Hallo allemaal, zoals gezegd, ik ben Guinan - vrouw van bijna 62 - alleenstaand met 3 katten en 2 computers *grijns* Als iemand me 10 jaar geleden verteld had dat ik ooit problemen zou krijgen met alcohol, had ik hem/haar midden in het gezicht uitgelachen! Ik was jaren daarvoor ooit getrouwd met een alcoholist. In die tijd dronk ik zelf natuurlijk ook meer dan ik daarvóór gewend was (het werd gewoon voor m'n neus gezet), maar na onze scheiding was dat in 1 dag afgelopen, ik nam gewoon weer een glaasje als ik er trek in had en dat was - niet elke avond - en dan hooguit 1 á 2 wijntjes of longdrinks. 13 jaar geleden begon voor mij de ellende, zware evenwichtstoornissen (3 dagen in bed, kon niet alleen lopen), die maar héél langzaam weer overgingen. Ik had al járen last van pijn in de bovenbenen (etalagebenen) en toen kwam er ook nog rugpijn bij. Allerlei therapieën, Mensendieck, 3 Fisio-mensen enz., niets helpt (massage was wél lekker ). Toen ik desondanks toch weer terug naar m'n werk wilde... ontslag, hadden een goedkopere gevonden denk ik. Ontslag némen??? ammehoela! Dan maar naar de Kantonrechter. Die heeft me aardig bedacht, want terug wilde ik toch ook niet meer. Okeeey... de WW in dan, opleiding (via Arbeidsbureau) voor Webdesign, héérlijke 6 maanden, genóóóten! Daarna 6 maanden stage... dacht ik... Al tijdens de eerste week werd borstkanker bij me geconstateerd, dááág stageplaats! Operatie, chemo, 26 bestralingen en 5 jaar medicijnen waar ik van zweette als een paard. Al bij de chemo ging het mis. Na de eerste kon ik niet meer lópen, de interniste heeft het uitgezocht en onmiddelijk de chemo stopgezet want m'n aorta zat helemaal dicht (daar doet chemo écht geen goed aan!). Wél bestraald en een jaar later lag ik dus in Dijkzicht voor - wat later bleek te zijn - m'n eerste bypass. Daarna zijn er nog 2 gevolgd. De pijn in m'n benen ging over maar niet die in m'n rug! Nog vóór die eerste bypass aan de antidepressivum via de kliniek waar ik voor de kanker was behandeld. Da's allemaal al een poos geleden nu. In de tussentijd heb ik jarenlang mijn moeder achternagelopen die welliswaar in een verzorgingstehuis zat, maar dat is tegenwoordig ook niet álles meer, drie kwartier huishoudelijke hulp per week en de familie moest de koelkast schoonhouden. Het laatste jaar zag m'n moeder het niet meer zitten en ging zienderogen achteruit (mag ook wel als je 88 bent). Toen zij overleed was ik meer blij voor haar dan verdrietig. En heel zachtjes gefluisterd was ik ook wel een beetje opgelucht want het viel mij hoe langer hoe zwaarder, rugpijn en al. En toen ging het mis. Vrijheid blijheid, ik kon weer doen wat ik wilde. Ik heb me aangemeld bij Second Life (een virtuele wereld op internet waar letterlijk álles uit het echte leven mogelijk is), heb geleerd daar meubels te maken (heerlijk, kon ik iets maken vanuit m'n stoel, geen last van m'n rug ) en vrienden gemaakt, een paar Nederlandse maar voornamelijk Amerikanen en Canadezen die nu eenmaal een heel ander tijdschema hebben dan wij, ze lopen 6-9 uur op ons achter. Dus als het daar het begin van de avond was, was het hier al 3 uur 'snachts. En als je dan 'pas 'savonds' gaat drinken... duurt die avond wel héééél erg lang en kan je hééél veel drinken. En dat deed ik ook! Ik was er n.l. ook achtergekomen dat ik met een fles wijn en/of een paar longdrinks (geen slappe) veel makkelijker in slaap viel, ondanks m'n slaaptabletten. Ik stortte eigenlijk als een blók in slaap en dat was voor de verandering héérlijk want die slaapmiddelen hielpen ook al niet meer zo goed. Na zo'n anderhalf jaar zag ik toch wel dat ik flink verslaafd was aan Second Life en ben er toen uitgestapt. Ik kom er nu nog eens in de zoveel weken om met een vriendin bij te kletsen. Dat kostte eigenlijk best wel moeite want ik besteedde meer tijd aan Second Life dan aan m'n eigen leven. Alleen... eerder naar bed ging ik niet want ik had inmiddels Usenet ontdekt en zat als een razende films en series te downloaden en op DVD te branden. Ik heb nu dus een kast vól met DVD's, maar ik ging niét vroeger naar bed en ik ging ook niét minder drinken. Tja, dat duurt nu ook zo'n anderhalf jaar en nu zit ik hier, ben inmiddels ruim een week bezig met het programma en blij met het contact met de behandelaarster, of hoe je die dan wel noemt. Deze week begonnen met een dieet want ik weeg inmiddels 100 kilo en vanaf maandag niet meer gedronken. Dieet houden moet ik 3 dagen in de week, di-woe-do en de andere dagen mag ik 'normaal maar voorzichtig' eten. Vandaag is vrijdag en ik heb 2 glaasjes wijn op. Ik heb deze week géén last gehad van het niet drinken en de verandering in m'n lichaam best gevoeld. Minder getranspireerd, frisser opstaan en in het algemeen ook meer opgewekt. Na het eerste wijntje vanavond ging ik weer transpireren dus dat moet ik in de gaten houden. Jéétje wat heb ik weer een verhaal zitten schrijven!! Sorry hoor, ik kán het nou eenmaal niet kort houden, moeder zei altijd al dat ik een 'lang hemd' had... Afin, als jullie me nóu nog niet kennen... dan weet ik het niet meer! Ik ga gauw naar bed voor ik nog verder door draaf, weltrusten, Guinan
