CPAS

@Tori, Hier nog zo een nachtbraker. Borderline, daarvoor zou je een psycholoog moeten raadplegen. Praat er eens over met je huisarts, die kan je trouwens ook ondersteunen bij het stoppen. Mensen met Borderline (en ik heb hier op het forum gehoord dat er verscheidene vormen van zijn) hebben grotere kans op verslavingen. Ik heb in het echte leven (rare omschrijving) twee mensen ontmoet met Borderline die overal maar tegen zichzelf aanliepen, tot eindelijk de diagnose werd gesteld. Toen vielen stukjes op hun plaats en konden verfrist gaan leven met de nodige therapie en begeleiding. @Blacky, quote ach ja aan ziza hiep er de piep hoera met je twee jaar dsv unquote Wil je me morgen vertellen wat dsv is? @Houtje, Ben best wel een beetje jaloers op je. Bijna twee jaar, lijkt me heerlijk. Trouwens bedankt voor de wensen. En toen jij hier kwam vanavond was iedereen druk bezig afscheid van de dag te nemen. Ik heb het ook wel gehad. Het lijkt dan net of iedereen voor je wegloopt. In het begin dat ik hier kwam, gaf dat een pijnscheut, toen dacht ook op een forum mijdt men mij. Ben er al snel achter gekomen dat het hier een warm badje voor me was/is. @Tolie, Jij net als Quera, gewoon eruit gooien wat je wilt. Of iemand daar zere benen of tenen van krijgt, merk je snel genoeg. Laat weten die twijfels die je parten spelen. @Tori, Mijn huisarts vindt het prima dat ik aan het forum verslingerd/verslaafd ben. Dat heeft ze stukken liever dan aan alcohol. Zolang dat binnen proporties blijft. Diegenen die gaan slapen: welterusten. Morgen weer een dag ADB.

@Quera, Ik begrijp die dubbele gevoelens en dus ook die opstandigheid, meer naar jezelf toe dan naar wie dan ook. Enerzijds die wens ook niet te drinken en anderzijds het niet willen stoppen met drinken. Het is zelfs heel herkenbaar. De Enerzijds was de rede, het verstand en het besef dat ik moest stoppen, omdat ik me anders naar de verdoemenis zou drinken. Die anderzijds was bij mij de angst voor het stoppen, de moeite die dat zou kosten, de hoe kan ik leven zonder alcohol, de angst om toe te geven dat ik een alcoholist ben. Na mijn eerste behandeling was het mij gelukt droog te staan, al was het met veel uitglijers, toen kwam de terugval. Vreselijk, maar op het dieptepunt gekomen, kwam ook het besef dat ik nu eens echt moest gaan kiezen tussen pure ellende en mogelijkheid van een gezonder leven. De knop was ook toen niet helemaal om, maar de Enerzijds begon flink te winnen. Toen vond ik hier de internetbehandeling en het forum. Ik kon al snel beginnen met de behandeling (gelukkig geen tijd meer om me te bedenken) en ik begon moedig te minderen, want ik was er nog altijd van overtuigd dat ik via minderen kon stoppen. Wat een zelfkwelling bleek dat. Het forum heeft me aangemoedigd om er helemaal mee te kappen. Bij de tweede poging daartoe in drie dagen was het gelukt. Ik moest het drie dagen volhouden voor ik Refusal kon gaan slikken. Toen het eenmaal zover was en ik aan de Refusal ging, was het alsof een hele grote, zware last van me afviel. Rustig gestopt, nee hoor, echt niet en eens gestopt kwamen natuurlijk de ontwenningsverschijnselen en de vele trekmomenten. Mijn eerste week draaide alleen maar om het de dag door zien te komen, hoewel dat steeds vlotter ging. Ik hing toen van 's morgens tot 's avonds laat bijna continu op het forum. Dat heeft me er echt doorheen gehaald. Quera, zet je beste beentje gewoon voor en durf die stap in het onbekende te nemen. Het is niet makkelijk, maar de beloning is groot.

@Tapas, Gefeliciteerd met 12 weken en welterusten. Kijk eens of er een yogagroep bij je in de buurt zit (dat soort groepen kan ik wel tegen). De mijne zit in mijn straat op ca. 50 meter loopafstand. @Quera, Mij mag je rustig tegen de schenen stampen, ik doe mijn scheenbeschermers wel aan. Schrijf nu maar gewoon en kijk wat de reactie is. Welterusten. @Haddock, quote quote: -------------------------------------------------------------------------------- Originally posted by: tapas Die okidoki yoga klinkt wel erg prettig! -------------------------------------------------------------------------------- Hahaha unquote. Even serieus, Haddock, yoga is prettig. Probeer het maar een keer, hoewel voor jou een heftigere variant beter zou zijn om mee te beginnen. Welterusten. @Tori, Dank je voor beide. Blij weer eens van je te horen. Ik denk dat jij nodig een behandelprogramma moet volgen hier op internet of bij de verslavingszorg in de buurt. De eerste stappen heb je al genomen: je hebt je hier aangemeld en je je erkent voor jezelf dat je alcoholist bent (doet zeer, deed het bij mij ook). Ga nu een stap verder en laat je helpen. Knuffel. @Gem, Welterusten. Nog iemand gemist die naar bed gaat: welterusten.

@Marieke, Ik zie ook geen pasklare oplossing voor je zoon. Het is in dit geval zo lastig omdat hij al volwassen is. Anders liggen er allerlei mogelijkheden. Ik kan jullie alleen veel sterkte wensen en een knuffel geven. Wat betreft de AA is het idd. een optie om bij een andere groep te gaan kijken, of de buitenveldertgroep. @Femmy, Gek maar ik ging juist wel op de bank zitten, mee TV kijken, om mijn gedachten op nul te zetten. Ik lees ontzettend graag, maar dat doe ik altijd in de keuken onder de dampkap met een sigaretje erbij en vroeger dus ook met de fles wijn paraat. Die gewoonte moest doorbreken en dan was er niet zo veel keus voor me. Ik was te gespannen om wat piano te spelen dus restte de computer (het forum) of de TV. Verveling was voor mij idd. een grote valkuil. Raar tijdverdrijf toch: wijn drinken. @Benthe, Sneu voor je, maar gelukkig is de schade beperkt gebleven tot je TV, behang en plafond. Nu de grote najaarsschoonmaak. @Anna, @Mick, Hoe was je AA avond? @Gem, Dank je. Mijn man heeft een half uurtje geleden een van zijn zussen gebeld. De crematie is zaterdag. Jij komt er wel, je solliciteert vanuit een gunstige werksituatie. Ik mag weer aan het circus beginnen en zie er tegenop. Maar ja, het moet en ik wil werk. Maar van dat moeten word ik zo moe. Ik neem me nu wel voor om staande afspraken niet meer op te offeren aan sollicitatiegesprekken. @Kate, Dank je wel. Jij proficiat met je 14 dagen. @Flipsen, Jij ook gefeliciteerd met je 14 dagen. @Xienix, Die 14 dagen pakt niemand je meer af. @Tolie, Ik heb 2 jaar gewankeld tot het knopje dit voorjaar echt omging. De aanhouder wint. @Femmy, Of je nu wel of niet moet gaan, die keuze is aan jou. In deze fase is het bepaald geen teken van zwakheid om zulke gelegenheden over te slaan. Aan de andere kant, als je wel gaat, je bent echt geen droogstoppel als je fris of water drinkt. (dacht ik eerst ook: zonder drank is het niet gezellig, maar het is echt echt leuk zonder drank) @Quera, Je moet niet. Moeten en Niet zijn geen steunende woorden. Je mag stoppen met drinken. Je hoef niet te drinken. Voor alles zijn er positieve woorden. Ik ben blij dat ik niet meer hoef te drinken. Ik ben bevrijd van de dwang van en de drang naar alcohol. @Yetsie, Ik merk dat bij jou het knopje om is. Een heerlijke ervaring is dat, he (ik vond van wel). Je gaat het echt redden. Proficiat. Tori heb ik ook niet meer gezien. @Tapas, Dat was nou niet mijn bedoeling bij het plaatsen van die teksten. Aan de andere kant heeft het hier steeds praten over alcohol mij van mijn trek verlost. Hoezo gek? @Gem, Zo was ik ook in de laatste maanden van mijn drankgebruik. Niets anders was zo belangrijk als drank. Die rotdwang van en door alcohol. @Blacky, Ik dank je dat je nu het verhaal in zijn geheel hebt opgeschreven. Dat zal idd. slik snik voor je geweest zijn. @Benthe, Ik doe Okindo yoga, daarbij gaan we niet op de kop staan, hoewel we ons lichaam af en toe wel in gekke bochten draaien die we voorheen niet voor mogelijk hielden. Ik mis het weerbericht ook al een tijdje, Twan komt vast wel weer terug. @Ferry, Bedankt. Ik ben heus van plan hiermee door te gaan. Mij bevalt het prima. @Peppaschooter, De slaap zal komen. @Stien, Dank je 2x en zal je groeten en beterschapswens door geven als het contact wordt gelegd.

Mensen, Hier ben ik weer. Heb een lekker dutje gedaan en ben daarna naar yoga geweest en heb net gegeten. Ik kan er weer tegen. De yoga was inspannend door inspanning en tegelijkertijd je hoofd leeg maken/houden. Mijn lichaam is dus ietwat vermoeid, maar mijn geest is nu weer lekker fris (en fruitig). Ik even alles bijlezen en dan kom ik terug.

BamBam, Ik sluit me aan bij je wensen naar Ziza toe. Twee jaar is niet niks.

Benthe, Een zit-op-de-motorbroek of motorbroek is idd. geen sta-rechtopbroek. HA HA HA HA, Ik mis een schaterlach- of schuddebuikicoontje. Prachtig toch dat die gremlins niet tegen leuke verhalen kunnen. Mijn gevoel bij de dooie-mus-baan. Wel, het schokeffect is weg. Ik zit niet zo lekker in mijn vel. Beetje apathisch, 't kan me allemaal niet veel schelen gevoel gecombineerd met verdriet en een beetje blijdschap. Mijn ogen zijn wat geïrriteerd door overvloedige vochtproductie. Gisteravond had ik rare vlekken in mijn gezicht en vandaag ben ik moe. Als mijn dochter terug uit het ziekenhuis, luister ik naar haar verhaal en dan ga ik maar even liggen tot ik me klaar moet maken voor yoga.

Anna, Goed dat je dat nog eens op het forum zet. Het is een belangrijk stuk.

Blacky, Het oplossend vermogen van alcohol is groot, maar maar bij een puntje positief en dat is als vlekkeroplosser, ontsmetter en ontvetter. Horend bij de middelen die je buiten bereik van kinderen hoort te houden en die niet voor orale inname geschikt zijn. Benthe, Mooi cadeau, beschrijf het pak eens. Daar houdt je gremlin vast niet van.

Haddock, Als je die twee Dames aankleed wordt het een komisch gezicht.

Calimero, Nog meer: Adviesbureau Theo van Dam: Craving Dit artikel gaat over craving bij drugsverslaving. Craving is het hebben van onbeheersbare trek in opnieuw gebruiken. Het bepaalt het volledige denkvermogen. Vanuit medisch wetenschappelijk oogpunt zijn er een aantal onderzoeken gedaan naar craving (www.ZonMw.nl). Over wat het in de praktijk inhoud voor de gebruiker gaat dit artikel. Wanneer je regelmatig harddrugs gebruikt krijg je er onherroepelijk mee te maken. Er zijn verschillende vormen van craving. Zo zien we bij cocaïnegebruikers een andere vorm van craving optreden als bij heroïnegebruikers. Cocaïnegebruikers hebben er voortdurend mee te maken: Craving komt altijd wanneer je een base hebt genomen, dan hebben we het over crack of base-coke. Je neemt een trek en je krijgt een flash waarin je een paar minuten super high wordt, maar daarna komt de crash en je stort in alsof je in een rollerkoster zit, naar beneden. Je bent meteen depressief, het leven ziet er zwart uit, niets heeft nog zin, alleen die volgende base is nog van belang. Een allesoverheersende trek neemt van je meester, je voelt je gevangen in jezelf en je wilt uitbreken maar kan het niet, alleen wanneer je die volgende base neemt ben je die negatieve gevoelens direkt weer kwijt. Maar na een paar minuten zit je er weer middenin, vaak nog heviger. Bij heroïnegebruikers is de craving van een andere orde. De craving bij heroïnegebruikers komt voor een groot deel uit het lichaam voort. Door onthoudingsverschijnselen voelt iemand zich (lichtelijk) ziek, en door het zieke gevoel weet de gebruiker dat er maar één afdoend medicijn bestaat, en dat is opnieuw het nemen van heroïne. Deze gedachte gaat door het hoofd spoken en bepaald binnen de kortste keren de hele psyche, en daarna ook het gedrag. Dit verlangen naar gebruiken is zo sterk dat het welhaast niet uit het hoofd van de gebruiker te krijgen is. Wanneer de gebruiker wordt afgeleid kan het lijken dat de trek (craving) is afgenomen. Maar niets is minder waar. De trek blijft bestaan totdat er opnieuw is gebruikt. Ook het roken van hasjiesj of marihuana of het drinken van alcohol heeft geen eensluidend effect op craving. Sommige gebruikers krijgen juist meer trek na het nuttigen van genoemde middelen, en anderen geven aan dat de trek afneemt, zonder overigens volledig te verdwijnen. Een werker binnen een gebruiksruimte omschreef het als volgt; Bijna iedereen die vanmorgen binnen kwam had last van craving. Men had erop gerekend dat er in de buurt een dealer zou zijn. Dat was niet het geval. Ook de gebruiker die regelmatig voor iedereen centraal inkoopt, was nog niet aanwezig. Er was dus veel onrust in de groep en iedereen reageert dan op zo'n moment agressief naar elkaar en ons toe. Het lijkt wel of iedereen bang is om ziek te worden. Op dit soort momenten zie je duidelijk de liefde haat relatie die gebruikers hebben met hun middel. Toch geven sommige gebruikers aan dat zij hun gebruik redelijk in de hand kunnen houden. Al wordt daar direkt aan toegevoegd dat wanneer iemand hen iets aanbied zij beslist geen neen zullen zeggen. Het zit hem er vooral in dat je afspraken met je zelf maakt, en wanneer je slechts de helft van je dope wil oproken, moet je zorgen dat je het ergens weglegt, waar je niet direkt bij kan. Een andere gebruiker geeft aan dat hij met cocaïne geen enkel probleem heeft hoewel hij al jaren dagelijks cocaïne gebruikt. Als het op is stop ik. Ik koop ook nooit zoveel, ik ga liever voor heroïne, maar dat kan ik echt niet beheersen. Soms probeer ik wel wat te bewaren voor de volgende dag, maar dat lukt bijna nooit. Dan rook ik liever door tot laat in de nacht dan dat ik wat laat liggen. Echt stoned word ik niet meer, pas wanneer alles opgerookt is kan ik slapen. De cravingcyclus: 1. Obsessie: Wanneer je enkel maar aan dope en gebruiken kan denken verzand je vanzelf in een oncontroleerbare gedachtestroom aan gebruiken. Dit is vaak niet terug te draaien en nauwelijks te beïnvloeden. De dope obsessie kan snel overslaan in een dwangmatig denken aan gebruik. 2. Dwangmatig denken: Wanneer je dwangmatig aan dope en gebruiken begint te denken, gaan je gedachten snel over tot het beargumenteren van redenen waarom jij het gebruik nodig hebt. Ook al weet je voor jezelf dat je eigenlijk nu (even) zou willen stoppen. 3. Craving: Het obsessief en dwangmatig denken aan dope en gebruiken lijdt tot een full blown craving. Deze craving kenmerkt zich niet enkel door de grote behoefte aan gebruiken, maar ook door een verlangen naar een versnelde hartslag, kortademigheid en zelfs door het gemis van de smaak, de geur en gevoelens van het middel. Geestelijke craving is verschrikkelijk sterk Craving kan heel lang blijven bestaan. Er zijn ex-gebruikers die al jaren clean zijn en die dan 's nachts wakker worden en dromen dat ze gebruikt hebben. Zij worden dan ziek wakker en hebben trek in dope. Het dromen over gebruiken wordt altijd met dubbele gevoelens ervaren. Aan de ene kant is het lekker het gevoel te hebben lekker stoned te zijn, bovendien kost het geen geld, maar aan de andere kant voelen deze ex-gebruikers zich bijna schuldig dat zij (in hun droom) gebruikt hebben. Het plaatst hen in ieder geval terug in hun eigen werkelijkheid; het hebben van craving. De ene ex-gebruiker kan dan eenvoudig overgaan tot de orde van de dag, terwijl een andere ex-gebruiker flink van de kaart is. Normaal maakt je lichaam zelf een opiumachtige stof aan, dat heet serotine. Die aanmaak van natuurlijke stoffen stopt wanneer je drugs gebruikt. Hierdoor voelt de gebruiker de craving zo sterk. Omdat craving een natuurlijke reaktie is op drugverslaving is het noodzakelijk dat druggebruikers leren omgaan met de craving zowel tijdens de ontgiftingsperiode als tijdens het gebruik. Er zijn een aantal mogelijke hulpmiddelen om graving in de hand te houden. Hieronder noem ik er een klein aantal. 1. Herken Craving: Gebruikers moeten craving leren herkennen zo gauw als de craving op komt zetten. Veel gebruikers weten geen verschil te maken tussen de milde craving en een full blown craving, en ondernemen daarom geen stappen. 2. Accepteer craving als normaal verschijnsel: Veel gebruikers ervaren craving al seen grote paniek en zijn bang dat de craving hen automatisch terugplaatst in intensief gebruik. Dit is pertinent niet waar. 3. Ga ergens anders heen, verzet je zinnen: De craving is mogelijk mede ontstaan door omgevingsfactoren. Verzet je zinnen, ga naar een andere plek waar je niet wordt geconfronteerd met je gevoelens van craving. 4. Praat erover: Wanneer je over je craving kan praten ben je er op een andere manier mee bezig. Vooral cocaïnegebruikers moeten over hun craving praten zo gauw zij de eerste gevoelens van craving ervaren. 5. Lichamelijke inspanningen: Door lichamelijke inspanning te verrichten prikkel je je hersenen waardoor de craving op de achtergrond kan komen te staan. 6. Neem een gezonde maaltijd: Een gezonde maaltijd kan helpen de balans in je hersenen terug te brengen. Vooral een maaltijd met veel vitamines en koolhydraten kan je hierbij helpen. 7. Probeer je te ontspannen: Craving wordt heftiger ervaren wanneer je onder spanning staat. Hoe beter je weet te ontspannen, hoe minder de intensiteit van de craving wordt ervaren. 8. Afleiding zoeken: Probeer afleiding te zoeken zodat je niet voortdurend bezig bent met de afweging om toe te geven aan je craving. 9. Vergeet niet dat craving tijdelijk is: Bedenk dat craving meestal na een uur of twee drie vanzelf afneemt of zelfs verdwijnt. Wanneer je voldoende kan ontspannen, of beter nog even kan slapen, zal je merken dat de craving meestal vanzelf verdwijnt. Theo van Dam Mei 2007 De term craving wordt bij alle verslavingen gebruikt, ook bij eetverslavingen.

Ik was nog niet klaar, hier komt het vervolg Beloning Stoffen als alcohol, cocaïne, heroïne en nicotine werken verslavend omdat ze het beloningssysteem prikkelen dat zich ergens diep in het brein bevindt, om precies te zijn in de nucleus accumbens en de amygdala. Diezelfde hersendelen zijn betrokken bij eten, seks - functies die essentieel zijn voor het voortbestaan van de soort - en andere geneugten. Alle drugs beïnvloeden de dopaminehuishouding, hoewel ze via verschillende routes werken. Amfetamine bijvoorbeeld verhoogt de concentratie van dopamine door de afgifte ervan te stimuleren. Cocaïne doet dat door te voorkómen dat de dopaminecellen de neurotransmitter weer terug opnemen. Opiaten en alcohol verhinderen dat andere zenuwcellen de dopaminecellen remmen, en verhogen zo de productie van de neurotransmitter. Daarnaast vertonen de drugs een keur aan andere effecten, die de verslaafde al dan niet als prettig kan ervaren. Opiaten blokkeren de pijnsensatie, alcohol heeft een rustgevend effect, maar doet hart en lever geen goed, nicotine werkt kalmerend en marihuana is onder meer betrokken bij herinnering, pijnregulatie en het cardiovasculaire systeem. Ondanks de verleidelijke prikkels die al deze middelen teweeg brengen, wordt lang niet iedereen daadwerkelijk ervan afhankelijk. Nicotine is de meest verslavende stof: 32 procent van degenen die ooit een sigaret opsteken, raakt uiteindelijk verslaafd. Bij heroïne gaat het om 23 procent. Aan amfetamine en cocaïne raakt 16 procent van de gebruikers verslaafd, aan alcohol 15 procent, en aan cannabis 9 procent. 'Of iemand verslaafd wordt, hangt af van drie factoren', doceert O'Brien. 'De drug, de gebruiker en zijn omgeving. Hoe goed is de drug verkrijgbaar en hoe duur, hoe sterk en hoe zuiver is deze? Hoe zit de persoonlijkheid van de gebruiker in elkaar, komt verslaving voor in de familie, heeft hij ervaring met andere drugs? Wat ziet iemand op tv, wat vinden zijn vrienden ervan, heeft iemand andere opties om zich te vermaken? Het hoge percentage verslaafden aan nicotine bijvoorbeeld, ligt niet alleen aan de farmacologische eigenschappen. Dit cijfer is met name zo hoog omdat je gemakkelijk aan sigaretten kunt komen, en omdat mensen vaak al rond hun twaalfde of dertiende gaan roken, een leeftijd waarop ze nog erg beïnvloedbaar zijn.' Permanent Sinds kort is bekend dat drugs langdurige en misschien zelfs permanente veranderingen teweegbrengen in het beloningssysteem onderzoeksgroep maakte O'Brien als een van de eersten die wijzigingen zichtbaar. De wetenschappers lieten voormalige cocaïnegebruikers een film zien waarin iemand cocaïne snuift. Intussen brachten ze de hersenactiviteit in beeld met behulp van MRI. De beloningscentra reageerden prompt bij het zien van de beelden, wat niet gebeurde bij een controlegroep van mensen die nooit met cocaïne in aanraking waren geweest. O'Brien: 'Deze reflexen zijn razendsnel. Zodra ex-gebruikers ook maar iets zien dat ze aan hun drug herinnert, krijgen ze opnieuw behoefte aan een kick.' Datzelfde blijkt uit proefdieronderzoek. Ratten die aan cocaïne verslaafd zijn gemaakt, maar al een tijdje clean zijn, gaan in reactie op bepaalde cues onmiddellijk weer op zoek. Verscheen er toen ze nog verslaafd waren altijd een rood lichtje als de drug beschikbaar kwam, dan is datzelfde lampje voldoende om ze opnieuw op het pedaal te laten drukken dat er voorheen toe leidde dat de drug werd toegediend. Ook stress, bijvoorbeeld veroorzaakt door een lichte elektrische schok aan de voet, of het toedienen van een kleine hoeveelheid van de stof (priming) kan die hunkering weer oproepen. Vermoedelijk ontstaat dit effect vanwege een nauwe samenhang tussen het beloningssysteem (nucleus accumbens en amygdala) en het systeem waar het geheugen, de motivatie en emoties worden gereguleerd (amygdala, hippocampus en gyrus cinguli). 'Eigenlijk is verslaving een herinnering', zegt O´Brien. 'Een en in de concentraties neurotransmitters. Samen met zijn herinnering die zich net zo vastzet in het brein als fietsen of pianospelen. Je verleert het nooit.' Nicotine is de meest verslavende stof: 32 procent van degenen die ooit een sigaret opsteken, raakt uiteindelijk verslaafd. Bij heroïne gaat het om 23 procent. Aan amfetamine en cocaïne raakt 16 procent van de gebruikers verslaafd, aan alcohol 15 procent, en aan cannabis 9 procent.Bron: www.bbc.co.uk/health Vietnam Aanwijzingen voor de werking van cues kreeg de jonge O'Brien al toen hij zijn loopbaan begon. Amerika zat in die tijd midden in de Vietnamoorlog en artsen moesten verplicht in dienst. Psychiater en neuroloog O'Brien bleef gelegerd in de VS om legerartsen op te leiden en terugkerende manschappen op te vangen. 'De meest voorkomende psychiatrische afwijking bij deze terugkerende Amerikanen was verslaving. Veertig tot vijftig procent van de soldaten had heroïne gebruikt. Ze kregen de drug in een heel zuivere vorm bijna gratis van kinderen en vrouwen. De heroïne werd gebruikt als oorlogsgeschut tegen het hightech leger. Op die manier probeerden de Vietnamezen ook de Amerikaanse opinie te beïnvloeden. Hoewel veel mannen verslaafd terugkwamen, duurde dat bij de meesten niet lang. De soldaten gebruikten de heroïne onder bijzondere omstandigheden die in de verste verte niet leken op de situatie thuis. Een terugval bleef - door de afwezigheid van druggerelateerde cues- dan ook meestal uit.' O'Brien ontdekte in die periode dat er nog maar bar weinig bekend was over verslaving en de behandeling daarvan. Toen hij op verzoek van de universiteit van Pennsylvania in Philadelphia een behandelingsprogramma startte voor het veteranenziekenhuis, vormde hij de instelling direct om tot onderzoekscentrum. Het ziekenhuis groeide uit tot een gerenommeerd instituut dat baanbrekende studies doet naar de neurobiologische achtergrond van verslaving en dat een belangrijke rol speelt bij het verbeteren van de behandeling, zowel met medicijnen als met gedragstherapie. De nieuwste generatie geneesmiddelen tegen verslaving richt zich vooral op het dwangmatige verlangen naar de drug: craving of hunkering. O'Brien heeft hoge verwachtingen van het recent ontdekte Rimonabant. 'Dit middel gaat het effect van marihuana tegen, dempt de eetlust en bestrijdt het hunkeren naar een sigaret. Ik verwacht dat het ook heel nuttig kan zijn bij de behandeling van andere verslavingen.' Nederlands onderzoek bij ratten toonde al aan dat Rimonabant het dwangmatig zoeken naar cocaïne of heroïne onderdrukt. Genetische opmaak In zijn zoektocht naar effectieve behandelingen voor alcoholverslaving deed O'Brien een opmerkelijke bevinding. Hij gaf apen die verslaafd waren aan alcohol een medicijn dat de opiaatreceptor blokkeert: naltrexon. Daardoor verloren ze hun belangstelling voor drank. O'Brien: 'Op de een of andere manier stimuleert alcohol dus ook de endogene opiaatreceptoren. Drinkers krijgen een rush en worden high, haast alsof ze heroïne hebben gebruikt. Het was indertijd een controversiële bevinding; niemand wilde naar ons luisteren. Je kon heroïne en alcohol toch niet met elkaar vergelijken? Inmiddels is naltrexon een geaccepteerd geneesmiddel om alcoholverslaving te behandelen. Sinds kort is het mogelijk om de stof één keer per maand te injecteren, zodat ex-verslaafden niet dagelijks aan hun pil hoeven te denken.' Helaas heeft niet elke alcoholist er baat bij. O'Brien: 'Tot nu toe is het een kwestie van proberen. Goede kandidaten zijn mensen die actief worden van alcohol in plaats van slaperig, die een grote tolerantie hebben en waarbij alcoholisme in de familie voorkomt. Maar recent hebben wij een gen ontdekt waarmee we kunnen voorspellen wie op naltrexon reageert en wie niet. Het gaat om het gen dat codeert voor de mu-opiaatreceptor. Daar bestaan verschillende varianten van. Patiënten met één van deze varianten reageren goed op naltrexon. In de toekomst moet het mogelijk worden om dit vooraf te testen en de behandeling dan af te stemmen op het genotype. Dat geldt overigens ook voor andere ziekten. Ik denk dat daarmee een nieuw tijdperk voor de geneeskunde aanbreekt.' Zelfs met behulp van dit type medicijnen en met psychotherapeutische begeleiding - een must volgens de psychiater, die ook zelf nog altijd mensen onder behandeling heeft - blijft er een kans op terugval. 'Geen enkele therapie is honderd procent succesvol', geeft O'Brien toe. 'Maar hetzelfde geldt voor suikerziekte of astma. Diabetespatiënten houden zich lang niet altijd aan hun dieet en astmapatiënten vergeten regelmatig hun pillen. Ook zij hebben dan weer tijdelijk intensievere medische zorg nodig.' Frappant vindt O'Brien het verschil in reactie op deze vergelijkbare situaties. Als verslaafden stoppen met hun medicijnen en weer in hun oude gedrag vervallen, wordt dat gezien als een mislukking. Bij astma en diabetes wordt de terugkeer van symptomen na het staken van de behandeling juist gezien als een bewijs van de werkzaamheid van de therapie en van de noodzaak om langdurig te blijven behandelen. In een aantal publicaties in gerenommeerde bladen als The Lancet en Science, zette O'Brien zijn visie uiteen dat verslaving in meer opzichten te vergelijken is met chronische ziekten. Bijvoorbeeld omdat bij het ontstaan van al deze aandoeningen zowel genetische factoren als omgevingsfactoren een rol spelen. Dramatisch Ondanks het chronische karakter van verslaving, en ondanks het gegeven dat er altijd mensen zullen zijn bij wie geen enkele therapie aanslaat, zit vrije heroïneverstrekking in de Verenigde Staten er toch niet in, meent O'Brien. Hij kent het Nederlandse experiment, zit zelfs in de wetenschappelijke adviesraad die zich ermee bezighoudt, maar heeft zo zijn twijfels. 'Los van politieke en sociale aspecten denk ik dat het geen goed idee is. Heroïneverslaafden kunnen heel effectief worden behandeld met methadon of buprenorfine. Ik denk dat het zeker de moeite waard is om de deelnemers aan het experiment een hogere dosis methadon te geven, in combinatie met nog intensievere psychotherapie, voordat ze betiteld moeten worden als therapieresistent en dus in aanmerking komen voor heroïne op recept. Begrijp me niet verkeerd: de Nederlandse verslavingszorg is erg goed. Driekwart van de heroïneverslaafden is in behandeling. In de VS is dat slechts twintig procent. Het verstrekken van heroïne is een poging van de Nederlandse behandelaars om het nog beter te doen door ook mensen die geen methadon willen in een behandelingstraject te krijgen. Misschien moet het experiment meer beschouwd worden als een manier om verstokte verslaafden van de straat af te krijgen.' Het beste bewijs dat verslaving een chronische ziekte is en geen zwakheid van karakter, vond de verslavingsdeskundige in zijn eigen omgeving, de wetenschappelijke wereld. 'Je zou denken dat rokers, alcoholisten of heroïnegebruikers, als ze eenmaal weten dat hun verslaving ze in de problemen brengt, kunnen zeggen: ik stop ermee. Maar hoe graag ze dat ook willen, die craving kunnen ze niet weerstaan. Het ligt volledig buiten hun controle. Ik ken een stuk of vier briljante wetenschappers op het terrein van verslaving. Experts voor wie het brein weinig geheimen meer heeft, die weten hoe slecht drugs zijn en die de principes van verslaving kennen. Ze zijn al jong begonnen met roken en blijven dat tot op heden doen. Tijdens congressen zie ik ze naar buiten sluipen en zich verbergen in de bosjes, diep beschaamd als ze betrapt worden. Ik vind dat echt heel dramatisch! Als iemand zou moeten kunnen stoppen, dan zijn zij het.'

Calimero, Even wat van internet geplukt voor je: De gezondheidsraad: craving ('trek'): de sterke, vaak niet te beheersen hunkering naar drugs die kan ontstaan door het gebruik daarvan. Craving wordt wel beschouwd als een uiting van sensibilisatie van hersenprocessen; men spreekt van motivationele sensibilisatie ('incentive sensitisation'). Het optreden van craving is een exclusief kenmerk van verslaving. ------------------------------------- SOS nuchterheid: Craving: Een vergiftigd geschenk van het geheugen Verslaving heeft niets met een gebrek aan wilskracht te maken: wie maar niet van drank of drugs kan afblijven is geen mislukkeling, maar ziek. Al sinds de jaren zeventig pleit Charles O'Brien, hoofd van de afdeling Psychiatrie van het Philadelphia Veterans Affairs Medical Center en hoogleraar Psychiatrie aan de Universiteit van Pennsylvania, ervoor om verslaving te beschouwen als een chronische aandoening, die overigens goed te behandelen is. Ruim dertig jaar geleden, O'Brien (65) stond aan het begin van zijn carrière, beschouwde men verslaving als een acute ziekte, zoiets als een gebroken been. De behandeling van verslaafden was navenant. Ze gingen voor een dag of dertig het ziekenhuis in om te ontgiften: langzaam werd de dosis van hun geliefde drug afgebouwd zodat ontwenningsverschijnselen uitbleven. Daarna heetten ze genezen en werden ze naar huis gestuurd. 'Belachelijk, natuurlijk. Want eenmaal thuis raakten ze onmiddellijk weer aan de drugs.' De hoogleraar Psychiatrie kan zich er nog over opwinden. Hij buigt zich over de salontafel in zijn werkkamer in het Treatment Research Institute en zegt nadrukkelijk: 'Nog steeds zijn er artsen die denken dat verslaving niet meer is dan tolerantie en ontwenningsverschijnselen.' Maar tolerantie - de aanpassingen van het lichaam die ervoor zorgen dat een verslaafde steeds meer drugs nodig heeft om hetzelfde effect te bereiken - en ontwenningsverschijnselen kunnen ook optreden bij een patiënt die morfine krijgt tegen de pijn. O'Brien: 'Het is pertinent onjuist om dan te roepen dat deze patiënt verslaafd is! Het dwangmatige zoeken naar de drug is een essentieel onderdeel van verslaving. Ik vind het heel belangrijk dat mensen dat inzien.' Die hang naar de verslavende stof, of dat nu alcohol, nicotine, heroïne of cocaïne is, kan levenslang blijven bestaan. Vandaar dat O'Brien verslaving ziet als een chronische ziekte, in veel opzichten vergelijkbaar met aandoeningen als astma en diabetes. 'Er bestaan zeer effectieve behandelingen,' vervolgt hij, 'dat is nog zoiets waar het grote publiek geen weet van heeft. Dat heeft het beeld voor ogen van de alcoholist die keer op keer weer naar de fles grijpt. Zelfs huisartsen denken vaak dat verslaving onbehandelbaar is, en nemen niet eens de moeite om verslaafden door te verwijzen.'

Tolie, Dank je. Het zal je lukken. Gewoon blijven proberen. Ik heb er ook twee jaar overgedaad. Maar ja, ik dacht dat ik wel kon minderen op eigen houtje. Dan de verslavingszorg om te stoppen, mijn eerste succesje, maar dacht nog altijd dat ik sociaal zou kunnen drinken. Diepe terugval, dan dit forum en de internetbehandeling. Eindelijk was het knopje om. Nog steeds heel blij om. Haddock, Dank je. Ze zullen in het hiernamaals nu wel af en toe een schunnige mop horen. Jammer dat je liefje vandaag nog niet komt. Je zult het met je boxerdames moeten doen.

Femmy, Ben het helemaal met je eens dat ingeslepen oud gedrag moeilijk is om te buigen, met gedachten lukt me dat beter, maar gedrag. Het is zo makkelijk idd. om in het oude gedrag terug te vallen. Je hoeft eigenlijk maar even afgeleid te zijn. Ik heb me jaren geleden afgeleerd mijn nagels af te bijten, toch betrap ik me nog regelmatig net op tijd of net te laat. Terwijl ik niet meer met afgekloven vingers door het leven wil. Kohtje, Dank je.

Benthe, Veel plezier alvast.

quote: Originally posted by: Kohtje Corinne, trek het je niet aan zei ik al.. ik vond jouw aandacht voor iedereen wat overdreven.. het gaf me het gevoel van dat je er per sé bij wilde horen en niemand wilde bezeren... dat je je daarom uitperste om iedereen maar je goede wil te tonen. Ik ben er nu langzamerhand wel achter dat dit niet je motivatie is.. je bent gewoon zo. en dat is mooi.. en ik denk dat er iets van jaloezie achter zit.. ik zou willen dat ik iedereen op het forum zoveel aandacht kon geven.. zie ook mijn vorige berichtje. heeft te maken met angst. Angst niet te kunnen voldoen aan de eisen die het leven aan de levenden stelt... Eisen???? tja, wat kan een mens al niet bedenken, hè??? q] Kohtje, Je raakt me diep, want je eerste indrk was wel goed, en het was ook zo in het begin. Ik kan best wel doorgeslagen zijn. Zelf ben ik in het verleden veel straalgenegeerd, wat veel pijnlijker voelt dan beschimpt worden. Ik schaamde me op de duur dat ik leefde. Daarom vind ik het belangrijk om iedereen aandacht te geven, te laten weten: voor mij besta je, al is het maar met een smiley.

@RJB, Dank je. Ja, het is gek met die craving. Een heel bijzondere was wel op die school waar ik in juli zat. Koffiemelk op, dus kijk ik in de koelkast, staan me daar twee geopende flessen wijn aan te staren. Niet aangeraakt, maar was geschokt om dat in een veilige omgeving aan te treffen. Nog geen maand geleden ging mijn man mee met mijn dochter om haar fiets uit de berging te halen. Liep ik naar de keuken om wat te pakken, stond zijn bier daar op tafel. Ik er aan geroken en genipt. Waar is mijn eigen wil? Zelfs mijn alarmbellen deden het niet. Zo gevaarlijk is koning alcohol als hij toeslaat. Ik vind mij een koorddanser boven een diepe afgrond wat ADB aangaat. Ik vind dat je een leuke dochter hebt die bepaalt niet op haar bekje is gevallen. @Charlie, Dank je. @Kohtje, Dank je. Mag ik weten waarmee ik je ergernis oproep, dan kan ik proberen er wat aan te doen. Ik ben ook niet perfect en moet nog veel leren. @Benthe, Dank je nogmaals. Kun je niet wachten tot je geliefde er is met het kiezen van kleding?

Benthe, Dank je. Mijn zwager verbleef al een maand in het hospice. We leefden er al naar toe en nu is hij over zijn lijden heen.

Delta, Dank je wel. Sterkte met je schilders.

@Francesca, Dank je wel. @Xienix, Tegen die tranen vecht ik idd. niet meer. Ik laat ze maar de vrije loop. Welke emoties erachter zitten, weet ik niet eens. We zo is dat bij het minste geringste en dat hoef maar een vage gedachte te zijn, de kranen van mijn traanbuizen opendraaien. Aanleiding is meestal wel een blije gedachte of gebeurtenis.

@Calimero, Maak er het beste van vandaag. Ik stuur je alvast een om de somberheid te verlichten. @Xienix, Dank je. Over het boek Help ik (ver)zuip ben ik het met je eens. Ik heb het gelezen toen ik nog niet gestopt was. Ook die vriend/collega van haar vond ik niet aardig. Hij bood ze nogal royaal flessen aan. En dat taalgebruik, ja, niet gepast. Over craving. Ja, behalve in de eerste maand heb ik er rond de 2de maand last van gehad en rond de 4de maand. Hangt bij mij kennelijk samen met mijlpalen. Eerst komen dan allerlei emoties vrij gevolgd door een twijfel. Ik zat trouwens gisteravond ook weer te janken, maar dat gebeurt wel meer de laatste tijd. Vrijdag zal ik voor je duimen. @Flipsen, Groeipijnen, ja, zo zou je het kunnen noemen. Niet eens zo gek bedacht. Sterkte vandaag en zet 'm op.

Anna, Dank je wel. Ik ga zo verder.

Goede morgen allemaal, Diegenen die vandaag een mijlpaal halen: PROFICIAT. Ik wens iedereen vandaag weer sterkte en een fijne ADB dag. De dag is met een triest telefoontje begonnen. Mijn zwager is vannacht overleden. Dit is niet onverwacht, hij verbleef reeds een maand in een hospice. @Mick, Dank je wel. Ik voel me idd. al 5 maanden bevrijd. En die gevangenis. Wel als jusititie zo met haar medewerkers omspringt mag ze van mij gestolen worden. @Water, Dank je. Vervelend die dromen met drank, maar altijd blij dat het maar een droom was. Ik geef de groetjes door aan Joann. @Blacky, Dank je. En ik geef je groeten door. @Happy, Dank je. He, 55 dagen nuchter, dat is niet niks. Gefeliciteerd van mij. Geniet van je dag. Maar als je het niet erg vindt, ga ik je raad niet letterlijk opvolgen.

Joann, De maandag werk ik niet, maar heb wel genoeg te doen. Welterusten, ik ga nu ook echt naar bed.