Zonnetje

Goedemorgend iedereen, Ben sinds vorige week woensdag sober. Eerste twee dagen waren moeilijk=leegtegevoel maar vrijdag had mijn vriend een verassing in petto nl een weekendje zee. Dus wij vrijdagavond richting sea en goh, wat heeft mij dat goed gedaan seg. Drie volle dagen enkel wandelen, zeelucht opsnuiven en gedachten op 0! En de alcohol wel raar maar waar geen enkel probleem, de goesting=fixatie stond ook op 0. Het was alsof ik nooit had gedronken. Gisterenavond terug thuis en vanmorgend de "back to reality" . De spinsels in mijn hoofd dat ik zonder alcohol de dag niet kan doorkomen steken terug de kop op. Hoe komt dat toch vraag ik me af... een heel weekend zonder, geen enkel probleem (zelfs niet in het restaurant bij een romantisch dineetje en ik zelfs mijn vriend aanspoorde dat hij zich niet moest inhouden om een glaasje wijn te nemen, en wat hij dan ook deed terwijl ik rustig genoot van mijn sole meuniere met een glaasje water) en nu back home komt dat duiveltje uit zijn box en fluistert mij "je kunt niet van mij ontsnappen ook al ga je naar Timbaktoe. Klinkt dit vertrouwd in de oren? Ik in ieder geval vind het zo raar en zelfs een beetje beangstigend? veel liefs en sterkte aan iedereen en moge de zon de ganse dag schijnen in jullie leven zonnetje

Hey Vie, spijtig genoeg is het hier bij ons een zeer grauwe, grijze dag = hoe ik me voel. Maar hier praten (chatten) op het forum met mensen die weten waaraan en waaraf + de positieve input neem ik in mij op. Is voor de eerste keer voor mij dat ik niet be(ver)oordeeld wordt over mijn drinken en dit is voor mij een nieuwe gewaarwording.

Vie die lusteloosheid kan wel een aantal dagen aanhouden en zoals Borretje komt te zeggen ik lig dan bijna letterlijk vastgeplakt op mijn sofa en de negatieve spiraal draait alsmaar door.

Goedemorgend, vandaag start 3de dag nuchterheid. Heb vannacht niet goed geslapen dus voel me dan ook helemaal niet uitgerust. Zie er een beetje tegen op, uit ervaring van vorig stoppen begint vanaf 3de - 4de dag bij mij de miserie. Begin me dan lusteloos te voelen, gevoel dat ik niets aankan zonder mijn "dierbare vriend".

Hallo, ik ben een vrouw, 44jaar, woon reeds 15 jaar samen en heb twee kinderen it ex huwelijk (een jongen 22j en meisje 21j.) Mijn alcoholprobleem is begonnen vanaf 2002. Ik begon geleidelijk aan meer en meer te drinken. In de eerste fase was mijn drankgebruik beperkt in een sociale context. Maat één, twee glaasjes werden er al vlug 4 à 5; en daarna merkte ik dat ik bleef drinken tot ik de roes voelde. Wanneer ik vond dat het écht misging was wanneer ik thuis, op mijn eentje én liefst 's morgens, begon te drinken. Ik ben nu zover dat ik écht wil stoppen, volledig droog, maar besef (na herhaaldelijke pogingen) dat ik het niet alleen kan. Vandaar deze introductie. Wat ik hoop, wil, wens .... is dat in de komende dagen van nuchterheid, ik genoeg steun en begrip zal krijgen bij het stoppen (ik ben vandaag gestopt!). Temeer omdat ik in het verleden al meermaals heb geprobeerd te stoppen met drinken maar na de 3de 4de dag van leegte, lusteloosheid maar vooral hevige prikkelbaarheid, ergernissen tov mijn dierbare gaf ik het op. Ik ben al sinds een week jullie forum aan het lezen en dacht bij mezelf "misschien kunnen deze mensen mij helpen om van mijn probleem te geraken". Wat heb ik te verliezen? Volgens mij niets enkel dat ik open sta voor verandering in mijn leven en alle wijsheid van ervaringsdeskundige is welkom.