Je ligt vast al te slapen en je hebt er weinig aan maar je was en bent niet alleen. Ook hier even een heel stuk minder.
Ik merk dat mijn veerkracht/weerstand bij veranderingen of verlies minder wordt met de jaren. Dat verontrust me een beetje. T zorgt er ook voor dat ik bepaalde dingen minder vlug of zelfs niet aanga.
Dingen vragen energie. Het gevoel daarnaar te moeten zoeken is, op zijn minst gezegd, niet fijn.
Weten dat je snel kan wegzakken of verloren raken in dat slechte gevoel en dat het dus weinig behoeft, is nog erger.
Dus voor vandaag blaas ik hopelijk de kaars uit. Misschien laat ik nog een traan of twee. Vraag me niet waarom..ik zou t namelijk niet weten.
Ik klink vast veel donkerder dan ik bedoel. T maakt ook weinig uit.
Morgen is vast beter