel was er simpelweg niet, en dat is ook eerlijk. Neemt niet weg dat ik er voor de volle 100% achter sta dat ik niet kan drinken. Ook niet als het een keer goed gaat. Ik vind eerlijk zijn zo'n winst van het nuchter leven dat ik juist nu ook dit wil vertellen. Zelfs als mijn gevoel niet perse de standaard schuldgevoelens zijn die bij een terugval/uitglijder horen.

Dag erna eerlijk geweest en gevreesde reactie is uitgebleven. Je hebt inderdaad gelijk

Verdorie, vrijdagavond op een netwerkborrel 2 glazen wijn gedronken. Ik moet zeggen dat ik niet zo goed weet hoe ik me erbij moet voelen. Ergens blij dat het bij twee glazen is gebleven en ik daar gek genoeg best tevreden mee ben.... Anderzijds een beetje treurig omdat ik niet sterk genoeg ben geweest en om het thuis te moeten vertellen. Allemaal heel dubbel in elk geval en het is in mijn hoofd niet een open deur geworden, want ik weet heel goed hoe gevaarlijk dit is.

Deze week gaat het onwijs goed. Doordeweeks eigenlijk nooit problemen. Vrijdag avond starten die doorgaans pas. Misschien dat door jullie lieve woorden het doable is dit weekend! :-) Thanks!

@lady jane nick = ver verleden = kon net niet zo gauw vinden hoe het aan te passen ;-). Dank voor de bemoediging!

Ik ben met jou wie is wie begonnen met lezen en heeft me geïnspireerd om 'actief' te worden op dit forum. Wellicht hebben we wat aan elkaar!

Hallo allemaal, Ik had 5 jaar geleden niet kunnen denken dat ik naar dit forum zou surfen, laat staan er iets op schrijven! Ik ben 28 jaar, werk hard als accountmanager in de evenementenbranche (handige keuze, i know) en ben over het algemeen super happy met mijn vriend en 2 katten. 3 jaar geleden stopte ik voor het eerst met drinken omdat ik ab-so-luut geen maat kon houden. zo iemand die dronken word op die buurt bbq? dat ben ik! Ik wilde wat liever voor mezelf zijn en ben naar meetings gegaan. Geen kliniek, geen GGZ hulp maar alleen maar meetings. Trouw. Elke week 2 stuks. Daar heb ik mijn lieve vriend ontmoet. Hij houdt het overigens super goed vol. Alchohol interesseert hem niet meer. In tegenstelling tot mij. Alchohol interesseert mij enorm! Na 1 glas wijn ben ik rustig in mijn hoofd en kan ik ontspannen. Een super snelle fix wat ontzettend fijn zou zijn als het bij die ene zou blijven. Helaas gaat het te vaak fout en ben ik niet gemaakt voor de categorie ' gezelligheidsdrinker'. Steeds komt dat stemmetje in mijn hoofd: ' je kan het wel, als je de guts hebt om te stoppen dan kan je ook minderen'. Daar ben ik dan, 2 maanden en een beetje droog, maar sjonge, wat is het ontzettend moeilijk. De aller moeilijkste keer ever. Ik vind het uitzichtloos om te drinken, maar vind het ook zooo uitzichtloos om niet te drinken. Ben bijna het hele weekend gestresst en heb het gevoel dat ik van alles mis. Ik ben 28 jaar, heb een goede baan en nog geen kinderen... Hoe kan ik het mezelf aan doen denk ik wel eens. Ik schaam me, heb het gevoel dat ik een te grote prijs hiervoor moet betalen en ik vind het ontzettend vervelend dat ik me nog niet 'vrij' voel, maar juist gevangen. Ik weet dat ik het voor mijzelf doe maar toch voelt het alsof ik niet mag drinken. De drama tot zover; de euforie mag dan niet meer komen zoals ik dat de eerste keer ervoer, maar er zijn ontelbaar veel zondagochtenden dat ik godvergeten blij ben dat ik fit op sta. Dat ik niet hoef na te denken waar mn telefoon of/en portemonnee is/zijn en dat ik zonder schuldgevoel door het leven kan. Zal het makkelijker worden? Maak ik mijzelf het te moeilijk door deze negatieve gedachten een plek in mijn hoofd te gunnen? Ik hoop dat ik niet de enige ben! Ciao!