Woensdag 10 Februari 2009

[safidepafi]

Marjo tot morgen!
Ik ga me klaar maken voor de galerie en mij man en hond nog even aandacht geven

[Mai]

Koffiebreak!
Rustig hier.
Dochter had het goed gehad
Leuke dingen gemaakt
en lekker uit eten geweest

Keuken klaar
Frissig groene zeep
Lente-achtig
Kamer en douche nog
Beddegoed van zoon in de was..
Positieve PMS..

[Mai]

Muziek in de herontdekking:

Mathilde Santing
Fay Lovsky

[Mai]

Hoi Tapas!
Lekker gewerkt?

Glaasje water
En door!

[vogel]

Goedemiddag allen,

Ook hier aan de schoonmaak: morgen jarig, dus dan moeten we de schijn weer hoog houden .
Ben absoluut geen poetsvrouw en heb nog niet echt veel gedaan door een slijnbeursontsteking in mijn schouder. Maar, kan ook niet alles op mijn hardwerkende vriendin laten neerkomen.
Is sinds lang dat ik mijn verjaardag weer eens vier. Ben benieuwd hoe het bevalt. Anders volgend jaar weer lekker naar Ameland ofzo

[tapas]

ja hoor Marjo, redelijk lekker gewerkt. en jij ook zo te lezen!! kan je mijn keuken ook even doen want met het schilderen gisteren heb ik er een enorme puinhoop van gemaakt, die ik vandaag dus mag opruimen (gisteren geen zin meer in).

Har, mag ik je nog wat meegeven als je gaat mediatoren? Ga niet teveel in op de inhoud maar wel op de betrekking en hetgeen in een onderliggende laag zit. Wat is het precies wat iemand gekwetst heeft en nog belangrijker, hoe zou diegene het wel willen. Dan kun je gaan onderhandelen. Respecteer ieders gevoel want daar draait het om. Ik mediate nogal eens in mijn vrije tijd en weet dat het daar om draait, niet om de dingen die gezegd zijn maar om hoe ze gezegd zijn.

Ik heb zelf aan de andere kant gezeten, degene die geen kontakt meer wilde hebben met de familie, teveel gekwetst, te boos. Achteraf was het gewoon omdat ik niet los kon laten en niet kon vergeven en er niet tegen kon dat ik niet kon zijn wie ik was. Dat heeft dus 8 jaar geduurd tot ik in de dagbehandeling in gezinstherapie moest, verplicht. Eerst met mijn zus samen, die was de bemiddelende persoon in ons gezin. Er kwamen veel verwijten van mijn kant en van haar kant maar die hebben we op kunnen lossen, elkaar uit leggen hoe we met situaties om gaan en begrip voor elkaar gekregen. Als eerste stap ben ik toen naar de verjaardag van mijn zus geweest, daar waren mijn ouders niet dus was ene redelijk veilige stap, mijn broertje wel met wie ik ook al 8 jaar geen kontakt had en ook wat tantes en ooms van moeders kant. Ik ben er heen gegaan en heb me open gesteld en dat was een bijzondere dag. Ik weet nog dat ik dacht dat iedereen ontzettend boos op me zou zijn maar het tegendeel bleek waar, men was zo ontroerd dat ik die stap gezet had. Mijn broer ging nog even op de verwijtende toer maar zijn vriendin greep al snel in met de opmerking dat het verleden geweest was en we vanuit het nu verder moesten gaan. Ik kon haar wel zoenen. Ja dat was erg bijzonder. Inmiddels is met iedereen het kontakt weer goed, het verleden vergeten en vergeven en we gaan gewoon door in het heden, alweer 8 jaar nu.

[tapas]

Daarna kwam natuurlijk het kontakt met mijn ouders wat hersteld moest worden maar dat was wel een veel grotere klus.
Ik was met een vriendin en haar vader naar het openluchttheater in Bloemendaal, een mooie avondvoorstelling en terwijl vriendin en ik voor de voorstelling wat zaten te kletsen slaakte ze opeens een kreet en zei, oei.. ik zie je ouders.... ik kreeg het spaans benauwd, wilde in eerste instantie wegvluchten, maar wist ondertussen ook dat dat niet meer kon, zat bijna aan het einde van de dagbehandeling en dit stukje moest ik er nog een plek geven. De voorstelling begon en heel voorzichtig keek ik achterom, gelukkig zaten ze ver genoeg om me niet te zien. Van die eerste helft van het toneelstuk kan ik me weinig herinneren, ik was alleen maar aan het denken wat ik moest doen, vluchten of naar ze toe gaan, want negeren kon ik niet.

uiteindelijk in de pauze heb ik de stoere schoenen aangetrokken en ben ik naar ze toe gegaan. Ik had ze al 8 jaar niet meer gesproken en gezien en ze waren ouder geworden... ik zei: niet schrikken, ik ben het en ben bij ze gaan zitten. Mijn vader had tranen in zijn ogen en ook mijn moeder was helemaal perplexed. We hebben voorzichtig wat gebabbeld en ik heb ze toen gevraagd of ze samen met mij gesprekken wilden voeren met een therapeut erbij en dat wilden ze gelukkig.

2 weken later was ons eerste gesprek, het was vreselijk, begon goed maar al snel kwamen alle verwijten op tafel, en ging ik enorm in de verdediging, mijn moeder zat het hele gesprek te huilen en deed alles om me duidelijk te maken hoe veel pijn ik haar gedaan had en bij mij gingen natuurlijk gelijk de stekels overeind, dit hoorde ik mijn hele leven al, daar gaan we weer, houd het nooit op.

Gelukkig grepen de therapeuten goed in. Ze lieten ons allemaal in onze waarden en lieten zien hoe het patroon bij ons was. Ze hadden daarbij begrip voor alle partijen. Ze legden uit hoe die patronen van verwachtingen en eisen in elkaar zaten en leerden ons hoe we op een ander manier met elkaar om konden gaan. Mijn vader verbaasde me enorm, die had eigenlijk heel snel door hoe het in elkaar zat en vanaf dat eerste gesprek accepteerde hij mij (eindelijk). Mijn moeder heeft daar wel wat langer over gedaan en ik ook naar haar toe. We hebben misschien maar 4 gesprekken gehad maar toen was het ook wel okee, de rest konden we zelf doen. Loslaten en met nieuwe ogen naar elkaar kijken.

We zijn nu dus 8 jaar verder en het is echt niet allemaal vanzelf gegaan, tuurlijk zijn de valkuilen weer op ons pad genomen maar ik heb geleerd om mijn grenzen aan te geven en te zeggen als iets me niet bevalt, mijn moeder heeft geleerd dat ze haar verwachtingspatroon danig moest bijstellen en als ze eisen aan me stelde dat ik daar niet op in ging, of als ze probeerde te manipuleren dat dat ook geen zin had.

Ik ben nog steeds blij dat ik die kans gekregen heb want het is wel iets heel basaals de relatie tussen ouders en kind, Het heeft me geholpen de foute patronen te doorbreken en daar heb ik in het dagelijks leven nog steeds veel profijt van. Mijn moeder zal nooit mijn grootste vriendin zijn want daarvoor verschillen we teveel, maar we respecteren elkaar nu en dat is grote winst.

[bako]

soms geef ik een reactie op iets wat mij raakt
later denk ik,tut niet meer doen
zit altijd in de komkommertijd en krijg het gevoel dat mijn reactie geen toegevoegde waarde heeft
een beetje kletsen over algemene dingen oke dat doen jullie ws graag
dat ik altijd in de komkommertijd zit komt omdat ik nogal opstarttijd nodig heb,elke morgen
ben dacht ik niet dom ook al is mij dit altijd voorgehouden
dom,roodharig en brildragend
ben geestelijk en lichaamlijk misbruikt
zus boven mij deed hbs 3 in 5 jaar en ik hbo
maar dit heeft volgens mij te maken met alles
iemand die altijd verteld wordt dat hij/zij niets is ,zoekt uiteindelijk zelfbescherming
na lange tijd weet ik dat ik een mens ben met waarde,het is een lange weg te gaan
voel mij ook hier soms allen
toch wens ik een ieder veel succes

[Mai]

Okee, even eerlijk.
Ff wat droppen...

Ben eigenlijk pislink!
Een afspraak gemaakt zonder mij erin te betrekken!
Zeiken over geld, dat de kinderen van sport af moeten
van muziekles. Nee, er is geen schuld. Jammer dat ik zo
goed tussen de regels door kan voelen. Fok of!
Alles keer 2. Nee, dat kan hij idd niet betalen. Hoeft ook niet.
Geen zin om een gedeelte naar de bijstand te brengen.
Welke bijstand? Fok de bijstand! Hoef ik niet eens!!!!
Volgende week heb ik een baan. Dan maar een K-baantje.
Maakt niet uit. Van werken is nog nooit iemand dood gegaan.
Van de drank af. Nieuw leven. Heb niemand nodig.
Ik kan het zelf! Het is weer lekker duidelijk allemaal.
Niets is nog duidelijk. Weg met alles.

[vogel]

Knuffie,

Ik herken je probleem. In mijn geval was het mijn vader en hij gaf dezelfde reactie: ik zou hem verleid hebben. Ik was 2 jaar toen het begon. Het heeft geduurd tot mijn achtste jaar. Toen durfde ik eindelijk mijn moeder te vertellen wat er gebeurde. Vanaf dat moment geen last meer gehad gelukkig. Ik heb bijna a 4 jaar therapie gehad om mezelf weer te vinden. Te leren voelen ipv reageren vanuit verstand. Ik merk nu nog dat ik heel makkelijk vlucht in dat gedrag als het voor mij moeilijk wordt. Maar, ik herken die momenten nu en ga bij mezef terade wat het met me doet. Die therapie heeft mijn leven verrijkt. Ik hoop dat het je lukt je therapeut alles te vertellen en dat je de gebeurtenissen een plaats kunt geven en ze jou niet meer dwarszitten.

liefs:heart:

[Mai]

Okee. Dat staat er weer duidelijk.
Scrollen maar. Moest het even kwijt...

[Mai]

Sorry Bako, Vogel...
Ik log maar weer uit.
Hoor hier niet meer thuis.

[vogel]

Marjo, ik begrijp je reactie niet?

[vogel]

ik las de draad van gisteren net door en reageerde daar nog op

[bako]

ervaring leert dat reargeren soms te laat komt

[vogel]

ok. excuses dan maar

[AlbertRemmo]

Vogel alvast gefeliciteerd

[AlbertRemmo]

Marjo je hoort hier helemaal thuis

[JoyHope]

[Hoi Bako,

je schreef:

"...voel mij ook hier soms alleen..."

Dat is zo'n naar gevoel, want volgens mij bedoel je eenzaam. Enig idee waar dat gevoel door wordt opgeroepen op het forum? En wat heb je nodig?

Joy

[vogel]

dankjewel AR

[JoyHope]

Dag allemaal,

ik heb nog een vrije dag, blij toe. Ik ben maar moemoemoe. Gisteren een huilavond. Oud liefdesverdriet dat nog niet verwerkt was, 1ste x huilbuien zonder drank op. Het kostte me heel veel moeite en drempels om een vriendin te bellen waarvan ik weet dat ze praktisch heel ondersteunend kan zijn. Net alsof ik mezelf steun en aandacht wil ontzeggen. Goh, wat ben ik 'gewend' aan alleen zijn, alleen voelen en alleen drinken. Tja.

Vandaag ben ik een beetje mat. Nergens zin in eigenlijk. Blegh.

[JoyHope]

maar ik drink niet!!!

[Mai]

Vogel, ik voelde mij een olifant in een porseleinkast.
Daar komt ze weer aan met haar gevoelens rondom de scheiding.
Duizenden mensen die dat doen en overleven. Ook nieuwe dingen
die gebeuren. Ben de kluts weer eens kwijt. En vond dat ik inbrak op
jullie eerlijke, open en dappere schrijven.

Tuurlijk was het puur toeval.
Maar ik zat net in een heel boos moment,
wilde van me afschrijven.
De woede kwam opeens opzetten.
En ontdekte daarna jullie berichten.

Soi. Laat ook maar. Niets persoonlijks in ieder geval.

Nu ga ik naar buiten. Het is weer ff droog.

[Otje]

Zojuist weer bij mn begeleider geweest. Wat fijn dat die vent mij toch snapt. Voel me weer 10 kilo lichter !!
Nu aan de slag, want ik heb nieuw internet binnen en die heeft mn telefoonaansluiting nodig, en jawel, die zit in mn woonkeuken.
Dus alles moet omgegooid. Ik heb bedacht dat het gewoon een groot atelier gaat worden waar ook een tv en een bankje staat. Dat kan best gemixed.
Dus, verbouwen maar weer.
x

[vogel]

ok Marjo,

Voel het niet zo. Ik heb er geen last meer van, maar probeerde knuffie wat te motiveren.
Ik heb geen kinderen,dus vind het moeilijk me in je scheidingsverhaal te mengen.
Ik begrijp het allemaal wel, maar kan je niet advies geven