Anika

Hoi Beate, Ja, ik heb al op een ander forum gelezen dat je ook last hebt van depressies. En de nachten, dat herken ik ook maar al te goed, alles lijkt uitvergroot en heel somber. Ik heb een poos St. Janskruid geslikt, maar weer gestopt. Had nl. het gevoel dat het de werking van mijn slaappillen, die ik helaas nog moet slikken, negatief beinvloedde. En ik had ook vaker hoofdpijn. Maar op internet lees je heel veel positieve dingen over St. janskruid in verband met depressies. Ik wil geen AD slikken, dus probeer ik van alles om de sombere stemmingen tegen te gaan. Bewegen helpt ook, als ik me depri voel en ik klim op de hometrainer, knap ik daar beslist van op. Maar het kan niet altijd en bovendien, moet ik dan de rest van mijn leven als een soort hamster leven? Hoe is het op dit moment met jou? Heb je de alcohol een beetje in de hand? Hoi Jane, Ik heb bewondering voor jouw moed om uit te zoeken waarom je te veel dronk. Je gaat af op je intuitie, dat is meestal een goede raadgever. Al heb je het nu niet makkelijk, ik hoop van harte dat je er uitkomt. Uit jouw berichten op het forum kom je over als een sterke persoonlijkheid, dus het zal je vast en zeker lukken. Ik vind het heel fijn voor je dat je goed slaapt, dat is zo belangrijk. En dan denk ik: er is voor mij t.z.t misschien ook hoop. Ik heb vroeger ook gemediteerd, wel zo'n beetje op kleuterklasniveau, maar had er toch baat bij. Nu luister ik vaak naar de geleide meditatie van Mabel van den Dungen (CD). Het duurt maar 20 minuten maar het heeft een ongelooflijk ontspannend effect, althans op mij. En het is makkelijk als de discipline even niet paraat is... Hoi Steefv, Tja, je schrijft: is dit alles wat er is. Dat hadden mijn woorden kunnen zijn, ik heb me dit wel vaker afgevraagd. Maar ja, weer gaan drinken is voor mij geen optie, dus ja, dit is het. En ik moet maar zien wat ik er van maak, ook al gaat het soms met behoorlijk wat bloed, zweet en tranen. Als ik een soort balans zou opmaken, dan slaat die ondanks dat zonder meer naar de positieve kant toe. Het alle- allebelangrijkste voor mij is dat ik de herinnering aan alle alcohol ellende levend blijf houden, dan gaat het over het algemeen wel goed.

Goede avond, Een interessante discussie eerder op de avond, voor zover ik het helemaal volledig heb kunnen volgen. En tja, deels ook van toepassing op mijzelf. Stoppen met drinken en dan toch een uitglijder. Ik ben gestopt 17 mei met alcohol en heb me een week later aangmeld op dit forum. Heb heel weinig geschreven, ik vond het forum te druk en voor een beginner, althans voor mij, te veel van "ons kent ons. Maar toch vond ik hier, door het lezen van vooral bij de Thema's, heel veel steun. Ondanks allerlei afkick narigheid ging het goed en ik had er totaal geen moeite mee om niets te drinken. Totdat er 4 weken geleden iemand vroeg of ik een glas wijn wilde en voordat ik het wist, had ik "ja" geantwoord. Geen idee waarom ik het zei, ik voelde me prima en er was niets aan de hand. Het smaakte niet lekker en sloeg er behoorlijk in. En tóch, het was weer de eerste van een aantal volgende glazen. Gelukkig is de schade beperkt gebleven, ik heb in de afgelopen weken niet alle dagen gedronken en als ik al dronk dat waren het maximaal 3 - 4 glazen. Ik begin er weer last van te krijgen (slecht slapen, moe en angstig), dus vandaag ging de knop weer om. Ik weet dat ik al eerder ruim 3 maanden niets heb gedronken, dus dat ik het kan en daardoor voel ik me sterker. Het zal me deze keer ook weer lukken, maar..... Ik ben nu gemotiveerd, geloof in mezelf, alleen hoe houd ik dit vlammetje brandend? Ik ben niet alleen vatbaar voor de HALT situaties, bij mij komt er nog één"bij, nl. G, van het gaat Goed. Dan ben ik geneigd om alle drank gerelateerde narigheid te vergeten en mijn drankprobleem te "vergeten". Diep in mijn hart weet ik heel goed dat mijn lijf geen alcohol (meer) verdraagt, dat is nu eenmaal zo. Ik ben ook gestopt om me te vergelijken met anderen, zo van: waarom kan zij/hij wel drinken en ik niet? Het is een feit en ik ben niet bij machte om het te veranderen. En toch lukt het me op de ene of andere manier niet om volledig te aanvaarden, dat alcohol voor mij een gepasseerd station is. ik heb ergens in een bericht van Alf gelezen, dat alcohol hem nu volkomen koud laat en niets doet. Dat lijkt me geweldig, nu heb echter nog het idee: hoe zou zoiets voelen? Ik wilde dit graag kwijt en ben blij dat het op dit forum kan. Dat vindt ik een van de belangrijkste functies van dit forum: dat je je verhaal ergens kwijt kunt, waar mensen weten waar je het over hebt en kunnen reageren uit eigen ervaring. Ook al schijnt er een nogal turbulente periode gaande te zijn (geweest), ik heb het niet helemaal gevolgd. Hartelijke groet, Anika

Goede morgen, Morgen wordt het 11 weken dat ik gestopt ben met alcohol. Op zich gaat het redelijk, het slapen gaat ook iets beter. Wat echter nieuw is, dat ik geregeld last heb van sombere stemming en voel me depri. Dat overviel me, dat was zo'n beetje het laatse dat ik had verwacht na het stoppen. Ik weet dat er een verband is tussen alcohol en depressiviteit, maar ik hoopte eigenlijk dat het na een paar weken over zou zijn. Ik wil geen antidepressiva slikken, wel heb ik aan St. Janskruid zitten denken, dat schijnt ook te helpen bij zulke klachten. Tja en sporten, dat zal ongetwijfeld ook invloed hebben, maar dat is de laatste jaren op een (heel) laag pitje komen te staan. Wie heeft hier ervaring mee? En hoe ga je ermee om en zijn er middeltjes op natuurlijke basis die zouden kunnen helpen? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties, alvast bedankt!! Anika

Vandaag is het precies 8 weken geleden dat ik gestopt ben met de alcohol. Het gaat goed, ik ben apetrots op mezelf, dit is me nog nooit gelukt! Al ben ik niet veel op het forum, heb ik er toch veel aan te danken. Het feit dat ik me hier heb aangemeld en dat ik van tijd tot tijd meelees, blijkt voor mij toch een stok achter de deur te zijn. Door het niet drinken is er bij mij een soort nieuwe energie vrijgekomen, die ik niet altijd goed kan hanteren. Ik ren dan als een kip zonder kop en voel me soms als een auto, dat stationair te hard is afgesteld. Tot rust komen lukt dan niet (vooral in mijn hoofd) en dan ga ik weer van alles doen. Soms denk ik dat de alcohol een functie had, nl. om mij te dwingen een pas op de plaats te maken. Tegelijkertijd voel ik soms een grote "leegte" en word daar somber en depri van, weet dan niet wat ik daarmee aan moet. Vaak ga ik dan weer van alles doen om het te ontlopen. De laatste tijd hoor en lees ik regelmatig dat mindfulness zo goed zou zijn. Het zou je leren omgaan met je gevoelens en om in het nu te leven. Dat lijt me heerlijk, ik pieker heel wat af over dingen die nog moeten komen. Nu vraag ik me af of je mindfulness uit een boek kunt leren of dat je beter een training kunt gaan volgen. Wie heeft er ervaring mee? En misschien ook in relatie met stoppen met drinken? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties, alvast hartelijk dank!! Anika

Ik ga slapen, voor iedereen: slaap lekker en morgen weer een goede dag! Anika

Hoi allemaal, bedankt voor jullie reacties. Ik ben nog eens gaan tellen, het is al 4 weken, dus 28 dagen dat ik niets drink en daarom verwacht ik eigenlijk dat de afkickverschijnselen over zouden moeten zijn. Maar wat je schrijft, Lin, het kan dus nog even duren. Gifted, je hebt gelijk, het is waarschijnlijk een soort proces dat iedereen op zijn/haar manier moet doormaken. Ik slik 3 x per week (als ik moet werken) een 1/2 tabl. tranxene om te slapen, mij helpt het wel, alleen ben ik 's morgens heel duf, maar dat moet maar even. Gebruik jij het om de trek in bedwang te houden? Ik heb zojuist de bijsluiter goed gelezen, daar wordt je niet echt vrolijk van. Druppeltje, dit is niet de eerste keer dat ik van start ben gegaan. Ik heb al een paar keer een valse start gehad, teruggevallen dus. Laatste was nog half maart. Als het goed gaat, denk ik: yes, het kan weer! Dat was elke keer mijn valkuil. Ik hoop dit nu te ontwijken door mee te doen aan dit forum.

Goede avond, Dit is de eerste keer dat ik meedoe aan ditjes en datjes, ik spring er maar gewoon tussen in. Als het anders moet, dan hoor ik het wel. Ik heb me op 17/5 aangemeld en ben daarna vrij snel met vakantie gegaan. Afgelopen weekend waren we terug en ik heb niets gedronken! Ben daar heel trots op, ik kan me niet meer herinneren wanneer het daarvoor de laatste keer was, waarschijnlijk toen ik nog piepjong was! Vandaag sta ik dus precies 22 dagen droog. In de eerste week had ik wel een uitglijder, maar gelukkig bleef ik daar niet in hangen. Het slapen gaat inmiddels wat beter, alleen ben ik nu soms een beetje depri en dat was ik eerst niet. Is het nog steeds de ontwenning of kan het komen door de tranxene die ik nog ong. 3 x per week gebruik? Ik hoop dat iemand hier iets uit ervaring over kan zeggen. Of zal ik een oproep plaatsen bij de Thema's? Alvast bedankt voor jullie reacties. Anika

Hallo Sienna, Bedankt voor je welkom. Ik ben nu de 6e dag zonder alcohol, voel me ook nog niet bepaald fit. Je schrijft over duizelingen, dat zal ongetwijfeld ook met de ontwenning te maken, het is immers een hele verandering voor je lijf. Het is frapant wat je schrijft over Allen Car. Ik ben dankzij zijn boek zelfs twee keer gestopt met roken (laatste keer was 10 jaar geleden), maar zijn boek over alcohol sprak me niet zo aan. Maar misschien dat ik daar toen nog niet voor open stond. En leuk wat je donderdag gedaan hebt gedaan met je dochter. Ik was tussen 5 en 6 ook altijd thuis, dan was het tijd voor een glas wijn, het eerste van de vele die volgden. Fijn dat je nu om deze tijd een gevoel van vrijheid hebt, zover ben ik nog niet, het gaat nog niet vanzelf. Hartelijke groet, Anika

Hoi Wilrijk, Bedankt voor je bericht, het was voor mij inderdaad een hele stap. Erkenning van je eigen onmacht. En dat terwijl ik doorgaans mijn zaakjes goed in de hand heb. Maar ik ben blij dat ik me hier heb aangemeld, tot nu toe voelt het goed. Je schrijft dat je nu een maand op het forum bent, ben je helemaal gestopt of drink je nog? En doe je het op eigen kracht of volg je ook de behandeling bij AdB? Hartelijke groet, Anika

Hoi Emmaroos, Ook jij bedankt voor je reactie. Gisteren heb ik even naar ditjes en datjes gekeken, maar vond het moeilijk om er midden in te vallen. Het maakte op mij een beetje de indruk dat er een groep mensen, die elkaar goed kennen aan het praten waren en op elkaar reageerden. Ik vond het moeilijk om daar zomaar tussen te komen, ik had het even moeilijk maar zo erg was mijn nood ook weer niet. Misschien moet ik eerst maar zo'n dagdraadje één keer helemaal volgen om te snappen hoe het precies werkt. Groetjes, Anika

Hoi Jane4, Ja, daar heb ik ook zelf aan zitten denken. Ik heb gewoon een stok achter de deur nodig. Gisteren om een uur of 5 was het behoorlijk zweten, maar ik heb niets genomen. Vannacht weer beroerd geslapen en dan word ik weer met de neus op de feiten gedrukt. Vrijdag word er regelmatig als afsluiting op m'n werk een borrel gedronken. Om het vandaag te ontlopen, heb ik een smoes verzonnen en ben ik eerder naar huis gegaan. Hoe dan ook, het is vandaag dag 5 zonder alcohol. Maar vanzelf gaat het niet, vandaar die stok achter de deur. Maar hoe vind zo iemand? Kan ik ergens een oproep plaatsen, gaat dat via ditjes en datjes? Groetjes, Anika

Niwi, Jane4, Cathy56, Syl, Wilrijk, Bakkom, Ekstertje, Joris en Dar: Allemaal bedankt voor jullie bemoedigende woorden, het heeft me goed gedaan. Vandaag dag 2 zonder alcohol, maandag en dinsdag was een ramp, vandaag ging iets beter. Ook het slapen gaat redelijk, weliswaar met behulp van Tranxene, maar goed, dat moet maar even. Ik moet nog even de weg zien te vinden op dit forum, wel heb ik al gezien dat er interessante dingen staan, zoals de cirkels van Dijk. Maar wat ik eigenlijk belangrijker vind, is dat ik mijn verhaal heb opgeschreven en dat jullie begrijpen waar ik het over heb. Wijn staat voor mij nog steeds voor o.a. voor beloning. Jane4, ik moet inderdaad naar andere vormen gaan zoeken. Toen ik een poos geleden 5 weken niets had gedronken, had ik me na 2 weken op een lekker geurtje getrakteerd. Maar soms heb ik behoefte aan beloning nu en niet over een week of zoiets. Dan lijk ik wel een klein, verwend kind. En Cathy, je slaat de spijker op de kop: mijn lijf trekt het inderdaad blijkbaar op een gegeven moment niet meer en fluit me dan op een keiharde manier terug. Syl, de twijfel: ben ik wel of niet nuchter genoeg om de telefoon op te nemen, dat klinkt me zooo bekend in de oren! Wilrijk, je schrijft dat het goed is om de problemen eerst te begrijpen om ze vervolgens goed te kunnen bestrijden. Ik vraag me af of ik ooit zal begrijpen dat ik met mijn drankgebruik bewust en uit eigen beweging, niemand dwingt me, zo destructief bezig ben met mijn lichaam. Maar waarschijnlijk moet ik meer leren om dat te kunnen begrijpen. Bakkom, het geeft me moed, dat voor jou het slapen ook een hel was en dat het toch goed gekomen is. Joris, je hebt het over een cadeau. Ik ben inderdaad van plan om iets leuks te kopen voor onze vakantie over 10 dagen. Alleen, als ik daaraan denk, krijg ik het benauwd. Ik heb in de vakantie altijd aardig wat wijn weggewerkt en heb geen idee hoe het nu zal gaan. Mijn plan is om niets te drinken, hopelijk lukt het. Ik wil ook met ditjes & datjes meedoen, maar hoe werkt dat precies? Zit daar een bepaald systeem in of kan ik gewoon "inspringen"? Ik zag dat er soms lange discussies gaande zijn. Maar eerst maar kijken of het me lukt om dit bericht geplaatst te krijgen. Ik ben niet zo PC wonder... Nogmaals bedankt voor jullie reacties en voor straks: slaap lekker. Anika

Deze stap nemen vind ik heel, heel moeilijk. Maar omdat ik hier steun van ervaringsdeskundigen hoop te vinden, heb ik me aangemeld voor dit forum. Ik ben een vrouw van 60 jaar, getrouwd en oma van 3 kleinkinderen. Door de jaren heen heb ik aardig wat gedronken. Tot voor kort was het een fles wijn per dag, zeer regelmatig was het 1 ½ fles. Hoe ik al die jaren nog zo goed heb kunnen functioneren, is me soms een raadsel. Wel heb ik me nogal eens moeten ziekmelden voor mijn werk omdat het de vorige avond teveel was. Sinds vorig najaar ben ik gaan minderen omdat ik me zo ellendig begon te voelen, vooral het slapen was en is, een ramp. Tot die tijd kon ik de alcohol altijd redelijk "wegslapen", maar dat ging niet meer. Dus veel drinken én slecht / weinig slapen. Het resultaat was: zenuwen als een soort spinrag (ik ben van nature een beetje een stresskip), een afschuwelijk gevoel van druk op de borst, bergen angst en schuldgevoel als ik 's nachts wakker werd of niet kon slapen. Ik heb me wel duizend keer afgevraagd, waarom ik doorga met het drinken terwijl ik er daardoor zo aan toe ben. Iets doen, terwijl je weet dat het heel slecht voor je is. Tien jaar geleden ben ik gestopt met roken, dat was een koud kunstje in vergelijking met het stoppen of matigen van alcohol. Ik ben een aantal keren gestopt, maar dan kwam elke keer het moment: het gaat goed, zie je wel, ik kan zonder drank. En dus nam ik bij eerste de beste gelegenheid een glas wijn. In een mum van tijd zat ik dan op mijn oude niveau. In februari escaleerde het, ik had drie nachten zo goed als niet geslapen, stond op het punt om in te storten. Met lood in mijn schoenen ben ik naar mijn huisarts gegaan en heb Tranxene gekregen. Dat heb ik maar 4 dagen gebruikt, ik voelde me net een zombie. Ik had erg last van ontwenningsverschijnselen, vooral m.b.t. het slapen en de zenuwen. Had een vermogen uitgegeven aan allerlei homeopathische en alternatieve middeltjes uitgegeven om rustiger te worden en beter te slapen. Nadat ik 5 weken niets had gedronken en me eindelijk iets beter begon te voelen, vond ik dat ik na een dag hard werken een glas had "verdiend". Het ging immers toch beter? We zijn nu 7 weken verder en ik ben terug naar af. Na een beroerde nacht vandaag dus weer de eerste dag zonder wijn. Het kost me geen moeite omdat ik me zo beroerd voel. De druk op de borst is weer in volle hevigheid terug en ik ben heel bang voor de komende nacht. Ik hoop tips van iemand te krijgen om rustiger te worden en dus beter te slapen. En daarnaast vooral wat te doen om niet na een tijdje niets te hebben gedronken, weer in de valkuil te vallen van: het gaat weer beter, dus ik kan met mate weer wat drinken. Hopelijk is mijn verhaal niet al te warrig, voor mij was het in elk geval fijn om hier mijn hart uit te storten. Van mijn omgeving weet alleen mijn man hoe het echt is met mijn drankgebruik. Ik hoop van jullie te horen, alvast bedankt. Anika