Vanaf mijn 15de tot nu (23ste) drink ik veel en veel meer dan goed voor me is. Ik drink uit verveling, als ik boos ben, als ik verdrietig ben, als ik eenzaam ben en ook als ik me kiplekker voel. Deze week heb ik eindelijk hardop uit durven spreken dat ik een alcoholverslaving heb. Ik ben het spuugzat dit leven te lijden. Ik wil weer normaalr kunnen functioneren, zonder kater wakker worden, geen trillende handen meer, niet constant de gedachte: hoe zorg ik dat ik vanavond na het werk een lekker koud wijntje klaar heb staan? Ik slaap niet tot erg slecht als ik geen alcohol op heb, ik ben als een kind zo bang in het donker in huis. Zie/ hoor dingen die er niet zijn. Ik ben er helemaal klaar mee!! Na het weekend ga ik professionele hulp zoeken, want ik weet dat ik op een punt beland ben waar ik zelf niet meer uit kom..
