Onniby

Hoi Vie, Dat is het ook voor mij. Ik heb altijd gesport, 3 a 4 avonden in de week trainen en in de weekenden wedstrijden of ook trainingen. Zit nu met het probleem dat sporten teveel must is geweest, mijn drankjes me in een vicueuze cirkel vasthouden, ik teveel wil, maar echt niet weet waar ik moet beginnen. Ik heb gelukkig werk, neemt veel tijd in beslag, en ik heb mijn nachtrust nodig. Klinkt niet slecht denk ik, maar kan met mezelf niet weg als ik alleen ben. Dan is er dat verstoppertje spelen. Ben gelukkig niet echt alleen, vriendje woont in Antwerpen.

Dag Vie! Dank je voor je reactie. Ik zal me laten omarmen, hou ik van en dat zal me goed doen! Wat je vooroordelen betreft, ik heb altijd een afkeer gehad van mensen die iets van alcohol nuttigden in de trein (dat is dagelijks mijn vervoer). Sinds ik zelf in de situatie zit dat ik iets kan pakken op de terugweg kijk ik daar iets genuanceerder naar. Ik vind het fijn dat je je vooroordeel niet voor lief neemt, want ik schaam me voor eventueel gebruik in de trein, en ik denk dat dat voor andere gebruikers ook geldt. Ik ben absoluut geen aso, ik denk dat men achteroverslaat van verbazing als ik dit zou zeggen. Het is tegen jullie dat ik dit zeg, verder weet niemand dit. Moet ook zo blijven, want dit gaat hoe dan ook veranderen!

Sorry, ben chatten niet gewend, beterschap is voor de dochter van Hermie!

Dank je Jane! Jij sterkte met dochterlief en met jezelf.

Hoi Jane4! Eigenlijk is het idd iets heel stoms. Je creeert je eigen wereld met alcohol. Enerzijds een veilige wereld, anderzijds een eenzame! Ik zal nog even geduld moeten hebben met Tactus, want ze hebben een wachtlijst en gaan verhuizen. Maar de weg naar een beter leven is ingezet. Moet ik alleen nog geloven, bibber....

Dank je Hermie! Ik ga jullie hard nodig hebben geloof ik. Ik heb al eerder willen stoppen, maar heb er nooit achter kunnen staan uit onzekerheid. Ik ken het gevoel van fit wakker worden, voel me dan heel gelukkig, en toch heb ik dan die dag het gevoel dat ik dat moet belonen...

Dag sterke allemaal! Het is een tijdje geleden dat ik op het forum zat (voor een dag). Ben nog niet zo sterk dat ik niks meer gebruik, maar heb gisteren in ieder geval een afspraak gemaakt bij Tactus. Ben ook al bij de huisarts geweest voor een verwijsbrief. Ik ben in gedachten heel veel bezig met het omgooien, maar de praktijk is zo angstig! Gewoon het feit niks te pakken om niks te voelen, of in verbeelding me goed te voelen. En dat is juist zo moeilijk, ik raak er van in paniek. Ik heb een lastig leven achter de rug, maar bevind me nu in een veel rustiger vaarwater. Daarom wil ik dit probleem aanpakken.

Lieve Jane, Ik heb al een aantal reacties van jou gelezen, en ze zijn zo creatief! Heel tof! Ik weet dat er zware tijden gaan komen, en ik ben van nature ook iemand die op de herfst reageert. Jippie.... En toch wil ik zo absoluut NIET verder. Moed verzamelen, maar vandaag toch niet helemaal blanco. Niet gewerkt (wel verlof gepakt), vriendje ontgoocheld, ikzelf eigenlijk nog meer. Als ik dan andere reacties lees van o.a. ziekenhuis-zaken, dan kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan. Ik probeer mij aan te melden, maar op een of andere manier lukt dat niet Maar de aanhouder wint, zoals ik zelf altijd in mijn sport heb gedaan, ben dat gevoel alleen een beetje kwijt. Onniby

Dank je Ari, ik heb m'n weg naar Ditjes en Datjes inmiddels gevonden. Tot babbels, Onniby

Praat me niet over huisarts, in de tijd dat ik hier woon is dit al de zesde nieuwe! Met de vorige had ik een redelijk goed contact, via haar ben ik ook in therapie geweest voor ontwenning. Helaas was de verpleging daar stukken jonger dan ik en zeker niet ervaringsdeskundig, waardoor de opname bij mij niet het gewenste effect heeft gehad. Ben ik daar natuurlijk altijd zelf bij, maar ik werd recalcitrant. Daarna wist mijn vorige huisarts niet goed raad meer, en de huidige ken ik niet. Weer mijn hele doopzeel lichten... Mijn partner weet van mijn probleem, maar is van mening dat ik mijn ballen moet pakken. Hij heeft volledig gelijk, maar alleen zie ik het even niet. Onniby

Was nog vergeten, we wonen een kleine 200 km bij elkaar vandaan. Is te doen, maar hij werkt onregelmatig, vaak via een andere grens, en ik ben 55 uur van huis met eigen werk. Enigszins georganiseer dus. Onniby

Hoi Thé, Ik ben een vrouw van 41, gescheiden, geen kinderen van mezelf, via vriendje een 'dochter' van 30 met 2 kindjes van 2 en 5 en nog een 'dochter' van 10. Aparte samenstelling, maar het contact zit heel goed in elkaar. Alle reden dus om erbovenop te komen! En ja, ik ben nog niet loos. Onniby

Heel fijn voor de reactie! Ik ben een beetje een digibeet, communiceer ik nu verder via hier of via ditjes en datjes?

Dappere allemaal! Ik ben al jaren aan het worstelen, op allerlei gebied. Mede daardoor beheerst drank mijn leven, privé qua inname, op het werk als gevolg. Niet dat men daar iets van merkt, maar ik lijdt! Ik dompel onder omdat een roes op dat moment beter lijkt dan eenzaam zijn. Een kilte die ik vanuit mijn verleden meeneem en die blijft hangen ondanks verschillende therapieen. Maar ik ben er inmiddels wel achter dat alcohol eenzaam maakt. En dat het mijn leven beheerst. Van nature ben ik een gevoelsmens. Gewoon voelen is er niet meer bij. Ik heb een groot deel van mijn leven gesport, heel fanatiek (had natuurlijk ook een reden...), er komt niks meer uit mijn vingers. Ik ben het meer dan zat, maar ik ben zo bang de 'zekerheid' op te geven. Aan de andere kant, het wegstoppen, het verschuilen, conflict met partner op afstand (woont in het buitenland) wil ik ook niet meer!!! Hoe laat je, behalve het te doen, je eerste glaasje staan? Onniby