dinsdag 23 september 2008

[blacky]

goeden morgen adb'ers,
lag er vroeg in en heb heerlijk geslapen .
hier zijn gisteren nog mooie zaken geschreven zoals bvb van je eigen houden , blacky is daar volop mee bezig , maar soms moeilijk als het verleden mij overspoelt .
mergo wat spanje betreft het is nu al 5 jaar van allerlei problemen ook mijn ma had met deze problemen te kampen , men zegt een europa niet is minder waar
het komt allemaal wel in orde mogelijk niet zoals ik het zou willen maar in orde komt het .
bedankt ivm het telefoon nummer zal straks nog eens proberen
ik wordt hier weer door warmte overspoelt y & y liggen mekaar weer te knuffelen en rakker het konijn ligt erbij en kijkt er na
zo adb'ers ik ga jullie laten stillekes aan in orde maken voor de kleine plicht , wens jullie allemaal een fijne nuchtere dag toe , ik doe daar zeker aan mij
als er jarigen zijn van harte
huppel de puppel dit steenbokje is er vandoor

[Houtje]

Goedemorgen Blacky, Karinneke,

(dit wordt zo'n vervolg.......in de zin van "ik ga op reis en neem mee..."),
en alle anderen die meelezen maar (nog) geen zin of tijd hebben om te schrijven,

Ik ben ook al gedouched en fris,
moet naar de oedeemtherapeut.

Eerst even een senseooke.

Laters!!!!!!!!!!

[albertina]

Goedemorgen,

vandaag ga ik weer aan mijn 1e werkdag beginnen,
met frisse tegenzin:wacko:zoals dat heet.
Eerst even een senseo en dan maar in actie komen.
Fijne dag allemaal.

[Houtje]

Succes Albertina !!! Ik duim voor je.

[albertina]

Dank je Houtje.
Zal blij zijn als deze dag erop zit.
Best wel weer eng om te beginnen.

[water]

Kop op Tina, gewoon naar binnen lopen en beginnen, dan komt het wel goed.
Niet overdrijven, neem op tijd je pauzes, daar zal men best begrip voor hebben.
Ik werk met je mee en we spreken elkaar vanavond weer!

@ Allen, have a nice day...

[stien]

Een hele goede morgen,

Even Tina een hart onder de riem steken.

Besef dat je collega's het alleen maar fijn vinden dat je er weer bent!
Dat heeft vast een wisselwerking op je eigen frisse tegenzin en wordt
vanzelf zin. Je komt weer op de hoogte van alle spelende roddels want
als je thuis bent ga je hoe dan ook achterop lopen.

Hoe dan ook, als je er weer aan toe bent om te werken kun je maar
beter gaan. Geeft vast een veel beter gevoel als dat je thuis blijft.
Verandering van omgeving, weer deelnemen aan het maatschappelijke
kan wonderen doen.
Succes!

Blacky, succes met de kleine plicht!

Vandaag ga ik voor de grote plicht, h.h. ik loop danig achterop met die
"dip" van mij.

Har. overigens vandaag jouw datum, weet eigenlijk niet goed wat ik moet
doen. In elk geval vandaag weer een droge dag en voor voorgaande

Iedereen een hele goede "droge" dag!

[Houtje]

Stien,
Wat zeg je dat weer mooi. Je hebt gelijk !!!!!!
(ik pik er een graantje van mee hoor).

doei

[Mai]

Goedemorgen!

Stien au! Je hebt helemaal gelijk hoor... (ik neem je niets kwalijk, mijn perceptie)

Ik wens Albertina ook heel veel werkplezier en lekkere pauzes met een peukje wellicht...
Succes meid, zet 'm op!

Tevens, ik moet het even kwijt.. Weet ik ook wat ik nog mis.
Maar het is te vroeg, zou zo weer thuis zitten..
Ben net bezig te accepteren dat thuis blijven voor mij nu het beste is.
Heb me er 10 jaar lang schuldig over gevoeld en dat 's avonds weer weggedronken..
Dat was gisteren al heel wat! Dat te beseffen. En dat na een telefoongesprek met een hele goede vriend, die weer met een burn-out thuis zit en in relatietherapie gaat. Omdat het leven van nu teveel langs elkaar heen loopt. Beide werken, 3 kinderen, groot huis, vakanties...

Bij mezelf blijven....

Jullie ook allemaal een goed dag!!!

[Mai]

Ach, had ik maar niets gezegd..
Ik wil niemand's dag bederven of doemdenkerig overkomen.
Het maakte wat los toen ik het las en was daar zelf eigenlijk best verbaasd over!

Stien sorry, het was niet aanvallend naar jou bedoeld hoor!

Ik ga zo eens lekker de was doen en de hond uitlaten.
was weer bij het ontbijt.. Kleine stapjes.. Pfff!

[Mai]

Ik heb het al gezegd, weghalen heeft geen zin meer...
Maar het is duidelijk, iedereen is weg...

Het liefst loop ik nu ook weg, maar mijn nuchtere brein zegt dat ik daar niets mee op schiet.
Paniek!

Sorry!

[anjo]

Moeilijk marjo,

Ik zit ook even verplicht thuis. Eerst ook tegensputteren, dagritme dit, voldoening dat en toen dacht hoe het gegaan was mijn laatste schooljaar en toen wist ik nog niet wat mij hier nog te wachten stond.
Wel heb ik al vrijwilligerswerk geregeld, naschoolse opvang maar dat is als ik er klaar voor ben.
Is vrijwilligerswerk niets voor jou? Mischien heb ik het wel fout gelezen en dan bied ik gelijk mijn excuses aan. Goed lezen kan zo moeilijk zijn.

Blacky, prettige reis. vergeet niet je maakt elke herinneringen. Probeer er deze keer wat mooie voor jezelf bij te maken.

Hanneke, Jee, spannend en leuk!!! Lekker dicht bj je vriend en je droom achterna.

Tapas en GEm, jullie zijn kanjers!!!:present:

[Houtje]

Nee hoor Marjo,
Ik ben er al weer voor de volgende ronde! Wat is er aan de hand? Voel je je schuldig omdat je thuis zit? Hmmm, nog eens even goed lezen wat je schrijft.

[anjo]

Albertina. zet hem op! Ik zal aan je denken.

Ik ben nog steeds wat narrig. :moon:Maar we zullen doorgaan:moon: Ramses?
Heb net een "to do" lijst gemaakt, genoeg om gelijk weer terug in je bed te stappen:wacko:

Enfin, de buitenschilder heeft alweer koffie voor mij gemaakt, snel douchen want een van de bemoeizuchtige staat zo voor de deur. Lijstje mee en op de tafel.

Een vraag van huishoudelijke aard. X had een zwarte bank van stof, nu zitten erg kringen op en ruikt hij naar X toen hij ziek was. Is niet fijn. Hoe krijg ik dat schoon? Ik ben blij met elke suggestie.

Ik weet het heeft niets met alcohol te maken maar wel met mijn gemoedsrust en dan zitten we zo weer bij alcohol.

Goed ik ga de strijd weer aan voor vandaag.

Iedereen een hele fine dag?

Liefs,
Anjo

[Houtje]

Marjo, je moet goed lezen:

Hoe dan ook, als je er weer aan toe bent om te werken kun je maar beter beginnen.

Het gaat om dat kleine zinnetje, ALS JE ERAAN TOE BENT. Nou meis, jij en ik en Anjo en zoveel anderen, helaas, we zouden graag willen dat we eraan toe zijn maar het kan niet / gaat niet / zit er niet in.

Jij doet trouwens heel veel op dit moment: werken aan je zelf, met Klaas samen, er zijn voor Klaasje & de andere Bengels, je huishouden weer opstarten, op tijd uit bed komen. Pfffff, dat is niet niks doen hè. Het is niet mijn bedoeling, om nou juist Albertina en Water af te vallen, maar die stappen uit hun bed, kleden zich aan en gáán.

Soms zou ik dáár mee willen ruilen, om niet de hele dag te piekeren over mijn zorgen thuis met mijn kinderen. Mijn ziekte, depressies, pijn, nek, enz. Echt Marjo, als jij zover bent, dan GA JE VANZELF weer.
Belief me..

Hier roept ook een dochter die ziek in bed ligt, een zoon die vanmorgen om 7 uur opeens iets moest met suiker en donuts (hij moet voor het vak verzorging het ontbijt verzorgen vanmorgen met een klasgenootje)....

Goed mensen, Houtje gaat aan de steunkousen. Mèn, wat had ik een sjieke oedeemtherapeut. Super de super, sjieke kleren, sjiek haar, sjieke make-up, ik voelde me gelijk zo'n bietenboerin die van het land is gerukt . En.......aangezien ik nu even dringend mijn vloer moet soppen klopt dat ook wel.

Latersssssssss!!!!!

*weer was meer, is nie goe nie.

[Houtje]

Anjo: allereerst een vochtige spons met water en azijn, en voorzichtig afnemen, niet te nat. Met schone theedoek droogdeppen en laten drogen.

Optie 2: tapijt en bekleding-reiniger (ik heb altijd waterkringen in de autobekleding wegens drijnatte kids van blijkbaar zure regen) bij het Kruidvat, maar ook bij elk tankstation (wel duurder daar), opspuiten, laten intrekken, afborstelen of afnemen met schone theedoek.

[stien]

Nog even dan,

Ik schreef toch écht naar Tina.
Natuurlijk als je er ook iets aan hebt gebruik het dan.

Maar besef, elk mens is anders, zit in een andere situatie,
een andere fase.

Zelf ben ik ook maanden, let wel maanden, thuis geweest
omdat het niet ging. Maar zodra je zelf voelt dat de tijd rijp is
kun je maar beter aktie onder nemen anders komen juist
schuldgevoelens om de hoek kijken.
En anders niets anders als geduld, kleine stapjes en je vooral
niet schuldig gaan voelen. Dát vreet nou juist de verkeerde
energie.

Nogmaals, een ieder moet zijn tijd nemen, zijn eigen tijd!

[Houtje]

Stien,

Ik gebruik het omdat ik beter áf ben als ik óók werk, onbetaald of betaald.
Daarom ga ik morgen iemand privé helpen, en vrijdag weer een groep mensen.
Dat privé helpen vond ik nooit werk, omdat ik gewend ben les te geven en dat vind ik werken.

Maar er is zoveel 1-op-1 vrijwilligerswerk, zonder dát zou onze maatschappij instorten.
Heus!!!

(mijn eigen schuldgevoel ook weer last van, vroeger deed ik veel méér werk, en nou gaat het niet meer).

[Houtje]

Ik ben weer weg, laters!

[Gem]

Goedemorgen!

Hier iemand met een baan, die daar niet gelukkig mee is! Ook geen geweldige situatie!
Vrijwilligerswerk, een baan, het huishouden, eventuele kinderen (klein of groot), het is allemaal WERK!
De maatschappij zit helaas zo in elkaar dat als je een betaalde baan hebt, je mee zou tellen! Althans dat willen SOMMIGEN je doen geloven! Ik ben er in ieder geval achter dat dat niet zo werkt.

Tina, veel sterkte vandaag! ik leef met je mee! De eerste dag is altijd moeilijk!

Stien,

Marjo, je bent fantastisch bezig!

Houtje, ik hoop dat de steunkousen wat verlichting zullen brengen! Gelukkig wordt het nu weer kouder en is het beter te doen!

Hanneke, wat een mooi en blij bericht gisteren!

Anjo, wat sta je ondanks alles goed in het leven! Zo'n verschil met eerder!

Ik pik er zomaar wat tussen uit, aan degenen die ik niet genoemd heb, wil ik laten weten dat ik wel aan jullie denk en meelee(f)(s).

Ik heb vandaag een van mijn spaarzame vrije dagen moeten opnemen omdat ik naar een crematie ga!
Dus wel lekker uitgeslapen, maar zo begint het nare deel. Gelukkig ga ik samen met mijn man.
Daarna mss nog wat "leuks"doen.

Iedereen een fijne dag!

[Mai]

Stien, ik wéét dat het aan Albertina gericht was. En ik vond het ook heel mooi en lief naar haar toe.
Ik weet ook dat je het niet hebt geschreven opdat andere mensen er een paniekaanval door kunnen krijgen, dan zou je hier niets meer kunnen schrijven, als je met alle lange tenen rekening moet houden (en ik heb nog relatief korte)

Hier volgt de dagelijkse klaagzang. Een gewaarschuwd mens weet evt. te scrollen..

Ik ben de was bijeen gaan sprokkelen, heb de bedden opgemaakt, me gedoucht en aangekleed.
de hele tijd in gevecht met mezelf. Wat ben ik toch een raar mens. Dat één stukje, NB aan iemand anders gericht zóveel met me doet. Ben huilend door het huis gelopen, hardop van zelfmedelijdend zeggend; "Hou nou es op, rothoofd!" Echt belachelijk, een complete paniekaanval, zit nu nog te bibberen... En heb net een halve oxazepam genomen, wat ik nooit doe overdag. (ik dronk ook nooit overdag). Ik probeerde te analyseren waarom ik door één lief woordje, me zo uit het veld geslagen voelde... Ik weet het wel. Maar het is eigenlijk te gek voor woorden. mezelf al die jaren kwalijk genomen dat ik mijn opleiding niet heb afgemaakt, aan mijn haren door een oudere bewoner door de gang gesleept, mijn bril van mijn hoofd laten rukken en kapot laten stampen... Niet geschikt om met verstandelijk gehandicapten te werken.. Kwam net van de opleiding en mocht helemaal niet alleen op de groep staan, maar was dat toch regelmatig vanaf 7 uur 's ochtends. Zat ik kwart voor 6 op de fiets door de sneeuw, om wát te bewijzen.. Nix geleerd, bang en ongeschikt. terug naar het veilige kantoor (callcenter), met de leuke collega's elke vrij uurtje benutten om in de kroeg te vieren hoe leuk we het wel niet hadden.. Toen kwam dochter, sorry, onverwacht... Ik wou het eerst helemaal niet, was er nog niet aan toe. maar narmate de zwangerschap vorderde, voelde ik telkens meer liefde naar het kind in mijn buik. Toen ze er was, was het klaar. Compleet en goed. Na 3 maanden weer gesolliciteerd en volop aan de bak. Zoon kondigde zich (ook al onverwacht) snel aan. en ik koos ervoor thuis te blijven, omdat de paniek toe sloeg dat we straks voor 2 kinderen moesten gaan zorgen.. Werk opgezegd dus. Schuldgevoel. weggestopt.. Dronk al veel, maar begon steeds meer en zocht allemaal uitvluchten om te vluchten uit het leven waar ik mezelf in had vastgezet. Gezorgd, niet alleen voor mijn eigen kinderen, maar ook voor die van alle moeders voor wie het zo zielig was dat ze geen oppas voor hun kinderen konden krijgen, terwijl ze zo graag wilden blijven werken. van die goed georganiseerde huishoudens.. Nou ja. met liefde gedaan altijd. in alle clubjes, besturen en schoolactiviteiten gedaan om me toch vooral nuttig te blijven voelen in de maatschappij. De ene na de andere paniekaanval kwam. Kon het niet benoemen of accepteren, ging nog meer drinken. De raelatie was inmiddels op zijn diepste dieptepunt beland.. Altijd als het slecht met me ging kwamen de beelden van vroeger weer naar boven, van thuis. hele moeilijke periodes daar gehad. Van overspannen vader die op de vuist ging met mijn broer, wat mij en mijn moeder het huis uit deed vluchten. Met daarna een opname voor broer, die inmiddels aan lager wal was geraakt (drugs oa), op zijn veertiende in een internaat voor moeilijk opvoedbare jongeren. Was al een heel riagg verhaal aan vooraf gegaan.. Godzijdank kwam ik Klaas tegen. Die net zijn moeder was verloren en als niet gewnst kind nog erg zat met dat en een vreselijk motorongeluk waarbij hij in coma had gelegen en waardoor zijn hele karakter was veranderd. We gingen wonen in het huis van zijn moeder, wat daar nog precies zo stond, zoal zij het had achtergelaten. Daar stond ik, met lege handen iemand te helpen terwijl ik zelf hulp nodig had. Ben in die tijd bij zoveel therapeuten geweest. Zelfs bij de sexuoloog omdat ik ook nog eens balabberde eerste ervaringen had gehad waarbij ook al drank in aanwezig was.

Dit speelt elke keer weer op als ik in zo'n paniekaanval terecht kom. Ik weet dat ik het verleden moet laten, er niks aan kan veranderen. Ik weet ook dat het me absoluut niet helpt daaraan allemaal terug te denken.
Dat is wat ik buiten het niet drinken om, hier steeds beter leer...
En ik moet mezelf voor houden dat ik op de goede weg zit, en wél deug. De relatie is beter nu ik niet meer drink, ook die met mijn ouders. Met mijn broertje heb ik geen contact. Hij heeft nog steeds van die rare agressieve buien waar ik helemaal koud van word. Ik heb twee schatten van kinderen waar ik zielsveel van hou.. Klaas die er nog is, en die ik voor geen goud kwijt wil..
Kortom een mooi bestaan.
Maar het kost tijd en acceptatie om mezelf weer op de rails te krijgen. Naar de buitenwereld was ik altijd sterk, de vrouw die alles kon. Dat kan ik nu al een hele tijd niet meer. Maar als ik mezelf de tijd gun en gewoon doorga, kom ik er wel...

Dank jullie wel, voor de lieve reakties en het meedenken. Daar heb ik best veel aan.
het geeft me wel kracht om door te gaan en te beseffen dat ik écht op de goede weg zit.
Bedankt voor degene die het de moeite waard vonden om dit stuk te lezen. Ik schreef van me af. in een dagboek lukt dat niet meer.
Denk er niet teveel over na. Ik ga zo met de hond lopen, en neem vandaag echt gas terug. Enough is enough.

Aktie helpt.
Rust ook!

Liefs Margreeth.

[Houtje]

Marjo, pfjoeiwwwwwwww wat een verhaal. Een heel leven samengevat in twéé alineaas. Dapper van je hoor en reuze herkenbaar. . Je achtergrond wordt me zo wel in één klap een stuk duidelijker en de toon van je berichten is me nu ook eens stuk duidelijker: meisje, je bent nog steeds je plek aan het zoeken en dan nog daar achteraan naar rust op die plek.

Dat beide wens ik je zo toe!!!

Toen ik nét niet meer werkte, en dochter eindelijk een nieuwe oppas had (de crèche is niet te betalen als je niet meer werkt) zochten ze op de school van Zoon (die was 5 of zo) een Secretaris voor het Bestuur (m/v). Leek een leuk joppie, maar toen begon een hele verandering van de structuur en moest er zwaar onderhandeld worden met de vakbonden, de MR en de GMR (gemeenschappelijke MR) en alle scholen die zouden samengevoegd worden tot één Stichting met daarboven Bovenschools Management. Na een jaar was mijn joppie een killing job van 4 dagen werk en 2 of 3 avonden vergadering. Een secretaris kon ook wel alles notuleren vond men. Ik had méér en méér dure oppas nodig voor Dochter en liep méér en méér huilend door het huis maar ik MOEST EN ZOU BEWIJZEN dat ik het kon en nog wat waard was. En maar zuipen hè, op een gegeven moment (schaam, schaam) kwam ik om 20 00 uur binnen en had al een liter wijn op.
Na een jaar roepen om ondersteuning (een secretaresse en iemand voor de financiën) ben ik gewoon weggelopen, mijn redding. Inmiddels wordt mijn werk gedaan door een 0,5 fte manager en 2 secretaresses (al dat notuleren en overleggen uitwerken) en heb ik me gratis een oor aan laten naaien, want alle vergaderingen van MR en GMR die ik ook notuleerde, worden nu ook door vrijwilligers gedaan, maar voor een vergoeding van 50,00 euro per avond.
Het heeft me zuur veel gekost. Mijn gezondheid, anderhalf jaar van mijn leven, veel aandacht voor mijn gezin dat ik heb gemist, allemaal stress gehad, gezuip, en uiteindelijk als ik aan die periode denk wordt het me nog bijna zwart voor de ogen.

Dat ik aan het burn-outen was, had ik geen idee van. Later kwam dat besef pas binnen.

De anderhalf jaar lang ploeteren hebben me welgeteld één fles wijn opgeleverd aan het eind van de vergadering waarin ik afscheid nam (ik moest wel de notulen nog uitgewerkt inleveren). Uit woede over het onbegrip van mijn "collega's" heb ik die fles maar meteen soldaat gemaakt.

Oftewel, werken, betaald of onbetaald, kan ook ongezond zijn. Ik leef nu veel beter in balans, ik ben er nog niet, maar het gaat wel beter(der).

[Houtje]

Gemmie,

De klokken luiden hier, ook voor een begrafenis. Ik denk aan je bij de crematie waar jij heen moet.

[Houtje]

Ik krijg inderdaad steunkousen, de oedeemtherapeut verwacht een hoop verbetering ervan. Fijn hè. Ik hoef ze niet eens de hele dag aan voor het effect.

[tapas]

Marjo, dat is ook niet niks wat jij meegemaakt hebt,
Ik zie een gevoelig kind voor me dat erg bang geweest moet zijn en dat altijd op zoek geweest is naar veiligheid en altijd heeft moeten overleven.
Het is ook niet zo dat je het verleden zomaar kan laten rusten en in het nu kan gaan leven. Het verleden moet ook een plek gaan krijgen.
Je kan er niets meer aan veranderen, alles is gegaan zoals het is gegaan, en je hebt je heel lang (misschien wel mede met hulp van de drank) staande weten te houden.. maar laten we dat maar overleven noemen, want leven was het niet. Daarom is schuldgevoel over vroeger ook niet op zijn plaats. Je had geen keus. Je kon niet anders.

Je mag nu dus wel heel trots op jezelf zijn dat je jezelf de kans aan het geven bent om te gaan leven,
en meissie je doet dat zoooo goed! Je zorgt voor je zelf en stopt met jezelf pijn te doen en jezelf te ontkennen. De oude pijn hoort daarbij, helaas, maar probeer in mildheid terug te kijken naar je eigen rol in het verleden en het niet te laten vertroebelen door schuldgevoelens. Je was een kind, een tiener, een jong volwassene die wanhopig probeerde aan de geldende eisen te voldoen en niet de kans kreeg om zelfvertrouwen op te bouwen en een eigen identiteit te ontwikkelen.

Het is zo herkenbaar de strijd die je nu voert. Je bent bezig te accepteren dat gebeurd is wat er is gebeurd. Toen kon je niet kiezen, dat leer je nu pas en ik weet uit ervaring dat dat nog zwaarder is dan een full-time job!!!! Schuldgevoel is niet op zijn plaats, wel het gemis en het verdriet en de boosheid omdat het anders is gelopen dan je had gewild.

Een baan hebben is niet meer mijn hoofddoel in het leven, voor mij is mijn hoofddoel dat ik een eigen identiteit aan het ontwikkelen ben, dat ik accepteer wat mijn krachten en mijn tekortkomingen zijn, dat ik heb geleerd dat een betaalde baan voor mij een stap te ver is omdat ik daar mijn verworven identiteit kwijtraak door de eisen die ik aan mezelf ga stellen, het perfectionisme dat me de nek omdraait en dat ik daardoor mezelf verlies, en dat laatste wil ik niet meer!

Vrijwilligerswerk 3 tot 4 dagdelen per week en af en toe wat klussen privé doen is wat haalbaar voor mij is en waar ik heel goed mee kan leven. Het is momenteel het optimale wat ik kan doen waarbij ik in balans kan blijven en vooral waarbij ik bij mezelf kan blijven.

Marjo, ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt, ik wens je veel sterkte toe en laat de gevoelens over het verleden toe, alleen laat het schuldgevoel achterwege want dat is nou net het enige gevoel wat er niet bij past!!! wees mild!! kijk terug in mildheid! Je bent allang goed zoals je bent!