dymph

Pfff... zit er ff helemaal doorheen nu. Gister ook al zo een baaldag. Alles komt weer tegelijk en daar word ik hondsmoe van. Eind van de week sta ik een maand droog. voor de zoveelste keer, maar ja. Veel gedoe met ziektes en dood rond de dieren. Tussentijd mijn zus verloren met wie ik geen contact meer had. Dus dat probleem hebben we bij leven niet kunnen oplossen. Dan geldnood vanwege de dierenartskosten en andere beslommeringen. Valt er gisteravond een kroon uit mijn mond, moet ik wrsch een brug.... en ik heb geen geld nu. Zit ik te twijfelen of ik mijn berner sennen pup wel of niet moet houden. Heb dit voorjaar een (bewust) nestje gehad, maar alle jongen gingen dood, op eentje na. eigenlijk heb ik er het huis niet voor en de katjes vinden het maar niks zo'n druk wild ding. Altijd die dilemma's. Gaat stofzuiger kapot, begeeft mijn auto het. En dit allemaal vanaf begin juni. Whaaaa. Ik ben stik jaloers op al die mensen bij wie alles zo gesmeerd loopt. Ben ook kwaad dat ik een gen of enzym of god weet wat heb, waardoor ik verslavingsgevoelig ben. Kortom: kwaad, verdrietig maar vooral angstig en bezorgd voor mijn dieren. (Bol, jij kent dat als geen ander, hé). Ik weet het niet meer even. Ga niet drinken, maar dat ik me heel graag wil verdoven, das een feit. Lost niks op, I know, word alles nog erger. En Fleurtje, ik begin 5 september met een EMDR-behandeling voor alle trauma's opgedaan in het leven. Het voortraject heb ik er al op zitten. Het schijnt dat je met deze techniek allerlei oud zeer beter kunt verwerken, dat het minder emotioneel wordt. Het rottige is dat een bepaalde situatie in het hier en nu weer allerlei onverwerkte associaties met het verleden oproept. Je komt dan van de rgen in de drup zeg maar. Die EMDR zou je minder gevoelig moeten maken, leren beter te relativeren. Ik doe het in Nederland bij een psychiater, die daar extra cursussen voor heeft gedaan. Ga verder met zoeken Fleur, het moet echt helpen.

Doe ook mee vandaag met het pact. Ja Bol, ik heb net om 13.00 uur weer een poesje moeten laten inslapen. 13,5 jaar, kanker. Bij de eerste spuit was ze al weg, ze viel bijna uit mijn armen. Het went toch nooit zeg. Dus ik begrijp je angsten maar al te goed. Ik geloof dat ik liever zelf wat heb dan dat mijn dieren aan de beurt zijn. Maar ja, het zijn dan ook mijn kinderen hé. Als je het niet vertrouwt, ff gaan naar de dierenarts. Je weet het maar nooit. Sterkte met Puck en is Whoopi een vogel of????

Fijn Joris en Wijfie dat we qua stopdatum een beetje bij elkaar zitten. Dat geeft mij altijd wel steun. Nog meer strijders in de beginfase. Haha Wijfie, zelfs angst als je ernaast zit? Heb ik nu ook wel eens. Vroeger nooit, het kon me niet hard genoeg gaan. Tsja.... Ja, die terugvallen hé. Het lijkt soms wel alsof het buiten me om gaat. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo lijkt het soms. Ik drink puur om me te verdoven, om rustiger te worden, om niet meer te voelen, om de onverschilligheid. That's it! Weg uit de realiteit. Ff niet meer hoeven vechten. Want dat vechten tegen die drank is ook heel vermoeiend. Mss moet ik wel niet vechten. Wie weet. Ik tuimel er iedere keer weer. Denk, HOOP, dat het deze reis met de drank wel lukt, maar ach, houd mezelf mega voor de gek. Ook dat weet ik allemaal wel. Hoe gaan jullie dan om met de trek? Mijn ervaring met terugvallen is wel dat het daarna des te moeilijker is om de draad meteen weer op te pakken. Vaak gaat er dan weer een periode van drank aan vooraf voordat ik weer ga stoppen. Dit besef zou mij dus voortaan van een terugval moeten weerhouden. Maar de drankduivel is verraderlijk en kan zomaar uit het niks zijn rotkop uitsteken Voor vandaag houd ik het droog en morgen zien wel weer.

Dank Joris, we gaan er allemaal maar weer voor toch?

Hai allemaal, Rapilos, wat fantastisch, drie jaar, wat een prestatie!!! Ikzelf zit hier met een vieze dip te kijken. Zo somber. Alles zo'n sleur en dan die uitzichtsloosheid. Angsten ken ik ook maar al te goed. Zo durf ik al jaren niet meer op de snelweg te rijden. Ooit een paniekaanval gehad, zat werkelijk verlamd achter dat stuur en kon niks meer. Daarna nooit meer erop geweest. Erg hé. Als ik het bord snelweg al zag, begon ik al te hyperen. AD werken niet bij mij, averechts effect. Ik word er nog drukker van dan ik al ben en raak ook erg ontremd. Nou, daar zit ik dus ook niet op te wachten. Er is weer zoveel gebeurd in relatief korte tijd. Veel verlieservaringen, waar ik heel moeilijk mee uit de voeten kan. Heb wel een heel goede psychiater sinds kort. In september gaan we met EMDR beginnen, een techniek om trauma's te verwerken, of in ieder geval wat behapbaarder te maken. Praten alleen helpt niet bij mij. Wel fijn, maar verandert niks aan mijn lage zelfbeeld, mijn angsten en mijn heftige emoties soms. Ik zit nu op 2,5 week droog. De zoveelste poging. Dag voor dag is voor mij ook het devies, anders word ik er helemaal raar en ook heel kwaad van. Mijn psych zegt dat alcoholisme een ziekte is, iets met een bepaald gen of enzym. Denken jullie dat ook? De AA gaat daar ook van uit. Nou, klaar ben je ermee. Pfff. Maar drinken is geen optie, wordt de boel alleen nog maar erger en ondoorzichtiger. En dan gevoel daarna dan.... vreselijk. Gewoon maar uitzitten de rit. Niet vluchten, zoals ik altijd heb gedaan. Ik kan ook helemaal geen beslissingen nemen op dit moment, Twijfel aan alles. Altijd dat conflict tussen ratio en gevoel, waarbij het gevoel steeds overheerst.

Meld me ook droog af voor vandaag. Niks in huis, dus kan er niks gebeuren.

Weer van de partij, weer een dag. ondag vind ik vaak een lastige dag, zo stil alles. Grrrrr. Succes anderen vandaag.

Niet gedronken, ook niet tijdens etentje. Nu naar bed. Trusten allemaal. dit draadje motiveert mij in ieder geval :-)

Doe ook graag weer mee.

Dagpact-actie wat mij betreft ook erg geslaagd Joris. Super!

Poessie wordt niet beter, lieve An. Uitzaaiingen wrsch in de longen, kanker. Arm, lief dier.

Dank, jij ook An. Dit doet me echt wel goed hoor. Ik ben nu gewoon bang. Ze is zo benauwd en dat is heel erg akelig om te zien. Durf dan haast niet naar bed, weet je. Deze poes slaapt altijd beneden, de andere komen wel boven. Ik heb er geen zeggenschap over. Aanvaarden wat ik niet kan veranderen. Dit is er zo eentje. En neej, wees niet bang, ik ga niet drinken. Vreten dan maar? wil ook nog wel eens helpen haha. Trusten allemaal en op naar de volgende alco-vrije dag.

Lief Joris, dank je wel. Het is en blijft slikken. Dit is niet de enige tegenslag dit jaar, het lijkt niet erg op te houden allemaal. In oktober al twee katten, toen in juni een nest berner sennens gekregen (bewust), waarvan er van de vier het maar eentje overleefd heeft, daartussen door mijn enige zus en familielid overleden, waarmee ik overigens geen contact meer had. Dusss.... Tsja, toen ben ik wel even erg de fout in gegaan met de drank. Mijn diertjes zijn van groot belang voor mij, dus dat is en blijft een pijnlijk proces. Drinken lost niks op, ik weet het, het wordt alleen maar erger. En het is waar, na de verdoving komt de ontnuchtering des te harder aan. Gevoelens behorende bij verlies: lastig om mee te dealen voor mij. Roept ook erg veel angsten op. Ik moet het onder ogen zien en me erbij neerleggen. Maar mss ken je het: het ene verlies roept het hele scala van andere verliezen weer op en pfff. dat is zo lastig. Heb koppijn van de spanning van vandaag. Ga maar zo naar bed met goed boek, dat wil nog wel eens afleiden. Dank voor je support. Ik drink niet vandaag!

Meld mij ook vast droog af. Voor het geval ik het vanavond vergeet. Mijn prime time is wel de avond en nacht, overdag niet zoveel moeite. Zit ook te worstelen met een aardige trigger. Kom net van de dierenarts met een poes. Iets met de longen, niet goed dus. Nog ff een oppepper gekregen maar als dat niet helpt, is het einde verhaal. Tsja, en dat zijn nu niet de momenten waarop ik in de fout ga. Nu niet dus, niks in huis, het maar allemaal over me heen laten komen. Grrr..... Goed zo anderen! Samen sterk!

Doe ook graag mee met dagpact.