petra

OK, Kohtje, zag ik het toch goed. niks verloren hoor, alleen de wedstrijd met jezelf wordt weer zo zwaar , jammer! niet teveel terugkijken, gun jezelf een drankloos leven

EN? Hoe is het met de zwakke en sombere momenten? Alles onder controle? Hoop het zo....................;-)

quote: ... dus moeders, geef alsjeblieft je kinderen het goeie voorbeeld! Niet door perfect te zijn maar wel door te laten zien dat je je eigen problemen aanpakt en jezelf niet de vernieling in te werken! en vaders ook , graag.............. ik ben niet het product van mijn ouders/moeder etc. ik heb ook altijd zelf keuzes gemaakt in hoever ik hun wilde tegemoet komen. ik doe hard mijn best me nergens voor te schamen, want ik heb altijd gedacht de beste keuzes te maken die er voor mij inzaten. het enige dat ik toen niet kon was inzien dat mijn horizon veel verder weg lag dan ik dacht en dat ik nog veel meer kracht in mezelf en vooral voor mezelf had dan ik toen meende. Je Kracht voelen is echt het mooiste dat je jezelf kunt geven. En overigens, ik ervaar nu nog steeds dat ik mét drank een minder heftig leven heb dan nu, nuchter. Drank is voor mij de perfecte 'susser', dus alles gaat er weer zeer heftig aan toe in huize Petra. Maar ik weet ook dat dit nog steeds het gevolg is van de (geestelijke) verslaving, dat had ik vorig jaar precies zo, een paar maanden lang zelfs. Het verdwijnt wel weer, I'm sure.....

Wat ook helpt is het woord 'problemen' te vermijden, ook in je hoofd. Emoties, gedachten, ingewikkelde tegenstrijdigheden zijn er nu eenmaal. Vluchten of vechten maakt het niet minder zwaar, integendeel. Niemand gaat dood aan emoties of onopgeloste problemen, alleen we zijn ergens gaan denken dat het allemaal makkelijk kan en weggepoetst moet worden. mijn 1e nuchtere periode was vorig jaar, 9 maanden. Nu 11 dagen. alleen wel een stuk minder euforisch, moet ik zeggen, het is zwaar

Zo, ik haak even in, na een tijdje afwezigheid. Wat me opvalt en wat ik ook uit ervaring weet is dat er zo gehoopt wordt door 'verslaafden' dat als de verslaving eenmaal over is alle andere problemen ook als sneeuw voor de zon verdwijnen. Als dat niet blijkt te gebeuren, na een tijdje nuchterheid, want uiteindelijk zijn en blijven we dezelfde persoon met dezelfde karaktereigenschappen, valt het zo vies tegen. Juist dan is de verleiding om weer te gaan drinken het grootst. Gedachte: "ik verwachtte dat alles beter zou gaan, maar dat is niet zo, nou, dan heeft die nuchterheid ook weinig waarde". Nuchter zijn is geen panacee. Vaak kom je er dan pas achter wat er schuil gaat achter al je vluchtpogingen en dan is het dubbel moeilijk. Het zou goed zijn om ergens iets te zoeken dat echt blijft zitten, iets van zingeving (daarom werkt de AAfilosofie ook zo goed, de Kracht buiten jezelf te mobiliseren) of een therapie waarbij je oude problemen in kaart zet en ze vroeg herkent. Dat is mijn eigen ervaring. En dit is mijn 2e periode van niet-drinken.

Mijn leidraad? De gekte in mijn familie moet bij mij stoppen, die moet in elk geval niet door naar mijn kinderen.............. dat blijkt alleen maar te kunnen door het goed te doorvorsen door afstand van de gekte van te nemen en door opnieuw te geloven in je eigen geïnspireerde kracht, binnen je en buiten je. Wat voor mij werkt? PRI, googelen maar.............

Dát is nu precies wat ik bedoel. Sterk zijn betekent in mijn geval ook: eerlijk toegeven dat je niet zomaar af en toe matig kunt drinken. Ikzelf drink nu weer een krappe week niet. Zo rond dit tijdstip is het verlangen nog mega groot. En mijn motivatie nog iets groter om er niet aan toe te geven. Ik kan niet met drank omgaan, so what? Ik zit in de herkansing, net als jij Romanski, maar ook in de herkansing met heel veel bijlessen kun je slagen hoor! Alles (nou ja, bijna alles) is toegestaan als je wilt stoppen met drinken.

Nooit meer kan drinken............... of nooit meer wil drinken? Wat ik me afvraag: hoe is jouw afweging, R., als je je nuchtere leven vergelijkt met je drankleven? Want is die balans niet doorslaggevend in je verlangende handelen? Als je het in behandelingen zoekt zoek je buiten jezelf, denk ik, en dat is ook wel ok, maar binnen in je zit de ruimte om ruimte te maken (geen Kierkegaard, meer Petra........)

Opperste wanhoop............ auw succes! enne, je taalgebruik is nog steeds even slordig

quote: Originally posted by: Ziza Ik ben vandaag 18 maanden nuchter en clean.... Daar feliciteer ik je dan toch mee, Ziza, ook al vind je dat je het zelf niet allemaal doet, ik zie dat anders. Wie anders dan jij heeft besloten zich 'te laten helpen' , omdat het niet ging? En wat maakt het uit dat je je machteloos voelt, over drank en drugs, maar met de juiste hulp helemaal niet machteloos blijkt te zijn? Wat maakt het uit of je de kracht in jezelf of buiten jezelf ziet? Het gaat erom dat je inziet dat je iets aan het doen bent wat je niet wilt. En alle acties die leiden tot stoppen zijn goede acties, toch? Voor mij is het (toevallig) wel heel belangrijk dat ik het op eigen houtje doe, voor mij is autonomie erg centraal. Dat heeft alles te maken met het bestrijden van het gevoel afhankelijk te zijn waar ik het helemaal niet ben. Machteloos............. Ik hoef het niet te erkennen, want het is het gevoel van de eerste 20 jaar van mijn leven. Machteloos, niets kunnen beslissen, omdat je te klein bent. Of omdat je dan het 'belangrijkheidsgevoel' van je moeder aantast. Machteloos gedrag vertonen om de ander zich machtig te kunnen laten voelen, dat is gemanipuleerd worden en dat is moordend voor het ontwikkelen van een goed zelfgevoel. Dat nooit meer dus. Laat mij maar lekker op mijn eigenwijze wijze de dienst voor mezelf uitmaken, naar mezelf luisteren, mijn eigen weg uitstippelen. Ik weet uiteindelijk toch alleen wat goed voor mij is. Alcohol is niet zo goed voor mij, maar ook daar kan ik wel weer uiterst beheerst mee omgaan. Een hele tijd niet drinken heeft me los en vrij gemaakt en nu heb ik het helemaal niet nodig, ik taal er zelden naar en als ik de behoefte wel voel dan weet ik zéker dat ik niet moet drinken. Ik ben nog geen momenten tegen gekomen dat ik me met drank prettiger voelde dan zonder. En of ik nou geremder, ongezelliger, meer gespannen of saaier ben? Ik heb nog weinig commentaar gehad..............................

@Anna, Ik las het dat het je gisteren overkwam, en vorige week ook al. Mij overkomt het eigenlijk nooit "elders" , daarvoor heb ik veel te veel de acteerprestaties buitenshuis in de hand. Maar je begrijpt al waar ik heen wil: of dat nou een voordeel is?.................. "Buiten" is veel te onveilig voor mij om iets los te laten; in zo'n ontremde toestand lukt het me nog om te schrijven, evt. te mailen naar een of ander persoon. Mijn vriend is de enige die wel eens iets meemaakt (en zich dan rotschrikt, wat ik natuurlijk ook wel in de gaten heb, waardoor ik me eigenlijk weer het liefst in wil houden etc etc). Heel vroeger heb ik nog wel 'thuis' eens iets los durven laten, maar daar had ik al heel snel spijt van. Thuis was eigenlijk altijd onveilig, daar was het warm als alles goed ging maar een ijskelder of een eenzame cel als dingen tegenzaten. En dát ze tegenzaten was altijd wel toe te schrijven aan een of andere domme actie van mij. Het meeste speelt zich misschien nog wel af in mijn dromen, pure nachtmerries zijn het, over alles wat fout ging of zou kunnen gaan en waarvoor ik dan de aanspreekbare persoon ben. Mensen gaan dood door mijn schuld, raken in problemen, klagen mij aan, krijgen gelijk, dan wordt mij weer de les gelezen door deze of gene, vliegtuigen storten neer, kinderen eindigen in plastic zakken op een terras, "vergeten" ;het houdt niet op. Misschien is het bij jou wel erg de bedoeling dat je uit je schulp kruipt, dat anderen zicht krijgen op wat jou bezighoudt. En zelfs misschien bij mij ook wel, maar ik ben nog niet overtuigd en nog veel te veel de ster in mijn eigen illusionistencircus

Ziza, Anna, Stien, ik was even (een etmaal!!) offline. Maar alsnog een antwoord op "Waarom wil je die controle zo graag behouden Petra ? Wat levert het je op en wat lever je er voor in ? ------------------------- Ziza" Het is zo'n beetje de spil in mijn leven, in feite. Zo'n mechanisme heeft voordelen, bijvoorbeeld (maar niet onbelangrijk) mijn alcoholinname kunnen stoppen, zo'n beslissing nemen en dan DOEN. Dat kunnen, weten dat je iets besluit en het zonder morren uit kunnen voeren geeft een gevoel van zekerheid in bange tijden. Maar de bange tijden laten zich inmiddels niet meer bedwingen door controle/macht over mijn eigen gedragingen. Mijn stemmingen, de somberheid en de machteloosheid dringen zich met grote kracht aan me op, ik ben er niet de baas over. Ik schiet te kort en dan raak ik van mijn stuk. Snap je? En inmiddels heb ik ook wel ervaren dat er gewoon aan toe geven ook kan. Maar heel soms is het te heftig, te bedreigend, echt angstig. Te zwaar voor mezelf, maar ook voor anderen. En dan ga ik maar weer over tot de orde van de dag, keurig naar mijn werk, keurig weer terug, huisje boompje beestje, met een kronkelige kramp in mijn binnenste................... Zoiets

Vraagje, Ziza, Je schrijft: "als ik down ben" en dan dat je van alles gewoon blijft doen. Is jouw ervaring ook dat je er soms wel en soms niet van opknapt? Ik kan er zelf geen pijl op trekken; als ik me erg slecht voel (wat niets met drinken te maken heeft hoor, meer met mijn algeheel functioneren in "het leven") helpt het je af en toe uit je schulp door maar gewoon door te gaan; maar soms drukt het je steeds dieper in het neerslachtige. Ik wil graag overal controle over, snap je en dat lukt me maar niet............ En of het goed met me gaat? Ja en nee. Alcohol ben ik nog steeds volkomen de baas, daar zit geen probleem maar nu mezelf nog

Leuke discussie, zo op vrouwendag! En Ziza en Stien (en andere oude getrouwen) weten dat ik wel IN ben voor leuke discussies....... 'Iets voor een ander doen', behagen, altruïsme het komt toch vanuit de basis voort uit een egocentrische behoefte. Als je als kind geleerd hebt (ik hou het maar even dicht bij mij) om goed te luisteren naar wat anderen van je verwachten, verbaal of anderszins, ben je tóch egocentrisch bezig geweest, want een kind krijgt in ruil voor dit gedrag de benodigde aandacht, voeding, veiligheid. Een stout kind is een angstig kind, een kind in gevaar. Dit behagen gaat een eigen leven leiden en wordt in onze maatschappij (je weet wel, die van de hoeksteen en het aanrecht) als typisch vrouwelijk tóch geprezen, hoe feministisch en recalcitrant je ook durft te zijn. Maar het blijft egocentrisch. Ook al heeft het een andere schijn. En Ziza, "uitgaan van de behoeften van anderen, wat kan ik de ander bieden" kan gevaarlijk zijn als het een eigen leven gaat leiden. Uiteindelijk gaat het om de harmonie, het evenwicht tussen wat kan ik bieden en wat kan ik krijgen. Beiden horen in een stabiele relatie, ook bijvoorbeeld op de werkvloer. Het is fijn om te geven en fijn om te ontvangen. Dáár ligt de opdracht van Internationale Vrouwendag. Denk ik.

Anna, het is een belangrijke vraag: zou je stoppen met al die dingen die je nu doet? Als het antwoord "ja" is, dan moet je echt bij jezelf te rade gaan wat jou er ECHT van weerhoudt om nuttige, prettige, belangrijke dingen te doen. ECHT, niet de smoezen van: ja maar, dan moet ik een andere baan zoeken ......... Ja, en? Dus? Wat weerhoudt je daarvan Niet de smoezen van: Later, als mijn kinderen groot, volwassen, uit huis, bejaard zijn NIET LATER NU als je het echt wilt en de stappen zijn alleen maar groot in je fantasie; sollicitatiebrieven zijn zó geschreven en als je te beroerd bent om überhaupt te werken moet dát je aan het denken zetten (overigens zei die vriend dat hij zeker 3 dagen het werk bleef doen dat hij nu doet, zo prettig voelt hij zich daarin; dat zette mij wel aan het denken, net zoals ik hier schrijf) en wat weerhoudt mij ervan om te solliciteren naar een betaalde baan in het werkterrein dat ik nu als vrijwilliger doe? ehm, de curator, tja, daar moet ik nog even omheen zien te manoevreren....................