Verhaal van mijn vader...

[Siss]

Hallo,

Ik heb het verhaal ook al elders neergezet (bij voorstellen), maar denk dat het hier meer op zijn plek staat. Dus hierbij het verhaal van mijn vader:

Mijn vader is 51 jaar en is al ruim 30 jaar getrouwd met mijn moeder. Hij heeft 2 kinderen, waarvan ik er eentje ben en nog een zoon van 24. Sinds 2 jaar merken we dat hij erg veel drinkt. In het begin voornamelijk op verjaardagen en feestjes. Daarna ging hij ook steeds vaker door de weeks drinken vanaf een uur of 3, 4. Op den duur ging hij steeds vaker drinken doordeweeks en vaak ook als hij alleen was. Wij vonden dit niet gezond en zeker niet als hij het deed uit verveling. Hij heeft daarom al meerdere keren met zichzelf en mijn moeder afgesproken te minderen en niet te drinken doordeweeks. Dit gaat dan een paar weken goed en vervolgens sluipt het er langzaam toch weer in. Voornamelijk drinkt hij wanneer er problemen zijn of hij stress heeft.

In het voorjaar van dit jaar kwamen we erachter dat hij flessen whisky verstopte. Hij heeft een bedrijf aan huis en werkt veel buiten. In de schuren had hij weleens aan mijn partner laten zien dat hij daar een fles bewaarde, omdat mijn moeder zo zeurde als hij een drankje nam. We weten niet precies hoelang hij dat al deed, maar toen kwamen we er dus achter dat hij af en toe stiekem dronk. Wij hebben hier in het geheim natuurlijk wel met mijn moeder over gesproken en zo heeft ze hem weer even op het rechte pad kunnen krijgen (althans, dat denken we) het leek weer even goed te gaan, maar na een tijdje ging hij toch weer teveel drinken.

Ongeveer een maand geleden heeft mijn moeder hem naar de dokter gestuurd. Hij wilde niet dat zij er bij was en naderhand heb ik ook het gevoel dat hij door schaamte niet alles heeft vertelt aan de dokter. De dokter noemde hem aan de hand van zijn verhaal een 'probleemdrinker' en wilde zij het nog even aanzien. Ik was hier best boos over. Het is een hele grote stap voor iemand om met zo een probleem naar je dokter te stappen en als hij dan vervolgens weer naar huis wordt gestuurd met 'we kijken het nog even aan' dan vraag ik me af of dat nu wel zo verstandig is. Er is natuurlijk al heel wat water door zee gegaan voordat hij de moed had naar de dokter te stappen.

Maargoed, we hebben het toch nog even de kans gegeven en aangekeken. Helaas (zoals verwacht) ging het niet spontaan en vanzelf over en als ik soms s'middags bij hem koffie kwam drinken rook ik af en toe een vreemde lucht bij hem. Ik heb vroeger met 70% alcohol gewerkt en vond soms dat hij daar naar rook. Antiseptisch. Vreemd.

Zijn gedrag vond ik ook af en toe vreemd. Als we daar op visite waren geweest zwaaide hij ons wanneer we weg gingen altijd uit, voornamelijk zijn kleindochter en dat vond hij geweldig. De laatste paar weken zegt hij bij de deur gedag en gaat dan vlug naar binnen. Omdat mijn moeder ons wel blijft uitzwaaien heeft hij dan even een momentje alleen in het huis. Afgelopen weekend heb ik mijn moeder direct achter hem aan gestuurd en heeft ze hem kunnen betrappen op stiekem drinken.

De reden dat ik haar meten achter hem aan stuurde, was omdat we die avond 2 flesjes vodka verstopt achter een radio in de werkplaats (achter het huis) vonden. Die waren leeg. En er stonden ook 2 flessen rode wijn achter een kapotte tv verstopt met een glas ernaast. Dat glas had ik toen wij s'middags onverwachts langskwamen op de tafel in de keuken zien staan en was na een poosje opeens verdwenen. Van die 2 flessen wijn was anderhalve fles leeg. We denken dat hij dat tussen 4 en half 6 heeft gedaan in de namiddag. We hadden op dat moment een heel belangrijk gesprek met hem en hij liep steeds even weg naar de werkplaats en was ook steeds weer snel terug. Ik had al aan zijn gedrag, praten en ogen gemerkt dat hij stiekem aan het drinken was en ben daarom later op zoek gegaan in de werkplaats en heb toen die flessen gevonden.
Dit is verderop in de avond iets geëscaleerd en mijn moeder had besloten om de volgende dag de dokter te bellen voor een nieuwe afspraak.

Ik had van Refusal gehoord en hoopte dat de dokter hem dit wilde voorschrijven. Volgens mij geeft dat rust in zijn hoofd waardoor hij niet de hele dag hoeft te vechten tegen de verleiding. Ik heb mijn ouders ook gezegt dat ze dáár om moesten vragen en mijn moeder was het daar stellig mee eens. Mijn vader vind nog steeds niet dat hij een probleem heeft, maar omdat hij het niet leuk vind dat wij ons zo druk maken wilde hij die pillen dan ook wel. Maar niet omdat hij vind dat hij ze nodig heeft dus. Wat een schatje he?! De dokter heeft deze pillen niet voorgeschreven. Hij deed al erg moeilijk over de pillen die hij nu wel heeft voorgeschreven. Namelijk Campral. Verder heb ik mijn moeder nog niet gesproken, dus weet niet precies waarom hij geen Refusal heeft gekregen.

Het is een heel lang verhaal geworden en ik hoop dat er mensen zijn die het willen lezen. Aan de hand van dit hele verhaal heb ik een paar vragen en daarom heb ik er dus zoveel in gezet. Ik heb hier al een beetje rondgelezen en zag dat er mensen zijn die er veel slechter aan toe waren dan mijn vader nu, maar hoe staat hij er nu dan voor?

Is mijn vader alcoholist of probleemdrinker?
Wat is daar het verschil tussen?
Zal mijn vader als hij nu ingrijpt ooit nog wel gezellig op een verjaardag kunnen drinken?
Wat is Campral? en werkt dit goed bij iemand als mijn vader (naar aanleiding van het verhaal)?
Is Refusal op dit moment nog wat te heftig voor hem?
Kun je Refusal ook zelf bestellen of alleen op dokterrecept? (denk dat ik het antwoord al weet)
Moet hij ook mentaal hulp zoeken?
Zit hij nu in de ontkenningsfase of schaamt hij zich er gewoon voor?

En tot slot: Hoe gaan we met hem om? Moeten we streng zijn of begrip tonen? Ik heb soms het gevoel dat ik hem aanspreek alsof het een puber is. 'Pap, je bent toch niet aan het drinken he?' en pap, je liegt niet he?' Ik kan me voorstellen dt hij dit misschien niet leuk vind uit de mond van zijn dochter. Maar misschien heeft hij dat gewoon even nodig nu. Ik denk dat velen hier wel weten hoe je wel of niet benaderd wilt worden en hoop hier wat antwoorden te kunnen krijgen.

Alvast bedankt! En als iemand nog vragen voor mij heeft, kom maar op!

Groetjes Siss

[sneeuwwitje]

Siss, ik zie nu je berichtje pas, maar het is al ontzettend laat, ik zal je morgen even antwoorden op verschillende vragen, maar een ding is zeker, je vader is helaas wel alcoholist.

[Siss]

Ja, het gaat mij nu ook doordringen. Maar vind het heel onwerkelijk hoor.
Zie je berichtje graag tegemoet. Bedankt vast!

Groetjes Francis

[roy]

Beste Siss, of wie je ook zijn mag.

Helaas zou ik naar alle waarschijnlijkheid,je vader kunnen zijn. Misschien niet in leeftijd maar zeker wel met ongeveer hetzelfde probleem.
Ook ik ging, zoals jij het noemt stiekum drinken. Ook ik werd door mijn kinderen aangesproken op het feit dat ik wat rechtlijnig was in discussies aan tafel, met name als er een goed glas wijn was gedronken.
En op het moment dat ik op een zaterdagmiddag aan een glas wisky zat terwijl moeder en dochter aan het winkelen waren geweest, deed de deur dicht. Ik had een alcohol probleem!!!
Besef goed dat ik mij er niet onderuit wil draaien dat ik redelijk veel drink, dat ik dat al jaren doe en dat het volgens de normen die gehanteerd worden best zo kan zijn dat ik in de catagorie probleem drinkers zou vallen. Dit neemt echter niet weg dat ik op geen enkele manier, financieel, door gedrag of anderszins, tekort doe aan mijn gezin. Nee, de problemen liggen in mijn geval, meer in het verleden en de toestanden die mijn vrouw heeft meegemaakt in haar jeugd. Nogmaals dit is voor mij geen excuus.
Door de escalatie en het gegeven dat ik enorm van mijn vrouw en van mijn gezin houd, ben ik door het stof gegaan en naar onze dokter geweest. Ik werd ziek van de bemerkingen en opmerkingen van zowel mijn dochter als mijn vrouw. Ook ik vertelde hen dat ik expres op een andere plaats dronk om van het gezeur, ook als ik maar 1 borrel dronk!!!, af te zijn. Ik werd kwaad om het wantrouwen en dat ben ik eigenlijk nog.Ik ben gestopt met drinken omwille van het feit dat ik Gek ben op ons gezin. 5 maanden had ik niets of nauwelijks gedronken en toen maakte ik een slipper. Tijdens een dineetje in besloten kring werd ik zat.
Wat er dan over je heen komt, verschrikkelijk en alle proporties te boven.Ik ben nu helemaal gestopt en drink nu 7 weken geen alcohol meer. Dit vinden dezelfde mensen nu ongezellig en zij voelen zich nu schuldig omdat zij wel roken, ging ongeveer hetzelfde, en drinken.

Ik wil je na mijn verhaal een advies meegeven.

Ik ben er van overtuigd dat je het goed ziet, dat je vader misschien een probleemdrinker is.
Vraag hem of hij zich aan wil melden bij alcohol de baas, als hij daarvoor openstaat zal het zeker helpen.
Maar sleur hem niet in het stof, ieder mens heeft zijn eigen eer en zijn schaamte.
Probeer om hem te begrijpen en vraag of je gezamenlijk 's-avonds een borrel kan drinken.
Steun hem, als het nodig is met keiharde kritiek, maar ook met het gegeven dat als hij zich wil inzetten, jullie dat zeker zullen doen.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt en ik weet zeker dat als je op een open en eerlijke manier,zonder de schooljuffrouw uit te hangen, hierover met je vader praat, hij zeker zijn best zal doen ZIJN probleem op te lossen.

ik weet wat het is voor beide partijen en wens jullie sterkte en tot horens,

ROY

[roy]

Graag zou ik nog eens horen hoehet met je vader gaat!

IK WACHT AF.

GROETJES rOY.