netje

Dankjewel! Ik ben lekker in de tuin bezig. Afleiding is wel een goed ding. Probeer het wel in kleine stapjes te doen.

Goedemorgen allen, Vandaag besloten om niks te drinken. De wijn is op en ik heb mezelf beloofd om niet naar de winkel te gaan. In plaats daarvan staat er een hele mooie waterfles op het aanrecht die mij eraan herinnert dat ik beter water kan drinken😉 Hoe meer ik eraan denk dat ik vandaag niet wil drinken, hoe meer ik nu op dit moment al trek heb. Maar het is mooi weer, dus maar even in de tuin bezig. Afleiding zoeken

Ik zou vanmorgen naar therapie, hoor ik een liedje op de radio: twenty 4 seven met Keep on trying. Even knal luid gedaan, want vond m erg toepasselijk voor waar ik nu in zit. Dus vol goede moed en energie de wachtkamer ingestapt en had inmiddels al besloten om het nu toch maar rigoreus aan te gaan pakken met de steun van mijn therapeut. Zit je daar in de wachtkamer, komen ze bij me dat ze uit loopt door een crisissituatie. Oke prima dan wacht ik nog even. Komt ze later weer bij mij: afspraak kon toch niet doorgaan ivm die crisissituatie. Begrijpelijk hoor, maar baalde wel even en was even terneergeslagen. Maar toen bedacht ik mij: dit gebeurt met een reden: nl ik moet het zelf doen!! Ik heb het idee dat ik steeds een klein stapje verder kom. Bedankt allemaal voor jullie reacties, ze zijn kritisch maar dat heb ik ook wel nodig.

Ik ben inderdaad bekend met het Minnesota model. Alleen waar ik therapie heb, werken zij niet zo. En dat maakt het soms ook verwarrend. Stoppen is het allerbeste, maar afbouwen en/of gecontroleerd drinken wordt op een 1 of andere manier ook gesteund. Maar ja 1 van beide zal ik moeten uitproberen. Ik denk wel dat minderen niet een optie is, want dan ben je er veel te veel mee bezig en dan wil je juist meer. Maar ze zeggen ook als ik in 1x stop dat ik dan teveel ontwenningsverschijnselen kan/ga krijgen. Ik zal het moeten ondervinden.

Zo waar wat je zegt😬 ik weet het allemaal ook wel. Maar de uitvoering lukt me nog niet zo goed. Moet wel zeggen dat jullie best streng zijn hoor😅😉 en ik bedoel het niet in de verkeerde zin

Ja zo zie ik het ook. Een soort reset waar we beter en sterker uitkomen.

Oke oke. Rustig maar😉 Ik weet dat ik het zelf moet doen, maar met een beetje hulp/steun van de therapeut. Daar is ze voor toch?!

Die achterdeur staat inderdaad op een kiertje. Maar ik wil wel heel graag stoppen, maar iets houdt me tegen. Ik ga zo de opties bespreken met mijn therapeut. Ik word erg verdrietig van mijn eigen gedrag. Ik blijf zeker schrijven.

Je hebt helemaal gelijk. Maar toch wou ik dat het zo simpel was. Gelukkig zometeen naar de therapeut en maar eens een goed gesprek hebben. Ik moet die knoop toch eens doorhakken!

Ik weet het....mijn ADD brein is hierin niet zo handig. Altijd nadenken, nadenken, nadenken😬 Maar genoeg excuses voor nu😉 Zometeen weer naar mijn therapeut, we moeten maar even een goed gesprek hebben en knopen doorhakken

Ja dat snap ik wel. Dat kost ook de nodige energie. Jeugdtrauma zit heel diep, dat heb ik altijd onderschat. Maar ben er nu wel achter dat het al mijn hele leven speelt. Altijd weggestopt. En dat kan nu niet meer. Ik pak alle hulp aan en het is een heel proces. We komen er vast sterker uit! Heel veel succes met het herstellen van je burnout en aanpak jeugdtrauma.

Het heeft inderdaad met elkaar te maken. Ze gaan hand in hand. Ik heb teveel om aan te pakken en dan is het lastig om gewoon te beginnen. Ik snap mijn therapeut(en) ook wel en het is misschien ook wel goed dat ze nu best hard zijn. Ik heb dat ook wel een beetje nodig. Ben je inmiddels helemaal hersteld van burnout enz?

Je hebt gelijk. Fijn dit forum, geeft me stof tot nadenken.

Je reactie zet me wel aan het denken en ik denk dat je gelijk hebt. Ik kan heel goed de schijn ophouden en ik denk heel goed na over wat ik zeg. Ik weeg de woorden af. Misschien dat ik toch onbewust hiermee de therapeuten en mezelf voor de gek hou. Misschien? Ik weet het wel zeker. Ik ben ook nog eens depressie gevoelig en ja daar wordt het met de alcohol niet beter van. Ik probeer echt met alle kracht die ik heb om mezelf te beteren. Maar dit kost wel energie en hierdoor mislukt het ook vaak. Ik baal ervan dat de alcohol zoveel macht over mij heeft. En daar ben ik ook wel klaar mee. Ik heb voor hetere vuren gestaan. En soms is het ook beter dat een therapeut of partner/familielid je eens even flink de waarheid verteld, zodat je gaat nadenken.

Tsja dat gaat niet werken... I know. Het is zo lastig om patronen te doorbreken, waarvan je weet dat ze slecht voor je zijn. Ik weet dat het me gaat lukken. Ik baal er steeds meer van dat ik het zo ver heb laten komen.

Ik heb hulp hoor. De therapeut en psycholoog hebben begin dit jaar besloten om eerst aan het trauma te werken zodat die lading eraf is en dat het dan makkelijker wordt om de alcohol aan te pakken. Maar vorige week zeiden ze heel wat anders. Stoppen met evt medicatie of opname, anders geen traumatherapie. En dan ook geen hulp meer, want misschien is het de tijd nog niet zeiden ze. Maar ik weet dat er nu wat moet gebeuren, ik moet uit die burnout en ook als ik start met mijn opleiding zal het alcoholgebruik flink naar beneden moeten. Ik zal het morgen met mijn psycholoog bespreken. Waarom de ene keer dit en de andere keer dat. Dat begrijp ik niet.

Wat fijn dat je het uiteindelijk toch met je vrouw/familie hebt gedeeld en dat je goede hulp hebt gehad en nog steeds hebt. Mijn man en kinderen zijn wel op de hoogte. Maar ik wil ze niet steeds lastig vallen. Ik heb een echt mannen gezin en dat valt niet mee haha. Zij zijn ook best hard en ik wil niet zwak overkomen. Ook mijn ouders zijn op de hoogte, maar die wil ik ook niet lastig vallen, ze hebben het al moeilijk genoeg met dat ik in een burnout zit mede door trauma en ze maken zich best wel zorgen om mij. En dat wil ik helemaal niet. Ik bescherm liever mijn naasten dan mezelf. Ik vind het echt super lastig. Dat er wat moet gebeuren dat is een feit. Die knop moet om, maar hij gaat maar niet om. Zo frustrerend. Ik wil het wel heel graag, maar alcohol brengt me ook nog best veel. Positief en negatief.

Mooi gezegd! Dankjewel

Ik zal jouw draadje eens lezen. En ik zal het zeker stap voor stap gaan doen. Dit advies ook van mijn therapeut gekregen. Maar ze komen niet echt verder met mij, dus willen ze misschien medicatie gaan inzetten. En dat wil ik niet. Maar dat er iets moet gaan gebeuren staat als een paal boven water! Ik zal het voor mezelf eens op een rijtje gaan zetten. Bedankt voor je tips! Wens je een fijne zondag

Wat fijn dat je alles met je gezin kan delen. Ik probeer ook wel wat te delen,maar ik wil het alleen doen. Ik schaam me enorm en wil niet zwak overkomen. Ik heb altijd alles al alleen willen doen, heb altijd het gevoel dat ik teveel ben en dat is niet een fijn gevoel. Maar ik zal toch moeten proberen om mijn gezin erbij te betrekken en me iets meer open te stellen. Lastig hoor

Je hebt helemaal gelijk. Al is het niet vanaf mijn puberteit maar vanaf de lagere school al. Dus dat zit zo diep geworteld. En ik krijg het ook vaak te horen dat ik het niet alleen hoef te doen. Maar ik wil echt een ander niet tot last zijn. Dat is inderdaad iets waar ik aan moet werken. En ja de pubers die spiegelen mij wel, confronterend soms hoor haha. En dat neem ik wel mee. Ik wil niet dat zij hier last van ondervinden. Want ze maken zich wel zorgen over mij en mijn man ook trouwens. Ik vind het gewoon erg moeilijk om hulp te vragen en te zeggen: ik kan het niet alleen, maar aan de andere kant wil ik het alleen doen en moet ik het ook alleen doen. Ben een beetje complex denk ik. Ik weet dat het stap voor stap moet, maar ik wil sneller dan ik kan.

Je slaat de spijker op z'n kop en je reactie komt wel even binnen. Ik wil altijd alles alleen doen, opvoeding en karakter. Ik moet van mezelf ook alles alleen kunnen en ik wil een ander niet tot last zijn. Ik wil niet zwak zijn. Maar toch voel ik me ook alleen, ik doe dat zelf dat weet ik. Lastig hoor. Mijn man heeft het inderdaad niet gemakkelijk met mij, hij doet zijn best hoor en weet ook dat ik hulp krijg en bij probeert mij ook te helpen. Maar ik zal het indd toch alleen moeten doen, met behulp van de hulpverlening en mijn man. Ik weet ook dat een forum niet de oplossing is, maar het stukje herkenning krijgen is al heel fijn. En soms is het beter om met iemand te praten die weet wat het is. De worsteling met alles is best heftig en heb veel dingen om aan te pakken.

Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad lastig om te kiezen welke er eerst wordt aangepakt. Ze zeiden eerst we pakken het trauma aan, want die is "boosdoener" ,maar nu zeggen ze wat anders. Dat ze een beetje hard voor me zijn is misschien wel goed, want het zet me aan het denken. Het is inderdaad moeten en dat is een hele strijd. Ik wou dat het wat makkelijker was😅 ik wil mijn leven beteren, maar ik word door vele dingen afgeremd. Mijn ADD brein is heeft hierin ook een aandeel. Maar ik wil ook niet alles op iets anders schuiven. Ik moet het zelf doen en sterk zien te zijn. Ik word hier erg verdrietig en moedeloos van. Hobby heb ik voorzichtig weer wat opgepakt en probeer zo veel mogelijk met de honden te wandelen en iets in huis te doen om maar niet te drinken. Maar die drang naar mijn wijntje is zooooo sterk. Ik wil me focussen op mijn herstel en op een nieuwe opleiding en alcohol past hier niet meer in. Eigenlijk heb ik wat teveel om aan te pakken. Jij bent helemaal gestopt? Heb je evt nog meer tips voor mij als ik die drang krijg?

Dankjewel voor het welkom! Die vervelende knop ook altijd. En inderdaad als het zo makkelijk was waren deze forums overbodig en bestond de hulpverlening waar ik bij loop ook niet. Het is goed van hun dat ze mij nu de keuze geven en soms een beetje hard voor mij zijn. Zet me wel aan het denken, maar aan de andere kant denk ik: jullie hebben makkelijk praat.... Want is gewoon verrekte moeilijk. Ik heb al even rondgesnuffeld hier op het forum en voel me een beetje minder alleen. En ik wil het inderdaad niet half doen.

Bedankt voor je welkom! Ik heb al even rondgesnuffeld op dit forum en ik ben blij dat ik hier terecht ben gekomen. Voel me nu al wat minder alleen. Ik sta niet alleen ,maar voel me wel alleen hierin. Ik wil mijn man en onze pubers hier niet mee lastig vallen. Ik weet dat ik een keuze moet maken, ik wil ook niet voor half werk gaan. De wil is er wel, maar de daadwerkelijke knop wil maar niet om. Zo frustrerend. Maar ik heb hier al goede tips gelezen en dat is fijn. Wens je een fijn weekend!