Drinken en drank, oorzaken en opvoeding en leren omgaan met je emoties

[Houtje]

Hoi allemaal,

Ik zit in net-verschoonde pyjama achter de pc, makkelijk als je buikgriep hebt. Vreemd dat verder niemand dat "gat" ervaart (behalve Emma dan). In mijn betoog over drank is wel duidelijk waarom ik ben/gaan/blijven drinken.

Onze boys zien dat anders. Is het vrouwelijk geslacht zwakker door hun opvoeding in een bepaalde periode. Ik zoek dat niet als excuus, maar ik merk duidelijk dat ik drank gebruik(te?) om bepaalde nare emoties weg te "spoelen". Ik zal daar wat uitgebreider over schrijven (ik hoor iedereen al kreunen, Houten zit weer achter de PC) maar toch is het voor mij essentieel. Ik ben daar met Tactus ook mee bezig. De buidgriep neemt af, dus ik ben er weer.

Op de site van het Trimbos-Instituut vind ik het volgende:
Waarom de ene sneller verslaafd raakt aan alcohol, terwijl een andere er schijnbaar goed tegen kan, heeft verschillende oorzaken. Er kunnen persoonlijke factoren meespelen, zoals karakterkenmerken, vooral drinken om spanningen tegen te gaan of psychiatrische problemen. Erfelijkheid kan een rol spelen en ook de invloed van de omgeving telt mee: hoe gemakkelijker er met alcohol wordt omgegaan, hoe groter het risico op misbruik.

Kunnen we daar iets mee, Frank, met je hamer, Bino en St. Maarten met hun glansrijke carrière? Ik heb toch ernstig het vermoeden dat je eigen opvoeding (als er ingestampt is dat je waard bent om te bestaan, dat je er recht op hebt, dat je de moeite waard bent.... dat je dan sterker in het leven staat in het algemeen)er mee te maken heeft. Bij mij is dat alles 200% andersom gebeurd, door een paar flink drinkende ouders. Hetgeen in mijn jonge jaren veel meer geaccepteerd werd dan nu, net zoals roken. Bovendien schijnt er ook nog iets genetisch te zijn, maar dat laat ik maar even achterwege.

Wat Tactus doet is cognitief-directieve therapie: Oeps moderator, ik hoop dat ik het goed zeg: je eigen gewoontes mbt drank eerst leren zien, dan in kaart brengen, en vervolgens op een andere manier met de aanleiding tot het drank-gedrag/drinken om te gaan".

[Thil]

Hoi Houten,
Ik was ook van dat 'gat'.
En ik kreun niet als jij achter je Pc zit, integendeel.
Hoor graag van je,
Mathilde

[Houtje]

Nou dat schept dan een band had Emma dat ook niet? Ik ga even teruglezen.

Wat vind je van de redenering?

Wat ik me ook nog bedacht (rustig in mijn bedje) is de koppeling met Hoog-Sensitieve Personen. Kennen jullie die term?
Zoals dat verhaal van Emma die zo'n baby in haar armen krijgt gedrukt die dan meteen rustig is maar de spanning neemt ze zelf over en heeft er last van. Ik kan dus ook vreselijke piekerbuien enschulgevoelgens krijgen over de problemen van anderen. Niet over mijn eigen kinderen (daar heb ik weer heel andere piekerbuien over) maar juist over mensen die ik bv. op mijn werk tegenkom of anderszin (voor mijn part mijn buren, of iemand die ik op straat ontmoet) ik wil ze dan helpen, ondersteunen, een oplossing verzinnen. Fleur zei een keer: zorg je wel goed voor jezelf, Houten? Het antwoord is nee, maar daar heb je minder last van als je om 16.30 uur het ritueel mag starten en de dagelijkse fles wijn openen. Zoals ik al zei, knap ik daar reuze van op, als ik maar niet te snel en teveel drink en veel water erbij. Het gaat bij mij zelfs zóver dat ik laatst een mevrouw tegenkwam (hoogbejaard) die klaagde dat ze nooit meer buiten kwam, en dat ik zelfs aanbood om haar mee te nemen naar de markt gewoon omdat haar kinderen haar verwaarloosden enz. Ik heb vroeger thuis geleerd dat je je dient op te offeren, wegcijferen voor een ander (en dat vanuit de kerk notabene) en dat je dan pas, als je dat lang genoeg doet, een soort spaarboekje volhebt, wat kansgeeft voor toegang tot de hemelpoort. Aangezien ik met hemel, hel en vagevuur ben opgevoed (en dat krijg je er niet meer uit) spaar ik me helemaal suf aan zegeltjes (= goede daden voor een ander).


Roept dit iets op of is dit volstrekte nonsens voor jullie? Ben benieuwd, ook naar de reactie van de jongens.

[Emma]

Ha Houten,
fijn dat je dit draadje start. Dan kan een ieder die hier niks mee te maken wil hebben het gewoon negeren en dan anderen..... schrijf je rijk. (dit zijn namelijk de onderwerpen die het goed doen in de zelfhulp boeken).

Ik ben toch een beetje van de opvoeding van "niet zeuren en doordoen". En zo zit ik ook zelf in elkaar. Als ik wel eens verhalen hoor...ongelooflijk. Verdriet is een burn out, moe is overspannen, een dip is meteen een depressie. En ga zo maar door. En ik vind het heel vaak onwijs gezeur. Niet dat ik niet open sta voor mensen met echt verdriet, en echt problemen en echte depressie. Kom door met dat verdriet maar noem het geen burn out. Of een onwijze dip of ma, di, wo, do, vr, za, zo is nog niet meteen een depressie. Maar praat wel over die onwijze dip, of laat mij je koesteren of wat dan ook. Maar hang er niet zo'n label aan.

En zo ga ik dus ook met mezelf om. Ik kom uit een gezin waar iedereen net wat flinker is dan de rest van de wereld. Na een hartinfarct zijn wij binnen een week weer aan de slag (om dan de volgende te incasseren). Na operaties doen we ons taakje weer binnen een week. 6 weken rust! Nee, geen tijd, binnen 2 weken staan we weer op de werkvloer. En ik kan best werken met morfine! En ga zo maar door. En in de tussen tijd baren ze kinderen, maken ze carriere, hebben een sociaal leven. En zo ben ik dus niet. Ik ben totaal anders. Ik ben niet zo stevig, ik ben niet zo flink, ik kan niet zoveel. Ik tover geen dineetjes voor 13 mensen uit m'n mouw.

Maar ik heb ook iemand. Ik ben ook leuk, gezellig, waardevol. En weer dat verhaal van lieg je of weet je het gewoon niet? Ik heb altijd maar geprobeerd te voldoen aan de eisen en ik weet niet meer wat ik nou leuk vind. Ik weet ook niet meer wat waardevol voor mij is. En naarmate ik ouder word begin ik steeds meer mezelf te worden. En dat is niet zo bijzonder, niet zo geweldig als de rest van m'n familie. Maar ik wil wel gewoon gelukkig zijn.

Soms verlang ik naar een hut op de hei. Met internet dat wel. Maar goed, en wat ging ik daar doen? Bellen met m'n familie. Nee zonder dollen, ik moet dat boek "Walden" is het volgens mij nog eens lezen. Van iemand die totaal geisoleerd in het bos ging wonen. Maar ik verlang daar wel eens naar. Niets geen prikkels of wat dan ook. Alleen jezelf. Voor een poosje maar.

Ik wil ooit eens alleen op vakantie, rust, zee, zon, mooie dingen zien. Maar ik durf niet. Bang om gezien te worden als een "needy woman". Is ook ergens wel zo maar ik wil vooral eens helemaal zelf uit gaan vinden wat ik prettig vind. Piggelvrouw, misschien kom ik volgend jaar wel bij jullie logeren. Betalende gast hoor, don't worry.

Zo,was m'n donderdag avond verhaal. Dank voor het lezen wie het ook maar doet.
Emma

[Houtje]

Zo serieuzerds,

Volgens Tactus zit het zó (een antwoord op mijn vraag m.b.t. craving, waar ik nog steeds zo'n last van heb na 4 uur - half 5 's middags). Het zou te maken hebben met je werkzaamheden, maar ik lag in bed (buikgriep en dacht: ik voel me hondsberoerd, maar een borrel zou ik wel lusten, kijk op mijn wekker is het 16.11 uur, precies op tijd dus). Het zit volgens mij dieper dan alleen in de keuken rommelen. Daarom ben ik sinds dit weekend op weer terug op de nul-lijn.

Tactus:
"Hoelang craving blijft bestaan is moeilijk te zeggen. De één heeft er wat meer en langer last van dan de ander. Wat echter wel zo is, en dat geldt voor iedereen, elke keer dat je niet toegeeft aan de trek heeft als gevolg dat de trek de volgende keer minder heftig zal gaan. Dit heeft te maken met het conditioneringsprincipe. Trek is een lichamelijke reactie, je lijf stelt zich in feite in op een hoeveelheid alcohol die eraan komt. Want zo heeft je lijf dat geleerd. Iedere keer dat je niet toegeeft aan de trek, wen je je lichaam aan de nieuwe, alcoholvrije sitatie. Dat je veel trek kreeg toen je op het forum over je drankverleden schreef, is misschien wel heel goed. Je hebt een trekmoment weerstaan en dat betekent dus weer een stapje voorwaards. Op de website staat hierover ook wat geschreven, zie: 'Zin in drinken." Tot zover de visie van Tactus.

Hoe heette dat stofje ook al weer wat als afkorting T.I.C. heeft en dat je deed hunkeren naar de drank? Tolerantie ..... dinges? Nee het was iets anders. Ik kan het niet vinden op Internet.

O ja Emma, je bericht doorkruiste net het mijne:
Ik ken dat "ijzeren doorzetten". Heeft dat niet ook te maken met "jezelf" bewijzen, dat je het allemaal "makkelijk" aankan. Ik heb de laatste jaren veel te maken gehad met weigerachtigheid van mijn lijf, en gewoon op de fiets, gewoon koken enne..... gewoon doordrinken hè dan is het allemaal wel te doen. Wanneer gaan wij luisteren naar ons lijf vóórdat het gaat schreeuwen? Ik moest overigens wel vreselijk lachen, ik ben ook zo'n type dat 2,5 uur na een knie-operatie weer staat te klussen onder het motto "handig die pinnen om mijn schroevedraaier aan te hangen" maar het is natuurlijk wel roofbouw.

[Thil]

tetra-hydro-iso-quinolines onstaan uit acethaldehyde, een afbraakproduct van alcohol. het zijn deze stoffen die aan het alcoholisme haar verslavend karakter geven.
Houten,
dit berichtje van Toni (11-11) ligt sinds die datum op mijn tafel.
Volgens mij steekt het zo vnl . fysiologisch in elkaar.
Heb je , zo als ik, om wat voor reden een tijd te veel gedronken?
Dan is dit de schade en de prijs die je voor de rest van een gezond leven moet betalen.
Ik kan daar mee leven.
Liefs,
Mathilde

[Emma]

Ha Houten,
ik lach weer om jou uitspraken. Neen, ik ben niet zo'n dapper die na een knieoperatie de bouten zo handig vind voor het ophangengen van het gereedschap. Maar het feit dat ik daar zo om moet gillen is wel dat ik het herken. Maar zo'n held ben ik nou ook weer niet. Hopelijk jij ook niet want dan doe je jezelf heel wat tekort of teveel.

Maar ik weet wel dat ik eens na een operatie zo jolig was van de morfine dat niemand me kon stoppen om datgene te doen wat ik wilde, etentje, m'n huis verven en nog zo iets. Maar goed, na een halve dag lag ik veilig in bed bij m'n ouders die me daar een week hebben gehouden. De zoeterds. Maar ik vind dat ik altijd "gewoon" moet doen. En ik kom er steeds meer achter dat mijn gedrag niet zo gewoon is. Ik ben een dapper! En vaak ook niet.

Ik ga slapen. Ik was vandaag geheel niet dapper. Van in bed naar de tv en weer in bed. Lijf he. Wil niet. Voor wie wil, we openen een Kerst forum. Ik zie er als een berg tegen op en ik ben best lekker bezig.

truste Emma

[Piggelmee]

Ha allen,

en ja Mathilde, het verhaal over de TIQ's ligt nu ook bij mij op tafel. Heel verhelderend!
Nu weet ik het helemaal zeker: "jamais plus"!
We hebben het verbruid, over de streep gegaan, een grens te ver, noem maar op, maar die TIQ's blijven dus altijd bij je, the proof of the pudding is dus niet ............!

Nu snap ik ook waarom dat 1e glas zo gevaarlijk is.

En over oorzaken: het kunnen er zoveel zijn, wie zal het je kunnen zeggen en als je er al achter komt, wat dan? Wat heb je eraan om het te weten?
Leren omgaan met je emoties (zonder drank neem ik aan) lijkt me wél zinvol, iets leren waar je in de toekomst wat aan hebt, het verbeteren van je leefomstandigheden, je zelfacceptatie en bouwen aan zelfvertrouwen. Het lijkt me véél constructiever dan omkijken naar wat er was. Je weet het toch niet meer precies en het is in je herinnering al lang vervormd en een eigen verhaal geworden. Heb het maar eens over een situatie van lang geleden met iemand die er bij was; die zal met een totaal andere versie komen dan jij.

Ik ben er een beetje moe van om alsmaar in het verleden te zitten peuren en ik geloof eigenlijk dat je best door kan leven zonder het allemaal te begrijpen. Het te leiden leven ligt tenslotte voor je en daar kun je nog in sturen, maar het verleden ligt vast, niks meer aan te doen.

"....... en als je soms verdwaalt, ga rechtdoor en wees niet bang.....
........ kijk niet om ga steeds vooruit .......
........goeie reis en hou je haaks en kijk goed uit......."

(tekst gepikt van Laïs (Astronaut) uit de c.d. van Spinvis: Nieuwegein aan Zee)

En daar hou ik het even op!

liefs en goedenacht

Piggelmee

[Houtje]

Een gat in je hart, en dan? Hoe los je dat op? Bino en Frank met hun hamer, ik moet er niet aan denken. Of Who-ever, de gedachte alleen al.

Ik heb genoeg slaag gehad in mijn leven en ben geestelijk/emotioneel vreselijk verwaarloosd. Ik denk dat dat een gat oplevert, je hebt niet genoeg positieve input gehad voor jezelf, om te leren van jezelf te houden.(in de periode dat je "gevormd" wordt, dus van klein kind tot vroeg-volwassene).
Weten jullie hoe het voelt als je eigenlijk alleen nog maar dood wilt en de wereld beter af is zónder jou? Dat je erover na denkt om dat op een zo net mogelijke manier te doen zodat de achterblijvers zo weinig mogelijk hoeven op te ruimen? Nee hè dat weten jullie niet. Kun je iemand dat kwalijk nemen? Nee, dat kan niet. Je kan proberen je volwassen leven anders in te richten, zodat je wél de liefde krijgt die jij, die dit nu leest, en ik, die dit nu opschrijft, zo vreselijk hard nodig hebben. Ik ga dit verder niet uitleggen want wie het wel snapt heeft geen uitleg nodig, en wie het niet snapt, zal het ook niet gáán snappen door deze uitleg. Je snakt naar liefde, waardering en aandacht en dus leer je jezelf een mechanisme aan, om anderen dingen te "geven" aan anderen en dingen voor anderen te "doen" uit een soort nood/hundering naar waardering en liefde en aandacht. DAAROM HEB IK DAT GAT IN MIJN LIJF. Dus je wordt nóg zorgzamer dan je al was. Je wil het allerbeste van de hele wereld zijn en kijk, dat bevalt wel, dus je wordt een perfectionist. Je ziet ook donders goed waar anderen steken laten vallen, dus je wordt kritisch. En zo, dames en heren hiero op dit forum, komt er een tijd dat je dit allemaal niet meer op kan brengen en denkt: het kost me téveel moeite en het levert toch niet op wat ik wilde (nl. dat iemand mij liefheeft en waardeert) dus je denkt "ze zijn zonder mij eigenlijk beter af".
Weten jullie hoe het voelt als je dan wakker wordt in het ziekenhuis met een slang hier en een infuus dáár? Je bent boos, WOEDEND, boos boos boos boos boos boos boos boos woedend boos.
Waarom? Omdat die mensen alles hebben gedaan om jou leven te redden terwijl JIJ DAT NOU JUIST NIET WILDE. Jij wilde niet meer leven, omdat leven zo'n pijn doet (René Diekstra heeft dat uiterst pakkend omschreven in het boek "als leven pijn doet").
Die pijn, die blauwe plekken op je ziel, voelen als een gat. En hoeméér mensen om je heen gezellig gaan doen (december, kerst en al die ellende) hoe pijnlijker de blauwe plek wordt want als het ware ramt er steeds een betonnen kerstbal tegenaan. En daarom drink je, terwijl je weet dat het eigenlijk niet goed voor je is, maar je VOELT de pijn dan niet zo. Dus ben ik al jaren in therapie aan het werken (zonder hamer maar met een liefdevolle aanpak) om te leren leven met dat gat.

Zo, je kan wel zien dat Houten weer beter is. En nog een waarschuwing: ik ben het hele weekend alleen thuis, dus koop maar vast een 29" beeldscherm om mijn postings te kunnen lezen want het geheel maakt wel wat los. Tótdat de moderator ingrijpt zullen jullie het ermee moeten doen.

Allez jongens, wie herkent dit en graag een briljante oplossing erbij dan kan ik me meteen afmelden.

In verband met de TIC's heb ik de Houtense Zwabberdoelen maar weer bijgesteld. Ik beschouw de paar dagen dat ik 2 glaasjes gedronken heb echter NIET als verloren, de Tactus ook niet, dus ik zit op dag 45 vandaag. Omdat ik nog zo'n last heb om 1600-1700 uur (craving) slik ik de maximale hoeveelheid Campral en inmiddels ook Refusal, zodat ik niet naar drank durf te kijken (erg moeilijk dit weekend, helemaal alleeen thuis). Er komt ook geen drank in dit huis in.

Wie durft hierop te reageren?

[Thil]

Eigenlijk durf ik niet te reageren:)
Ja hoor Houten, ik Wil dat wel,
durf heb ik voor andere dingen nodig.
(je hebt het bepaald niet kado gekregen meid)
Aleeheen..., ik heb nu geen tijd .
Ik moet in de stoofpot roeren en wijn voor de gasten van vanavond gaan kopen en mijn zoon uit het ziekenhuis ophalen voor weekendverlof en naar zijn ping-pongtournooi gaan kijken en dat allemaal voor zes uur:angry:

lieve Houten,
je hoort van me.
Mathilde

[Emma]

Lieve Houten,
het lijkt me onwijs pijnlijk voor je om je dit nu allemaal te realiseren. Ik zou willen dat ik de pasklare oplossing heb voor je. Maar ik herken zelf nogal wat dingen en ik ben daar ook mee bezig. Ik merk wel dat hoe eerlijker of hoe meer ik "beken" dat het niet allemaal van een leie dakje is gegaan, hoe minder groot het gat aan het worden is. Soms kruip ik dagen weg en als ik dan de wereld weer in stap merk ik steeds vaker dat die toch niet zo rot is als ik soms wil denken.
Net als jij doet met die oudere dame die je meeneemt naar de markt. Ik noem dat altijd de kiezelsteentjes in het water. Zij blij, lacht weer eens naar een ander, die lacht en kijkt ook weer eens verder. Als er meer mensen zouden zijn zoals jij dan zou de wereld er een stuk vriendelijker op worden. Ik doe dat soort dingen ook wel eens. Soms uit plichtsbesef maar vaak ook omdat ik er blij van word. Puur egoisme dus maar het maakt een ander best blij. En mij dan ook weer en dan.... En dan heb ik zomaar een leuke dag. Totdat het net een beetje teveel is geworden en dan ga ik maar weer even in m'n holletje zitten. En zo gaan we door. Hoort bij me, kom ik steeds meer achter.

Ik ben morgen ook vrij veel thuis dus we lezen elkaar nog.
Dapper hoor van je Refusal. Sterkte.
liefs Emma

[kika]

hey houten,

jij lijkt wel een dinamietvaatje, ga maar niet te dicht bij de kaarsjes staan
want dan krijgen we een ontploffing als in enschede een paar jaar geleden..
sorry, maar ik moet er wel een beetje mee lachen hoe je de dingen opschrijft.

zet die boosheid eens aan de kant..
wie kan jou een antwoord geven waarom de dingen zijn gebeurt zoals ze zijn gegaan?
en dat antwoord..
is dat dan een eerlijk antwoord of zegt je intuitie je iets anders?
en dat antwoord geeft dat dan niet nog meer vragen?

waarom wil jij goedkeuring van mij hebben en een aai over je bol?
dicht dat gat eens met je eigen goedkeuring en de liefde die je voor
jezelf voelt.
het lijkt wel of houten zichzelf buitensluit?
vlucht niet langer, maar ga de confrontatie aan
je zult zien dat het reuze meevalt..
zet dat deurtje open..

die humor die jij hebt is volgens mij je life-line
je kunt zoveel aan een ander geven, wat zeg ik.. aan het hele world wide web!
zeg eens nee tegen de ander en ja tegen jezelf..

ik wil je wel vasthouden en knuffelen..
als dat je helpt..

kom op houten
zet die negatieve energie eens om in positiviteit

veel liefs
kika

[Binorosa]

Lieve Houten,

je schrijft hier wel wat op, zeg! Nee, ik weet ZELF niet hoe het voelt wakker te worden terwijl je eigenlijk helemaal niet wakker wil worden!!! En nee, ik heb DAT niet aan mijn eigen lijf gehad. Maar ik kan me wel verplaatsen in de situatie. Een situatie die ik zelf meermalen bij de hand heb gehad in een relatie.

Weliswaar niet om 'jouw' reden, maar wel dezelfde wens. Ik heb onlangs nog afscheid moeten nemen van iemand die zijn wens in vervulling heeft laten gaan. Een goed mens, een ontzettend goed mens. Ook iemand die liever gaf dan nam, en misschien te weinig terug kreeg. Ik kon het best begrijpen en ook plaatsen, maar toch dacht ik ook: 'je had het ook anders kunnen doen', ondanks de ongelooflijk grote problematiek waarvan sprake was.

Ik was altijd al een positivo (tot in den treure zelfs zoals je hebt kunnen lezen) maar sinds ik de -tegen mijn wil, een ongeval - begonnen reis naar het hiernamaals (waar dat ook mag wezen, als het er al is) afgebroken voelde worden door handen van anderen, heb ik plechtig beloofd nooit, maar dan ook nooit meer, over het leven te klagen maar er alles aan te doen om mijn bijdrage te leveren om het een zo goed mogelijke wereld te maken. Daarin maakt het mij niet meer uit of anderen mij aardig vinden, willen vertroetelen, liefhebben, aandacht geven of wat anders dan ook. Natuurlijk wil ik dat ook het liefst elke dag ontvangen, in stromen tegelijk graag, maar als men dat niet wil geven ?

Dan zal het wel zo zijn dat men daar geen zin in heeft, mij dat niet waard vindt, daar geen tijd voor heeft, niet wil, mij niet leuk vindt en noem alles maar op! En ja...............natuurlijk doet dat pijn,
heel veel pijn, en wil je dat het liefst niet voelen.

Of....................en dat zou ook zo kunnen zijn: degene die dat wel wil of zouden willen heeft jou pad nog niet gekruisd? Is het wachten misschien daarop? Dan is het wachten toch allezins waard en reden om met de kop omhoog je nu gekozen pad te vervolgen en nioet bij de pakken gaan neer te zitten!!

Mijn zelfrespect en zelfvertrouwen en het feit dat ik mijn best probeer te doen om anderen te helpen, misschien ben ik soms zelfs wel eens te dienstbaar, overtuigen mij van de zekerheid dat ik dat op een of ander manier (ooit) toch terug zou krijgen. Daar heb ik uiteindelijk een jaar of 10 op moeten wachten en door een diep dal moeten gaan, maar toch is het mij 'toegekomen'. Ik geloof niet, maar hierin wel.

Bino Rosa

[Piggelmee]

Hé, ho Houten,

Nu is het hoge woord eruit hè, hè!?!!! Dat zal vast wel een opluchting zijn.
Tja, hoe zal ik erop reageren, want dat wil ik heel graag, maar Kika heeft het eigenlijk al zo mooi gezegd.

Ik denk dat je idd jezelf al buitensluit door te denken dat anderen niet weten hoe het voelt. Velen weten precies hoe het voelt, jij noemt het een gat of een blauwe plek, een ander heeft weer een andere benaming.
Maar nu schreeuw je het echt uit en dat is heel sterk van je. Niks geen grappen en grollen, want dat is vlgs mij 1 van je "winning formula's", allemaal dingen die je hebt aangeleerd om te "pleasen" in de hoop die felbegeerde liefde, waardering en aandacht te krijgen.
In ieder geval ben je zelf al zover dat je vindt dat het teveel moeite kost en te weinig oplevert en dan ben je volgens mij al een heel eind.
Stop ermee! Ik zei het al eerder: je neemt veel te veel hooi op je vork en je zorgt niet goed voor jezelf!
Als jij jezelf niks waard vindt, zal een ander ook niet de moeite nemen om iets aan je bij te dragen.
Gooi om dat roer en denk positief, vandaag is de eerste dag van de rest van je leven, het verleden kun je niet veranderen, de toekomst kun je sturen.
Ik vind mezelf ook (nog) niets waard, ik red het ook alleen maar op pure wilskracht en ik ben als de dood dat als er iets ergs gebeurt en ik onmiddellijk weer de fles pak en mezelf m'n graf indrink, maar ik ben aan het leren mijzelf waardevol genoeg te vinden om door te gaan.
En jij bent niks meer of minder dan een ander, je hoeft nergens bovenuit te steken, maar ook voor niemand onder te doen!

Kom op, we gaan hand in hand!!!!

liefs, kracht en moed!
piggelmee

[fleur]

Lieve Houten,
Jemig, je gooit wel even wat naar buiten. En het maakt wat los. Iedereen hier op het forum zal gaan kijken naar het verleden en wat de oorzaak is van zijn/haar problemen. En dat is ook goed, denk ik. Het stoppen met drinken of nadenken over je drankverleden maakt bij veel mensen een heleboel los. Ik denk, dat jij midden in het proces zit. Je kunt het verleden nou eenmaal niet begraven; wel proberen om het een plek te geven en dan verder te leven. En het begin is toch: houden van jezelf, accepteren dat je bent wie je bent. En positief proberen te kijken naar de toekomst; je hebt een paar lieve kinderen, je werkt aan je probleem, je komt er wel, maar geef het de tijd en gun jezelf die tijd.
Groetjes, Fleur