Dank voor jullie fijne berichten.
Het doet goed de ervaringen met (ex) lotgenoten te delen en jullie adviezen en ervaringen te lezen.
Gisteren heb ik de stap gezet en heb ik hier moed uitgeput en besloten direct te beginnen sterk te minderen.
Maar zoals bekend is dit lastig en na een paar drankjes is de drempel weg en ga je door..
Vandaag had ik wederom lichamelijke klachten en bleek een bloedwaarde niet goed (noem hem even niet om herkenning te voorkomen)
Dan ga je lezen en kom je o.a. in de oorzaken tegen....overmatig alcohol gebruik.
Net zoals ik dat tegen kom bij de andere lichamelijke klachten die ik heb.
Ik ben helemaal geen doemdenker vwb mijn gezondheid (anders was ik allang gestopt..) maar krijg wel het gevoel dat het nu
echt 5 voor 12 geworden is voor mij en dat ik er een keer aan bezwijk als ik zo door ga.
Stoppen, stoppen, stoppen voor het te laat is spookt de hele dag door mijn hoofd.
Ik heb dan ook besloten dit rigoureuze besluit te nemen.
Heb net een slaappil genomen en hoop zo te kunnen gaan slapen zonder drank.
De eerste keer sinds....ik kan het mij al niet meer herinneren..
Alles spookt door je hoofd. Wat straks op mijn clubavondje ? Wat tijdens een gezellig voetbal avondje achter de buis ?
Wat straks op een terrasje in de zon ? Wat ......? En nog zo tig situaties.
Niets lijkt meer normaal te kunnen gaan worden, terwijl je verstand weet dat de dingen juist weer wel normaal worden.
Dat is het effect van een gewoonte/verslaving.
Je hebt het helemaal geprogrammeerd in je brein, je leven.
Hele herkenbare situaties die ik ook had toen ik vele jaren terug stopte met roken.
Toen was ook geen situatie denkbaar zonder de sigaret in de hand te hebben.
Maar dat is mij ook gelukt !
Een groot verschil is wel dat ik het roken op gegeven moment vies vond (vieze smaak) en dat de drank (helaas) ook
lekker smaakt.
Maar de nadelen zijn veel groter en belemmeren je meer in je normale leven.
Wil eerst een poos mijzelf bewijzen dat ik het kan laten staan.
Ik houd mij voor dat ik straks dan een nieuwe start kan maken en een glaasje kan drinken zonder door te slaan.
Maar ik weet dat dit eigenlijk een utopie is voor iemand die zwaar verslaafd is geweest en zeker niet aan te raden.
Maar het geeft mij even een vooruitzicht dat het geen definitief afscheid van het drankje is en hoop dat het verlangen
automatisch slijt.
Het is uiteraard allemaal heel pril, angstig en onzeker.
Want een verslaving van ruim 20 jaar leg je niet zomaar aan de kant.
Maar voel het aan mijzelf en mijn gezin verplicht het zeker te gaan proberen.
Ik houd jullie op de hoogte en ontvang graag jullie adviezen hoe deze moeilijke tijd door te komen.