Het is waar wat je zegt jane.. Maakt me ook een beetje droevig eigenlijk want waar ik goed bezig was heb ik het weer laten gaan. Het eerdere plan ligt weer aan de zijkant. Ze zegt er niets van..maar laat wel duidelijk iets vallen. Bijvoorbeeld als ik zeg 'ppfff ik heb een dikke buik, tijd dat ik eens wat afval', zegt zij niet van 'moet je meer sporten mam'. Nee het is meer iets van 'ja dan moet je wat minder pintjes drinken, anders gaat dat niet weggaan'. Of ze kijkt me aan met die draaiende ogen van haar als ik een pintje uit de winkel neem. Het maakt het niet ok maar ben wel blij dat ik het niet achter haar rug doe. Al bij al drink ik matig maar het patroon is er weer. Het wordt tijd dat ik dat terug opneem. Ik denk dat ik wel weet wat het keerpunt was bij haar gevoel naar haar pa toe. Mijn dochter en ik zijn reeds alleen van toen ze een jaartje of twee was. Dat maakt dat je ook een ander soort van band krijgt. Bepaalde dingen en gevoelens hou je niet achter. Ook in relatie naar haar vader toe ben ik altijd heel open geweest. Zo worden ze ook anders groot denk ik. Maar dat terzijde. Tot haar vijf jaar ging ze om het weekend naar haar pa en zijn vriendin. Hij dronk toen ook al zwaar maar daar wist ik niets van. Later hoorde ik dat dochtertje regelmatig lag te wenen om terug bij me te mogen zijn tijdens die weekends. De toemalige vriendin van haar pa wou haar dan ook terug brengen maar telkens begon haar pa heel hard te wenen als ze vertrekken wou. Persoonlijk niet netjes van hem..Dus voelde ze zich slecht en bleef dan ook ginder. Zo ging het blijkbaar wel vaker maar ze vertelde me dit pas toen ze er niet meer naartoe ging. Thuis zei ze altijd dat het wel fijn was. Na de breuk met de vriendin van pa kwam hij nog raar of zelden langs. Op een periode van 6 jaar hadden we hem misschien 5 keer gezien. Ze was altijd heel zenuwachtig als hij kwam, tot wenens toe. Maar als hij dan aan de deur stond knuffelde ze hem fel. Zij wou hem geen pijn doen..maar ik merkte dat het voor haar heel moeilijk lag. Ze werd ouder natuurlijk en de minieme band die ze al hadden was er nog nauwelijks. De laatste keren was ie telkens straalbezopen. Lag ie voor de deur te ronken zodat we niet buitenkonden. Roepen op straat, aanbellen tot op het gekke af. Soms zat ie dagen aan de andere kant van ons gebouw en wou ze nauwelijks buiten. We gingen dan blokje om. Misschien heb ik zo haar angst gevoel versterkt maar wou niet dat zij er bij was als het ging om een confrontatie tussen hem en mezelf. De laatste keer was ik naar een concert. Dochter bleef bij mijn pa slapen. Haar vader belt er aan. Dochter doet open en slaat de deur terug dicht. Mijn pa laat hem binnen. Goed dronken alweer. Daar nam hij haar vast en begon keifel te wenen. Ze is naar boven gegaan en mijn pa heeft de slaapkamer op slot gedraaid. Hij lag beneden te roepen dat ie zijn dochter wou zien. Dat was het begin van het einde Sorry voor het lange verhaal