Doorzoek de gemeenschap

Hoi, Ik ben suusje, 23 en ik denk dat ik al 5 jaar lang op en af verkeerd omga met alcohol maar dat het nu wel echt op het randje zit. Gisteren vanaf 2 uur s middags al begonnen en tot 6 uur s nachts doorgegaan met feesten en écht veels te veel gedronken, en nu voel ik me héél slecht, een beetje angstig en heb ik morgen ook nog eens een belangrijke middag waarvoor ik nog dingen voor moet voorbereiden. Dus zometeen moet ik mezelf een schop onder de kont geven, douchen en de dingen doen die ik voor morgen nog moet doen. Als ik eenmaal 1 drankje neem is de rem los en ga ik veels te ver, ik had gistermiddag 2 wijn en 2 bier gehad en na het avondeten denk ik wel 8 wijn, 1 bier en 2 shots vodka. Vandaag ben ik het zat. Maar ik vind het heel erg om ook echt hulp te zoeken en te erkennen dat dit niet goed gaat en dat ik het niet onder controle heb. ik drink niet elke dag maar ik denk dat ik er wel steeds meer geestelijk afhankelijk van wordt. De afgelopen maand heb ik ook heel vaak gewerkt aan deadlines met wijn op en dan ging uiteindelijk de hele 1,5 liter fles leeg. Nu ik het opschrijf zie ik pas hoe erg het eigenlijk is. Mijn ouders hebben ook beide een alcoholprobleem gehad, mijn vader echt een ernstig probleem tot het punt waarop hij ernstige geheugenproblemen had, grip op de realiteit kwijt was en echt ook opgenomen moest worden om ook lichamelijk te ontwennen. Nu begrijp ik de moed die je moet hebben om het probleem te erkennen. Ik ben de laatste tijd ook zwaar gaan roken en vandaag nicotinepleisters gekocht, ik denk dat ik me ook een beetje angstig voel omdat ik vandaag nog niet de juiste 'dosis' nicotine heb gehad. Maar ik heb ook écht geen zin in sigaretten. Ik hoop dat ik een beetje door het ongemak en de angstige gevoelens heen kom deze week en dat het morgen al minder is. Ik schrijf hier nu dit bericht omdat ik eigenlijk hoop op wat steun en omdat ik het (nog) niet aan mijn huisarts voor durf te leggen. Wat ben ik stom dat ik het zo ver heb laten komen en dat ik zo slecht omga met mijn lijf! Bah! En nu zit ik, helemaal vandaag door mijn eigen schuld op de blaren. Ik vind het moeilijk om hulp te zoeken en ook daadwerkelijk te erkennen dat ik te ver ga hiermee. Zijn er ook mensen die het zonder de schaamte van het vertellen aan de omgeving gelukt is om hun drinkgedrag te veranderen? Ik ga nu in elk geval een maand niet drinken! Liefs, suusje