ekstertje

Woman en will: Goedemiddag:) Kore: Janken helpt! Snap heel goed dat je verlangen groot is naar hetgeen er niet meer is. Herken het ook. Ik denk eraan om contact te gaan zoeken, maar weet dat dat wat we hadden weg is. Maar misschien is er nog iets over dat toch iets toe kan voegen aan mijn nu ouderloze leven... Igor: Ik wil ook wel praten denk ik. Ga het ook wel doen. Maar nu eerst op vakantie. Volgende week de sterfdag van mijn moeder. Moet ik ook nog even overheen. Klinkt of de bedrijfsarts veel wil Igor, maar wat wil jij???

Kore:

Kore: Begrijp je niet helemaal vrees ik...Wat bedoel je precies met: "wat je zegt had ik kunnen zeggen"? Wil ook graag jou kant begrijpen. Misschien begrijp ik dan ook mijn vader wat beter? Ik begrijp niet dat een vader niet alles eraan doet om het contact met zijn kinderen te herstellen. Vanwaar jullie verwijdering van elkaar?

Kore: Heb je nog wel contact met haar? Ik heb na alle emoties van gisteren en vanmorgen voor mezelf een lijstje gemaakt met dingen die ik ga doen en/of veranderen. Dat gaf meteen lucht in mijn lijf! Ik ben er nog niet uit of ik contact op ga nemen met mijn vader. Moet eerst eens goed bezien wat of mijn beoogde doel daarbij is. Het contact herstellen is zoals hij was is niet reeel. Maar wat wel? Denk in eerste instantie dat mijn doel enkel is gezien en gehoord worden in mijn pijn. En helaas denk ik dat dat ook niet gaat lukken...Ik zei al: ben er nog niet uit... Maar ga wel een paar andere concrete dingen doen en dat is fijn.

Ben weer weg, kurk zit er weer op. Op de fles èn op mijn waterval aan emoties. Zal bij trek en/of verdriet me hier eerder melden. Hoop dat dat me gaat helpen.

Blondie: Knap van je! Jannigje: Sport zè! Dar: Moet hier ook nog een vogelkooi schoonmaken...Niet mijn hobby, maar van wie wel?

Dat doe je niet Tasseke, maak je geen zorgen:heart:

Bedankt voor de :present: Tasseke! Lief! Het was voor mij fijn om even te spuien hier...Het gaat zo wel weer beter met me. Moet nog even de kurk terugduwen;) Je hoeft geen ruimte voor me te maken...die is er al! Bedankt allen. Mooi om te merken dat je elkaar kunt steunen of horen zonder dat je elkaar kent. Morgen kunnen we elkaar in een winkel passeren...

Fransje: Ik hield mijn moeders hand vast toen ze ging, dat vond ik dan wel weer mooi. Het feit dat je moeder je op de wereld zet en dat ik haar dan weer uitgeleide kon doen...Ze wilde graag euthanasie, maar de arts heeft dat steeds uitgesteld. Toen kreeg ze een grote epileptische aanval waar mijn vader en ik bij waren. Daarna was ze in de war en heeft de arts ervoor gekozen (in overleg met ons) om haar slapende te houden. Alles wees er toen al op dat ze niet lang meer zou leven. We hebben 2 dagen bij haar gewaakt en toen stierf ze. Stom, zit hier weer te brullen en dan denk je dat je er vrede mee hebt....

Yvonne: Dat gevoel van opgelucht zijn voor je moeder dat ze mag gaan, dat herken ik. Mijn moeder is anderhalf jaar terminaal ziek geweest. De laatste week van haar leven lag ze op bed...moegestreden. In een kunstmatige slaap gehouden na een zware epileptische aanval. Ik was blij dat ze mocht gaan. Daar heb ik ook vrede mee, al mis ik haar. Als mijn moeder nog zou leven dan had ik gewoon nog 2 gelukkige ouders gehad en had ik gewoon zondag op de koffie kunnen gaan. Dan hadden we met zijn allen inclusief alle kleinkinderen van elkaar kunnen genieten. Mijn vader heeft zelfs 1 van zijn kleinkinderen nooit gezien! Zo erg is dat...Is er eentje van mijn broer, niet van mij.

Tida: Dat is ook wel een beetje waar ik zelf bang voor ben...Straks is mijn vader dood en dan kan ik niks meer. Niet uitpraten niks... Maar nu wil ik niet omdat ik mezelf wil beschermen. Tegen hem, maar ook tegen mezelf... Ik ben een zeer emotioneel mens. Meestal stop ik dat dus weg, maar laat ik de kurk eraf dan krijg ik hem er moeilijk weer op. Denk dat wanneer ik mijn vader zie alleen kan janken en ontzettend boos zijn.

Ben ik weer... Witte: Mijn vader kan idd niet met zijn gevoelens omgaan, dat klopt. Speelt hierdoor struisvogel. Kop in het zand, dan zie ik het niet en is het er dus niet... Zal mijn stinkende best doen om wanneer ik getriggerd wordt om het nare gevoel te verzuipen hier te komen, beloof ik! Gisteren had ik ook beter moeten weten. Ik ging "Komt een vrouw bij de dokter" kijken. Niet slim, mijn moeder is aan uitgezaaide borstkanker overleden. Heb de film dus ook niet afgezien... Igor: Mijn moeder is op haar 60ste overleden aan borstkanker. Mijn vader is nu 70. Even verder lezen, ben zo terug;)

Lees nog meer reacties, bedankt! Heb geen tijd nu om erop te reageren. Doe ik straks ok? Moet nu haasten.

Bedankt voor jullie meedenken! Ik ga er n's overnadenken wat of ik er mee wil....Heb in ieder geval wel al besloten dat ik een ashanger ga laten maken van mijn moeders as. En nu ga ik opschieten.... Voordat de kids te laat komen op school:$

Ik voel me in de steek gelaten door mijn vader. Dan denk ik: zou ik mijn kinderen in de steek kunnen laten? Ik ben dan wel volwassen, maar ben ook nog steeds kind van... Ik denk dat dat me meer steekt dan het missen als persoon. Ik voel me miskend als persoon, als kind. Dat maakt me verdrietig en boos.

Ja Borretje... Soms denk ik wel eens: kinderachtig gedoe allemaal! Ik ben volwassen en ik ga er "gewoon" langs. Maar zo simpel werkt het niet meer. Ik wil terug wat er ooit was en dat gebeurd niet. Dus dan denk ik: ik ga mezelf er teveel mee kwetsen. Ik ga mijn neus stoten en dat wil ik niet meer. Ik voel me zo beschadigd door het gedrag van mijn vader... Geen contact is dan misschien beter.

Mijn oom is het komen vertellen. Had de trouwkaart bij zich en was er erg verdrietig onder. De foto's ervan vond ik op haar Hyves account. Mijn vader heeft het contact kort voor het trouwen opgezegd met mij. Het contact tussen mijn broer en hem had hij 2 weken eerder al verbroken. Tegen mij zei hij dat hij rust wilde. Zijn vrouw heb ik 2 keer gezien. Volgens haar accepteerde ik haar niet. Toen mijn broer probeerde om het contact te herstellen heb ik mijn vader een mail gestuurd waarin ik dit prille contact tussen hen beide toejuigde, maar heb ook aangegeven dat het bij mij tijd nodig heeft om weer vertrouwen in hem te krijgen. Heb op die mail nooit antwoord gekregen. Tegen mijn broer mailde hij dat ik geen contact meer wilde en hij nu dus ook niet meer met mij. En dat was dat.

Mijn vader kreeg kritiek van de familie vanwege de manier waarop hij met zijn kinderen omging. Daarom heeft hij ervoor gekozen om het contact te verbreken. Toen hij wilde trouwen en tegen zijn broer zei dat hij dat niet tegen ons mocht vertellen, klapte ook dat contact. Na het huwelijk is mijn oom schoorvoetend komen vertellen dat mijn vader was hertrouwd. Hij was gevraagd als getuige maar heeft vanwege ons hiervoor bedankt. Dat neemt mijn vader hem erg kwalijk.Het ligt allemaal gecompliseerd Borretje...Hoorde ook later dat mijn vader ons de schuld geeft dat hij met niemand contact heeft. Snap nog steeds niet waarom mijn vader voor de kerk en in vol ornaat heeft willen hertrouwen zonder ons ervan in kennis te willen stellen. De foto's kwam ik later tegen op internet....auw!

Bedankt Madelief:heart: Ik zal moeten loslaten. Maar het is hard dat mijn moeder niet meer van mij en mijn kinderen kan genieten en mijn vader dat niet meer wil. Hij heeft overigens alle banden met de familie verbroken. Hij heeft haar kinderen als de zijne in de armen gesloten. Voel me miskend en in de steek gelaten. Dat maakt me behalve verdrietig ook heel erg boos! Met die boosheid kan ik dus niks. Ik denk wel eens: en nu ga ik met een doos vol stenen naar zijn huis.... Maar dat is machteloosheid, meer niet... Het liefst zou ik hem uit mijn leven schrappen. Ik probeer het ook, maar dat gaat niet. Overweeg ook regelmatig om contact te zoeken. Maar dat heeft mijn broer ook geprobeerd en het lukt niet... Moet ook bij mezelf nagaan: wat leverd het op? Ik krijg er mijn "oude" vader niet mee terug. Er is al zoveel stuk. Ik ben soms al zover dat ik denk was hij maar dood, dan kan ik het misschien loslaten. Erg hè...

Mijn moeder is volgende week 5 jaar dood. Mijn vader heeft snel een vervangster gezocht en gevonden. Daarna is ons gezin (het restant dus...) geklapt. Heb mijn vader nu ruim 2 jaar niet meer gezien.

Goedemorgen, Hier nog eentje bij wie het niet zo lekker gaat. Gisteren toegegeven aan mijn slechte zin. 3 glazen likeur op. Stom. Weet wel waarom, maar toch dom. Helpt ook niks. Voel me de volgende morgen alleen maar nog rotter. Moet het anders doen, maar hoe? In bed liggen janken omdat ik mijn ouders zo mis, maar daar krijg ik ze niet mee terug.

Dar: Ik ga vanavond sporten, heb ik ook wel zin in. Ga nu maar even achter mijn pc vandaan kruipen en wat anders doen. Heb het idee dat hier zijn mij nu niet helpt...Jullie wel bedankt hoor voor de tips en zo...

Will: Je maakt me nieuwsgierig:) Bolletje: Nee, weet niet waar de somberheid vandaan komt. Er is niks voorgevallen of zo. Worstel wel erg met de trek...dat wel.

Emmaroos: Heb 3 kinderen van 6, 9 en 10 jaar oud. Weet ook wel dat het me wel gaat lukken, maar wanneer ik zo sombertjes ben zoals nu dan zie ik alles zwaar... Dar: Dat tijdschrift is helemaal nieuw, het is dus het eerste nummer. Dus logisch dat je het niet kent;) Yvonne: Ik kan juist heel erg genieten van het alleen zijn. Met 3 kinderen die ik voor mijn gevoel moet entertainen lukt dat dus niet. Opa's en oma's om te logeren zijn niet voorhanden...Ach, wanneer ik beter in mijn vel zit kan ook ik er anders naar kijken hoor! Bolletje: Ook hier viel het mee qua storm. Wel zijn er wat planten geknakt door de wind en regen....

Hoi Emmaroos, Op zich gaat het wel goed met me...Wel de laatste dagen niet zo lekker in mijn vel en sjacherijnig. nergens zin in ook, weet niet goed waarom. Baal er wel van... Zie ook een beetje op tegen de schoolvakantie. Zijn de kinderen hele dagen thuis en gaan zich vervelen....We gaan pas aan het eind van de schoolvakantie weg...Moet maar een plan maken hoe of ik het ga aanpakken denk ik...