Lana

Ik zal eens op zoek gaan naar het betrefende draadje. Het vreemde is dat ik al ruim 10 jaar zo'n 2 flessen per dag drink. Maar het enige waar ik momenteel last van heb is dat ik me ontzettend schaam en s'nachts. Het zeer lichte slapen (gelukkig zonder de nachtmerries). Maar geen last van trillen of heftige emoties waar ik vrijdag echt heel erg veel last van had. Ik hou alle opties open (ben nog niet echt in aanraking geweest met drank om me heen sinds vrijdag) en ga trouw op dit forum lezen en als het nodig is om hulp vragen. En woensdag naar tactus en tussendoor contact met m'n huisarts.

Ik ga woesdag naar Intact. Ik ben ook een beetje klaar ermee om excuses voor mijn gedrag te bedenken. Ik hoop dat dit positief zal bijdragen in mijn "openbaring". Ik heb gisteren 5 km met mijn hond gelopen en vandaag heb ik zoveel eten gemaakt, dat we de aankomende dagen wel voorzien zijn van taart, zelfgemaakte chips, smoothies enz..

Ik trek me zeker op aan die gedachte, dankjewel! En, toch is het nog "te vers" om het niet elke seconde af te spelen in mijn hoofd. Ik ga zeker jullie steun zoeken, dankjewel! Dit wil ik nooit meer meemaken!

Hallo allemaal, Gisteren was voor mij het dieptepunt van mijn leven..of nou, één van de zoveelste dieptepunten. Ik heb nu al in 37 jaar erg vaak mee mogen maken dat ik (gelukkig wel en mijn eigen) bed ben wakker geworden, maar toch echt de eerste 10 min tot 24 uur later in bijna shock was..* Het was geen droom, ik had echt hetgeen gezegd waarvan ik dacht dat het een droom was. Of het niet eens meer weten... Natuurlijk heb ik al heel vaak geroepen dat ik hulp ga zoeken...T'ja maar daar was IK kennelijk nog niet aan toe. Het is begonnen met een moeder die de verslaving wat mij betreft heeft uitgevonden. Tot haar door riep ze"nee, ik heb geen verslaving, iedereen drinkt een wijntje" (zij 4 flessen per dag, van 13.00 uur s'middags totdat de flessen op waren). Zonder gein, ik heb veel in mijn leven meegemaakt en heb altijd zelf geroepen" ik drinken: NOOIT". Donderdagavond heb ik mijn man bedreigd waar mijn zoontje van 6 jaar bij was. Ik heb hem fysiek aangevallen. Ik doe dit al een tijdje (zonder het te weten, de volgende dag). Mijn besef was vrijdag dat ik in mijn drama donderdagavond ook een collega erbij betrokken heb, telefonisch. Zij deed vrijdag alsof er niks aan de hand was... Ik schaamde me zo diep dat ik gisteren Tactus heb benaderd en wat een opluchting: de man aan de telefoon gaf voorbeelden uit zijn verleden waarbij ik dacht: "dat heb ik ook gedaan!". Zeker niet met trots, maar EINDELIJK IEMAND DIE WEET WAT IK MEEMAAK!! Ik wil net zoals vele mede alcohol-collega's niet meer drinken dan de "gezelligheidsnorm" maar ik MOET de eerste, en tweede fles leegmaken. Ik heb gisteren met veel tranen de huisarts gebeld en medicatie gekregen om rustig de nacht door te kunnen. Ik had heel veel last van nachtmerries de laatste tijd. Zo erg, dat ze bij mij tot leven kwamen. Ik ga dinsdag voor het eerst naar een groepsbijeenkomst van tactus en ik hoop hier ook een beetje steun te kunnen krijgen. Ik kom vrij makkelijk over m.b.t. het alcoholisme, maar nadat de man van Tactus mijn verhaal met heel veel tranen heeft aangehoord en ik met hem een gesprek van 1,5 uur heb gehad. Denk ik nu niet meer dat ik niet meer te redden ben, maar dat ik een genetische ziekte heb. Het is aan mij om die te overwinnen. Ik heb het toegelaten en nu is het genoeg. Gr, Lana