Jasmijn

Wat fijn dat direct al iemand reageert. Hartelijk dank daarvoor. Dat doet goed. Dan zal ik ook eens zoeken naar het naasten forum. Maar persoonlijk haal ik er ook veel uit als ervaringsdeskundigen mij kunnen helpen door aan te geven wat bij hen juist wel of juist niet werkt. Maar ook wat herkenbaar is. Wat de goede redenen waren om wel te stoppen. Of zij echt volledig zijn gestopt of juist ook niet helemaal en of dat nog lukt(e)?

Hallo… Ben nieuw hier en maak mij zorgen. Mijn partner komt uit een voetbalfamilie. Vanaf zijn 15e dronk hij al pils in de kantine na de wedstrijd. Hij sport nog steeds heel veel en werkt fulltime en in wisseldiensten. Door te sporten en gezond te eten compenseert hij zijn alcoholgebruik denk ik grotendeels. Maar hij drinkt vrees ik al jaren veel te vaak en veel te veel. Hij geeft ook toe dat er geen rem op zit. En regelmatig wil hij het zelf ook oprecht veranderen. Soms lukt dat een weekje. Soms een paar dagen. Nooit langer. De laatste tijd lijkt het erger. Misschien ook door de leeftijd. Hij is af en toe echt afwezig of zegt iets ‘geks’. Kleine dingen waaraan ik merk dat het anders is. Of althans, dat denk ik. Hij zegt dat hij het makkelijk kan laten maar dat niet wil. Dat hij het gevoel heeft dat wij (kids en ik) hem controleren. Dat is niet (meer) vaak zo, heel soms check ik de garage of auto wel eens. We hebben dat wel gedaan, maar dat had toch geen zin. Enfin; hij doet nog steeds super veel. Wij werken beiden fulltime al sinds ons samenwonen jaren geleden. Gezorgd voor zieke ouders die te jong overleden zijn, hen verhuisd, administratie regelen etc. Daarbij twee kids (nu pubers). Hij is net zo betrokken en doet net zo veel als ik voor de kids. Nog steeds. De ergste problemen rondom zieke ouders etc zijn al een paar jaar voorbij. Maar ‘s avonds en als hij vrij is… bijna altijd drinken en meestal ruzies daardoor. Wij hebben veel wederzijdse vrienden en lieve familie, maar als ik die in vertrouwen neem.. kan ik niet meer terug. Twee keer is er in al die jaren een ongelukje gebeurd waardoor hij zelf ook vond dat hij echt moest stoppen. Heeft toen een boekje aangeschaft en het ook echt geprobeerd. Ik weet zeker dat hij dat ook echt wilde. Maar uiteindelijk dan toch weer niet.. Inmiddels beheerst het behoorlijk ons leven. Onze relatie en ons gezin. Maar het is niet dat we het niet fijn hebben samen. Het is lastig te omschrijven. Na een gesprek zegt hij vaak dat hij moe wordt van het praten erover. Oorzaak van drinken is vaak zijn schuldgevoel en dat het toch al te laat is. Hij wil niet helemaal stoppen en denkt dat dat is wat ik wel wil en wat ik ook het beste vind, denkt hij. Hij wil ook absoluut geen hulp want die mensen kunnen echt niet meer dan dat hij zelf kan… Omdat ik niet meer zo goed weet wat hiermee te doen, heb ik dit forum opgezocht, op zoek naar herkenbaarheid bij anderen misschien. Op zoek naar tips of advies van ervaringsdeskundigen? Dank daarvoor alvast…