linde

Hopelijk kan ik met julie delen wat ik als een weliswaar niet heel groot maar toch wel erg vervelend vindt. mijn partner is geen drinker, drinkt zelden en als hij drinkt is het 1 hooguit 2 glazen. maar nu komt het! als we samen zijn en op het terras zitten wil hij solidair met mij zijn en niet drinken, maar dat wil ik helemaal niet!! ik vind dat reuze vervelend, ik bedoel de rest van de wereld drinkt ook gewoon door en waarom niet? het feit dat ik niet kan drinken betekent toch niet dat hij zich het plezier van een biertje moet ontzeggen? ik voel me daar schuldig over! herkennen jullie dit?

wat ontzettend triest geugien, je verhaal! wat vreselijk dat je nu al weet dat je man je zal verlaten! ik heb zelf ook kinderen 3, alledrie in de puberteit en ben zòòò blij dat ik nuchter ben, ze nuchter de mantel uit kan vegen omdat ze er een potje van maken en niet omdat ik door teveel drank het allemaal niet aankon! wat maakt geugien dat je niet kan stoppen?

Wat zijn jullie allemaal aardig en meelevend/denkend! het is fijn dat jullie de dingen die ik krabbel herkennen. Ik wil ook zo graag iets betekenen voor "worstellenden". Het is zo fantastisch om helder en nuchter te zijn, te tintelen en het leven fijn vinden, een volwaardig leven te lijden, ërbij"horen. God wat voelde ik me er nìèt bijhoren als ik voor de 2e of zelfs 3e keer de supermarkt inwaggelde omadt ik de gedachte niet kon verdragen dat ik zonder drank zou zitten. Ik hoopte altijd maar dat het niet op zou vallen, nu weet ik wel beter! natuurlijk viel het op!!! waarschijnlijk was ik bekend als de bonte hond! naast de ellende die ik mijn dierbaren en vooral mijn kinderen aandeed haatte ik nog het meest de onvrijheid tav de drank, de drank was mij de baas en niet andersom. dat gevoel heb ik trouwens nog hoor, ik kan mij niet meten met de drank, ik verlies onherroepelijk het gevecht!, bedankt dat jullie dat nog eens bevestigd hebben door jullie reacties!

lianne en vie, dankjewel hoor. een beetje harder aanpakken mag bij mij ook. weten jullie wat het is? ik kan niet uitstaan dat ik mezelf niet in de hand heb, dat drank sterker is dan ikzelf en als je je verstand gebruikt moet je toch na twee glazen kunnen zeggen:zo is het genoeg. maar als ik denk aan de verwoestende obbsessie die zich van mij meester maakt als ik met drank bezig ben denk: nee dat nooit meer! nooit meer wakker worden en niet weten wat er is gebeurd, nooit meer bevend de fles aan de mond zetten omdat drinken uit een glas niet gaat, nooit meer denken wat heb ik gezegd en gedaan, nooit meer de moedeloze hopeloze blik in de ogen van de mensen die(hoe bestaat het met zo"n zuiplap?) toch van me houden. nee dat nooit meer! maar waarom dan tooch die verleiding, na 3 jaar nog, zou het nooit ophouden?

Hoewel ik nog wel heel erg nieuw ben lijkt het me heel leuk (en nuttig!) om mee te doen hier als dat mag. Ik wil dan iedereen die me nu nog vreemd is dan ook een hele mooie dag wensen al realiseer ik me dat voor de mensen die nog erg moeten worstelen misschien wel een hele opgave zal worden maar toch: Vat moed je hebt zoveel te winnen! Zoals ik bij mijn kennismaking al schreef worstel ik met het gevoel van nooit meer, na drie jaar nog. Binnenkort ga ik een weekje er tussen uit en de combinatie van uit zon terrras en plezier roept het verlangen naar een glas op en mijn stomme hersenen willen er maar niet aan dat het met het eerste glas al mis gaat. Kunnen jullie me even omp mijn falie geven?

Dankjewel voor je hartelijke ontvangst Romualdus! Ja mijn kinderen zijn nu al heel blij dat ik niet meer drink hoewel mijn oudste dochter nog altijd bang is dat als er iets ergs gebeurt ik het niet aan zal kunnen en terug zal vallen.. Ik hoop heel erg met haar dat ik dan ook overeind zal kunnen blijven. Hoewel dit wat er nu gebeurt is ook erg, mijn kinderen hebben jaren lang moeten overleven omdat thuis bij mama het niet veilig was en ze regelmatig weggehaald werden en bij hun vader moesten wonen wat ze niet wilden en wat ook heel naar was. Nu het wel veilig is komen hun weggestopte angsten en depressies naar boven zodat ik al voor 2 van mijn 3 kinderen professionele hulp heb gezocht. Ik voel me ontzettend schuldig en dat zal ik me de rest van mijn leven blijven voelen denk ik.

Hallo iedereen. Ik zal me even oorstellen: Ik ben Linde en heb een groot deel van mijn volwassen leven geworsteld met de drank, verslaafd geraakt( in combinatie met benzodiazepinen, dat houdt elkaar nogal in stand en versterkt elkaar behoorlijk!) maar drink en slik nu sinds 3 jaar niets meer. Het gekke is dat ik het nog steeds erg vind dat ik niet kan drinken. Vooral als ik me erg goed voel, in de zon op het terras, met vakantie, leuk uit eten vind ik het nog steeds soms erg moeilijk om niet te drinken. Ik heb het (totaal misplaatste gevoel/idee) dat bij plezier, genieten, me fijn voelen een borrel hoort. Ook kan ik er nog steeds met mijn verstand niet bij dat ik totaal de controle verlies als ik drink maar weet wel donders goed dat dat zo is! Sinds 3 jaar leef ik weer, ik probeer zoveel mogelijk de (Misschien onherstelbare) schade die mijn kinderen hebben geleden door mijn drinken te herstellen maar ben bang dat dat misschien niet gaat lukken omdat ze teveel meegemaakt hebben. Mijn partner (sinds bijna 10 jaar) heeft mij niet verlaten wat ik op zich onvoorstelbaar vind, ik had mijzelf wel verlaten denk ik en had ook heel goed kunnen begrijpen als hij dat had gedaan! Dit is het even in het kort iets over mezelf. Ik vind het wel heel fijn dat ik dit forum heb gevonden. Het is toch voor mensen die dit probleem niet hebben moeilijk om over te praten en het te begrijpen merk ik.