Help, durf niet.........

[verientje]

Het moet gebeuren morgen, maar zie er zo tegenop. Moet naar mijn arts voor een recept, maar woon in een klein dorp, en de apotheker woont in mijn wijk, zijn dochter heeft bij mijn dochter in de klas gezeten, en dan moet ik een receptje voor refusal gaan halen...............in een dorp als het onze heb je zo een etiketje van "alcoholiste"op je lijf en dat wil ik niet. Zou ik het toch zonder medicatie proberen? Het is al eerder gelukt, waarom nu niet?

Verientje

[fleur]

Hoi Verientje,
Moet je horen: Hij/zij heeft een beroepsgeheim. En een arts zal alleen maar blij zijn dat je wat aan je probleem wil doen! Gaan, echt, ook ik ging er met lood in mijn schoenen naar toe, maar het is zo'n goede stap geweest.
Sterkte en we houden je er aan!
Fleur

[verientje]

Bedankt Fleur, ik zal ook wel gaan morgen, maar ik vind het wel heel moeilijk, bij de apotheek werken ook mensen die ik ken en ik schaam me dan zo....!

Verientje

[fleur]

Verientje,
Je bent heus niet de enige! Schamen hoef je je niet. En ook dit is heel herkenbaar, denk ik, voor anderen op het forum; die eerste stap zetten, even over die drempel en dan zul je zien, dan ben je zo opgelucht.
Sterkte en we horen je morgen.
Liefs, Fleur

[Pipo]

Hoi Verientje, hoe is het gegaan bij de dokter? Lijkt me ook moeilijk, ook al is het geen bekende maar inderdaad, zoals Fleur al zei. Zo'n huisarts kan denk ik alleen maar waardering opbrengen voor zo'n stap als jij neemt. Succes!

[ziba]

hi fleur ik begrijp dat het heel moeilijk is .maar de huisartsen en apothekers hebben een beroepgeheim dus zij mogen niet over patientienten praten . ik heb ook erg moeite mee gehad omdat mijn huisarts werkt indirekt met ons .maar hij was erg begripvol en het is allemaal goed gegaan wij zijn niet de enige die probleem hebben hij heeft me verzekerd dat ze niet over patiententen mogen praten en als voporbeeld heeft hij gezegd dat hij nog meer patienten met hetzelfde probleemen heeft .ik hoop dat het je lukt .groetjes

[verientje]

Nu, ben vanmiddag bij de huisarts geweest, heel goed gesprek gehad, maar heb nog geen Refusal gekregen.

Ze geven dat nl. niet zomaar mee zonder dat je verder begeleiding krijgt, zo van: hier heb je een pilletje voor je probleem, zoek het verder nu maar zelf uit! Dat vind ik op zich heel goed.

Ik had mijn verhaal gedaan en mijn huisarts zei meteen: het is alsof de duivel ermee speelt! (moest in mezelf wel lachen gezien onze metafoor van het alcoholduiveltje), maar heel toevallig was het zo dat deze huisartsenpraktijk nét begonnen was met een samenwerking met het GGZ, met het idee dat de drempel voor veel mensen om meteen naar het GGZ te gaan erg hoog is, als je op je eigen huisartsenpraktijk terecht kunt is het toch makkelijker. En héél toevallig begon dat morgen voor het eerst, dus ik heb de primeur zei mijn huisarts. Ik krijgt nu morgenmiddag een gesprek met een hele aardige dame die gespecialiseerd is in verslavingsproblematiek, en ga met haar een soort plan van aanpak maken.

Hoop dan wel refusal te krijgen, want nu ik eenmaal zover ben wil ik het ook echt gaan gebruiken. Ik heb gewoon een stok achter de deur nodig op dit moment, en aangezien ik 's morgens toch altijd het voornemen heb die avond niet te drinken, ben ik ook echt van plan dat pilletje iedere morgen te nemen, dan hoef ik de rest van de dag niet meer te gaan twijfelen van zal ik vanavond wel of niet, want dan kán het gewoon niet meer!

Al neem ik het maar een paar maanden of half jaar, dan is de gewoonte eruit en is het veel makkelijker door te zetten zonder medicatie, lijkt mij.

Mijn arts had wel een beetje een dubbel gevoel bij gebruik van medicatie, omdat je de verantwoordelijkheid dan bij het pilletje legt, zo van: door het pilletje drink ik niet, terwijl het zo moet zijn dat je kunt zeggen: ik drink niet omdat ík het niet wil. Maar aan de andere kant: je neemt zelf de beslissing om het wel of niet te nemen, dus heb je tóch weer zélf de verantwoordelijkheid. En dan: maakt het iets uit zonder of met, als het je lukt een hele tijd niet te drinken is in ieder geval de gewenning en de gewoonte eruit gesleten, en ja. of je daarna de keuze maakt wel of niet, ja, dat blijft toch je hele leven spelen!

Mijn arts vermeldde er ook nog bij dat de hulpvraag i.v.m. alcoholisme of andere verslaving verschrikkelijk hoog is, maar dat voor veel mensen tegelijkertijd de drempel erg hoog is om zich bij een instantie voor verslavingsproblematiek te melden, hij vond het initiatief van tactus ook geweldig goed!

Ja dat we niet een van de weinigen zijn met dit probleem wist ik al, maar dat er zovéél mensen zijn die hiermee worstelen had ik toch niet in de gaten! Dat komt waarschijnlijk ook omdat de meeste mensen er niet mee te koop lopen, als je wilt stoppen met roken wordt je geprezen, maar als je zegt dat je wilt stoppen met drinken krijg je toch een beetje rare blikken, zo van: och jee, zou ze alcoholiste zijn?
En ik moet eerlijk toegeven: met dat woord heb ik ook vreselijk moeite, zou liever zeggen: ik heb een alcoholprobleem, dan: ik ben alcoholiste.'

En als iemand verder redelijk normaal functioneert zie je het ook niet natuurlijk.

Hoe zou het toch komen dat veel mensen zo'n probleem hebben met verslavingen, ligt het aan deze tijd, deze maatschappij, het is er natuurlijk altijd al wel geweest, maar nu, zovéél, maar dat is misschien iets voor een apart draadje!

Nu, morgen naar het gesprek, ben benieuwd!

Groetjes, Verientje