Hallo allemaal, Zal me even -opnieuw- voorstellen. Had het al een keer gedaan met een glaasje op, maar toen ik het later teruglas kneep ik m'n tenen bij elkaar: dat ben ik niet. Of toch wel? Vraag ik me vaker af, spreekwoord luidt: kinderen en dronkaards spreken de waarheid. Is dat nu zo of niet? Ben er nog niet uit. Maar goed: nieuwe dag nieuwe kansen, dus bij deze: ben een vrouw van 48, getrouwd, 3 grote kinderen. Kwam voor het eerst in aanraking met alcohol als 8-jarig kind, kreeg bij mijn opa en oma, samen met met mijn andere neefjes en nichtjes, op zondagmiddag bier met suiker, als de ouderen aan een pilsje zaten. Was heel gezellig, de radio stond aan en de voetbaluitslagen kwamen erop, gek hè, dat ik dat nog weet. Soms kregen we boerenjongens, brandewijn met rozijntjes. Toen ik wat ouder was en een superverlegen puber, merkte ik dat ik véééél zekerder van mezelf was met een glaasje bier. Ik kreeg er ook zo'n heerlijk gevoel bij. Toen ik 14 was dronk ik iedere vrijdagavond 2 flesjes bier terwijl ik mijn nagels lakte. Mijn ouders hadden van die superzoete bessenwijn in huis, en heb dat een keer geprobeerd: dat was ook niet te versmaden. Totdat mijn moeder in de gaten kreeg dat de fles erg snel op was en streepjes op de fles ging zetten. Dus ging ik er water bij doen. Totdat mijn tante op visite was en een glaasje zoete wijn kreeg en uitriep: dat lijkt wel water! Uitbrander gekregen van mijn moeder, maar het kwaad was al geschiedt, die heerlijke uitwerking die het op mij had kon ik niet meer vergeten! De verlegenheid mondde uit in een sociale fobie toen ik ouder was. Had altijd overal het eerste mijn glaasje leeg, en kon dan de wereld pas weer een klein beetje aan. Ging ook altijd het laatste door. Ben samen gaan wonen met mijn huidige man, en wil niet weten wat ik allemaal uitgehaald heb met alcohol op, die arme man, het is een wonder dat ie me nog niet beu is. Voordat ik zwanger werd stopte ik met drinken, ik was gemotiveerd, het kostte me geen moeite. Ik kreeg 3 kindjes (niet allemaal tegelijk hoor!) en had voor het eerst in mijn leven het gevoel dat ik iets kón! Voelde me goed over mezelf, dronk af en toe wel een of twee glaasjes (echt waar, toen kon ik dat wel), want ik moest er zijn voor mijn kindjes. Had nog steeds last van mijn sociale fobie, maar als je kinderen hebt kun je je niet verstoppen, je moet wel naar buiten. Een jaar of tien geleden ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik last had van angst- en paniekstoornissen, hij schreef me seroxat voor. Voelde me vanaf de 1e dag een heel stuk beter, maar mijn drempel naar alchohol was veel lager, of het pakte harder aan door de medicijnen ik weet het niet, maar vanaf die tijd ging ik weer meer drinken. Door die seroxat werd ik meer ontspannen, maar ook veel makkelijker, ik ging door met drinken als een ander al lang gestopt was, maakte me niet meer zo druk over mijn alcoholgebruik. Ging ook weer roken, na 18 jaar. De afgelopen tien jaar ben ik meerdere malen gestopt met drinken, ook met roken. Vaak afwisselend, als ik rookte dronk ik niet en andersom. Ik ben een keer 5 jaar gestopt met alcohol, dan weer 1 jaar of een half jaar, maar steeds begin ik weer. Misschien ben ik verslaafd aan het stoppen. Heb me pas aangemeld bij tactus, lees veel op dit forum en herken een heleboel, en ben vorige week gestopt met alcohol. Was een maand tevoren gestopt met roken, daar inmiddels weer mee begonnen, en houd het niet drinken tot nu toe goed vol, maar ik hoop niet meer te beginnen, want ik ben zo ver dat ik mezelf niet eens meer serieus kan nemen, met dat stoppen en weer beginnen telkens, laat staan dat een ander mij nog serieus kan nemen. Minderen begin ik niet meer aan, dat vind ik zo vreselijk, de hele tijd die twijfel: zal ik vanavond wel of niet, 's morgens denken nee vanavond niet, en 2 uur later heb ik bij de supermarkt al een fles wijn in mijn karretje staan, of ik denk, nou 2 blikken bier is wel genoeg, sta ik bij de kassa en denk ik: wat moet ik nou met 2 blikken, die heb ik in 5 minuten op, en dan gauw weer naar het bierschap om er 8 bij te pakken. Nee, dat gedoe ben ik beu. Het geeft nu zoveel rust, gewoon, niet! Groeten Verientje
