Doorzoek de gemeenschap

Hoi allemaal, Allereerst wil ik zeggen dat ik het tof vind dat zoveel mensen zich zo kwetsbaar durven op te stellen en hun verhaal durven te delen (al dan niet anoniem). Ik vind steun in jullie verhalen dus dank daarvoor. Mijn verhaal: Ik ben Sjors, 32 jaar oud en was eind 2019 gestopt met gokken na 8 jaar bijna dagelijks gegokt te hebben. Ik heb daarbij zo rond de 120.000 euro verloren en stond ook nog eens 50.000 in de schulden. Op een gegeven moment was de koek dan echt op voor mij. Ik kon niet meer verder zo en kon de façade niet langer ophouden. Je hebt half niet door hoe vermoeiend het eigenlijk is om een dubbelleven te leiden. Je leeft constant in stress. Op een gegeven moment wordt het normaal voor je en word je meester in list en bedrog. Ik kreeg zelfmoordgedachtes en vanaf dat moment kon ik het masker niet langer ophouden. Ik heb alles opgebiecht aan mijn (ex) vriendin, ouders en vrienden. Uiteraard was dit een helse klap voor mijn familie en (nu dus ex) vriendin. Maar het was nodig en onvermijdelijk. Ik moest een nieuwe start maken en ben dan ook in behandeling gegaan voor mijn verslaving. Heb daarbij openheid van zaken gegeven, mijn financiën uit handen gegeven en mij volledig gefocust op de behandeling en daarna het herstel. Het ging ontzettend goed en kreeg eindelijk weer mijn zelfvertrouwen terug. Je hersenen herstellen ook weer waardoor je dopamine niveaus weer naar gezonde niveaus terugkeren. De 'zucht' naar gokken werd steeds minder en ik merkte ook dat ik steeds beter weer die rem kon vinden om andere ingeroeste patronen te doorbreken. Ik had rust, reinheid en regelmaat gevonden in mijn leven. Ik pakte oude hobby's op en begon weer dagelijks te sporten. Maakte promoties op het werk en was volledig gefocust op wat ik deed. Mijn relaties met mijn familie en vrienden werden sterker en heb afscheid genomen van personen in mijn leven die mij niet wilden steunen (je leert je echte vrienden kennen). Maar het was heerlijk om weer 'echt' te leven, zonder masker en zonder te moeten liegen. Zonder geheimzinnig te moeten doen en je banksaldo te moeten afschermen. Na 8 maanden kwam helaas dan toch het bericht dat mijn ex niet meer verder wilde met mij. De schade was achteraf te groot en ze kon niet leven met het bedrog en de grote schuldenberg. Nu moet ik bekennen dat de relatie al op wankelen stond voordat ik mijn verslaving had opgebiecht. Hoe kan dat ook anders als je een dubbel leven leidt? Ze wilde een nieuwe start voor zichzelf en ik heb haar keuze daarin gerespecteerd. Zij had hier ook niet voor gekozen en ik wilde het beste voor haar dus we hebben het respectvol afgehandeld. In het begin had ik hier vrede mee, maar de echte klap van dit verlies kwam pas maanden later en luidde een hele zware periode in. Mijn terugval bouwde zich langzaam op, ik begon steeds minder te sporten, begon alles somber in te zien en had geen regelmaat meer. Ik begon mijzelf weer te isoleren van vrienden, collega's en familie en merkte dat de 'zucht' naar ontsnapping weer op kwam zetten. Alles wat ik had geleerd in de behandeling begon ik niet meer na te leven. In combinatie met somberheid en alle seinen op rood te hebben was het dus wachten tot het mis ging, en dat gebeurde dan ook. Ik ben 6(!) maandenlang weer ongecontroleerd gaan gokken. Ik ben gelukkig wel weer schuldenvrij waar ik erg hard voor heb gewerkt om snel af te kunnen lossen, maar de rest van wat ik had opgebouwd ben ik weer verloren. In totaal ben ik 15 maanden clean geweest. Het verdriet en de pijn om terug te vallen na zo'n periode is onbeschrijfelijk. Je voelt je mislukt, zwak en gefaald. Achteraf gezien besef ik dat mijn behandelaar mij hier altijd voor heeft gewaarschuwd, dat ik er vanuit moest gaan dat ik een keer zou terugvallen en hier voorbereid op zijn om gelijk hulp te zoeken als het slecht ging, neiging kreeg om te gokken of een slippertje had gemaakt. Dit heb ik niet gedaan waardoor het nog 6 maanden door gesluimerd heeft en ik weer midden in de 'gok gevangenis' zit. Als ik zijn advies had opgevolgd had ik mezelf veel ellende kunnen besparen. Maar ik ben weer wakker, ik trek opnieuw de grens voor mezelf. Ik wil dit niet opnieuw meemaken en wil zeker niet meer terug naar hoe slecht het ooit was. Ik ga weer opnieuw in herstel en heb besloten om opnieuw om hulp te vragen bij mijn ouders, mijn oude therapeut en vrienden. Ik moet mijn financiën opnieuw uit handen geven, moet wederom met de billen bloot en pijnlijk beseffen dat je hier nooit echt van geneest. Je kunt er alleen mee leren te leven. De verslaving blijft en ligt altijd op de loer om weer opnieuw toe te slaan als je het de gelegenheid geeft. Ik weet nu al te goed dat je niet mag indutten, dat je die regelmaat moet houden en dat je altijd alert moet blijven. Zelfs na 15 maanden is er maar 1 zwak moment nodig en je zit er zo weer midden in. Best een angstig idee. Maar ik heb meegemaakt hoe het is om langdurig zonder gokken te leven en ik heb er alles voor over om daar weer naar terug te keren. Ik mis die vrijheid, die rust en kalmte en regelmaat in mijn leven. Ik wil het iedereen die nu nog worstelt met het geheimhouden en het nog zelf willen oplossen aanraden om direct hulp te zoeken. Je moet een hele moeilijke periode door, waarin je mogelijk ook mensen in je leven gaat verliezen. Maar je doet dit voor jezelf! en het is het absoluut waard. De kans is groot dat er trauma of pijn uit je verleden zit (waarom ben je jezelf gaan verdoven en wilde je vluchten van de realiteit?). Je moet hard aan het werk aan jezelf om in herstel te blijven en misschien het moeilijkste van alles, je moet met de billen bloot. Alles moet op tafel komen en je moet openheid geven van de situatie. Niets meer verborgen houden en je financiën laten beheren door iemand die je vertrouwt. Ik kan het niet alleen en ik denk velen anderen ook niet. Zoek hulp als je er zelf niet uitkomt, graaf het gat niet dieper voor jezelf! Een heel verhaal, maar voor iedereen die dit leest: Veel sterkte en kracht toegewenst. Samen gaan we ervoor, zoeken we hulp en vechten we ervoor om in herstel te blijven.

Goedemorgen allemaal, Ik ben Marco (55) en inmiddels 5,5 jaar clean na een gokverslaving van meer dan 30 jaar, en ben herstelcoach bij Intact Na diverse mislukte pogingen via psychologen e.d., omdat ik er op dat moment nog niet voor open stond, ben ik begin 2015 bij een zelfhulpgroep terecht gekomen. (AGOG) daar heeft mijn herstel een vlucht genomen, ben ik op eigen verzoek in behandeling gegaan en wel dusdanig dat ik een jaar later het roer radicaal heb omgegooid en van de sales overgestapt ben naar de verslavingszorg. Het is nu mijn passie om mensen met een (gok)verslaving te helpen en te laten zien hoe een gokvrij leven eruit ziet. Ik hecht er ook veel waarde aan om naasten te betrekken in het herstelproces. Wil je meer over mij weten, benader me gerust.