Hai allemaal,
Na een lange tijd probeer ik nu toch maar eens een iets serieuzere aanpak om te stoppen met drinken.
Ik ben bijna dertig, heb geen kinderen maar wel een lieve partner (die overigens ook veel drinkt).
Ik drink echt teveel, al een paar jaar eigenlijk. Na mijn afstuderen viel ik in een ongelukkig gat (van inhoudsloze bijbanen vanwege het geld, geen vrienden in de buurt en weinig kans op werk wat ik echt wou), alleen vanwege weinig geld was er ook weinig alcohol. Echter werd het drinken wel steeds beetje bij beetje meer. Na verhuizen had ik helemaal geen werk meer en werd het nog erger. Ook steeds vaker mixdrankjes met cola, waardoor we slechter sliepen. Nu heb ik een klein tijdje wel werk, maar het drinken is niet minder geworden. Mede ook omdat er wel weer stress is, en minder tijd voor gezelligheid vanwege moeheid, is het heel erg makkelijk geworden toch wat te pakken. Naast de alcohol zijn er dus eigenlijk ook meer stress/angst/eenzaamheids-problemen, die het misschien extra veroorzaken.
Minderen vind ik lastig, ik ben een persoon die drinkt om beter te voelen en als ik eenmaal een glas heb gehad, dan is er weinig stoppen aan. Het is zo 4-5 glazen per avond, voor minstens twee avonden per week. Soms ook nog een paar wijntjes bij het eten doordeweeks. En na de feestdagen werd het nog weer moeilijker, het is echt te erg geworden .
Daarom moet ik gewoon in één keer helemaal stoppen. Niet tóch nog wel een paar glazen want dat werkt bij mij gewoon niet.
Natuurlijk heb ik dit wel eens eerder bedacht en gepoogd, maar dan was het na 5 dagen niks drinken dat ik me toch wel weer oké voelde en dacht: ach waarom ook niet: ik kan nu toch wel rustig aan doen. Maar nee, niet dus.
Het is ook nog eens extra lastig omdat mijn partner het ook wel eens voorgenomen heeft (dat we samen minderen, of zoals we zeggen 'weer naar normaal en gezond leven'), maar die heeft veel werk-borrels en avonden met vrienden waarmee hij drinkt die hij zelf niet kan afslaan. Als ik dan soms zeg: ik wil helemaal stoppen met drinken, dan is hij het er niet mee eens. Maar in mijn eentje weet ik niet of ik het kan. Misschien moet ik het maar gewoon doen, maar het maakt het extra lastig.
Ik weet niet zo goed of ik ook beter op hulpverlening kan afstappen, in het verleden toch niet geweldig veel goede ervaring mee (voor andere zaken dan), maar misschien is het een optie. Voor nu dacht ik dat het wel goed was om met lotgenoten te praten, tips te lezen e.d.! Hopelijk tot spreeks!
