Dankjewel Kaya , Ja je voelt aan of weet feilloos op welk punt ik ben belandt. Het stukje tekst van je citeer ik even : Ja die achterdeur... die kier kan steeds groter worden naarmate die eerste euforie van "yes ik drink niet meer!" een beetje geluwd is, maar jij voelt het tochtje en daarmee realiseer je je dat stoppen met drinken 1 is, maar dan komt nog het hele proces daarna en het volhouden ervan. Het is zeker interresant om te ervaren hoe een en ander zal verlopen, soms vraag ik me wel eens af hoe ik zal reageren als ik in grote moeilijheden zou verkeren. Zal ik meteen een stuk in mijn kraag zuipen? of reageer ik rustig en kalm en kan ik juist dan van de borrel afblijven (dat heeft mijn voorkeur) ik probeer zoveel mogelijk in rustig vaarwater te blijven niet te veel narigheid naar me toe trekken . Ik wil dit jaar vol maken ( kijk daar zet je meteen de deur al aardig op een flinke kier) En wil dan trots op mezelf zijn en voor een totaal alcoholloos bestaan kiezen. Jij staat al 1 1/2 jaar droog hoe was dat bij jouw toen je er een heel jaar op had zitten? Overigens heel knap van je Ik lees dat je jezelf goed kent ,je weet dat je niet een drankje kunt nemen . Ik heb het zelfde probleem. Ik probeer dat ook niet uit. Ik ben er van overtuigd dat de zogenaamde gevoeligheid voor alcohol niet een ziekte is en niet in je genen zit . Het zit in je hoofd daar kan je een verandering bewerkstelligen ,maar het is absoluut geen gemakkelijke weg. Wat is dat toch met die alcohol? Het eerste wat we dan zeggen ,het is lekker! Als we voor de eerste keer alcohol proberen ervaren we dat als Bah, vies. Wat vinden we dan nu zo lekker aan alcohol? Het is het effect dat het op ons heeft het is de roes dat vinden we lekker even niet de werkelijkheid onder ogen zien , we durven meer, we zijn losser in de omgang en hebben daar later weer spijt van omdat we soms niet eens meer weten wat we gedaan of gezegd hebben. Alcohol het is een wonderlijk iets , of zijn we zelf ook een beetje wonderlijk? Dat geloof ik voor mezelf veel meer ,het is toch wonderlijk dat ik weet dat iets heel slecht voor me is en dat ik er toch heel goed mijn best voor moet doen om eraf te blijven. Is dat niet wonderlijk? Liefs Arend