Fransie

Iemand bekend met gespannen wakker worden in de ochtend? Als ik wakker schiet lijkt het wel alsof er een steen op mijn buik ligt. Zijn dit ontwenningsverschijnselen? Nu iets meer dan 4 weken gestopt met alcohol. Eerste week ging vrij goed daarna donderde ik in 1 keer in een depressie tot nu nergens zin in dingen zijn niet leuk ontzettend moe. Herkennen jullie dit? Tips zijn welkom ik doe wel genoeg werk fulltime ik ga wandelen probeer afleiding te zoeken maar alles gaat langs me heen.

Hoi François, Met niet drinken gaat het goed. Met de rest wat minder. Gisteren mijn tante begraven was emotioneel en gespannen echter niet gedronken. Waar ik nu tegen aanloop is de enorme somberheid geen zin om dingen te ondernemen werk wel gewoon. Aanvraag bij de Brijder loopt. En als ik wakker word voel ik een enorme spanning in mijn buik alsof er een steen op ligt. Is dit herkenbaar voor iemand? Toch zet ik door. Bedankt voor je reactie.

Iedereen heel erg bedankt voor de reacties.

Hoi, loulou Als je vragen of wat wilt weten stel ze gerust.

Hoi Loulou, Ik ben nu bijna 4 weken gestopt. Ik ga nu mentaal door een diep dal. Ik vind niks meer leuk Ik ben gigantisch gespannen. Erg depressief dus. Werk wel gewoon. Maar ik zet toch door. Kom op zet door. Ik zet ook door maar het is heel zwaar. Vooral als je je erg somber voelt maar het word beter misschien kunnen anderen mijn verhaal bevestigen? Iets met 3 maanden toch?

Hoi reacher, Bedankt voor je reactie. Ik bedoel eigenlijk hoe meer ik dronk Des te somberder en beroerder ik werd. Toen ik nog dronk en tussentijds nuchter was was ik niet depressief. Behalve de laatste tijd dan. Nu na geheelonthouding voel ik me op dit moment heel depressief. Hoop dat ik het zo goed uitleg.

Hallo allemaal, Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Fransie. Ben 36 jaar oud. En drink vanaf mijn 20tigste aardig door. Ik ben 2 en half jaar geleden op mijzelf gaan wonen en toen is het drinken helemaal de spuigaten uitgelopen. Ik dronk op het laatst 14 bier per dag zonder te eten slapen ging ook niet meer. In complete paniek ben ik op een dag hondsberoerd en in paniek naar het ziekenhuis gegaan om te vragen wat ik met mijzelf aan moest. Uiteindelijk is het uitgelopen op een bezoek aan de huisarts dezelfde dag. Er is toen een hulptraject opgestart met de Brijder en een psycholoog ter overbrugging heb ik een aantal bezoeken gedaan bij de praktijkondersteuner. Ondertussen heb ik het hele verhaal met knikkende knieien mijn overmatig drankgebruik aan mijn ouders opgebiecht. Emotioneel natuurlijk maar uiteindelijk heb ik daar 8 maanden gezeten om weer ritme een veilige omgeving en van de drank afgebleven. Daarna weer terug naar mijn eigen huis wat goed ging. Na een maand of vier dacht ik het gaat zo goed. Ik kan in het weekend wel een biertje drinken. Dat ene biertje werden er twee in het weekend totdat ik uiteindelijk weer op 10 biertjes per dag gemiddeld zat. Ging goed totdat ik mij weer depressief begon te voelen zoals de eerste keer. Dus steeds meer drinken bijna niks eten werken. Niet tot weinig slapen enzovoorts. Moraal van het verhaal ik kan nooit meer drinken. Ik heb nu de stap genomen nogmaals af te kicken om er vervolgens nooit meer aan te beginnen. Wil het ook niet meer. De wilskracht is er gigantisch. Anderzijds is het ontzettend moeilijk maar het gaat lukken net zoals vorige keer om er vervolgens nooit meer aan te beginnen. Overigens voor de duidelijkheid ik heb dus 8 maanden stevig gedronken. Daarvoor 9 maanden abstinent geweest. Ik ben nu ruim drie en halve week gestopt. Mijn huisarts is op de hoogte heb een verwijzing naar de brijder. Ik slik de volgende medicatie: Bupropion 300mg deze slik ik al 2 jaar Quetiapine 50MG voor te slapen ook al 2 jaar. Was eerst 25mg maar sinds een week weer verhoogd naar 50 mg. Deze beide middelen zijn destijds voorgeschreven door de verslavingsarts van de Brijder. Dit was redelijk in het kort mijn verhaal. Ik hoop op dit forum steun te vinden en in de toekomst mensen te kunnen helpen of wellicht nu al. Heb gelijk wel een aantal vragen. De eerste week ging eigenlijk prima de week daarop donderde ik keihard in een zware depressie die tot nu voortduurt ik heb geen zin om aan de dag te beginnen niks is leuk alles zie ik enorm tegenop terwijl ik absoluut geen zeurpiet ben ben altijd een harde werker en werk nu nog steeds. Maar man wat ben ik somber concentratie is ook nul. Herkennen jullie hier iets in? 2 ik voel me gespannen geen eetlust. Buik voelt de hele dag vol aan alsof er een baksteen in ligt. Zijn dit herkenbare ontwenningsverschijnselen? Herkend iemand zich hierin? Met vriendelijke groet, Fransie