Woody

Carolien, Wat ontzettend verdrietig. Én wat mooi dat je in plaats van in oude gewoontes te vervallen kan zeggen "Wat goed dat ik er nu echt voor ze kan zijn". Wat een winst in dit grote verlies. Water. Goede keuze om activiteiten te ontplooien. Weet niet hoe het bij jou is, maar hier regent het hard. Voel de druppels en geniet van de plantjes en alles wat bloeit in je tuin. Ik voel me na gisteren nog steeds een winnaar. Een gat in de dag geslapen. Heerlijk, ik kan weer slapen. Zonder drank. Heerlijk in mijn huis tuttelen. Ik hoef me straks niet meer voor de schoonmaakster te schamen voor de pestbende die ik ervan maakte en het feit dat ik haar wekelijks mijn lege flessen naar de container liet brengen. Schaamteloos/Grenzeloos als ik nuchter terugkijk. Geen druppel drank in huis en geen enkele impuls om de chinees te bellen voor 1 tomatensoep en 3 flessen wijn. Zou de knop echt om zijn? Of zou de terugslag nog komen. Tennis afspraak gaat niet door en dit zou normaliter het moment zijn om naar de fles te grijpen en in mijn bed te liggen zappen totdat ik van de drank in slaap viel. Wakker worden, verder drinken. Een aantal flessen lang. En dan maandag het niet kunnen opstaan, de peut missen en op het werk vertellen dat de migraine me te pakken had. Een dankbare smoes. Maar niet meer deze week. Ben lekker de was aan het doen. Ga zo lunchen en de koelkast ligt vol heerlijke dingen voor vanavond. Krul zo op de bank met een goed boek, dat ik gisteren gekocht heb. En voel de rust na jaren om eindelijk een boek te lezen ipv stom te zappen van het ene nietszeggende programma na het anderen. Voor alle anderen "hang in" op deze druilerige dag. De zon kan niet altijd schijnen, zolang die maar in onze hartjes schijnt.

Flocko, Bedankt voor je bericht. Ik begrijp van je dat je het nooit langer volhoudt dan een week. Hmmm.... dat belooft nog wat voor mij. Ik ben trouwens ook een stiekeme drinker. De flessen wijn kwamen ook thuis pas uit de kast. Dat waren er echter zoveel, dat ik iedere afspraak consequent afzei. Afgelopen dagen situaties opgezocht waar altijd gedronken wordt en ik moet zeggen. Begin een beetje trots op mezelf te worden. Vanmiddag nog snel boodschappen gedaan voordat ik naar mijn eet afspraak ging. Een kar vol met gezond eten en fris plus ik liep de alcoholische afdeling op om de laatste voorraad Crodino die ze hadden volledig in te slaan. Wat voelde dat anders bij de kassa, waar ik vroeger met 24 flessen wijn stond en degene achter me zei "Feestje?". Nee ik sla voor een paar maanden in. De waarheid was dat ik er 2 weken later weer stond. Erna naar mijn eet afspraak. Eerst bij vrienden thuis. Wat wil je drinken? Uhhh doe mij maar wat fris. WAT??? Jij fris, wat is er mis. Nou dat leg ik straks wel uitgebreid uit. Ze dachten meteen dat ik zwanger was. Het voelde goed om met vrienden die ik meer dan een jaar niet gezien had mijn ervaringen te delen. Dat ik gestopt was met drinken omdat het zoooo slecht voor jezelf is. Ze waren trots op me en zeiden. Wij ook. Je verhaal blijft wel hangen. Stemt ons wel nadenken. Een heerlijke avond waarbij de andere drie heel veel alcohol tot zich namen. Op begeven moment was er zelfs een wijntje teveel. Ik dacht heel even. Zou ik dat ene wijntje nemen? Nee ik ben sterk. Normaliter zou ik direct na het eten en 2 wijntjes naar huis zijn gegaan, zodat ik thuis me verder lam kon drinken. Nu zaten we tot half 1 op het terras. Een hele avond met drank om me heen. Ik teerde op tonic en thee. We liepen terug naar de auto en 3 man waren lam. Ik liep er broodnuchter naast en zag ze zigzaggen over straat. Ik zigzagde vroeger mee. En nu? Ik voelde me prima. Had een fantastische gezellige avond gehad. Ga je nog mee naar de kroeg? Nou als jullie het niet erg vinden, ik heb inmiddels genoeg tonic en thee gezien. Ik rij naar huis. Onderweg zag ik wat auto's zwalken over de snelweg. Ik reed kaarsrecht en voelde me weer trots. Ik had een zware beproeving doorstaan en ga me nu wagen aan iets spannender drankje thuis. Een glaasje Crodino!!!! Dag 5 nuchter en ik voel me er steeds beter bij. Dit blijf ik volhouden spreek ik mezelf toe. Wat er was, wil ik nooit meer. Truste kusje voor straks of waarschijnlijk liggen jullie allemaal al op één oor.

Een relaxte avond alleen met 2 crodinootjes. Lekker vers gedoucht mijn bed in en nu maar hopen dat ik kan slapen. Vanacht nul geslapen. Weet niet hoe lang ik dat volhou. Dat is een risico. 2 wijntjes om in slaap te komen, maar ja dan zal ik eerst moeten kopen. Ik heb me niet aangemeld voor een online training omdat er wachttijden zijn en ik wilde NU. Jullie lieve berichtjes doen erg goed en ik ga het gewoon met jullie hulp proberen. Voelt goed dat je niet de enige bent. Maar ik geloof wel dat ik erg extreem was. Oh ja dat ben ik ook. Meten. Ik ben de ergste grootste mislukkeling. Truste voor dalijk. ps. hoelang hebben jullie slaapproblemen gehad?

Tja 3 dagen afkicken. Ik maakte vroeger grapjes dat ik gewoon niet zo van fris hou. Vanavond relaxt met een boek op de bank gezeten. Me bedenkend wat ik zou drinken. Kan inmiddels geen spa of tee meer zien. Wellicht een crodinootje. In ieder geval is er geen druppel alcohol meer te vinden in dit huis. Ook de schaamte bij huisarts is torenhoog. Een succesvolle zakenvrouw die alles lijkt te hebben wat haar hartje begeert, maar die thuis bedenkt dat ze liever een leuke relatie en kinderen zou willen. De midlife crisis heeft haar intrede gedaan, want de 40 is in aantocht. En in de tussentijd mijn eigen leven ruïneren. Ik hoop oprecht dat ik hier de steun ga vinden om door te zetten. Alle positieve reacties van wat goed helpen me wel om me minder mislukkeling te voelen en te denken dat ik het nooit goed genoeg door. Thanks all

- ook maar even via de dagdraadjes- Afgelopen maandag bedacht dat het zo niet langer kon. Ik hield het niet meer droog. Wel vol. Het glas dan. Weken van me terugtrekken en hele weekenden een drankgelag. 10 flessen wijn, koelkast leegdrinken waren eerder regel dan uitzondering. Een fles was een doordeweekse dag. Dan had ik het onder controle. Vele ziekmeldingen. De therapeut die ik miste omdat ik te dronken was om mijn bed uit de komen. Dagen spugen boven de wastafel. Een brandvlek verder en zelfs een EMA cursus en boete. Lekker bezig. Wat een slecht verhaal. Zo wil ik me nooit meer voelen. Het breekpunt is bereikt. Ga je drinken omdat je een dip hebt of heb je een dip wat een redelijk understatement is omdat je zoveel drinkt. Vele blackouts. Twijfel om hieraan mee te doen. Stel dat mensen je aan de hand van je verhaal identificeren. Wat vertel je wel, wat vertel je niet. Maar de keuze is gemaakt. Ik wil me nooit meer zo voelen. Ik wil niet meer liegen, constant afspraken afzeggen, mijn sociale leven zien verdwijnen. Het feest is begonnen. Pijn aan mijn keel, alsof er een brok inzit en ik niet kan slikken. Slapeloze nachten, letterlijk geen oog dicht doen. Mijn grootste angst dat dat nog wel even duurt en ik niet weet hoe lang. Zweten, rillen, hoofdpijn en een verkrampte hand is de fase waar ik nu inzit. Maar ik ben vastbesloten. Ik kan niet langer met het schuldgevoel, de leugens en de schaamte dealen. Ik kom uit een gezin waar drinken gewoonte is en moeder al 2x alcoholische periodes heeft gehad. Erfelijk belast. Ik weet nog zo goed dat ik altijd zei "Zo ga ik nooit worden" en zie waar ik sta. Even doorbijten, geen druppel meer voor mij. Al 3 dagen nuchter, tenminste de restalcohol maar even niet meegerekend. Vandaag weer aan het werk gegaan na vele smoesen en het voelde goed om er weer te zijn. Nu mijn privé leven weer op orde brengen.

- ook maar in het dagdraadje dan als puppy in dit forum - Afgelopen maandag bedacht dat het zo niet langer kon. Ik hield het niet meer droog. Wel vol. Het glas dan. Weken van me terugtrekken en hele weekenden een drankgelag. 10 flessen wijn, koelkast leegdrinken waren eerder regel dan uitzondering. Een fles was een doordeweekse dag. Dan had ik het onder controle. Vele ziekmeldingen. De therapeut die ik miste omdat ik te dronken was om mijn bed uit de komen. Dagen spugen boven de wastafel. Een brandvlek verder en zelfs een EMA cursus en boete. Lekker bezig. Wat een slecht verhaal. Zo wil ik me nooit meer voelen. Het breekpunt is bereikt. Ga je drinken omdat je een dip hebt of heb je een dip wat een redelijk understatement is omdat je zoveel drinkt. Vele blackouts. Twijfel om hieraan mee te doen. Stel dat mensen je aan de hand van je verhaal identificeren. Wat vertel je wel, wat vertel je niet. Maar de keuze is gemaakt. Ik wil me nooit meer zo voelen. Ik wil niet meer liegen, constant afspraken afzeggen, mijn sociale leven zien verdwijnen. Het feest is begonnen. Pijn aan mijn keel, alsof er een brok inzit en ik niet kan slikken. Slapeloze nachten, letterlijk geen oog dicht doen. Mijn grootste angst dat dat nog wel even duurt en ik niet weet hoe lang. Zweten, rillen, hoofdpijn en een verkrampte hand is de fase waar ik nu inzit. Maar ik ben vastbesloten. Ik kan niet langer met het schuldgevoel, de leugens en de schaamte dealen. Ik kom uit een gezin waar drinken gewoonte is en moeder al 2x alcoholische periodes heeft gehad. Erfelijk belast. Ik weet nog zo goed dat ik altijd zei "Zo ga ik nooit worden" en zie waar ik sta. Even doorbijten, geen druppel meer voor mij. Al 3 dagen nuchter, tenminste de restalcohol maar even niet meegerekend. Vandaag weer aan het werk gegaan na vele smoesen en het voelde goed om er weer te zijn. Nu mijn privé leven weer op orde brengen.

Afgelopen maandag bedacht dat het zo niet langer kon. Ik hield het niet meer droog. Wel vol. Het glas dan. Weken van me terugtrekken en hele weekenden een drankgelag. 10 flessen wijn, koelkast leegdrinken waren eerder regel dan uitzondering. Een fles was een doordeweekse dag. Dan had ik het onder controle. Vele ziekmeldingen. De therapeut die ik miste omdat ik te dronken was om mijn bed uit de komen. Dagen spugen boven de wastafel. Een brandvlek verder en zelfs een EMA cursus en boete. Lekker bezig. Wat een slecht verhaal. Zo wil ik me nooit meer voelen. Het breekpunt is bereikt. Ga je drinken omdat je een dip hebt of heb je een dip wat een redelijk understatement is omdat je zoveel drinkt. Vele blackouts. Twijfel om hieraan mee te doen. Stel dat mensen je aan de hand van je verhaal identificeren. Wat vertel je wel, wat vertel je niet. Maar de keuze is gemaakt. Ik wil me nooit meer zo voelen. Ik wil niet meer liegen, constant afspraken afzeggen, mijn sociale leven zien verdwijnen. Het feest is begonnen. Pijn aan mijn keel, alsof er een brok inzit en ik niet kan slikken. Slapeloze nachten, letterlijk geen oog dicht doen. Mijn grootste angst dat dat nog wel even duurt en ik niet weet hoe lang. Zweten, rillen, hoofdpijn en een verkrampte hand is de fase waar ik nu inzit. Maar ik ben vastbesloten. Ik kan niet langer met het schuldgevoel, de leugens en de schaamte dealen. Ik kom uit een gezin waar drinken gewoonte is en moeder al 2x alcoholische periodes heeft gehad. Erfelijk belast. Ik weet nog zo goed dat ik altijd zei "Zo ga ik nooit worden" en zie waar ik sta. Even doorbijten, geen druppel meer voor mij. Al 3 dagen nuchter, tenminste de restalcohol maar even niet meegerekend. Vandaag weer aan het werk gegaan na vele smoesen en het voelde goed om er weer te zijn. Nu mijn privé leven weer op orde brengen.