Allemaal een prettige 2de paasdag toegewenst en dat we met zijn allen weer trots mogen zijn op weer een dag waarop we de verleiding kunnen weerstaan. Ikzelf ben dag voor dag in mijn derde week van nuchterheid beland en moet eerlijk bekennen dat ik daar met gemengde gevoelens tegenover sta. Aan de ene kant voel ik me sterker opgewassen tegen de drang om te drinken en best wel een beetje trots op de afgelopen 2 weken, maar aan de andere kant voel ik me zwak en ontmoedigd door het feit dat ik nog steeds geconfronteerd word met de drang naar alcohol. Op de een of andere manier is de gedachte eraan altijd aanwezig, het maakt me moedeloos. Het is zo gemakkelijk om eraan toe te geven. Zo gemakkelijk om te zeggen: een terugval kun je verwachten en niemand zal je dat kwalijk nemen. Aan de andere kant is het mijn eigen keuze om het te laten staan, het is mijn eigen vrije wil dat bepaald dat ik ervan af wil blijven. Maar toch....er zijn van die momenten waarop ik het haast goed praat om toch maar die slok te nemen. Ik word er zo moe van. Als ik dan lees hoelang sommigen van jullie bezig zijn om hiertegen te strijden en er dan nog steeds moeite mee hebben dan denk ik bij mezelf: hoelang blijft het zo? Hoelang....??Zoveel mensen, met ieder hun eigen beweegredenen, maar allemaal met hetzelfde probleem.....Hoe houden jullie het vol om steeds maar door te gaan, waar halen jullie steeds maar weer de moed en de kracht vandaan om door te zetten???De wilskracht om steeds maar weer op te staan?? Pffffff.......sorry, heb het gewoon ff zwaar vandaag, moest het ff van mezelf afschrijven. Mensen sterkte....groetjes Deb.