Ha Marietje, dank je voor je welkom. Het is zo raar he, ik heb al een maand ofzo vrij intens meegelezen, soms de neiging gehad om ook iets te zeggen. Maar ja, ik drink dus dan vind ik het niet fair van me. Ik heb al zo vre-se-lijk vaak het besluit genomen om er mee te stoppen maar steeds.... bleef er in m'n achter hoofd iets van: ja maar morgen feestje, oo en dan vakantie, oo jee en dan dat nare gesprek. Zoveel dingen waarom ik vond dat de tijd er nog niet rijp voor was. En nu is die overrijp. En nu ga ik het gewoon doen! Weer normaal slapen, weer films af kunnen kijken, geen gaten meer in m'n geheugen, geen schaamte of schuld gevoel meer over drank. Niet bang zijn dat er 's nachts iets gebeurd met een dierbare omdat ik er toch niet naar toe kan vanwege vergevorderd dronkenschap. Geen katers meer "weglachen". En zouden de opgezwollen ogen wegtrekken, en zou m'n lijf en gezicht weer normaal worden (voorzover ik ooit een normaal hoofd heb gehad). Maar ook een beetje angst om m'n vluchtmiddel kwijt te raken. Waar ga ik me dan in verliezen? Nou ja, zomaar spinsels van een bange alcoholist. En het idiote is dat ik al eens een lange tijd niet gedronken heb en weet hoeveel prettiger ik me toen voelde. En waarom dan toch weer beginnen? Ongelooflijk stom! Sien